รักวุ่นๆของยัยตัวเล็ก

ลำดับตอนที่ #4 : เพื่อนกันตลอดไป

ตอนที่ 3

            เฮ้ยยย  แย่จังเลยอ่ะ พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้ว เมื่อวานฉันไปดูห้องที่โรงเรียนมา ปรากฏว่าเพื่อนเก่าตอนมอต้นของฉันอยุ่ห้องอื่นหมดเลย  ทำไมทุกคนต้องทิ้งฉันไปเนี่ยใจร้ายที่สุดเลย ฮือๆๆๆๆ 

              "ฮือๆๆๆๆๆ"
             "เป็นอะไรไปอ่ะโฟ ร้องไห้ทำไมฮะ ใครทำอะไรเราบอกพี่มาสิ"

            "โฟ โอ้ๆๆ"ดูเจ้าอะตอมสิ น่ารักขนาดไหน มายืนส่ายเอว โบกมือโอ้ฉันอยู่เนี่ย เจ้านี้ทำเหมือนฉันตอนที่โอ้ตัวเองไม่มีผิด

            "พี่โต้ โฟได้อยู่ห้อง 3คนเดียวอ่ะ เพื่อนโฟไปอยู่ห้องอื่นกันหมดเลย โฟจะทำยังไงดี ฮือๆๆ" ฉันนั่งร้องไห้อยู่ในสวนหลังบ้าน โดยมีพี่โต้และเจ้าอะตอมนั่งปลอบฉันอยู่

          
            "โถ โฟเรื่องแค่นี้เองไม่เป็นอะไรหรอน่า เดี๋ยวเราก็มีเพื่อนใหม่เองแหละ พี่ก็ต้องย้ายห้องเหมือนกัน ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อย เรานะคุยเก่งอยู่แล้ว ไม่ถึงวันเราก็รู้จักเขาทั้งห้องแล้ว" ตอนนี้พี่โต้ดึงฉันมากอดแล้วก็ลูบหัวฉันเบาๆ อบอุ่นดีจัง

           
              "แต่พี่โต้ โฟจะนั่งเรียนกับใครละ ถ้าคนในห้องเป็นเลขคู่แล้วโฟต้องนั่งคนเดียวหละ โฟจะทำยังไง ไม่เอาอ่ะ ฮือๆๆๆ"ฉันเริ่มคิดถึงปัญหาต่อมา

             "ปัญหาหาเยอะจังนะเรา ยัยตัวเล็กของพี่ ไม่เห็นจะยากเลย  เอางี้เพื่อนเราตอนมอต้นไม่มีให้มาอยู่ห้อง3 กับเราเลยหรอ"

             "ก็มี พี คนเดียวอ่ะพี่โต้"

           
            "อ้าว ถ้าเป็นนายพีก็ดีสิ เรากับนายนั้นสนิทกัน ไม่ใช่หรอ" ผมก็รู้ว่าเจ้าสองคนนี้สนิทกันมาแต่ไหนแต่ไร แต่ผมก็แกล้งถามไปงั้นแหละ

           
             "ก็ใช่อ่ะพี่โต้ แต่โฟไม่รู้ว่าพีเขาอยากนั่งกับโฟหรือป่าวนี่ ถึงจะสนิทกันก็เหอะ แต่ผู้ชายเขาก็ต้องอยากนั่งกับผู้ชายไม่ใช่หรอ"  มันก็จริงอยากที่ยัยโฟว่านั้นแหละ แต่ผมว่าเจ้าพีมันเต็มใจนั้งกับยัยโฟชัวร์ เจ้านั้นแอบชอบน้องผมมาตั้งนานแล้ว ทำไมผมจะดูไม่ออก ผู้ชายด้วยกันมองตากันก็รู้แล้ว

             "โฟก็ลองโทรไปถามเจ้าพีดูสิ เพื่อเขาอยากจะนั่งกับโฟ" ผมนะ อยากให้เจ้าพีกับยัยโฟคบกันจะตาย เพราะเจ้าพีมันคงไม่ทำให้ยัยโฟเสียใจเหมือนไอเอ็มอะไรนั้นหรอ

            "อือ เดี๋ยวโฟลองโทรไปถามดูก็ได้" ที่จริงฉันก็อยากนั่งกับพีนะ  เวลาฉันอยู่ใกล้นายนั่นฉันรู้สึกปลอดภัย แล้วก็สบายใจยังไงก็ไม่รู้ แต่พีก็มีเอ็มอยู่แล้วอะไร ไม่รู้ว่าพีจะนั่งกับเอ็มหรือเปล่า

