ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SJ] Paradise Island : เกาะร้อน...รักร้าย [KyuMin]

    ลำดับตอนที่ #3 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.พ. 58






     

     

               

                หมู่เกาะในประเทศกรีซได้ชื่อว่าเป็นสถานที่ที่สวยติดอันดับของโลก และเกาะที่ขึ้นชื่อว่าคนไปเที่ยวเยอะที่สุดคงเป็น...ซานโตรินี่  น้ำทะเลสีครามสะท้อนแสงพระอาทิตย์เป็นประกายประกอบกับหาดทรายยาวครึ่งวงกลมและบ้านพักลดหลั่นตามขั้นบันไดสีขาวสว่างตัดกับสีท้องฟ้าและน้ำทะเลดูสวยงามราวภาพวาด  ไม่ว่าใครมาท่องเที่ยวต่างก็หลงไหลในเสน่ห์ที่มีมนต์ขลังของเกาะแสนโรแมนติก

     

     

                ห้องพักเลิศหรู บรรยากาศชั้นเยี่ยม สายลมเย็นจากทะเลพัดพาความสดชื่นจากท้องทะเลผสมกับแสงอาทิตย์แสนร้อนแรง  นักท่องเที่ยวเดินกันขวักไขว่ ความสุขเบ่งบานบนเกาะซานโตรินี่

     

     

                แต่กับเกาะเล็กๆที่ห่างออกมาทางตอนเหนือซึ่งเป็นเกาะส่วนตัว ได้ชื่อว่าสวยงามมากกว่าเกาะซานโตรินี่มากมายนัก แต่เนื่องจากเจ้าของเกาะไม่เปิดต้อนรับใครทำให้กลายเป็นความสวยงามที่ถูกซ่อนเอาไว้เบื้องหลังท้องทะเลที่คนทั่วไปรู้จักกันในชื่อ...เกาะพาราไดซ์

     

     

                ซ่าๆ

     

     

                สายลมเย็นตกกระทบกับแก้มใส ความเย็นของลมที่ต้องใบหน้าเนียนใสทำเอาแก้มกลมขึ้นสีชมพูระเรื่ออย่างคนสุขภาพดี  มือเล็กกระชับหมวกปีกกว้างบนศรีษะเอาไว้มั่นเพราะกลัวว่าลมทะเลจะพัดมันปลิวหายไป  มืออีกข้างกอดตุ๊กตากระต่ายสีชมพูไว้แน่น

     

     

                เด็กชายตัวน้อยแหงนหน้ามองบิดาที่พาตนเองมายังริมชายหาดพร้อมกับคนเป็นแม่อย่างไม่เข้าใจ...

     

     

                “เดี๋ยวแม่จะพาลูกกลับไปที่บ้านเกิดของพ่อนะ  ซองมินไปรอพ่ออยู่ที่บ้านก่อน อีกหนึ่งอาทิตย์พ่อจะตามไปหานะ”ชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลานั่งคุกเข่าลงกับพื้นทรายโดยไม่กลัวว่ากางเกงสีขาวและเสื้อกราวน์ที่ตนส่วมใส่อยู่จะเปื้อนแต่อย่างใด เอ่ยเสียงอ่อนโยนกับเด็กชายตัวน้อยที่พยักหน้าหงึกหงักยิ้มหวานให้กับบิดา

     

     

                “ฮับ  มินมินจะไม่ดื้อจะไม่ซน”เด็กน้อยอายุเพียงแค่สามขวบแต่ความคิดดูเหมือนจะโตเกินอายุไปไกลรับปากอย่างแข็งขัน

     

     

                “มึง กูฝากลูกกับเมียด้วยนะ”มือหนาตบลงบนบ่ากว้างของผู้ชายอีกคนที่เพิ่งเดินลงจากเรือมาอุ้มซองมินขึ้น  เด็กน้อยไม่ได้ดิ้นหนีสัมผัสเนื่องจากเป็นคุณลุงที่เป็นเพื่อนสนิทของบิดาที่ถึงจะเห็นหน้าค่าตากันไม่บ่อยนักแต่ซองมินก็สนิทใจ

     

     

                “ยังไงมึงก็รีบตามมาเร็วๆแล้วกัน”อีกฝ่ายพยักเพยิดหน้าไปทางด้านหลังให้กับเพื่อนสนิทที่เห็นว่ามีชายหนุ่มพร้อมอาวุธครบมือกำลังเดินมาทางนี้เพื่อตามคนตรงหน้าให้กลับไปได้แล้ว

     

     

                เรือสปีดโบ้ทลำเล็กแล่นออกมาจากเกาะพาราไดซ์ได้ไม่นานเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นพร้อมกับควันไฟสีดำที่พ่วยพุ่งขึ้นสูงบนฝากฟ้า

     

     

                ตู้ม!!!

