อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายไปมากกว่านี้...

ลำดับตอนที่ #1 : ความหมายของชีวิต....

คำถามหนึ่งที่ลุงเจอบ่อยๆ ที่เด็กที่ลุงสอนมาสักระยะจะเริ่มถามลุง
ว่า ลุงครับ ลุงค่ะ เราเกิดมาทำไม...

ลุงรู้สึกดีกับเด็กๆ ที่เริ่มสงสัย ตั้งคำถามกับชีวิต..
ถึงแม้หลายๆ คำถามที่พวกเราถามลุง ลุงก็ไม่รู้คำ ตอบ..

ลุงตอบพวกเราไม่ได้แต่ลุงก็ดีใจที่เราเริ่มถามคำถามกับชีวิตตัวเอง

เพื่อค้นหาความหมายของชีวิต.. เกิดมาทำไม ทำไมต้องเกิด...

บางชีวิตโชคดีที่เกิดมาเพราะความรักของพ่อแม่ บางชีวิต เกิดมาเพราะความไม่ตั้งใจของหญิงชายคู่หนึ่ง นี้คือความจริงของโลกที่ลุงเห็น..

แล้วความหมายของชีวิต ที่แต่ละคนเห็น แต่ละคนรู้สึกจึงต่างกัน
เพราะจุดเริ่มในการ เกิดพวกเราก็ยังต่างกัน..

การตั้งคำถามชีวตที่ผิดแค่นิดเดียวก็ทำให้ชีวิตทั้งชีวิตต่างกันลิบลับ
เช่น จาก หนูเกิดมาทำไมค่ะ เป็น กูเกิดมาทำไมว่ะ

ความหมายทางคำถามทางความคิดไม่ต่างกันเลย
แต่คำถามที่เกิดขึ้นในระดับจิตใจต่างกันแล้วมากมาย

แค่ ลองคิดเล่นๆ คนสองคนที่คำถามที่เกิดขึ้นในระดับจิตใจ ต่างกันแค่ คำถามสองคำถามนี้ บันปลายชีวิตจะต่างกันแค่ไหน...

....
คนเราล้วนเกิดมาต่างกัน เราไม่รู้ว่าในระดับจิตใจเค้าเกิดอะไรขึ้นสิ่งที่ลุงทำได้ ก็แค่ให้เค้าตั้งคำถามที่ควรถาม ให้ความคิดไปให้ถูกทาง

ให้เค้าเชื่อมั่น ศรัทธาในประโยชน์ของคำถามนั้น
เพื่อพาพวกเค้าเหล่านั้นกลับไปที่หัวใจที่บริสุทธิ์ของพวกเค้าเอง

แทนที่ จะให้เค้าถามว่าชีวิตเค้ามีความหมายเช่นไร
คำถามนี้ยังไม่เกิดประโยชน์ในปัจจุบันสำหรับ พวกเราหลายคน


ลุงก็เลยสอนใหม่ให้เค้าถามตัวเองว่า
เค้าจะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความหมาย...

พวกเราทุกคนรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่มีค่าที่สุด มีความหมายที่สุดในชีวิต ก็คือชีวิตของพวกเราเอง แค่เราหยุดมองก็เห็นว่านี้คือสิ่งที่มีค่าที่สุด...

แล้วชีวิตที่มีความหมายเป็นเช่นไร..

ตอนเกิดเรากำหนดไม่ได้..
ชีวิตเรามีความหมายเช่นไรที่เกิดมา เรากำหนดไม่ได้

แต่ตอนเรารู้ว่าเรามีลมหายใจเรากำหนดได้...
ว่า จะใช้ชีวิตให้มีความหมายเช่นไร...

ชีวิตที่มีความหมายของเราแต่ละคนก็ต่างกัน
มาลองคิดกันเล่นนะครับ ลูกๆ หลานๆ ว่า
ชีวิตที่มีความหมายของเราเป็นเช่นไร...

ตั้งคำถามกับตัวเองวันนี้ ใช้ความคิดก่อนสะวันนี้...
ก่อนที่ความคิดจะใช้เราทำให้สิ่งที่มีค่า มีความหมายที่สุดในชีวิตเรา
กลายเป็นสิ่งไร้ค่า เพราะความคิดของเราเอง

ก่อนที่ชีวิตเราจะเป็นสิ่งไร้ค่าแม้แต่จิตใจของเราเองยังรับไม่ได้

ขอให้พวกเราทุกๆคนโชคดี
ด้วยรักและห่วงใย ในเยาวชนทุกคน
ลุงมัย