คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER III :วองโกเล่พรีโม่และบททดสอบที่ได้รับ
[FIC REBORN] Excuse Meขอประทานโทษครับ.. ยัยนั่นน่ะเด็กของผม
CHAPTER III :วองโกเล่พรีโม่และบททดสอบที่ได้รับ
__________________________________________________________
รักแรกย้งไงมันก็ลืมยากอยู่แล้วนี่คะ... แต่ก็ใช่ว่าจะลืมไม่ได้ซะหน่อย...
__________________________________________________________
ความรู้สึกแบบนี้มันอะไรกันคะ?
นี่ฮารุฝันไปใช่ไหม?
ฮารุยังไม่ตาย! ฮารุยังรอดมาถึงตอนนี้!?
มันเป็นสิ่งที่แดนเจอรัสมากค่ะ! ตอนนั้นฮารุคิดว่าจะต้องตายเสียแล้วแต่ทว่าก็มีบุรุษนามหนึ่งเข้ามาช่วยเหลือถ้าจำไม่ผิดเขาคนนั้นมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกับคุณสึนะมากค่ะ ใช่แล้วค่ะคนๆ นั้น
จะต้องเป็นวองโกเล่พรีโม่ที่คุณรีบอร์นให้ตามหาแน่ๆ เลยค่ะ!
ฮาฮิ! ถ้าเป็นเช่นนั้นฮารุก็ต้องอยู่ที่ที่พักของวองโกเล่สินะคะ! บทจะหาเจอมันก็ง่ายซะจนฮารุใจหายเลยค่ะ อะ… เด๋? แต่ว่าที่นี่มันแปลกๆ นะคะ ทำไมถึงได้กลิ่นดินกับความชื้นและดูเหมือนอากาศไม่ถ่ายเทราวกับว่ามันอยู่ใต้ดินยังไงยังงั้น
พรึบ!
ทันทีที่ฮารุลืมตา ทุกอย่างมันก็กระจ่างทันทีค่ะ ที่นี่อาจจะเป็นที่พักของเหล่าวองโกเล่ก็จริง แต่ทว่า… ความจริงที่ฮารุเจออยู่ตอนนี้นั่นคือ
ฮารุถูกจับขังคุกใต้ดิน!
ไม่น้าาาา~ ToT ยังไม่ทันไรก็ถูกจับขังคุก ชีวิตของฮารุมันจะมีอะไรที่น่ารันทดกว่านี้อีกไหม!? มาถึงที่นี่ก็โดนไล่ฆ่า แถมยังถูกจับใส่โซ่กุญแจตรวนไว้อีก
แบบนี้มันโหดร้ายที่สุดเลย!
“โหดร้ายที่สุดเลยค่ะทำไมถึงได้จับฮารุมาขังไว้แบบนี้ ฮารุทำอะไรผิดคะเนีย ฮารุเป็นผู้เสียหายนะคะ!” ปากก็ร้องตะโกนกับสภาพที่เกิดขึ้น และดูเหมือนว่าจะมีแค่ลมและอากาศเท่านั้นค่ะที่รับรู้
มีใครน่าสงสารมากกว่าฮารุไหมคะตอนนี้ T^T
แปล๊บ!
“โอ้ย! จะ… เจ็บจังเลยค่ะ” ความรู้สึกปวดแปล๊บๆ แล่นเข้ามาสู่โซนประสาททั้งห้าของฮารุ ให้ตายสิคะนี่ฮารุลืมไปเลยนะคะว่าฮารุพึ่งบาดเจ็บมา ว่าแล้วฮารุก็เอามือของตัวเองเนียแหละค่ะกุมบาดแผลที่ขาซ้าย แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อสัมผัสถึงผ้าพันแผล
ฮาฮิ! มันได้รับการรักษาเรียบร้อยแล้วค่ะ!
บาดแผลที่ฮารุได้รับจากกระสุนปืนมันถูกพันไปด้วยผ้าพันแผลสีขาว ดูเหมือนว่าการรักษานั้นมันจะเป็นการรักษาที่ดีเลิศมากด้วย และดูเหมือนอีกว่าฮารุพึ่งจะได้รับการเปลี่ยนถ่ายผ้าพันแผลใหม่เมื่อไม่นานมานี้ นั่นก็เพราะว่าผ้าพันแผลที่เปื้อนเลือดนั้นยังกองอยู่บริเวณมุมห้องขังที่อับชื้น
บางทีก็ควรเอาฮารุไปทำแผลข้างนอกนะคะ ถ้าเกิดบาดแผลติดเชื้อโรคขึ้นมาจะทำยังไงละคะเนีย!? ใครจะรับผิดชอบชีวิตของฮารุ คุณสึนะและทุกคนล่ะคะ!
สองสายตาของฮารุกวาดมองไปข้างนอกลูกกรงเหล็กพบแค่กรงขัง กรงขังและกรงขัง! ไม่มีวี่แววของคนเลยแม้แต่น้อย แสงไฟที่ดูมืดสลัวๆ มันดูน่ากลัวเหมือนฮารุกำลังดูหนังสยองขวัญอยู่ยังไงยังงั้นเลยค่ะ
น่ากลัว… T..T
เคร้ง…
อะจึ๋ย! สะ… เสียงอะไรก็ไม่รู้ค่ะดังมาจากข้างนอก มีคนมาหรืออะไรคะ? หรือว่ามันจะเป็นสิ่งที่เหนือธรรมชาติ ยิ่งในคุกใต้ดินที่ไม่ค่อยมองเห็นเดือนเห็นตะวันแล้วยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่เลยค่ะ ใครที่โดนขังอาจจะตอมใจตายก็ได้ บางทีวิญญาณอาจจะไม่ไปสู่สุขติเกิดเป็นภาพหลอนมาหลอกมาหลอนในรูปแบบที่รู้จักกันดี นั่นคือ...
ผี!!!!! TOT
ตึกๆ
มะ… มาแล้วค่ะ มันใกล้เข้ามาแล้ว ด้วยความที่ฮารุกลัวฮารุตัดสินใจเขยิบกลับเข้าไปที่มุมห้องแบบเดิม ปากและใจก็พร่ำภาวนาค่ะว่าอย่ามากหลอกมาหลอนกันเลย
ตึกๆ
ใกล้ขึ้นอีกค่ะ! ใกล้แล้วใกล้จะถึงกรงขังฮารุแล้ว ถ้าเป็นผีจริงฮารุคิดว่าจะต้องเป็นวิญญาณหนึ่งในคนพวกนั้นที่โดนกำจัดไปแน่ๆ เลยค่ะ เพราะฮารุคนเดียวพวกนั้นถึงต้องมาจบชีวิต แต่จะว่าไปพวกนั้นตายกันหรือป่าวนะ? ไม่ได้ยืนยันด้วยสายตาตัวเองอาจจะห้าสิบๆ มั้งคะ
กึก!
จู่ๆ เสียงนั้นก็หยุดลงค่ะ ฮารุพยายามเพ่งประสาทหูฟังการเคลื่อนไหวของสิ่งที่ไม่อาจบอกได้ว่าคือมิตรหรือศัตรู ถึงจะอยู่ในฐานของวองโกเล่แต่ฮารุก็ไว้ใจไม่ได้หรอกค่ะเผื่อพวกเขาเป็นศัตรูกับฮารุและพลั้งมือฆ่าไปจะทำยังไงล่ะคะ T..T
ผลัวะ!
