รักวุ่นๆของยัยตัวเล็ก

ลำดับตอนที่ #1 : บ้านหลังใหม่ กลับเสียงหัวเราะ

        "ปังๆๆๆๆ  ตื่นได้แล้วโฟ ตื่นๆๆ" เสียงเคาะประตูดังกระหน่ำอย่างบ้าคลังอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงง่ายๆๆ   ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นฝีมือใคร  ใช่แล้วค่ะฝีมือพี่ชายฉันเอง ไอพี่โฟโต้จอมซาดิสก์ 

        "โอ๊ย ตื่นแล้วๆๆ จะเคาะใครมันพังไปเลยใช่มั้ย ประตูเนี่ย" ตอนแรกฉันกะว่าจะไม่ตื่นหรอกค่ะ ถ้าไม่เหลือบไปเห็นประตูห้องนอนที่ฉันพึ่งทาสีเสร็จไปเมื่อวานมันกำลังจะพังมาต่อหน้าต่อตา

        "เอามีอะไรก็ว่ามาสิ มายืนเคาะประตูห้องคนอื่นอยู่ได้ ไม่รู้จักเกรงใจกันมั้งเลย คนจะหลับจะนอน" ตอนนี้ฉันกำลังยืนบ่นพี่โต้อย่างเอาเป็นเอาตาย โดยที่ไอพี่โต้มันเอาแต่ยืนกอดอกอย่าไม่รู้สึกรู้สาอะไรเล้ย คนอะไรด้านจริงๆๆ

        "จะบ่นอะไรนักหนาห๊า แม่ให้มาตามไปกินข้าว นี่มันแปดโมงแล้วนะ จะนอนจนบ้านมันเอียงไปข้างหนึ่งหรือไง "  เฮ้ยยย ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วนะว่าฉันมีพี่ชายหรือพี่สาวกันแน่ ขี้บ่นจริงๆๆ

        "อือๆ เดี๋ยวลงไปแล้ว บอกแม่รอแปปนึง" ฉันขยี้หัวที่ฟูอยู่แล้ว เพื่อให้ฟูกว่าเดิม เหอะๆๆ

         "เดี๋ยวก่อนๆๆ ตอนอาบน้ำ แปรงฟันด้วยนะ ฉันเหมึนขี้ฟันแกวะ ขนาดยืนห่างกันเป็นวายังได้กลิ่นเลย 5555"  ฉันละเกียจพี่โต้ตอนนี้ที่สุดๆๆ ดูมันทำสิ มันเอามือสองข้างยัดเข้าไปในจมูก แล้วทำหน้าเหมือนได้กลิ่นหมาเน่าลอยน้ำตายมา 5วันยังงั้นแหละ ไอพี่บ้า

        "โธ่ พ่อคนสะอาด พ่อคนตื่นเช้า พ่อคนฟนขาว พูดไม่ได้ดูตัวเองเลย หัวก็ฟู น้ำลายก็ยืด ดูดิน้ำลายยังเต็มแก้มอยู่เลย  ก่อนมาปลุกเขาตัวเองล้างหน้ายังอ่ะ  โห ฟันนี่เหลืองยังกะขี้ไอสามชั้นเลยอ่ะ แหวะ  เหม็นเน่า เชาๆๆ "

        เหอะๆๆ  เงียบไปเลยครับท่าน พี่โต้ เอ๋อรับประทานครับพี่น้อง คิดจะมาเทียบชั้นกับโฟตรอน ศิษย์เจ้าแม่ผักตบ ช้าไปสิบปีจ๊ะน้อง   ตอนนี้พี่โฟโต้ของฉันได้แต่ยืนอ้าปากหวอ แมลงวันบินเข้าปากไปไม่รู้กี่ตัวแล้ว

        "ไปๆๆๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว ฉันมาปลุกแกนะ ไม่ได้ให้แกมาวิจารณ์ฉัน" โถ rพี่โต้ที่หน้าสงสาร เถียงไม่ทันแล้วทำมาเปลี่ยนเลย ฉันว่าฉันแอบเห็นไอพี่โต้ มันเอามือมาอังที่ปากแล้วกเอาไปดมด้วยอ่ะ  สงสัยพี่โต้จะเชื่อพี่ฉันพูด อิอิที่จริงพี่โต้ ก็แค่หัวฟูนิดหน่อยแค่นั้นเอง ส่วนที่เหลือฉันก็พูดไปงั้นแหละ เพื่อความสะใจ  