           
              "ฮัลโหลล" ฉันตัดสินใจอยู่นาน กว่าจะยกโทรศัพท์โทรหาพี

            
            "อ้าว ว่าไงจ๊ะโฟ" หุหุ พีจำเสียงฉันได้ด้วยแหละ น่ารักจัง

           
           "พี รู้ได้ไงอ่ะว่าเป็นโฟ" คือโทรศัพท์ฉันมันเป็น พีซีทีอ่ะ ไม่ได้โชว์เบอร์

          "ทำไมพีจะจำเพื่อน สุดที่รักไม่ได้ละจ๊ะ" ทำไมต้องเน้นคำว่าสุดที่รักด้วยอ่ะ

            "อิอิ ปากหวานอีกแล้วนะพี" เพื่อนฉันคนนี้เรื่องคารมนะไม่เป็นลองใคร

            "แล้วมีเรื่องอะไรละ ถึงโทมาหาพีได้"

            "ก็โฟจะโทมาบอกว่า พรุ่งนี้อ่ะ พีนั่งกับโฟได้ไหม โฟไม่มีเพื่อนเลยอ่ะ" ฉันเริ่มจะร้องไห้อีกยกแล้วนะ

           
           "โถโฟ เรื่องแค่นี้เอง เพื่อนางฟ้าของพี พีทำให้ได้ทุกอย่าง แล้วนี้โฟไม่สบายหรือป่าว ทำไมเสียงแปลกๆ" นายนี่ชอบพูดจาเหมือนว่าฉันเป็นคนสำคัญ อยู่เรื่อย

           
            "อือ โฟไม่สบายนิดหน่อยนะ เดี๋ยวก็หายแล้ว" จะให้ฉันบอกไปได้ยังไง ว่าฉันร้องไห้ เพราะว่าเรื่องแค่นี้ ไม่ได้ๆ เสียภาพพจน์หมด

            "เป็นแค่นิดหน่อยก็ดีแล้ว ยังไงก็หายากินด้วยละเดี๋ยวจะไม่สบาย ยิ่งไม่แข็งแรงกับเขาอยู่ด้วย เวลานอนก็ห่มผ้าด้วยนะรู้ไหม พีเป็นห่วง" นายนี่เอาอีกแล้ว ฉันชักจะเคลิ้มแล้วนะ

            "จ้า คุณพ่อ คิกๆๆ แล้วนี่พีไม่ต้องนั่งกับนายเอ็มหรอ"

            "ไม่อ่ะจ๊ะ พีเลิกคบกับมันตั้งแต่มันทำให้นางฟ้าของพีต้องเสียน้ำตาแล้วหละ" นี่แหละเพื่อนฉัน พีไม่เคยทำให้ฉันต้องเสียน้ำตาสักครั้ง เขาคอยปกป้องฉันมาตลอด นี่ก็สามปีแล้วที่ฉันกับพีเป็นเพื่อนกัน แล้วฉันก็หวังว่าฉันกับเขาจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป

            "ไม่เห็นต้องเลิกคบกันเลยพี พีกับเอ็มเป็นเพื่อนกันมานาน ไม่น่ามาเลิกคบกันเพราะ โฟเลย"

           
               "ไม่ได้หรอโฟ  มันทำให้โฟต้องเสียใจ พีไม่มีทางให้อภัยมันเด็ดขาด" ทำไมพีต้องทำเสียเหมือนโกรธกับเอ็มมาต้องสิบชาติขนาดนั้นอ่ะ

           
               "อือ แต่โฟว่าเรื่องมันแล้วก็แล้วไปเถอะ" ฉันไม่อยากให้พีต้องเสียเพื่อนไปเพราะฉันเลยอ่ะ รู้สึกไม่ดียังไงก็ไม่รู้

           
              "โฟเป็นห่วงมันหรอ มันทำให้โฟเจ็บนะ" ทำไมพีต้องเสียงดังใส่ฉันด้วยละ ฉันทำอะไรผิด

            
             "เปล่านะพี โฟไม่ได้เป็นห่วงเขา แต่โฟเป็นห่วงพีต่างหาก โฟไม่อยากให้พีเสียเพื่อนนะ"  

            
           "โฟเป็นห่วงพีจริงๆนะ ไม่ได้ห่วงไอเอ็มใช่ไหม" วันนี้ฉันว่าพีแปลกๆไปนะ เดี๋ยวก็ขึ้นเสียง เดี๋ยวก็ทำเหมือนฉันสำคัญมาก เป็นอะไรของเขาเนี่ย แล้วเมื่อกี้ยังทำเสียงดีใจ ยังกะแฟนบอกรักงั้นแหละ

            "จ้า โฟเป็นห่วงพี ไม่ได้ห่วงนายนั้นหรอ เออพี วันนี้แค่นี้ก่อนนะโฟไปกินข้าวก่อน บายๆนะจ๊ะ พรุ่งนี้เจอกัน"

            "คร้าบบบบ บายนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน" ดูสิทำเสียงสะน่ารักเชียวไม่เห็นเหมือนตอนนั้นเลย