“กรี๊ด!!!! ได้โปรดอย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยค่ะ ฮะ… ฮารุกลัวแล้วฮารุจะทำบุญไปให้นะคะ!!” ทันทีที่ประสาทหูของฮารุทำงานอย่างหนัก การได้รับรู้เรื่องเสียงมันก็ไว ปากของฮารุเลยขยับตามสิ่งที่ได้ยินนั่นคือตกใจสุดขีด มือไม้นี่ยกมาปัดป้องเลยค่ะ
กลัวมากกว่าความตายก็ผีเนียแหละค่ะ
“หนวกหู… เสียงดังน่ารำคาญ” อะ… อ่าว เสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงของคนเสียอย่างงั้น แต่ฮารุก็ยังไม่ปักใจเชื่อค่ะ ฮารุยังคงหลับตาปี๋
“ให้ตายสิ… พรีโม่คิดอะไรอยู่กันแน่ถึงได้เอายัยนี่กลับมาด้วย” พรีโม่!? อย่าบอกนะคะว่าสองคนนี้คือลูกน้องของเขา! “ลืมตาได้แล้วหัวหน้าของเราต้องการพบเธอ”
ทันทีที่เสียงนั่นสั่งฮารุก็กลั่นใจที่จะลืมตาขึ้นมา ก่อนจะต้องผงะไปกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า ราวกับว่ามันคือเรื่องตลกเมื่อพบเห็น
นี่มัน… คุณโกคุเดระกับคุณฮิบารินี่คะ!?
แต่เอ๋! ไม่ใช่สิ… สองคนนี้ไม่ใช่.. พวกเขาแค่มีใบหน้าที่คล้ายคลึงเท่านั้น เพราะคนที่เหมือนคุณโกคุเดระนั้นมีผมสีที่ราวกับเพลิงเผาไหม้ดูแล้วเหมือนจะร้อนฉ่าและยังมีรอยสักที่ใบหน้าแถบข้างขวาดูนักเลงเป็นที่สุด
แต่กลับกันอีกคนที่ดูละม้ายคล้ายคลึงกับคุณฮิบาริ แต่เขาคนนี้ต่างจากคุณฮิบาริตรงที่มีผมสีบลอนด์ไม่ใช่สีดำขลับดวงตาที่เคยเป็นสีนิลถูกแทนที่ด้วยสีม่วงราวกับอเมทิสต์ ดวงหน้าที่ดูหยิ่งยโสไม่แพ้คุณฮิบาริ ฮารุเดาได้เลยค่ะว่านิสัยก็ไม่ต่างกัน
“หึ! มองทำไม… หน้าฉันไปคล้ายกับสามีเธอหรือไง?”
“อย่าเสียมารยาทกับฮารุนะคะ! ฮารุอายุแค่ 19 ปีเอง ฮารุไม่รีบมีหรอกค่ะ!?” แต่ดูท่าแล้วปากคอของคนนี้จะดูรุนแรงกว่าคุณฮิบารินะคะ แถมยังดูพูดมากกว่าด้วย ชิ!
“หื้ม… อายุ 19 ปียังไม่บรรลุนิติภาวะเลยนี่” ชายผมแดงที่เหมือนคุณโกคุเดระเอ่ยขึ้นเรียบๆ พร้อมเกาะกรงขัง “ไม่น่าเสียตัวให้กับพวกมาเฟียกระจอกๆ นั้นเลยนะ เด็กอย่างเธอมีอนาคตไกลกว่านี้อีกนะจากที่ดูๆ”
ฮาฮิ! ทำไมถึงได้มีความคิดแย่ๆ แบบนั้นคะ ปากคอนี่ร้ายกว่าพวกคุณโกคุเดระเป็นไหนๆ มาหาว่าฮารุเสียตัวให้กับผู้ชายขนดกดำที่ฮารุเจอตอนแรกน่ะเหรอคะ เสียมารยาทมากมายเลยค่ะ
“ฮาฮิ! อย่ามาพูดเองเอ่อเองนะคะ! ฮารุไม่ได้เสียตัวอะไรทั้งนั้น! ที่ฮารุมาที่นี่เพราะมีคำสั่งจากคุณสึนะไม่อย่างงั้นฮารุก็ไม่มาหรอกค่ะ!และมันก็บังเอิญไปเจอคุณคนนั้นเข้าพอดี”
“โห้… สึนะงั้นเหรอ…” น้ำเสียงของหนุ่มผมเพลิงเปลี่ยนไปทันที ใบหน้าคมนั้นปรากฏรอยยิ้มร้ายมุมปากขึ้น ฮาฮิ! ทำไมมองแล้วมันขนลุกแปลกๆ ล่ะคะ
“รู้ชื่อหัวหน้ามันแล้วฆ่าทิ้งเลยไหม…” ฝ่ายคนหน้าเหมือนคุณฮิบาริก็ทำการหยิบกุญแจมือออกมา มันเปล่งแสงสว่างออกมาเป็นสีม่วงทมึน
แสงแบบนี้คล้ายกับของคุณฮิบาริที่สุด!
“ใจเย็นน่าอเลาดิ จำไม่ได้หรือไงที่พรีโม่สั่งน่ะ” คุณคนหน้าเหมือนโกคุเดระเอ่ยปรามอีกฝ่าย รู้สึกว่าคนๆ นี้ที่คล้ายคุณฮิบาริจะชื่อว่าอเลาดินะคะ
บรรพบุรุษคุณฮิบาริแน่ๆ ทั้งนิสัยและหน้าตาสืบสายเลือดกันมาจริงๆ ค่ะ รวมถึงคุณหัวสีไฟด้วยนิสัยคล้ายคุณโกคุเดระเห็นๆ แต่ดูเหมือนว่าคนๆ นี้จะสุขุมกว่าหน่อยๆ
“หึ…” ถึงจะมีเสียงไม่สบอารมณ์เล็กน้อยแต่คุณอเลาดิก็ยอมเก็บกุญแจมือใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุมอย่างว่าง่าย เอ๋… ดูเหมือนว่าคุณพรีโม่เนียจะมีอิทธิพลกับคนพวกนี้จริงๆ เลยนะคะ ฮารุคงจะไม่ใช่เหยื่อรายต่อไปของคุณหรอกนะคะ
“เอาล่ะยัยหนู เลิกทำหน้าเป๋อๆ และออกมาได้แล้ว” คุณคนหน้าเหมือนโกคุเดระเอ่ยสั่ง จนตอนนี้ฮารุก็ยังไม่รู้ชื่อจริงๆ ของเขาเลยค่ะ เลยถือโอกาสเรียกคุณคนหน้าเหมือนละกัน แถมยังดูเหมือนคุณโกคุเดระจริงๆ ด้วย
“ทำไมฮารุต้องทำตามคำสั่งคุณด้วย” เห็นแบบนี้ก็ขอแกล้งหน่อยละกันนะ เล่นฮารุด้วยคำพูดดูหมิ่น แอบคิดถึงคุณโกคุเดระเหมือนกันนะคะ ที่ไม่ได้กัดกันเรื่องคุณสึนะนานแล้ว ยะ… อย่ามองฮารุแรงนะคะ ฮารุแค่คิดถึงแบบเพื่อนก็เท่านั้น
เพราะทั้งใจของฮารุมีแต่คุณสึนะคนเดียว~
“หึ!” เสียงหึในลำคอของคุณอเลาดิเรียกฮารุให้หันมอง ก่อนจะพบว่าใบหน้าของเขาปรากฏรอยริ้มร้ายขึ้นเหนือมุมปาก เช่นเดียวกันกับคุณคนหน้าเหมือนคุณโกคุเดระที่กำลังทำหน้าราวกับว่ามีชัยชนะเหนือฮารุ
แน่ใจนะคะว่าพวกเขาคนดี… ทำไมฮารุเหมือนนางเอกที่กำลังจะโดนพวกตัวร้ายเขมือบเลยล่ะคะ
“ที่กล้าพูดแบบนี้ได้แสดงว่ายังไม่รู้ตัวสินะ” คุณคนหน้าเหมือนโกคุเดระพูดออกมาพร้อมยิ้มย่อง
“ฮาฮิ! รู้ตัวอะไรงั้นเหรอคะ…”
ฟึบ…
“จะว่าไปอยากจะรู้แล้วสิว่าคนสร้างของที่อยู่ในนี้มันเป็นใคร…” อีกฝ่ายเอาบางสิ่งบางอย่างออกมาจากในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตสีขาว มันมีสีดำเป็นกล่องเล็กๆ
กล่องเล็กๆ งั้นเหรอ…
ฮาฮิ! นะ… นั้นมัน! กล่องของวองโกเล่ริงที่คุณสึนะฝากให้ฮารุมาฟื้นพลังนี่คะ
เคร้ง!