        "โฟโต้ โฟตรอน เสร็จกันหรือยังลูกแม่รอนานแล้วนะ"

            "เสร็จแล้วครับ/ ค่ะ" ฉันกับพี่โต้ตะโกนบอกแม่พร้อมกับแข่งกันลงไปข้างล่าง แหละที่แน่นอนใครแพ้ต้องล้างจาน แล้วที่แน่ไปกว่านั้น ฉันชนะ 5555 สงสัยละสิว่าทำไมฉันถึงชนะ

        " โต้ ๆ อุ้ม อุ้ม" เสียงน้องฉันเองค่ะ  ตอนนี้อะตอมน้องสุดที่รักของฉันกำลัง กอดขาพี่โต้อยู่ ในขณะที่ฉันกำลังวิ่งลงไปข้างล่าง พอฉันหันมาอีกที ฉันก็เห็นพี่โต้ กำลังอุ้มอะตอมวิ่งตามฉันลงมาก แต่มันไม่ทันแล้วค่ะ เพราะว่าฉันมาถึง โต๊ะกินข้าวแล้ว

            "โฟโต้ แม่บอกกี่ทีแล้วลูกเวลาอุ้มน้องนะ ห้ามวิ่ง เดี๋ยวก็ได้ล้มกันทั้งพี่ทั้งน้อง" 555 ฉันละขำพี่โต้จริงๆโดนแม่ดุอีกแล้ว มันเป็นอย่างนี้มาอาทิตย์กว่าๆแล้วค่ะ ตั้งแต่ที่ฉันย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ ทุกเช้าฉันกับพี่โต้ต้องแข่งกันวิ่งมากินข้าวอย่างนี้ทุกวัน แหละอะตอมก็จะมาคอยให้พี่โต้อุ้มอย่างนี้ทุกวัน ฉันละรักอะตอมที่สุดที่ทำให้ฉันไม่ต้องล้างจาน

            ฉัน  พี่โฟโต้ อะตอม พ่อ และ แม่ พึ่งจะย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ไม่ถึงอาทิตย์ ฉันกับพี่โต้ชอบบ้านหลังนี้กันมาก  เพราะว่ามันอยู่ใกล้โรงเรียนแค่นิดเดียว เดินไปก็ถึงแล้ว ไม่ต้องแหกตาตื่นมาแต่เช้า เพื่อไปนอนต่อบนหลังรถแถมบางวันฉันกับที่โต้ยังต้องกินข้าวกันบนรถอีกต่างหาก น่าเศร้าจริงๆๆ แล้วที่ฉันดีใจสุดก็คือ บ้านของพี เพื่อนสนิม ซี้ปึกของฉันก็ยังอยู่แถวๆนี้อีกด้วย เปิดเทอมเราสองคนจะได้เดินกลับบ้านด้วยกันทุกวัน ฉันคงมีความสุขแบบสุดๆไปเลย ที่จะได้อยู่กับพีนานๆๆ 

            อีก 2อาทิตย์ โรงเรียนฉันก็จะเปิดแล้ว เดี๋ยววันนี้ ฉันกับพี่โต้ ต้องไปซื้ออะไรต่อมิอะไรเยอะแยะเลย ฉันโคตรจะตื่นเต้นเลย ฉันจะได้ใส่ชุดมอปลายแล้ว มันคงจะน่ารักดีเนาะ  ว่าไหม

        " โฟๆๆ แม่ตามๆ" อะตอมส่งเสียงเรียกฉันมาแต่ไกล พร้อมกับวิ่ง ดุกๆๆ มาหาฉัน ทำไมน้องฉันมันน่ารักอย่างนี้เนี่ย ตอนนี้อะตอมเพิ่งอายุได้ 2ขวบกว่าๆเอง แต่เจ้านี่รู้มากจริงๆนะ พูดจ้อยๆๆเลย  ให้ฉันเดานะ ร้อยทั้งร้อยไม่มีใครให้อะตอมมาตามฉันหรอ แต่เจ้านี่ต้องไม่มีเพื่อนเล่นแน่ๆเลยมาโมเมว่าเม่ตามฉัน ฉันนั่งลงแล้วอ้าแขนรอรับเจ้าอะตอมที่วิ่งมาหา

