โซเฟีย เจ้าหญิงแห่งนาเธียส

ลำดับตอนที่ #24 : บทที่ 22 เมื่อถึงเวลาแก้แค้นของโซเฟีย

 nut zameE _N

บทที่ 22 เมื่อถึงเวลาแก้แค้นของโซเฟีย

(บรรยายโดยผู้แต่ง)

ณ บนเครื่องเล่นเฮอริเคน

อ้ากกกกกก หึหึหึ 

เสียงแรกคือเสียงร้องของฟราสออส เสียงต่อมาคือเสียงหัวเราะอย่างชั่วร้ายของโซเฟีย

'อ้าก เมื่อไหร่ ไอ้เครื่องเล่นบ้านี้จะจบ' ความคิดของฟราสออส

'หึหึ เสร็จไปหนึ่งราย อืมเหลืออีกสามราย คนแรกพาเซียไปบ้านผีสิง คนที่สอง โรโกะไปไหนดีน้า' นี้คือความคิดของโซเฟีย

'สาธุขอให้เครื่องเล่นนี้ จบช้าๆด้วยเถอะ หนูจะได้ไม่ต้องไปบ้านผีสิง' ความคิดของพาเซีย

'เราตายแน่ๆ เลย โซเฟียไม่ปล่อยเราไว้แน่ อ้ากกกกกก ยิ่งคิดยิ่งเครียจ' ความคิดของโซบะ

'ปลง แล้ว เฮ้ย' ความคิดของโรโกะ

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็พากันลงจากเครื่องเล่น

ฟราสออสมีอาการอ้วกไม่หยุด พานาเซียมีอาการอยากร้องไห้(เนื่องจากไม่อยากไปต่อ) โรโกะกับโซบะทำหน้าไม่มีความสุข

กลายเป็นว่าก็เที่ยวเล่นสวนสนุกครั้งนี้ทุกคนดูไม่มีความสุข ยกเว้นโซเฟียของเรา ที่มีความสุขที่ได้แกล้งคนอื่น แทนที่จะโดนคนอื่นเขาแกล้ง

 ณ บ้านผีสิง

กริ๊ดดดดดดดดด ฮือๆๆ เสียงร้องของพาเซีย

หึหึ หึหึ

‘น่าสงสาร พาเซียจังเลย’ ความคิดของพวกฟราสออสซึ่งไม่สามารถช่วยอะไรพาเซีย

หึหึ หึหึ

“โซเฟีย ฮึ เรา อึ กลับกับเถอะ อึ” พาเซียร้อง พร้อมเกาะโซเฟีย

“อีก ไม่นานก็ออกแล้วทนหน่อยสิ หึหึ” โซเฟียบอก อย่างมีความสุข หึหึ (อ้าก ผู้แต่งบ้าตามโซเฟียแล้ว>>>> โซบะ) (เงียบไม่งั้นตาย หึหึ >>>>>ผู้แต่ง)

ต่อกันเถอะ พาเซียตอนนี้กำลังเกาะแขนโซเฟีย หน้าตาซีดเซียว ทำท่าจะไม่มีแรง และร้องไห้ไม่หยุด เพราะทุกๆ30 วินาทีจะมีผีโผ่ออกมา (ผีคือสิ่งที่พาเซียกลัวมากที่สุด)

พรึบ

สงส่องที่หน้าตาซีดเซียวของใครบ้าคน มีเลือดไปออกที่ต้นคอ ผมสีดำปกหน้าเกือบไม่เห็นตาสีแดงก่ำ เสื้อผ้าสีขาวเปราะเปรื้อนไปด้วยเลือดเต็มไปหมด เพราะฉะนั้นมันจะเป็นอะไปไม่ได้นอกจากผี

ทันทีที่พาเซียเห็น ถึงกับกริ๊ดจนสลบไปเลย โดยมีโซเฟียที่รองรับไว้ ทำให้ร่างของเธอไม่กระทบพื้น

“ไปเถอะเราออกจากที่นี้กัน หึหึ” โซเฟียพูดและเริ่มวิ่ง ซี่งความเร็วขนาดนี้ เกือบทำให้ทั้งสามคนที่เหลือวิ่งตามไม่ทัน

ทั้งสามวิ่งตามโซเฟียออกมาจากบ้านผี และพบว่าโวเฟียกำลังเอาพาเซียไปวางไว้ที่เก้าอี้สาธารณะ พวกเขาจึงรีบเดินเข้าไปหา 

“พาเซีย เป็นอะไรมากหรือเปล่า โซเฟีย” โรโกะถามขึ้น

“ไม่เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่สลบไป ไม่มีอะไรหรอก หึหึ” โซเฟียพูด

 ‘เสร็จไปอีก หนึ่งราย รายต่อไปโซบะ อืมมมม นึกออกแล้ว พาไปเล่มบันจี้จัมดีกว่า หึหึ ตายแน่’ ความคิดของโซเฟีย

“เรากลับกันเถอะ” ฟราสออสบอก

“ไม่เรายังไม่กลับ เพราะเรายังไม่ได้เล่นบันจี้จัมเลย” โซเฟียพูด และทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้

โรโกะและโซบะพร้มใจกับกันทำหน้าตาซีดเซียว เมื่อโซเฟียพูดคำว่า ‘บันจี้จัม’ 

“แล้วพาเซียล่ะ โซเฟียเธอจะทำยังไง” เขาเบือนหน้าหนี และถามขึ้น

“เอาอย่างนี้สิ นายพาพาเซียหลับไปก่อน แล้วเดี๋ยวเราจะไปเล่นบันจี้จัมกับโรโกะและโซบะ แล้วจะค่อยตามนายไปที่หลังนะค่ะ” โซเฟียพูดด้วยเสียงอ้อนวอน

“ก็ได้” ฟราสออสพูด พร้อมส่งสายตาไปให้โซบะและโรโกะเชิงว่า ‘ขอโทษ’ และจากไปพร้อมกับพาเซีย

“โรโกะ โซบะ พวกเราไปเล่นกันเถอะจะได้รีบกลับ” โซเฟียพูด เธอเดินเข้าไปหาทั้งสองที่ยังไม่ได้สติดี คว้าแขนทั้งสองคน ลากไปเครื่องเล่นเป้าหมาย

*********************************