“อะ… เอาคืนมานะคะ นั่นคือของสำคัญของฮารุ!” ฮารุรีบดีดตัวชิดลูกกรงเหล็กอย่างไวเลยค่ะ ไม่สนด้วยว่าบาดแผลมันจะเจ็บแค่ไหน ฝ่ายคุณคนหน้าเหมือนโกคุเดระก็ก้าวขาถอยห่างออกจากมือที่ฮารุยืนออกไปหวังจะคว้ากล่องที่ดูราวกับว่างเปล่านั้นคืนมาอีกครั้ง
“ดูท่าจะสำคัญมากสินะ ของทำเลียนแบบที่สมบูรณ์เพอร์เฟคแบบนี้ ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าคนที่สร้างมันขึ้นมาได้เสมือนจริงแบบนี้คือใคร”
“เอาคืนมานะคะ!” ฮารุพยายามไขว่คว้าสิ่งนั้น แต่ดูเหมือนว่าฮารุจะจับได้แต่อากาศ T^T
“อยากได้คืนก็ออกมาซะสิ ออกมาคุยกันหน่อยว่าเธอน่ะเป็นใครกันมาจากไหน… ยัยหนูน้อย”
นะ… หนูน้อย คำก็ยัยหนูอีกคำเด็ก ถามจริงเถอะค่ะคุณๆ พวกนี้ตอนนี้อายุรุ่นคุณอาแล้วหรือไงคะ!?
“จะให้ฮารุออกไปยังไงล่ะคะ?” ฮารุส่งเสียงถาม
“ก็เดินออกมาสิ ขานั่นก็เริ่มหายแล้วไม่ใช่หรือไงเมื่อกี้ยังดีดตัวเกาะกรงได้เลย หรือจะเป็นโรคข้อเท้าตีบเดินไม่ได้ขึ้นมากระทันหันล่ะ?”
“ขามันก็เริ่มหายแล้วค่ะ แต่ว่ากรงมันขังฮารุอยู่แบบนี้จะให้ฮารุออกไปยังไงคะ! ฮารุไม่ใช่ผีนะคะที่จะทะลุผ่านกำแพงได้ ฮารุคนนะคะ!”
“…” ใบ้กินเลยสินะคะ คุณคนหน้าเหมือนโกคุเดระ ฮาฮิ! เล่นกับใครไม่เล่นกับฮารุค่อยดูเถอะค่ะ! ฮารุจะป่วนประสาทให้ดู แบร่~
“ยัยเด็กนี่….”
“หึ! เย็นไว้จี หมอนั่นสั่งมาไม่ใช่หรือไงว่าห้ามฆ่าน่ะ…” คุณอเลาดิที่เงียบหายไปนานก็ถือโอกาสพูดย้อนกลับแบบที่คุณจีเคยเบรคตนไว้ เอ๋… คุณคนหน้าเหมือนโกคุเดระชื่อจีงั้นเหรอคะเนียต้องจดจำใส่หัวสมองแล้วว่าคนนี้แหละคะจะมาทำหน้าที่แทนคุณโกคุเดระที่ฮารุต้องทะเลาะประจำในช่วงที่อยู่อดีต คุณจีในตอนนี้กำลังหน้าขึ้นสีจัดด้วยเพราะเหตุใดไม่ทราบ อาจจะเป็นฮารุที่หักหน้าของเขาหรือป่าวก็ไม่รู้
กริ๊ก!
เสียงปลดล็อคประตูพร้อมกับลูกกรงเหล็กที่เปิดออก ฮารุก้าวขาออกไปนอกกรงขัง และยิ้มให้คุณจีเล็กน้อย
“ขอบคุณนะคะ!”
เคร้ง…
เสียงกระทบกันของโซตรวนที่พันธนาการข้อมือของฮารุไว้ดังก้องกังวานไปทั่วบริเวณ สายตาหลายสิบคู่ของพวกคุณคนใช้หรือแม้กระทั้งคุณพวกผู้ชายบอดี้การ์ดรักษาความปลอดภัยของปราสาทต่างแอบจับจ้องและมองดูฮารุกันเป็นจุดเดียว
ทำไมเหมือนกับว่าฮารุคือนักโทษระดับหนึ่งเลยล่ะคะ TOT
แต่จะว่าไปแล้วที่นี่ดูอลังการงานสร้างสุดเวรี่ๆ บิวตี้ฟลูจริงๆ ค่ะ เพราะปราสาทแห่งนี้มันดูมีมูลค่าเกือบพันล้านหรือไม่ก็มากกว่านั้น การผสมผสานของสไตล์คันทรีบวกกับอีตาลีทำให้มันเวรี่ๆ แฟนทาสติกไปเลย
ถ้าไม่ติดว่าฮารุจะต้องไปไหนมาไหนโดยใส่ตรวนแบบนี้มันจะเวรี่กู้ดกว่านี้อีกค่ะ
ทันทีที่พวกคุณจีพาฮารุออกมาจากคุกใต้ดินที่เหม็นหืนนั่น ฮารุก็รู้ได้ทันทีเลยค่ะว่าฮารุไม่ควรไปไหนมาไหนคนเดียวเพราะมันจะหลงหาทางออกไม่ได้ และฮารุก็ได้รู้อีกว่าการสัมผัสความหรูหรามันเป็นยังไง เพราะมันสุดจะบรรยายจริงๆ ค่ะ ถ้าแอบเอาสิ่งของบางชิ้นไปขายได้ฮารุก็จะมีเงินซื้อคฤหาสน์หรูๆ ให้คุณพ่อกับคุณแม่อยู่สุขสบายไปชาติหน้า
แต่ชาตินี้ฮารุขอหาทางออกจากโซตรวนนี่ก่อนนะคะ ไม่เช่นนั้นจะทำแบบที่คิดไม่ได้
“นี่… คุณคนหน้าเหมือนคุณโกคุเดระคะเมื่อไหร่จะถึงคะเนีย?” ฮารุเอ่ยประโยคคำถามออกไป คนที่เดินนำหน้าอย่างคุณจีก็ได้แต่จ้ำเอาๆ พร้อมลากโซ่ตรวนของฮารุไปด้วย ไม่เกรงใจบาดแผลของฮารุแม้แต่น้อย ส่วนคนที่คุมหลังอย่างคุณอเลาดิก็แผ่รังสีอำมหิตน่ากลัวออกมาตลอดเวลา ชวนขนลุกยังไงไม่รู้สิคะ
“ฉันชื่อจี… บอกไปเกือบสิบรอบแล้วนะ หัดจำใส่หัวสมองบางว่าฉันชื่ออะไร ไม่ใช่เรียกคุณคนหน้าเหมือนโกคุเดระอะไรนั้น…”
“ขอโทษค่ะคุณจี แล้วเมื่อไหร่จะถึงซักทีละคะ ฮารุเริ่มเดินไม่ไหวแล้วนะคะ”
“แน่ใจว่าอยากจะถึง ฉันว่าเธอเตรียมใจตายไว้ได้เลยยัยหนูน้อย…”
ฮาฮิ… รังสีอาฆาตแค้นนี่มันอะไรกันคะ ยังโกรธอยู่หรือไงเนีย..
