โซเฟีย เจ้าหญิงแห่งนาเธียส

ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 16 หมดเวลาสนุก

บทที่ 16 หมดเวลาสนุก

ปัก

เธอเดินไปชนกับอะไรบ้างอย่าง เธอล้มลง และสติที่แตกไปก็กลับคืนมา แล้วจึงยืนขึ้น สายตามองไปสิ่งที่ตนชน สิ่งนั้นเป็นผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่ง ร่างกายสูงกว่าพาเซียมาก จนเธอต้องเงยหน้าเพื่อมองให้เห็นหน้าตาของเค้า แต่กลับพบหน้ากากสีดำปิดหน้าตา เธอจึงเห็นเพียง ผมสีแดงเพลิง นัยน์ตาสีดำดูเย็นชา

“ขอโทษนะค่ะ ที่เมื่อสักครู่เดินชน” เสียงของพาเซีย รีบพูดขอโทษทันทีที่สังเกตลักษณะของชายคนนั้นเสร็จ

ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร มือของเค้ายัดอะไรบ้างอย่างใส่มือของเธอ ก็เดินจากไปโดยที่เธอยังไม่ได้เอ่ยถามอะไร

พาเซียจึงมองดูที่มือของเธอ มันมีกระดาษแผ่นหนึ่ง สีดำ กระดาษยับยู่ยี่เป้นอย่างมาก เธอหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาเปิดอ่าน มันปรากฏข้อความว่า

‘ถึง องค์หญิงโซเฟีย ธีอาดอร์ และองค์ชายฟราออส แพทริด

 ตอนนี้เจ้าหญิงฟีน่า           แพทริด อยู่ในกำมือของเรา ถ้าไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไปละก็ จงมาหาเราที่โกดังร้าง นอกเมืองนี้ ในเวลา เที่ยงคืนของทุกวัน เราจะพาเธอมารอ เจ้าทุกวันหลังจากวันนี้ไป 7 วัน ภายใน 7 วัน เราจะรับรองความปลอดภัยของเธอ แต่ถ้าหลังจากนี้ เราจะไม่รับลงความปลอดภัยของเธออีก

    จาก ตาสโกศ กีวี            
             (เจ้าพ่อมาเฟีย)     

ป.ล. เจ้าต้องมาคนเดียวห้ามนำใครมาด้วย แต่ถ้าจะเอาใครมาด้วยเราอนุญาตแค่องค์ชายฟราสออสคนเดียวเท่านั้น ถ้าเอาคนอื่นมาเราจะถือว่าสัญญาความปลอดภัยของเจ้าหญิงฟีน่าเป็นโมฆะ                                                    ’

ทันทีที่พาเซียอ่านจดหมายจบ หน้าตาของเธอซีดลง แล้วเธอจึงรีบวิ่งเอาจดหมาย ไปหาฟราสออสและโซเฟียที่เต้นรำกันอยู่ทันที

“มีอะไรหรอ พาเซีย วิ่งหน้าตื่นมาเลย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” โซเฟียพูด และผละออกจากฟราสออส

“ไอ้มีน่ะมีแน่” พาเซียพูด มือยืนจดหมายให้โซเฟีย 

โซเฟียรีบเปิดจดหมายนั้น พอเธออ่านจบเธอถึงกับเบิกตากว้างเท่าไข่ห่าน ฟราสออสสงสัยในท่าทีของโซเฟีย จึงดึงจดหมายจากมือโซเฟียไป โซเฟียปล่อยให้เค้าเอาจดหมายจากมือเธอ อย่างง่ายดาย พออ่านจบเค้า ก็มีท่าทีเหมือนกับโซเฟียทันที

สักพักเมื่อโซเฟียตั้งสติได้ เธอวิ่งออกจากลานงานเต้นรำนี้ทันที เธอตรงไปที่ห้องของเธอ เมื่อเข้าไปเธอก็ไม่ลืมที่จะล็อกประตูด้วย

ส่วนฟราสออส เมื่อเห็นโซเฟียวิ่งไปและ จึงรีบวิ่งตามโซเฟียไป ดังนั้นพอถึงห้องของเธอ เขาพยายามที่จะเปิดประตูออก แต่เมื่อรู้สึกว่ามันล็อก เขาเลยเปลี่ยนเป็นเคาะประตูแทน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก .....

