ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sexy hasband :: INTRO
Sexy Hasband
:: INTRO ::
love is don't can design...
ความรักไม่สามารถออกแบบได้
ปี้นนนนนนนนนน!!
เอี๊ยดดดดดดดด!!
ปัง!!
เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่จะหมดลมหายใจ ช่วงระยะเวลาอันสั้น
ที่ผมตัดสินใจผิดกำลังก่อตัวเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตผมขึ้น
ผมไม่สามารถรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้...แต่สมองของผมที่กำลังประมวณผลขึ้น
และเริ่มเรียงลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ถูกต้องคือ...
ผมทะเลาะครั้งใหญ่กับเขา...เขาตบหน้าผม...
ผมเจ็บ แต่ไม่...ผมไม่ได้เจ็บที่ใบหน้าแต่ผมเจ็บที่จิตใจ
ความรักที่ก่อตัวขึ้นทั้งหมดของผมจางหายไปตั้งแต่ตอนนั้น
ผมตัดสินใจขับรถหนีออกมาในกลางดึกของคืนนั้นและสุดท้าย...
ผมก็หักหลบรถบรรทุกข์ที่ตรงมาจากด้านหน้าไม่สำเร็จ...
....ชีวิตอันไร้ค่าของผมได้จบลงแล้ว
ก่อนหน้านั้น1ปี...
เสียงลมหายใจที่หายใจฟึดฟัดด้วยความไม่พอใจเกิดขึ้นจากเด็กหนุ่มร่างบางอย่างดงเฮ
ในขณะที่ชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้าอีกคนกลับยิ้มด้วยความพอใจ
"หึๆ...จะเอายังไงดีน้า..."
"ไอ้ทุเรศ! นายมันเสียมารยาทที่สุดมาแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์ได้ยังไง!!"
"อ๋อเหรอ...โอเคฉันทุเรศ...แต่ว่าถ้าฉันเอาความลับเรื่องที่นายมีแฟนแล้ว
ไปเป่าประกาศละก็...ความดังของนายได้ดับแน่..! หึ"
คนร่างสูงยิ้มเยาะอย่างสะใจ มือหนาสากนั่นก็ไล้นิ้วไปตามซอกคอและใบหน้าหวาน
ของร่างบางด้วยความพึงพอใจกับความสนุกในครั้งนี้
"นะ...นายมัน!! อะ..ไอ้คนเลวทราม!!"
"รู้ทั้งรู้ว่าถ้าเป็น the boy of Sexy sojihun ไม่สามารถมีแฟนได้
นอกจากจะคบด้วยกันเอง...ไม่งั้นจะโดนแฟนคลับประนามและจะโดนปลดจาก
การเป็น The boy of Sexy sojihun ทันที...จะเอายังไงดีน้ากับเรื่องนี้.."
"หนอยแหนะ..อย่าคิดว่าเรื่องแค่นี้ฉันจะกลัวนะ!"
"เสียใจด้วย...ฉันไม่ได้คิดว่าเธอจะกลัว แต่ฉันจะทำจริงจะลองไหมละ?"
"นายต้องการอะไรกันแน่!! ต้องการอะไรกัน!"
"เธอ..."
"ฮะ?"
"ฉันต้องการตัวเธอไง...ให้ได้ไหมละ?"
"ไอ้บ้า! ไอ้เฮงซวย!! ฉันไม่ได้ขายตัวนะโว้ยย!!!"
ภายในโรงยิมที่ไร้ผู้คนนี่กลับมีเพียงร่างบางและร่างสูงสองคนเท่านั้นที่ยืนเถียง
กันอยู่ภายในนี้ คนร่างบางแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อมีคนมารู้ความลับขั้นร้ายแรงเข้า ใบหน้าหล่อนั่นยังคงยิ้มอย่างพอใจไม่หยุด
"ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอขายตัวสักหน่อย"
"แล้วนายหมายความอะไรกันละ!!"
"ฉันแค่ต้องการให้เธอมาคบกับฉัน ตกลงมั้ยละ?"
"บ้าสิ...นายก็รู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว!!"
"หึๆ...ถ้าฉันเอาความลับนี่ไปประกาศละก็ ทั้งเธอและไอ้นั่นต้องยับไม่เป็นท่าแน่
พวกแฟนคลับจะรุมทำร้ายทั้งเธอและมัน ถ้าไม่อยากให้แฟนเธอต้องเป็นอันตรายละก็
โทรไปบอกเลิกมันเดี๋ยวนี้...แล้วก็มาคบกับฉันซะ!"