กึก…
หลังจากที่เดินวนในปราสาทอยู่นาน คุณจีก็พาฮารุมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนึงและดูเหมือนว่าบานประตูจะใหญ่เอามาๆ เลยด้วยค่ะ ใหญ่และดูหรูหราฟูฟ่ากว่าที่คฤหาสน์ของคุณสึนะอีก
ก๊อกๆ
“ขออนุญาติ…” คุณจีเคาะประตูและส่งเสียงตามมารยาท ก่อนที่จะเปิดประตูบานยักษ์มหึมาที่สูงเกือบติดเพดานห้อง
แอด~
ทันทีที่ประตูเปิดออกสิ่งแรกที่ฮารุเห็นคือความหรูหราอลังการที่ไม่แพ้ด้านนอก ห้องที่ถูกตกแต่งเรียบง่ายแต่ดูมีราคาจนน่าอิจฉา ทั้งด้านของผนังห้องเต็มไปด้วยชั้นหนังสือใหญ่สูงเฉียดเกือบชิดเพดาน ม่านสีแดงที่ถูกเปิดไว้ทำให้แสงแดดส่องรับเข้ามายังหน้าต่างบานใหญ่ ตรงหน้าของฮารุเห็นเป็นโต๊ะทำงานไม้และเก้าอี้เบาะนุ่มที่มีคนนั่งอยู่
ตึกๆ
สองขาของฮารุก้าวเข้าไปตามแรงดึงของคุณจีนั้นเริ่มประม่า จู่ๆ ฮารุก็สัมผัสได้ถึงความเกรงขามของคนที่กำลังหันหลังให้ฮารุ และความรู้สึกนี้มันก็คุ้นเคยเหมือนฮารุเคยเจอเขาคนนี้มาแล้ว
“พาเธอมาตามคำสั่งแล้วพรีโม่” เสียงของคุณจีเอ่ยขึ้นมา ใช่แล้วค่ะ… คนที่ฮารุเคยเจอมาแล้ว คนที่ช่วยชีวิตฮารุไว้ คนที่มองเข้ามาในตาฮารุด้วยความอ่อนโยน
เขาคือนภารุ่นแรกที่แสบอบอุ่น
“ขอบใจมากนะจี นายกับอเลาดิออกไปได้แล้วล่ะ” เสียงเรียบๆ แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนนั้นเอ่ยสั่ง เก้าอี้เบาะที่เผยให้เห็นแค่หนังของเบาะมันตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าหล่อคมคามของชายหนุ่ม เขาส่งยิ้มน้อยๆ มาให้ฮารุ
ฮะ… ฮาฮิ… ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขึ้นมาได้ล่ะคะ
“ตะ… แต่ว่าพรีโม่—”
“ฉันดูอ่อนแอมาถึงขั้นสู้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่ได้หรือยังไงกันจี?” ประโยคที่เรียบนิ่งไม่มีแม้แต่คำขู่ใดๆ ทั้งสิ้นสามารถทำให้คนที่รีบฟังทำตามอย่างว่าง่าย เนียน่ะเหรอคะ... บอสรุ่นแรกของวองโกเล่เขาน่าเกรงขามและน่านับถือจริงๆ
“ครับ…” เสียงของคุณจีอ่อนลงพร้อมกันนั้นยังคงถอยออกไปนอกห้อง
“ถ้าผมเรียกเมื่อไหร่แล้วค่อยเข้ามานะครับ” เสียงของผู้เป็นบอสเอ่ยอีกครั้งเป็นรอบสุดท้าย
ปึง…
และแล้วประตูบานใหญ่นั้นก็ปิดลง… เหลือเพียงฮารุและเขาคนนั้นที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงคุณสึนะ และตอนนี้ฮารุรู้ตัวค่ะว่าฮารุกำลังประม่าแบบถึงที่สุด
“กลัวเหรอ” เขาคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นัยน์ตาสีเหลืองอำพันกำลังจ้องมองและเพ่งพินิจมายังฮารุ ให้ตายสิคะแบบนี้มันอันตรายมากเลย… เพราะเขามีใบหน้าที่คล้ายคุณสึนะก็ไม่ใช่ว่าจะต้องมาเขินกับเขาซะหน่อย
ตื่นได้แล้วยัยฮารุ! คนๆ นี้คนละคนกับคุณสึนะเพราะฉะนั้นอย่าได้ริอาจหวั่นไหวเด็ดขาด!
“นะ… นิดหน่อยค่ะ” แต่มันก็ซ่อนความประม่าไม่ได้จริงๆ ค่ะ T^T
“น่าสงสารจังเลยนะยังเด็กแท้ๆ แต่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้” เขานั้นเอ่ยออกมาพร้อมกับช้อนสายตามอง “ไม่ต้องห่วงนะพวกนั้นจะไม่มาทำร้ายเธอได้อีก เพราะตอนนี้เธออยู่ในความปกครองของผมแล้ว จะไม่มีใครกล้ามาทำร้ายเธอ”
แปลก...
นั่นคือสิ่งที่ฮารุคิดได้ในตอนนี้ว่าแปลกค่ะ มันแปลกมากเลยด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างดูไม่สมดุลกันเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งที่นำฮารุมาที่นี่คือเรื่องของแหวนวองโกเล่ที่คุณสึนะฝากฮารุไว้ไม่ใช่เหรอคะ
แต่ทำไม… คนๆ นี้กลับเลือกที่จะไม่พูดเรื่องนั้นออกมากันละคะ?