เสียงเคาะประตูรั่วของฟราสออส   

“ฟราสออส หรอนายกลับไปที่งานเถอะ เราของเวลาอยู่คนเดียว สักพัก และเราค่อยกลับไปหานายนะ” เสียงของโซเฟียดังออกมาจากห้อง ฟราสออสได้ยินดังนั้นจึงเดินกลับงานไป

ในห้องโซเฟียกำลังเตรียมอาวุธต่างๆที่มีอยู่ให้ห้องของเธอ เมื่อเธอเอามากองครบแล้ว เธอก็ไปเอาชุดที่เธอซ้อนเอาไว้ใช้ยามจำเป็น ชุดนี้เป็นชุดสีดำปกปิดร่างกายทุกส่วน ไม่ว่าจะเป็นมือหรือขา เพียงเปิดตาให้สามารถมองเห็นได้ ชุดนี้ทำจากผ้าฝ้าย ทำให้ระบายความร้อนได้อย่างดี เธอนำชุดนี้มาเปลี่ยน ทำให้จากผู้หญิงที่ดูอ่อนหวานกลายเป็นคนที่ไม่เหลือเค้าของความเป็นผู้หญิงอ่อนหวานอีกเลย เธอรีบนำอาวุธที่เธอนำออกมา มาเหน็บไว้ที่ตัว อาวุธที่เธอเหน็บไว้มีมายมาก ไม่ว่าจะเป็น ปืนกรน ลูกกระสุน ดาบ มีดสั้น ดาวกระจาย หรือคาทา เธอก็เอาไปหมด แทบจะเรียกได้ว่าเอาไปเกือบหมดกองที่เธอเอาออกมาเลยก็ว่าได้ 

เธอเดินไปปลดล็อกประตู เขียนจดหมายทิ้งไว้บนโต๊ะของเธอ และกระโดดหายไป พร้อมกับสายลมที่พัดผ่านไป

ส่วนฟราสออสเมื่อกลับมาที่งานเต้นรำ ได้เกือบ 30 นาทีแล้วยังไม่เห็นโซเฟียเดินลงมา จึงเดินกลับไปตามที่ห้อง 

เขาเปิดประตูของห้องโซเฟียออก ภาพที่เห็นทำให้เขาถึงกับอึงและหยุดการเคลื่อนไหวชั่วขณะ มีอาวุธวางอยู่บนเตียงประมาณเกือบ 50 ชิ้น 

หลังจากอึงไป 5 วินาที เขาก็รวบรวมสติได้ เขาเดินเข้าไปสำรวจในห้องของโซเฟีย เขามองไปรอบห้องกลับไม่พบเจ้าของห้องเลย เขาเตรียมตัวที่จะกลับไปที่งาน แต่ก็มีกระดาษสีฟ้าแผ่นหนึ่งปลิวมา เขาจึงหยิบขึ้นมา มันปรากฏข้อความว่า

‘ถึง คนที่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้

ไม่ว่าคนที่ได้อ่านจะเป็นใคร เราขอบอกว่าห้ามส่งคนไปติดตามเราเด็ดขาด เราจะไปช่วยเจ้าหญิงฟีน่า แพทริด เพราะมันเป้นความผิดของเรา ที่เราทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อน ฉะนั้นเราจะรับผิดชอบไปตัวเจ้าหญิงฟีน่า กลับมาเอง เราจะขอย้ำอีกทีห้ามส่งใครติดตามไป และห้ามเอาข้อความนี้ไปบอกใคร ไม่งั้นหลังจากกลับมาอย่าหวังว่า จะได้มีชีวิตอยู่

เจ้าหญิงโซเฟีย ธีอาดอร์     ’

ฟราสออสเมื่ออ่านข้อความจบถึงกับถอนหายใจทันที เขาเป็นห่วงโซเฟีย ‘แต่จะทำยังไงได้ ถ้าเขาไปเขาก็คงโดนเธอไล่กลับมา แต่ถ้าไม่ไปก็ห่วง โอ๊ย เอาไงดี’

ระหว่างที่คิดอะไรอยู่นั้น ก็มีกระดาษสีฟ้าแผ่นหนึ่งลอยมาโดน(กระแทก)หัว เขาจึงคลี่มันออกมา ในนั้นปรากฏข้อความว่า

‘ถึง ฟราสออส

เรารู้ว่านายเป็นห่วง แต่นายก็อย่าตามเรามาเลยนะ เพราะเรื่องนี้เราก่อ เราก็คงจะต้องทำมันให้จบด้วยตัวของเราเอง อย่ากังวลไปเลยนะ เราจะกลับมาให้ครบสามสิบสองแน่นๆ พร้อมด้วยน้องสาวของนาย ขอย้ำอีกครั้งว่า ห้ามตามไปๆๆๆๆๆๆๆ 

โซเฟีย    ’

‘เราจะไม่ตามเธอไป แต่ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา ก็อย่าหวังว่าจะได้ไปไหนคนเดียวอีกเลย’ ฟราสออสคิด และเดินกลับงานไป เพื่อแก้ตัวและปิดบังความจริงให้คนอื่นๆรู้

*********************************

nut zameE _N