คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : • o n e
ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้ทนจมดิ่งอยู่กับความมืดมิดนี้ได้ ..
ก็ตั้งแต่วันนั้นวันที่ผมยอมยกแสงสว่างนี้ให้น้องที่ผมรัก รักที่สุด ..
“จุนมยอนอา .. ฉันอยากเห็นหน้าพี่จัง ฮึก ..” มือบางไล้ตามหน้าของอีกคน
“แบคฮยอน อย่าร้องไห้สิ่ ”จุนมยอนได้เพียงกอดร่างเล็กตรงหน้าไว้
“พี่เอาเปรียบฉัน พี่มองเห็นฉันทุกอย่าง ฉันผิดหรอที่อยากมองเห็นพี่บ้าง ” ใบหน้าเล็กตอนนี้ดูออดอ้อนจุนมยอนเหลือเกิน ริมฝีปากบางงับเข้าที่ปากล่างของจุนมยอน
ทุกสิ่งทุกอย่างมันผิดไปหมด .. จุนมยอนกับแบคฮยอนเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน
แต่ใครจะห้ามใจได้ ?
“อ๊ะ ..ฮื้อ จะ..เจ็บจัง “ เสียงกระทบกันของหน้าขาของคนทั้งสองเริ่มแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือ
“อ๊ะ ..อ๊า ..อื้ออ จ..จุน ม.. อา ยอน “
“อา .. ใกล้แล้ว แบคฮยอน” ร่างของคนพี่ได้แต่เร่งความเร็วถี่จนทั้งสองคนต่างปลดปล่อยออกมา
นั่นแหล่ะครับ .. จุนมยอนคนเลวเอาเปรียบน้องชายที่ตาบอดของตัวเอง
ผมนอนกับน้องตัวเอง ..
“จ..จุนมยอนแบคฮยอน” เสียงของผู้หญิงอีกคนแทรกขึ้นมา น้ำเสียงนั้นตกใจมาก
“แม่ครับ !” จุนมยอนได้เพียงแต่มองค้างมารดาของตัวเองที่เป็นลมลงไป คนเป็นบิดาเบือนหน้ากับสิ่งตรงหน้าก่อนจะอุ้มร่างของแม่ออกไปจากตรงนั้น
“แกออกมาคุยกับฉันจุนมยอน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นดัง พร้อมกับเสียงสะอื้นของแบคฮยอน
“แม่รู้แล้ว ..ฮึก พ..พี่จุนมยอน ฮือ..พ่อจะเอาพี่ออกไปจากผม .. ฮือ” ผมได้แต่ลูบหัวน้องชายตัวเองใช้เวลาสักพักปลอบแบคฮยอนจนร้องไห้แล้วหลับไป
“นั่งซะ”พ่อมองผมด้วยสายตาหยามก่อนจะปัดสายตาไปที่เก้าอี้อีกตัว ผมได้แต่นั่งนิ่งสายตาจดจ้องไปที่พื้นเท่านั้น
“นานหรือยัง”
“.......”
“แกกับแบคฮยอน มันเกิดขึ้นนานหรือยัง”
“ตั้งแต่ผมอายุ 16” เสียงพ่อถอนหายใจจนผมต้องเผลอเงยหน้าขึ้นสบตาพ่อ”แต่ผมรักแบคฮยอน”
“เหอะ แค่แกชอบผู้ชายแกก็ผิดแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าฉันจะยังหัวโบราณเกี่ยวกับเรื่องรักร่วมเพศหรอกนะ แต่นี่เป็นน้องชายแท้ๆของแก แบคฮยอนมองไม่เห็นแต่เกิด น้องมันไม่มีใคร มันมีแกคนเดียว”เสียงพ่ออ่อนลงจนปนสั่น ผมรู้สึกว่าขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“เลิกเถอะนะ”
“พ..พ่อครับ”ขาของผมรุดลงถึงแม้เมื่อกี๊จะมีเก้าอี้รองรับนำหนักตัวไว้ก็เถอะ
“เห็นแก่น้องของแก ตอนนี้ ..น้องมันไม่มีโอกาสพบใคร แต่แกชีวิตแกยังอีกยาว ถ้าจะเห็นน้องมันเป็นของเล่น เลิกเถอะนะ”
“ผม ..”
“พ่อขอร้อง”
คำพูดของพ่อทั้งหมดก้องอยู่ในหัว ผมเดินกลับมาที่ห้องแบคฮยอน มองน้องชายที่หลับอยู่ทั้งตามันยังพร่ามัว แบคฮยอนคงก็รู้สึกแย่กว่าผมร้อยเท่า ชีวิตเค้าคงมีแต่ความมืดเป็นเพื่อนสิ่นะ
“ไม่ต้องกลัวนะแบคฮยอน ..”
“นายจะได้เห็นหน้าพี่แล้วหล่ะ”
Talk.
ไรเตอร์เพิ่งเปิดเรื่องแรก ดีไม่ดียังไงช่วยติชมด้วยนะครับ
ถึงจะสั้นหน่อย แต่เพราะเป็นตอนแรกหนา
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน รักนะฮับ *ทำหน้าซารางเฮแบบเซฮุน*
ความคิดเห็น