พรึบ…
ตึกๆ
สองสายตาของฮารุจับจ้องไปที่การกระทำของคุณบอสรุ่นแรกแบบตาไม่กระพริบ เขาลุกจากเก้าอี้หนังราคาแพงและสืบเท้าเข้ามาใกล้ร่างของฮารุ แต่ด้วยความกลัวเล็กน้อยทำให้ฮารุต้องถอยหลังกลับไปอีกหนึ่งก้าว
“ไม่ต้องกลัวหรอกครับ… ผมไม่ทำอะไรเธอหรอก” ปากน่ะบอกว่าไม่ทำแต่ร่างกายของคุณบอสนี่ไม่ตรงกับใจเอาซะเลยค่ะ เพราะเขาเล่นก้าวเข้ามาในระยะประชิดแถมยังใช้มือหนานั่นจับเข้ามาที่ต้นแขนข้างขวาของฮารุที่ถูกปิดไว้ด้วยผ้าพันแผลสีคล้ำของเลือด
“เจ็บมากเลยสินะครับถูกยิงจนกระสุนมันฝังไปในเนื้อแบบนี้น่ะ คงทรมาณน่าดู”
“อะ… เอ่อก็นิดหน่อยค่ะ” ฮารุพยายามขยับแขนขวาออกห่างจากสัมผัสของเขา พร้อมกับถอยห่างออกมาอีกก้าว มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้สิ… คุณพรีโม่กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่
“นั้นสินะครับ…” เขาหลบสายตาลงต่ำ ราวกับรู้สึกผิด “แย่จังเลยถ้าผมไปถึงที่นั่นไวกว่านี้เธอก็คงจะต้องไม่เจ็บตัวแบบนี้ ผมนี่มันแย่จริงๆ” คุณพรีโม่ถือโทษโกรธตัวเอง แต่ความเป็นจริงแล้วคนที่ควรรู้สึกผิดน่าจะเป็นฝ่ายฮารุมากกว่านะคะ
“เรื่องนั้นไม่ใช่ความผิดคุณหรอกค่ะ อย่าถือโทษโกรธตัวเองเลยนะคะ” ฮารุใช้สองมือที่ยังถูกโซ่ตรวนพันธนาการไว้ยกมือปรามเล็กน้อย แต่แล้วคนตรงหน้าก็ทำสิ่งที่ไม่คาดฝัน
หมับ!
ฮาฮิ! คะ… คุณพรีโม่กุมมือฮารุ!
“จริงเหรอครับ! ดีใจจังเลยที่เธอพูดแบบนี้” คุณพรีโม่นั้นเขย่ามือของฮารุไปมาราวกับว่าดีใจที่ได้ยินแบบนั้น
“เอ่อ… คือว่ามือนี่ช่วยเอาออกได้ไหมคะ?”
“รังเกียจผมเหรอครับ?” อีกฝ่ายถามกลับมาด้วยสีหน้าและแววตาที่ดูออดอ้อน ฮาฮิ! แน่ใจนะคะว่านี่คือรุ่นที่หนึ่ง มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ต้องมีอะไรผิดแปลกไป
“คือว่า… ไม่ใช่อย่างงั้นนะคะ…”
“เธอนี่น่ารักจังเลยนะ...” น้ำเสียงที่ดูอ่อนโยนปนออดอ้อนเผยออกมา เขาใช้สายตาที่ดูราวเหมือนเด็กน้อยมองเข้ามาในตาของฮารุ ซึ่งตอนนี้ใบหน้าของฮารุเริ่มขึ้นสีด้วยความเขินอาย นั้นก็เป็นเพราะ
ฮารุคิดว่าคนตรงหน้าคือคุณสึนะน่ะสิคะ!
ผลัก!
“ขะ...ขอโทษค่ะ”ฮารุรีบผลักคนตรงหน้าออกอย่างเร็วไวก่อนที่ระดับการเต้นของหัวใจฮารุจะหนักหน่วงไปมากกว่านี้ พร้อมกันนั้นยังถอยหลังออกห่างเสียจนชิดติดประตูห้อง จะออกไปก็ไม่ได้เพราะดูยังไงๆ คุณจีก็ต้องเฝ้าอยู่ด้านนอกแน่!
ดูเหมือนว่าคุณพรีโม่เองก็ไม่ได้หยุดแค่นั้น เขาก้าวเข้ามาประชิดตัวฮารุและล็อคขังฮารุไว้กับกำแพงด้วยแขนทั้งสองข้าง พร้อมกันนั้นยังใช้สายตาสอดส่องดูใบหน้าของฮารุ
ยะ… อย่ามองฮารุด้วยสายตาที่ร้อนแรงสิคะ! ฮารุใจไม่ดีแล้วนะ! ทั้งใจของฮารุมีแค่คุณสึนะคนเดียวเท่านั้นนะคะ
ฟึบ…
“เธอน่ะน่าสนใจมากเลยนะ… แถมยังน่ารักมากด้วย” เสียงกระซิบอันแหบพร่าของคุณพรีโม่ใกล้เข้ามาที่ใบหูของฮารุ ลมอุ่นๆ จากการหายใจของเขาเข้ารดต้นคอขาวของฮารุ จนฮารุรู้สึกร้อนวูบวาบ
ไม่สิ… มันต้องไม่ใช่แบบนี้คนอย่างบอสมาเฟียจะไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้กับผู้หญิงที่พึ่งเจอหน้ากันเนียนะ มันต้องไม่ใช่สิคะ ,.
“อะ… เอ่อ—”
“ชู่ว…” ชายตรงหน้าใช้นิ้วชี้จุปากของฮารุไว้ ก่อนจะใช้มือข้างนึ่งดันท้ายทอยของฮารุให้ใบหน้านั้นแหงนขึ้น และจังหวะเดียวกันนั้นคุณพรีโม่ก็พูดประโยคชวนน่าตกใจออกมา
“สนใจจะมาเป็นภรรยาผมไหม… ผมสัญญาว่าผมจะดูแลเป็นอย่างดีไม่ให้ใครได้มาทำร้ายได้อีก”
“ฮาฮิ!”
“ผมสัญญาจากใจจริง… แค่เพียงพบหน้าเธอครั้งแรกหัวใจของผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะเสียแล้ว และเธอล่ะคิดแบบผมไหม…”
“!!!”
“ผมน่ะคิดถึงเธอที่สุดเลย… ได้โปรดมาเป็นของผมเถอะนะ...” ทันทีที่คุณพรีโม่พูดจบประโยค ใบหน้าของเขาก็เริ่มโน้มลงมาใกล้ฮารุเรื่อยๆ สิ่งที่ไม่น่าจะเชื่อได้กำลังจะเกิดขึ้น
หัวใจของฮารุเริ่มเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ฮารุกลับมองคนตรงหน้าเป็นคุณสึนะเสียอย่างงั้น ฮารุไม่ได้เคลิ้มไปกับคำพูดของคุณพรีโม่แต่อย่างใด แต่ฮารุน่ะรู้สึกว่าใบหน้าของคุณสึนะมันซ้อนทับมา ฮารุเลยคิดที่จะตอบรับมัน ใบหน้าที่คล้ายคลึงคุณสึนะ ใบหน้านั่นที่ฮารุโหยมาตลอดและอยากครอบครอง
คุณสึนะ... ฮารุน่ะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากคุณสึนะได้เลย
แต่..
นี่ไม่ใช่…
นี่ไม่ใช่คุณสึนะ…
และนี่…
ก็ไม่ใช่คุณพรีโม่เช่นเดียวกัน!
แวบ...
มองออกแล้วค่ะ!
“เดี๋ยวค่ะ!” ฮารุตัดสินใจเอ่ยขัดการกระทำของคนตรงหน้า อีกฝ่ายหยุดชะงักราวกับว่ารอฟังเสียงเรียกของฮารุ
“เป็นอะไรไปเหรอ…” เขาตรงหน้ายังคงตีหน้าซื่อกล่าวประโยคที่เสแสร้งออกมา นี่น่ะ… ไม่ใช่ทั้งคุณพรีโม่และคุณสึนะ
แต่นี่น่ะเป็นวิชาภาพมายาของคุณเดม่อน สเปด!
“ฮารุมองออกหมดแล้วค่ะ นี่คือวิชาภาพมายาของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอก…” ฮารุกลั่นใจพูดออกไปและเพ่งมองผ่านคุณพรีโม่ตัวปลอมไปยังหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่นั่น
“อยู่ตรงนั้นสินะคะ! คุณเดม่อน สเปด!”
