โซเฟีย เจ้าหญิงแห่งนาเธียส

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 ใกล้เปิดเทอม

บทที่ 4 ใกล้เปิดเทอม

วันเวลาได้พาพันไป จนครบสองเดือน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของโรงเรียนซากุระ ส่วนโรงเรียนซาบะยังไม่เปิดเทอม แต่นักเรียนก็สามารถเข้าไปอยู่ก่อนได้

โซเฟียใช้วันนี้เป็นวันเดินทางไปซากุระ ในใจเธอคิดว่าเธอจะเดินทางไปซากุระ และหลบไปซาบะ ตอนนี้เธอกำลังรำลาท่านพ่อและท่านแม่ของเธออยู่

 “ท่านพ่อ ท่านแม่ลูกไปโรงเรียนแล้วนะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ” โซเฟียพูด เธอกอดพ่อแม่ของเธอ

“ไปเถอะ รักษาสุขภาพด้วยนะ โซเฟีย” พระราชินีพูด เธอลูบหัวของโซเฟีย

“อย่าลืมเขียนจดหมายมาหาพ่อด้วยนะ โซเฟีย” พระราชาพูด

“ค่ะ หนูไปแล้วนะ” โซเฟียพูด เธอขึ้นรถไป เธอโบกมือลาพระราชาและพระราชินี พวกเค้ามองเธอจนสุดสายตาและค่อยกลับเข้าวัง

(บรรยายโดยโซเฟีย)

“เฮ้ย…” เสียงทอนหายใจของฉัน ฉันในใจมีแต่ความรู้สึกกังวล กังวลว่าจะหนีพวกนั้นได้หรือเปล่า กังวลว่าจะมีคนจำได้หรือเปล่า รถเคลื่อนไปเรื่อยๆ

30 นาทีผ่านมา

รถมาถึงหน้าโรงเรียนซากุระแล้ว ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างรวดเร็ว โดยที่เสกคาถาขนย้ายกระเป๋าไปที่โรงเรียนซาบะแล้ว ฉันไปที่หลังโรงเรียน และหายตัวออกนอกโรงเรียนไป ต่อด้วยเสกชุดที่ใส่ใหม่ ทำให้ผมตัวเองสั้นลง

ฉันเดินทางต่อไปโรงเรียนซาบะ ฉันรู้สึกดีที่ไม่ได้เจอพาเซียกับโรโกะ ไม่งั้นคงต้องอธิบายอีกยาว

1 ชั่วโมงผ่านไปอีกแล้ว

ในที่สุดฉันก็มาถึงโรงเรียนซาบะ ฉันเดินสำรวจโรงเรียนอย่างเหมอลอย

ปัก

ฉันเดินชนกำผู้ชายคนหนึ่ง ร่างกายสูงกว่าฉันซักสิบเซน มีผมสีดำ ตาสีดำ นั้นทำให้ฉันล้มลง

“ขอโทษครับ นายเป็นอะไรหรือเปล่า” ชายคนนั้นพูด

“ไม่เป็นไรหรอก” ฉันพูด และลุกขึ้นยืน

“ว่าแต่ทำไมผมไม่เคยเห็นคุณในโรงเรียนเลยล่ะครับ” ชายคนนั้นพูด

“ก็ผมพึ่งมาเรียนปีนี้ปีแรกครับ ผมชื่อธีอาร์ คาโมะครับ” ฉันพูด

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อโซกาบะ โอเซียครับ” โซกาบะพูดหน้าเค้าดูกำลังคิดอะไรบ้างอย่างเกี่ยวกับชื่อที่ฉันบอกไป

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ คุณโซกาบะรู้ไหมว่าห้อง 11701 ไปทางไหนหรอครับ” ฉันพูด

“ห้อง 11701 หรอครับ เดี๋ยวผมไปส่ง รู้สึกว่าห้องนั้นจะเป็นห้องของเจ้าชายแพทริดนะครับ” โซกาบะพูด เขาเดินนำฉันไปที่ห้อง 11701 ฉันกำลังคิดอยู่ว่า ‘แต่เจ้าชายแพทริดนี้ มันคุ้นนะ ใครวะคิดไม่ออก’