        "ไป ไปหาแม่กัน" ฉันจูงมือเจ้าอะตอมไป แต่เจ้านี้กลับนั่งลงไม่ยอมเดินสะงั้น

            "ป่ะ อะตอม ไปกัน เร็วๆ อย่าโอ้เอ้" ฉันพูดพลางกระตุกมือเจ้าอะตอมให้ลุกขึ้น

        "มะเอา โฟ อุ้มๆๆ" เจ้านี้ นี่น้า ขี้อ้อนชะมัด ทำไมเป็นเด็กมันได้เปรียบอย่างงี้เนี่ย

ถ้าฉันร้อง มะเอาๆ แล้วลงไปนั่งกันพื้น ปิดตา ส่ายหัวไปส่ายหัวมา อย่างที่เจ้าาอะตอมทำคงมีคนว่าฉันว่าน่าเกลียด มากกว่าน่ารักแน่ๆเลย    ฉันอุ้มเจ้าอะตอมแล้วพาเดินไปหาแม่ที่ห้องนั่งเล่น

            "แม่เรียกโฟหรอค่ะ" ฉันถามพลางปล่อยเจ้าอะตอมลง แม่ส่ายหัวแค่นี้ฉันก็พอจะรู้แล้วละ ว่าที่ฉันเดามันถูกจริงๆ พอฉันหันไปดูเจ้าอะตอมที่เมื่อกี้ยังยืนอยู่ข้างๆฉันเลย แต่ตอนนี้เจ้าตัวแสบหายไปอยู่ข้างหลังพ่อสะแล้วก็

            "มานี้เลยเจ้าตัวดี" ฉันวิ่งไปอุ้มอะตอมออกมาจากหลังพ่อ แล้วฉันกับพี่โต้ก็ช่วยกัน จั๊กกะจี้พุงเจ้าอะตอม นี่ๆๆ เจ้าตัวดี อย่าเล่นใช่มะ มาเลย คิคิ คิคิ ห้า ๆๆๆ ตอนนี้เจ้าตอม ฉัน พี่โต้ ผลักกัน จี้พุงกันไปมา จนเสียงหัวเราะดังไปทั่วบ้าน

 ฉันกับพี่โต้มองหน้ากันสักพัก พี่โต้ก็ไปจับตัวเจ้าอะตอมขึงไว้ที่พื้นจากนั้นฉันก็

            " 555 โดนกินพุงแน่" ฉันเอาผมลงมาปิดหน้า แล้วทำมือแบบปอบหยิบที่
เคยดูในทีวี แล้วก้มลงไปเป่าพุงเจ้าตอม 
            "อ้ำๆๆ โดนกินตับแน่ " 5555+  ฉันชอบเวลาแบบนี้ที่สุด สนุกเป็นบ้า สักพักฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจิ้มที่พุงฉัน  อ๊ายยย ไอพี่โต้มันกำลังจะจี้พุงฉัน แถมมัน
กำลังจะจี้เอวฉัน ไม่เอาๆๆ พี่โต้ไปแกล้งเจ้าตอมสิ อย่ามาทำโฟ ไม่เอาๆๆๆ ไปทำตอมสิ พอแล้วๆๆ ห้าๆๆๆ ไม่เอาๆๆ ทำไมตอนนี้เหตุการณ์มันพลิกผันอย่างงี้นี่ เหมือนกี้เจ้าตอมยังเป็นฝ่ายโดนรุมอยู่เลย แต่ตอนนี้กลายเป็นว่า ฉันนอนอยู่ที่พื้น
มีเจ้าตอมนั้งทับพุงฉันอยู่ ส่วนพี่โต้กำลังจี้พุงฉันอย่างเมามัน

********************************************

ขอบคุนทุกคนนะค่ะ ที่แวะเข้ามาอ่านจนถึงตอนนี้ ยังไงก็ชวนกันติชมด้วยนะค่ะ