ทันที่ที่ฮารุพูดจบประโยคภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็เริ่มบิดเบี้ยว คุณพรีโม่ที่อยู่ตรงหน้าเริ่มสะลายหายไป เผยให้เห็นถึงตัวบอสตัวจริงที่กำลังใช้มือเท้าคางที่โต๊ะทำงานส่งยิ้มมาให้ราวกับว่าชอบใจเสียอย่างนั้น
“หื้ม… รู้กระทั้งชื่อจริงและมองวิชาภาพมายาของผมคนนี้ออกไม่ธรรมดาจริงๆ นะครับคุณหนู…” เสียงพูดยกย่องของคุณเดม่อนกล่าวออกมาพร้อมยิ้มร่า คนๆ นี้ฮารุจำได้ดีเพราะเมื่อตอนนั้นฮารุและพวกคุณสึนะได้พบเจอมาแล้ว
ภาพทุกอย่างเริ่มสลายไปและปรับมันเข้าที่ ทำให้ฮารุนั้นรู้ว่าในห้องนี้ไม่ได้มีแค่พวกเรา แต่กลับมีพวกเขาเหล่าผู้พิทักษ์แห่งวองโกเล่รุ่นแรกทั้งหมดอยู่ในห้องเสียด้วย
เกือบแล้วค่ะ...
เกือบทำอะไรไม่งามออกไปต่อหน้าทุกคนแล้ว T^T
“เก่งมากครับ… บททดสอบแรกผ่านไปไม่คิดว่าจะมองออกทั้งๆ ที่ภาพมายาของสเปดควบคุมได้ทั้งสัมผัสทั้งห้าแบบสมบูรณ์” เสียงน่าเกรงขามของเขาเปล่งออกมาแต่ก็แอบซ่อนไปด้วยความอ่อนโยนของนภาตามฉบับตัวเอง
“เพราะฉะนั้นบอกมาได้ไหมว่าเธอเป็นใครมาจากไหนกัน…”
นี่สิคะถึงจะเป็นบอสตัวจริง ไม่ใช่แค่ผู้ชายที่หวังจะได้เมื้อกี้
และนี่เขาคิดจะทำอะไรกันแน่คะเนีย! ถึงมาทดสอบฮารุแบบนี้ บางทีหัวใจของฮารุมันก็เปราะบางเกินไปนะคะคุณรุ่นที่หนึ่ง
ระวังฮารุจะตกหลุมรักคุณแทนนะคะ ///
__________________________________________________________
TALK WITH WRITE
ในตอนที่สามนี้แอบคิดนะว่าตัวเองแต่งดรอปลงจากตอนที่แล้ว
เพราะในช่วงท้ายๆ การบรรยายจะน้อยมาก555
เพราะความง่วงเข้าถาโถมจากบทที่ให้ปู่พูดเองนั้น
เลยแปลงมาเป็นวิชาภาพมายาของท่านสเปดแทน
แอบคิดว่าแบบนี้มันเหมาะกว่าที่จะให้ปู่มาพูดเอง เพราะมันอาจจะขัดกับคาแรกเตอร์ปู่
ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ คนแต่งขอตัวไปงีบละคะ555
เรื่องการบรรยายที่ต้องเว้นเยอะส่วนตัวคิดว่าไม่ค่อยชอบให้มันติดกันค่ะ
เพราะมันดูรกๆ ยังไงไม่รู้เวลาอยู่บนเว็บ แต่ถ้าได้ทำลงหนังสือก็จะไม่เว้นค่ะ
ชี้แจงในตอนนี้เลยนะคะ ~
ไม่ไล่หนักอ่านเงา แค่คุณกดเข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ
body{ background:url(https://image.dek-d.com/27/0363/0226/123802981)!important; background-repeat:repeat; background-position:center!important; background-attachment:fixed!important; } #big_head , .content, .box03, .box04_page { background:none repeat; } #main { width:860px; background:none!important; } ul.name_story li p { background:none; } .writer-section-body,.publishWrap, .story,#big_head,.content,#content_name, .box03,.box06,.box04_page, .cm-box-area,.comment-tabbable .comment-tabs .active button, .cm-box-area .member,.cm-box-area .guest,.reviews01, .reviews02,.more_review{ background:#000!important; border:none!important; border-radius:10px; } .head1{ background:-webkit-linear-gradient(-45deg, rgba(2,18,69,1) 0%,rgba(13,63,132,1) 15%, rgba(13,63,132,1) 50%,rgba(13,63,132,1) 85%,rgba(2,18,69,1) 100%)!important; border:1px dashed #021245!important; box-shadow: 0 0 0.4em #6db7dc, 0 0 0.4em #a2d5ea; border-radius:10px 10px 10px 10px; padding-top:27px; padding-bottom:20px; -webkit-transition:1s;-moz-transition:1s; } .head1:hover{ background:#6db7dc!important; border:1px dashed #0d3f84!important; box-shadow: 0 0 0.4em #0d3f84, 0 0 0.4em #9bd2e7; -webkit-transition:1s;-moz-transition:1s; } p#big_text{ color:#fff!important; text-shadow:8px 0 0 #021245; font-family:tahoma!important; font-size:32px!important; font-style:normal; } p#big_text:hover{ text-shadow:6px 0 0 #a2d5ea; color:#021245!important; letter-spacing:3px; } h2,.box04_head{ background:-webkit-linear-gradient(-45deg, rgba(2,18,69,1) 0%,rgba(13,63,132,1) 15%, rgba(13,63,132,1) 50%,rgba(13,63,132,1) 85%,rgba(2,18,69,1) 100%)!important; border-radius:7px; } h2.box02,.box04_head{ outline:1px dashed #021245; outline-offset:-5px; } h2.box04_head02{ top:-9px!important; } h2.box04_head02,h2p, h2 p span,.favor, a.box04_head03{ color:#FFF!important; text-shadow:1px 1px 1px #021245; background:none!important; } .favor:hover,a.box04_head03{ height:23px;line-height:24px; float:right;text-indent:30px;width:250px; } a.box04_head03{ height:23px;line-height:24px; float:right;text-indent:30px;width:250px; } .desc_head,pspan,.linkname,h3,lii,ul.menu-listlia,.slash, p.vote_m span,p,li,div,a,div.box_facebook-rightpstrong, .owner-username,#usermenu .usernamename, .notifications .usernamename, .name-area,.comment-order,.icon-mail,.icon-ip, .comment-tabbable .comment-tabs .active button{ color:#6db7dc!important; } .ribbon,h3span{ color:#6db7dc!important; font-size:30px!important; background:none!important; text-shadow: 1px 2px 0px #021245, 0px 2px 0px #021245; } P.vote_m{ color:#6db7dc!important; text-shadow:3px 0 0 #021245; border-right:1px dashed #6db7dc!important; } diva.review,diva.name_sb01,div.name_storyboxa{ color:#fff!important; background:#021245!important; border:1px solid #fff!important; text-shadow:3px 0 0 #021245; box-shadow:4px 0 0 #6db7dc,-4px 0 0 #0d3f84; } .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li{ border:none!important; } img[src*="/writer14_arow01.png"]{ display:none!important; } .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu, .bigname_sb01 img.name_sb01_img{ background:#0d3f84!important; border:1px dashed #fff!important; box-shadow: 0 0 0.2em #0d3f84, 0 0 0.2em #0d3f84; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li:hover{ color:#0d3f84!important; background:#6db7dc!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } ul.bigsize li a,.bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa{ background:none!important;text-indent:0px;font-size:12px; } /***ไอคอนคลิ๊กดูคอมเม้นท์ แฟนคลับ และไอคอนโซเชียลแชร์***/ .story-action-wrapper.actionbutton.-disabled{ background:#021245!important; border:1px solid #fff!important; } .b_fb_l_i01,ul.box_uu01 li a{ background:#6db7dc!important; border:1px solid #021245!important; -webkit-box-shadow:none!important; } ul.box_facebook li .b_fb_like a{ background:#021245!important; border:1px solid #fff!important; } /*ตอนเม้าส์ชี้ ปุ่ม Vote กับ Report ไอคอนคลิ๊กดูคอมเม้นท์ แฟนคลับ และไอคอนโซเชียลแชร์*/ /**ไอคอนรูปตา**/ .staticon.-lg{font-size:17px!important;} .story-action-wrapper.actionbutton.