     

     

                การระเบิดของอะไรสักอย่างที่ถึงจะไม่รุนแรงอะไรมากนัก ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อคนที่อยู่กลางท้องทะเลโดยตรงแต่ในแง่จิตใจแล้ว...สูงมากทีเดียว

     

     

                “จุนฮวา!!!”หญิงสาวตะโกนเรียกชื่อของสามีเสียงดังร้องไห้น้ำตานองหน้าแทบขาดใจ  คนอื่นในเรืออาจจะไม่รู้แต่หญิงสาวกลับรู้ดีที่สุดว่าคนเป็นสามีกำลังจะทำอะไร

     

     

                ระเบิดห้องทดลองและข้อมูลที่เป็นอันตรายทั้งหมดทิ้งพร้อมกับจบชีวิตตนเองเพื่อปกป้องครอบครัวที่เหลืออยู่...

     

     

                “จุนฮวาทำอะไร!!!”มือหนาจับไหล่หญิงสาวมาเขย่าแรงๆราวเรียกสติคนที่ร้องไห้แทบเป็นแทบตายให้ตอบคำถามตน  ดวงตาคู่สวยที่บอบช้ำฝืนลืมขึ้นมองชายหนุ่มอีกคนที่เป็นเพื่อนสนิทของสามีแล้วก็ต้องเบือนหน้าหนี ไม่อาจตอบคำถามที่แทงใจอย่างสุดขั้วนี้ได้

     

     

                ก่อนที่ชเวยองมุกจะได้ถามอะไรต่อเสียงปืนก็ดังไล่เข้ามาใกล้จนต้องหันไปสั่งกัปตันให้พาตนและครอบครัวของเพื่อนออกไปจากจุดนี้ให้เร็วที่สุด

     

     

                ครืนนนน...

     

     

                เสียงเครื่องยนต์เจ็ทสกีที่ใกล้เข้ามาทำให้ฮันนาต้องหันไปคว้าตัวลูกชายเข้ามากอดไว้แน่น หางตาเหลือบเห็นมัจจุราชสีดำเข้ามาเทียบด้านข้างของเรือแล้วก็หันหลังเอาตัวเข้าปกป้องลูกชายเพียงคนเดียวเอาไว้

     

     

    ปัง!

     

     

                หยดเลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นหลังกระสุนหนึ่งนัดเจาะเข้ากลางแผ่นหลังบอบบาง  ดวงตาคู่กลมที่ถอดแบบจากมารดามาสั่นระริกยามมองคนที่กอดตัวเองไว้แน่นค่อยๆล้มทับจนซองมินนอนหงานนิ่งอยู่กับพื้น

     

     

                ดวงตาคู่คมที่เด็กน้อยเห็นไม่มีแววปราณีแม้แต่นิด  ไม่มีแม้แต่จะลังเลใจขณะเหนี่ยวไกด้วยซ้ำ  และมันเป็นสายตาที่เด็กน้อยคงไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต...

     

     

                “แม่ฮับ...แม่ฮับ”ไม่ว่าจะเรียกยังไง ใช้มือเขย่าแค่ไหนคนเป็นแม่ก็ไม่มีทีท่าจะลืมตาตื่นขึ้นมา  ร่างเล็กจะขยับตัวหนีก็ทำไม่ได้ในเมื่อโดนทับไว้ทั้งตัวแล้วยังวงแขนที่กอดรัดร่างตัวเองแน่น  จวบจนเรือเร่งความเร็วทิ้งห่างชายชุดดำไว้เบื้องหลัง  เมื่อนั้นซองมินถึงได้รู้สึกถึงความเย็นเฉียบบนแก้มตัวเอง

     

     

                “ขอโทษลูก ลุงขอโทษที่ปกป้องแม่หนูไว้ไม่ได้  แต่ลุงจะใช้ทั้งหมดของชีวิตเพื่อดูแลหนูให้ดีที่สุด”อ้อมกอดแสนอบอุ่นที่ทำให้เด็กตัวเล็กโถมทั้งตัวเข้าใส่ร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง  มือเล็กๆกำชายเสื้อคนตรงหน้าแน่นหวาดกลัวว่าจะโดนทิ้งอย่างสุดหัวใจ  กลัวว่าคนตรงหน้าจะเป็นอีกคนที่หายไป

     

     

                ใบหน้าเล็กเกยคางไว้กับบ่าแกร่งดวงตาคู่กลมแดงก่ำบอบช้ำจากการร้องไห้อย่างหนัก  และสิ่งสุดท้ายที่เห็นในแววตากลมใสของเด็กน้อยคือเกาะแห่งสวรรค์ที่พรากเอาสิ่งสำคัญทั้งหมดในชีวิตซองมินจากไป...เกาะพาราไดซ์

     

     

    เปิดมาก็บู้อีกแล้วอ่ะ บอกแล้วว่าเรื่องนี้จะเป็นสไลต์เดียวกับคำสั่งลับนะคะ แต่ว่าฉากเอ็นซีเยอะมาก ฮ่าๆ ไม่รู้คิดไงเหมือนกันแต่พล๊อตมันมาแล้วก็ต้องเขียนอ่ะเนอะ  ขอโทษที่มาเปิดเรื่องแล้วหายไปเลย เอาจริงๆตอนแรกยังเขียนไม่จบด้วยซ้ำ ตอนนี้ดองฟิคไว้เยอะมาก T^T จะพยายามมาต่อให้เร็วที่สุดนะคะ

     

    คุยกันในทวิตเตอร์ติดแท็ค #ฟิคเกาะรัก  นะคะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×