"ทำไมถึงอยากให้ฉันคบกับนายกัน!?"
คนร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆก่อนจะเอ่ยขึ้น
"สะใจดี...ฉันชอบที่จะเห็นคน อกหักเพราะฉันคือผู้ชายอันตราย^^"
"วะ...ว่าไงนะ!!"
"ตามนั้นแหละ"
"อะ...ไอนรกส่งมาเกิดเอ๊ย!!"
"ว่าไงละ...จะเอายังไง หนุ่มน้อย^^"
ร่างบางใช้เล็บแหลมจิกเข้าที่ฝ่ามือตัวเองอย่างแรงด้วยความโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ก่อนจะทำสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ร่างสูงยังคงลอบแอบยิ้มอย่างสะใจเล็กน้อยที่แกล้งคนตรงหน้าได้
"โอเค!"
"ว่าไงละ"
"โอเค...ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะคบกับนาย..."
"ดีมากโทรไปบอกเลิกมันซะ"
"เดี๋ยวค่อย..."
"เดี๋ยวนี้สิ กล้าขัดคำสั่งฉันงั้นเหรอ"
ร่างบางปล่อยลมหายใจฟึดฟัดอีกครั้งอย่างไม่พอใจก่อนจะตัดสินใจ
หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรออกทันที
' สมแล้วสินะที่เป็นผู้ชายจากฝ่ายเมะ เลวสิ้นดี! '
ร่างบางคิดในใจก่อนจะหันไปคุยโทรศัพท์ทันทีที่อีกฝ่ายรับ
"ฮัลโหล..."
( ว่าไงที่รัก โทรมาทำไมตอนนี้ละ ผมกำลังจะเข้าเรียนแล้วนะ? )
"คือ...."
( ว่าไงครับ )
"ฟังให้ดีนะ...ฟังให้ดีนะคยู.."
( ??? )
"ที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ฉันมีเหตุผล"
(.....)
"เรา...เราเลิกกันเถอะ...!"
ปิ๊ป!
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้อธิบายอะไรต่อ คนร่างสูงก็คว้าโทรศัพท์มาก่อนจะ
กดวางสายทันที มือหนาของร่างสูงออกแรงกระตุกมือร่างบางเพียงเบาๆ
เจ้าตัวก็มาอยู่ในอ้อมกอดหนานั่นเสียแล้ว มือหนาค่อยๆเชยคางสวยขึ้นมา
แล้วโน้มใบหน้าหล่อลงไปประทับริมฝีปากกับร่างบางทันที
ด้วยความตกใจปนอึ้งเล็กน้อยทำให้ร่างบางไม่สามารถขัดขืนได้เสียแล้ว
เพราะอ้อมกอดที่อบอุ่นนั่นทำให้เขายากที่จะหลุดออกจากบ่วงโซ่ของสุนัขจิ้งจอกจอมกระหาย
ตัวนี้ได้แล้ว...ความวุ่นวายที่สุดกำลังจะตามมา...ในไม่ช้านี้แน่!
แชะ!
แชะ!
แชะ!
เสียงกดรัวจากกล้องดิจิตอลที่หลบอยู่หลังเสาต้นหนึ่งภายในโรงยิมดังขึ้น
ก่อนที่จะปรากฎร่างของปาปารัซซี่ประจำโรงเรียนที่กำลังวิ่งหนีไปหลังจาก
ที่ได้ภาพเด็ดนั่นแล้ว!
พลั่ก!
"ทำบ้าอะไรของนายน่ะ!! ไอ้บ้านั่นมันถ่ายรูปตอนเราจูบกันนะ
รีบตามไปสิ!!! มัวยืนเซ่อทำไมกัน!!"
หลังจากที่ร่างสูงปล่อยร่างบางออกจากอ้อมกอดนั่นแล้ว
เจ้าตัวก็ถึงกับโวยวายยกใหญ่
"ตามทำไมละ?"
"ให้ตายสิไอ้งั่งเอ๊ย!! ไม่ตามเดี๋ยวรูปพวกนั้นก็ได้เกลื่อนเน็ตหรอก
อยากเป็นข่าวนักหรือไง"
"ดีสิ..."
"ฮะ?"
"คนอื่นจะได้รู้สักทีว่าเธอน่ะ...เป็นของฉัน!"
ร่างสูงยิ้มเยาะอย่างชอบใจก่อนจะเดินจากร่างบางไป
ปล่อยให้เหลือเพียงความตกใจของร่างบางที่กำลังช็อคสติแตกอยู่ภายในโรงยิมนั่น
(( ติดตามตอนต่อไปจ้ะ! ))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น