-disabled.staticon{ color:#fff!important; } ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover{ color:#fff!important; background:#6db7dc!important; border:1px solid #021245!important; -webkit-transform:rotate(180deg); -webkit-transition:linear 0.5s; -moz-transition:linear 0.5s; } diva.name_sb01:hover, diva.review:hover, div.name_storyboxa:hover{ -webkit-transform:rotate(180deg); border-radius:20%!important; color:#021245!important; background:#6db7dc!important; border:1px dashed #021245!important; box-shadow:4px 0 0 #0d3f84,-4px 0 0 #a2d5ea; text-shadow: 0 0 0.2em #a2d5ea, 0 0 0.2em #a2d5ea; -webkit-transition:linear 0.5s; -moz-transition:linear 0.5s; } ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover{ padding:1px 1px 1px 1px; } /***เส้นคั่นต่างๆ ภายในบิ๊กเฮด**/ .big_fb{ border-top:1px dashed #6db7dc!important; } .b_fb_l_font01, .box_facebook-right01{ border-left:1px dashed #6db7dc!important; } /******โซนคอมเม้นท์******/ .ribbon{background:none!important;} li.cur{background:none!important;} .arrow_box:after,#drag-to-quote:after{border:none!important;} .comment-setbubble{ background:#000!important; border:4px solid #021245!important; box-shadow: 0 0 0.4em #021245, 0 0 0.4em #021245; } /*ฐานคอมเม้นท์*/ .comment-action:before{background:none!important;} .comment-action{ background:#021245!important; border:2px solid #021245!important; } .arrow_box li{border:none!important;} .cm-setting button{border:none!important;} /*ไอคอนเฟือง โซเชียลของคนคอมเม้นท์*/ .icon-reply,.icon-setting,.btn-social i,.comment-action,.cm-like_list, .comment-action,.cm-reply_list{ color:#fff!important; text-shadow:none!important; } .icon-setting:hover, .btn-social i:hover{ color:#6db7dc!important; background:none!important; border:none!important;} /*กล่องเมนูของเฟืองแก้ไขคอมเม้นท์*/ /*หมายเหตุ : โค้ดส่วนนี้เป็นการกำหนดสไตล์ในปุ่มค้นหาของ ไอคอนแว่นขยาย ที่ด้านขวามือสุดบนแถบทูลบาร์ด้านบนของบทความด้วย*/ .arrow_box{background:none!important;} button{box-shadow:none!important;} button{ color:#fff!important; background:#6db7dc!important; border:none!important; border-radius:3px!important; -webkit-transition:linear 0.5s; -moz-transition:linear 0.5s; } button:hover{ color:#6db7dc!important; background:#021245!important; border:none!important; border-radius:3px -webkit-transition:linear 0.5s; -moz-transition:linear 0.5s; } /***อวาตาร์ของคนคอมเม้นท์***/ .avatar{ border-radius:70%!important; background:#021245!important; border:5px solid #0d3f84!important; padding:20px!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; margin-bottom:5px; } .avatar:hover{ -webkit-transform: rotateY(180deg); -webkit-transform-style: preserve-3d; transform: rotateY(180deg); transform-style: preserve-3d;; border-radius:50%!important; background:#9bd2e7!important; border:5px solid #0d3f84!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /*รูปอวาตาร์*/ img[src*='/1/newtoon/'],.user-pic-comment{ width:75px; height:75px; border-radius:50%!important; border:5px solid #9bd2e7!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } img[src*='/1/newtoon/']:hover,.user-pic-comment:hover{ -webkit-transform:rotate(180deg); border:5px solid #021245!important; border-radius:50%!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /***กล่องพิมพ์คอมเม้นท์***/ span.cke_skin_kama{ background:#021245!important; border-radius:0% 20% 0% 20%; border:3px solid #0d3f84!important; padding:5px; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .cke_skin_kama .cke_wrapper{ color:#0d3f84!important; background:#0d3f84!important; border-radius:0% 20% 0% 20%; border:1px solid #6db7dc!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } span.cke_skin_kama:hover{ background:#0d3f84!important; border:3px solid #021245!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .cke_skin_kama .cke_wrapper:hover{ color:#0d3f84!important; background:#6db7dc!important; border:1px dashed #021245!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /***ปุ่มส่งความเห็น***/ .cm-box-area .comment-submit{ border:3px solid #6db7dc!important; } .cm-box-area .comment-submit:hover{ border:3px solid #021245!important; } .btn-orange{ width:150px!important; padding:5px!important; background:#021245!important; color:#fff!important; border:3px solid #6db7dc!important; text-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .btn-orange:hover{ background:#b9fc63!important; color:#6db7dc!important; border:3px solid #6db7dc!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } /***กล่องอินพุท ซีเล็ค เท็กซ์เอเรีย***/ input,select,textarea{ color:#fff!important; background:#021245!important; border-top:1px dashed #fff!important; border-bottom:1px dashed #fff!important; border-left:1px dashed #fff!important; border-right:1px dashed #fff!important; font-family:tahoma; -webkit-box-shadow:none!important; } .text-area,.select,.input-box{ border:none!important;background:none!important; } .cm-box-area .cm-setcmbox,.cm-box-area .text-area{ box-shadow:none!important; } /*ซีเล็คชั่น : คือส่วนที่เวลาเราลากเม้าส์คลุมข้อความ*/ *::selection{ /*สำหรับ browser IE*/ background:#0d3f84!important; color:#9bd2e7!important; } *::-moz-selection{ /*สำหรับ browser firefox*/ background:#0d3f84!important; color:#9bd2e7!important; } *::-webkit-selection{ /*สำหรับ browser chrome*/ background:#0d3f84!important; color:#9bd2e7!important; } input:hover , select:hover , textarea:hover { color:#021245!important; background:#6db7dc!important; border:1px dashed #021245!important; -webkit-transition: linear 1s ; -moz-transition: linear 1s ; } /***สกรอลล์บาร์***/ ::-webkit-scrollbar{ width: 9px; /*ความกว้างของสกรอลล์บาร์*/ } ::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#0d3f84!important; /*แทรคด้านบน*/ border:1px solid #021245; } ::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#6db7dc!important; /*แทรคด้านล่าง*/ border:1px solid #021245; } ::-webkit-scrollbar-button{ background: #010a28!important; /*หัวท้ายสกรอลล์บาร์*/ height: 10px!important; } ::-webkit-scrollbar-thumb{ background:#021245!important;/*ตัวที่เลื่อนไปมา*/ border:1px dashed #fff; } /******ลิ้งค์สไตล์******/ a:link{ color:#6db7dc; text-decoration:none!