▷ bitter-sweet ◁ シ || JACKJAE #ฟิคขมปนหวาน [END]

ตอนที่ 11 : ▷ bitter-sweet ◁ シ || 10

눈물만큼 그대 행복하길

นุนมุลมันกึม คือแด แฮงบกคากิล

ฉันหวังให้เธอมีความสุขให้มากพอๆกับน้ำตาที่ฉันมี

     ยองแจตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกแหลกไปทั้งร่าง พยายามคิดว่าเมื่อคืนนี้ยองแจแค่ฝันไป แต่ร่องรอยไออุ่นที่ยังคงมีอยู่ทำให้ยองแจรู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน

     ร่างบางมองไปที่ที่ว่างข้างตัว ที่ๆแจ็คสันนอนเมื่อคืน แต่บัดนนี้มันกลับว่างเปล่า

     ยองแจพยายามลุกจากเตียงและแต่งตัว

     ยองแจมองหาแจ็คสันไม่ว่าจะเป็นในห้องน้ำ ระเบียงห้อง จนมาถึงหน้าประตูก็เห็นร่างหนาที่คุ้นตากำลังยืนคุยกับ'แบมแบม'

     ยองแจเดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้อง ดังนั้นไม่ว่าทั้งสองคนจะพูดอะไรยองแจจะได้ยินหมด

     "พี่แจ็คไม่รักแบมหรอ?"

     "รักสิ ทำไมจะไม่รัก รักมากที่สุดในโลก"

     "แล้วพี่ยองแจ..."

     "ไม่ดิ พี่รักแบมมากกว่า"

     'พี่รักแบมมากกว่า...'

     'พี่รักแบมมากกว่า...'

     'พี่รักแบมมากกว่า...'

     ยองแจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาคงยังฟังไม่จบประโยค แต่เขาคงคิดผิด เพราะเมื่อจบประโยคนั้นแจ็คสันและแบมแบมก็โผเข้ากอดกัน

     ยองแจปิดปากกันสะอื้น มองแจ็คสันที่เดินไปกับยองแจ ค่อยๆเปิดประตูไม้อย่างแผ่วเบา ซึมซับความรู้สึกและกลิ่นอายของแจ็คสันให้มากที่สุดก่อนจะรีบเดินไปที่ห้องพักของตน เก็บของใช้ทุกอย่างใส่กระเป๋าเดินทาง

     ก่อนจะส่งข้อความไปบอกมาร์คว่าจะกลับก่อน

     เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

     คนมันไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่ใช่....

♡

      'พี่แจ็ค! ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร ยองแจถามเสียงเหวี่ยงพร้อมกับชูโทรศัพย์ที่มีภาพแจ็คสันกับผู้หญิงหน้าสวยอีกคนให้แจ็คสันดู

     'ไม่มีอะไรหรอกยองแจ'แจ็คสันตอบเสียงเนือย เขาต้องใช้ความอดทนไม่ให้เผลอตวาดยองแจ ถึงแม้มันจะหลายครั้งแล้วก็ตาม

     'มันจะไม่มีอะไรได้ไง พี่นอกใจผมใช่ป่ะ บอกมานะ!'ยองแจเดินไประดมตีที่หน้าอกของแจ็คสัน

     'ในพี่บอกรักผมคนเดียวไง นี่แหน่ะๆๆๆ! ทำพี่หลายใจงี้หล่ะ!'

     'พอแล้วยองแจ!'

  ผลัก!

     แจ็คสันตวาดและผลักยองแจกระเด็นยองแจนั่งหน้าซีดเผือก

     'พะ พี่แจ็ค'ยองแจคราง

     'เลิกงี่เง่าซะทีเหอะ พี่ไม่ไหวแล้วนะ!'

     'งะ ง้นก็เลิกกันไปเลย! เลิกสิ!'ยองแจตะโกน เขาหวังว่าจะได้ยินประโยค 'พี่ไม่เลิกหรอก' เหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้มันต่างกันออกไป เพราะ...

     'งั้นเราเลิกกันเถอะยองแจ!'แจ็คสันพูคและหยิบเป้ใบโปรดออกไปทันที ยองแจจะวิ่งตามไป

'เปรี้ยงง!!'

     เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นพร้อมกับเสียงรถที่แล่นออกไปจากบ้านหลั

นี้ตามด้วยฝนที่ตกลงมาอย่างหนักราวกับจะตอกย้ำยองแจ

     เผื่อแจ็คสันจะลืมไปนะ

     ยองแจกลัวเสียงดัง...

     ยองแจกลัวฟ้าผ่า....

     ยองแจกลัวเสียงตะคอก...

     ภายในห้องสี่เหลี่ยมเต็มไปด้วยหมอกแห่งความเศร้า ในนั้นมีร่างบางของใครคนนึงที่หลับไปพร้อมกับน้ำตาและความเหนื่อยอ่อน ในอ้อมกอดของร่างบางนั้นมีเสื้อเชิ้ตของคนที่เพิ่งขับรถออกไป

     ต้องทำยังไงเพื่อให้แจ็คสันกลับมา?

     ยองแจก็ยังไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน...

TBC.