ผ่านไป 10 นาที

ฉันมาถึงหน้าห้อง 11701 แล้ว

“ขอบคุณครับ คุณโซกาบะ ว่าแต่นายอยู่ห้องไหนหรอครับ” ฉันพูด

“อยู่ห้อง 11700 ครับ จริงๆเรียกผมว่าโซบะก็ได้ครับ” โซบะพูด

“อีก 3 วันค่อยเจอกันนะครับ” ฉันพูด และเดินเข้าห้องไป ฉันเดินไปฉันบนเก้าอี้ เท่าที่ดูห้องนี้มีห้องแยกออกเป็น 4 ห้อง จากห้องนี้ ถ้าจะให้เดาคงเป็นห้องนอน 3 ห้อง ห้องน้ำอีก 1 ห้อง ตรงมุมหนึ่งของห้องนี้มีเตาพิง และมีเก้าอี้วางอยู่ ฉันคิดเพลินไป

แอ๊ด

เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับชายผมสีน้ำตาล ตาสีนำตาลเดินเข้ามา ฉันเบิกตากว้าง คนที่เดินเข้ามาคือฟราสออส แพทริดเจ้าชายแห่งอาณาจักรโชแลน

“นายที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้เป็นใคร” ฟราสออสพูด

“นายต้องรู้ด้วยหรอ” ฉันพูด ฉันละหงุดหงิดสุดๆที่ต้องมาเจอเจ้าชายที่ออกจะกวนประสาท

ตึก ตึก ตึก

เสียงเดินเข้ามาของฟราสออส เขาจับหน้าฉันขึ้นมาดู และเบิกตากว้าง

“โซเฟีย” เขารำพึง ซึ่งฉันก็ได้ยิน

“ใครหรอครับ เจ้าชายฟราสออส ผมไม่ได้ชื่อโซเฟียนะครับ ผมชื่อธีอาร์ คาโมะ กรุณาเรียกชื่อผมให้ถึงด้วยขอรับ” ฉันพูด ฟราสออสเดินมานั่งข้างฉัน

“ไม่ต้องโกหกเลย โซเฟีย เราจำเธอได้ เธอบอกเราได้หรือเปล่าว่าทำไมต้องมาเรียนโรงเรียนนี้” ฟราสออสพูด ฉันอยากจะบ้าตาย ทำไมมันจะต้องจำเราได้ อดเล่นอะไรสนุกๆเลย...เฮ้ย

“ก็ได้ ฉันแค่ถูกตามล่า และฉันอยากเรียนหนังสือ ฉันเลยขอท่านพ่อและท่านแม่ให้มาเรียนที่นี้” ฉันพูด อย่างเบื่อหน่าย

“ว่าแต่ใครตามล่าเธอล่ะ” ฟราสออสพูด

“ตาสโกศ กีวีเจ้าพ่อมาเฟีย เราขี้เกียจตอบแล้วเราขอตัวไปจัดห้องก่อนก็แล้วกัน” ฉันพูด ฉันเดินไปได้ 2 ก้าวก็หันกลับมาพูดกับฟราสออสว่า “นี้อย่าเรียกฉันว่าโซเฟียอีก ให้เรียกว่าธีอาร์ แล้วก็ห้ามเรียกเราว่าเธอ ต้องเรียกว่านาย เข้าใจไว้ซะด้วย” ฉันพูด และรำพึงในใจว่าถ้านายเรียกเราว่าเธอหรือโซเฟียแสดงว่าอยากให้เราตาย ฉันเดินเข้าไปจัดห้องต่อ

(บรรยายโดยฟราสออส)

ผมละเบื่อนิสัยของโซเฟียจริงๆเลย เชื่อได้ว่าชื่อธีอาร์คงจะเป็นชื่อที่เค้าคิดไว้ตอนไปแข่งยิงปืน แต่ยังไงผมก็ไม่เรียกเธอว่าโซเฟียหรอก ผมเรียกตามแบบที่เค้าอยากให้เรียก ผมยังคงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ผมละขี้เกียจลุกจริงๆเลย แต่ยังไงคงจะต้องลุกเพราะไม่งั้นเดี๋ยวไม่ได้จัดของ ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องของผมเพื่อจัดของให้เข้าที่


*****************************

nut zameE _N