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } a:active,a:visited{ color:#a2d5ea!important; text-decoration:none!important; } a:hover{ color:#021245!important; background:#6db7dc!important; background-repeat:no-repeat!important;position:relative; top:0px;left:0px;font-weight:bold; border-radius:5px; border:1px dashed #021245!important; box-shadow:-2px 0 0 #0d3f84,-5px 0 0 #a2d5ea,2px 0 0 #0d3f84,5px 0 0 #a2d5ea; -webkit-transition:0s;-moz-transition:0s;} /**********แถบทูลบาร์**********/ .toolbar{ background:#0d3f84!important; text-shadow:none!important; box-shadow:0 .1em .1em #000!important; -webkit-box-shadow:0 .1em .1em #0d3f84!important; } .toolbar-user-menu, .toolbar-container{ border-radius:5px; border:none!important; border-left:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-transition:0s;-moz-transition:0s; } .toolbar-submenu-item .tb-icon-submenu, .icon-fa-smile, .toolbar-submenu-item span{ color:#6db7dc!important; } .toolbar-submenu-item:hover span{ color:#021245!important; } /**โลโก้Dek-d**/ .tb-logo { background-image:url(https://image.dek-d.com/27/0363/0226/123801731)!important; background-repeat:no-repeat!important; background-position:center!important; } .tb-logo:hover{ background-image:url(https://image.dek-d.com/27/0363/0226/123801731)!important; background-repeat:no-repeat!important; background-position:center!important; } li{ background:none!important; border:none!important; } h1{margin:0px!important;} .action-view-link {display:none!important;} .chapter-item-update{color:#fff;} .chapter-item { border:none!important; padding:8px 0 0 0!important; } /**สีตัวอักษรแถบทูลบาร์**/ a.tb-menulink{ color:#fff!important; } a.tb-menulink:hover{ color:#021245!important; } .tb-badge-style,.tb-badge-menu{ background:#6db7dc!important; color:#021245!important; } /*เส้นคั่นรายการของคำขอเป็นเพื่อน(อยู่ในแถบยูสเซอร์ของทูลบาร์ที่เป็นอวาตาร์)*/ .screen-msg{border-bottom:1px dashed #6db7dc!important; } /**เส้นคั่นแต่ละคำนิยม จะเห็นเวลามีคำนิยม(เอามารวมด้วย ไม่รู้จะให้อยู่บทไหนดี T^T)*/ a.box06_link{border-top:1px dashed #6db7dc!important; } /*ลบพื้นหลัง ขอบ และเงาส่วนเกินที่ทำให้แถบที่เลื่อนลงมาไม่สวย*/ divdivdiv {background:none!important;} .wrap-image{border:none!important;} .notifications .user-maina{border:none!important;} .gotpromo{background:none!important;box-shadow:none!important;} .submit{box-shadow:none!important;} .board-main,.board-hot,ul,li,.screen-title, .submenu-supersub, .board-hot,.ordinary-content, .board-main,.gamelist, .recommend{border:none!important;} li,.service-sms,.search{background:none!important;border:none!important;} .select,li{-webkit-box-shadow:none!important;} /*ลบพื้นหลังสีเหลืองของแบนเนอร์โฆษณาเหนือชื่อบทความ*/ divdivdiv {background:none!important;} /***ส่วนที่อยู่ในตอนย่อย***/ ul.bigsize li span{ border-right:1px dashed #6db7dc; } ul.bigsize li a{background:none!important; } ul.next li a.next_color01{margin:0px;} ul.next li a{ background:none!important; border-right:1px dashed #6db7dc; font-size:12px!important; } ul.bigsize li a:hover, /*ตรงนี้เป็นโค้ดของตรงที่ปรับขนาดอักษร*/ ul.next li a:hover{ color:#021245!important; background:#6db7dc!important; background-repeat:no-repeat!important;position:relative; top:0px;left:0px;font-weight:bold; border-radius:5px; border:1px dashed #021245!important; box-shadow:-2px 0 0 #0d3f84,-5px 0 0 #a2d5ea,2px 0 0 #0d3f84,5px 0 0 #a2d5ea; -webkit-transition:0s;-moz-transition:0s;} /*เส้นคั่นของชื่อตอนย่อย ที่รูปนาฬิกากับวันที่อัพอยู่ด้วย*/ .big_next1{ width:835px!important; border-top:1px dashed #6db7dc!important; } .big_next2{ width:835px!important; border-bottom:1px dashed #6db7dc!important; height: 4px; } p.font_nu02{display:none;} /*ส่วนของชื่อตอนในตอนย่อย*/ p.font_nu01,.vote-sc{ background:#021245!important; color:#FFF!important; border-radius:5px; padding-top:5px; padding-bottom:5px; margin-bottom:5px; } p.font_nu01{ border:5px solid #021245!important; outline:1px dashed #000; outline-offset:-10px; } /*กล่อง Vote ให้คะแนนตอนนี้*/ .vote_box{ background:#fff!important; border:1px dashed #021245!important; } .select-style{ border-top:none!important; border-left:none!important; border-right:1px dashed #021245!important; border-bottom:1px dashed #021245!important; } /*ปุ่มส่งคะแนน*/ .vote_box3{ width:50px!important; font-size:14px!important; } .vote_box3{ color:#021245!important; background:#fff!important; border:1px dashed #021245!important; } .vote_box3:hover{ color:#6db7dc!important; background:#6db7dc!important; background-repeat:no-repeat!important; position:relative; top:0px;left:0px;font-weight:bold; border-radius:5px; border:1px dashed #b9fc63!important; -webkit-transition:0s;-moz-transition:0s; } .vote_box2{margin-left:5px!important;} #content_name img { color:#6db7dc!important; background:#021245!important; background-repeat:no-repeat!important; position:relative; top:0px;left:0px;font-weight:bold; border-radius:50px; padding:7px; border:3px #6db7dc; -webkit-transition:0s;-moz-transition:0s; } #content_name p,div.story .desc_head{ display:none!important;} #head{display:none!important;} #sec-head,.banner_menu,.menulist{display:none!important;} #google_ads_comment1{display:none!important;} paimg{display:none!important;} .app-footer{display:none!important;} .accord-big{display:none!important;} .box01{display:none!important;} #content_name,.desc_head{ display:none!important; } .fbshowbox{ display:none!important; } #CM_viewlong,p.banner, .accord-r,.banner-area,.accord-u{ display:none!important; } img:hover{ -webkit-transform: rotateY(180deg); -webkit-transform-style: preserve-3d; transform: rotateY(180deg); transform-style: preserve-3d; filter: alpha(opacity=70); opacity:.7 } img{ -webkit-transition: all 1.0s ease; transition: all 1.0s ease; filter: alpha (opacity=100); opacity:1.0; } a.navvi{ -webkit-transition: 1.0s; -moz-transition: 1.0s; margin:1px; display:inline-block; text-align:center; background:none; color:#021245; border-radius:10px; border:none; width:75px; padding:2px; overflow-p: hidden; } a.navvi:hover{ -moz-border-radius: 50px 0px 50px 50px; -webkit-border-radius: 50px 0px 50px 50px;} #h1{ padding:2px; background: none;width:380px; position:fixed; }.chapter-box-wrapper.chaptername{background:#021245!important;color:#6db7dc!important;border:1px dashed #0d004c!important;}.chapter-action-button .actionicon,.chapter-action-button .actiontxt{color:#6db7dc!important;}.vote-button{background:#021245!important;border:2px solid #6db7dc!important;box-shadow:0px 3px 7px 0px #6DB7DC}.chapter-footer-box,.report-footer-box{display:none!important;}
ความคิดเห็น