ประสบการณ์ลดน้ำหนักด้วยตัวเอง เดือนละ 10 กิโลฯ

ลำดับตอนที่ #12 : \"ความอร่อย\"ที่ตามมาหลอกหลอน ( 2 )

                                     หมายเหตุ  เขียนวันที่ 29 มี.ค. 48     หนัก  86.0  กิโลกรัม





                                     พอมานั่งคิดทบทวนดู วันที่ 11 ของโปรแกรม ผมอยากกินเบเกอรี่เป็นอย่างมาก และเวลาที่ผมอยากกินเบเกอรี่ คือช่วงเวลาประมาณบ่ายสามโมง ผมนึกย้อนไปถึงช่วงก่อนที่ผมจะเข้าโปรแกรม ประมาณปี 46-47  แล้วก็เลยมาถึงต้นปี 48 ผมจะต้องกินเบเกอรี่ทุกบ่ายสามอย่างเอร็ดอร่อย แล้วมันก็เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขช่วงหนึ่งที่ผมจดจำได้ และคิดว่ามันคงฝังลงไปในจิตใต้สำนึกของผมด้วย เพราะการกระทำแบบนั้นในช่วงนั้น มันทำให้ผมมีความสุขมาก   มันน่าจะมีสาเหตุมาจากตรงนั้น



                                    ผมกลับมาคิดต่อถึงวันที่ 21 ที่ผมอยากกินข้าวมันไก่มากๆจนอดไม่ได้ที่จะต้องกินเข้าไปครึ่งจานในเวลาประมาณ 4 โมงเย็น โชคดีมากที่มันไม่ได้ทำให้โปรแกรมของผมเสียไป ผมนึกย้อนไปประมาณ ครึ่งปีหลังของปี 47 ช่วงนั้นมื้อเย็นของผมคือข้าวมันไก่แสนอร่อยของร้านขึ้นชื่อแห่งหนึ่ง และผมก็มีความสุขมากกับช่วงเวลานั้น ใช่แล้ว ผมชอบกินข้าวมันไก่ในเวลาประมาณ 4 โมงถึง 5 โมงเย็น เมื่อคิดได้แบบนี้แล้วมันขนลุกยังไงพิกล



                                    เรามาดูความคลั่งของผมครั้งล่าสุดกับความอยากม่าม่า 4 ห่อในเวลากลางคืน ถ้าจำที่ผมเล่าได้ในตอนที่ 1 ว่าสมัยเรียนผมชอบกินม่าม่าก่อนนอน แล้วก็ค่อยๆพัฒนาจาก 1 ซองเป็น 4 ซอง นั่นมันหลายปีมาแล้ว แต่เมื่อประมาณ 3ปีที่ผ่านมาผมก็ทำอย่างนั้นอีก คือกินม่าม่าก่อนนอนประมาณคืนละ 2-3 ซอง ทั้งสองช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ผมมีความสุขมาก เพราะม่าม่าที่กินก็มีรสชาติที่อร่อยมาก



                                    จากการวิเคราะห์สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมตั้งแต่อยู่ในโปรแกรมมา 55 วัน มันทำให้ผมถึงกับอึ้ง เพราะสิ่งที่ย้อนกลับมารบกวนเราหรือเย้ายวนเราในขณะที่เรากำลังจะลดน้ำหนักก็คือ \"พฤติกรรมเคยชิน\"ของเราทั้งนั้น เป็นพฤติกรรมเคยชินที่ฝังแน่นอยู่ในจิตใต้สำนึกของเราเองและมันก็รอเวลาที่จะปรากฏตัวขึ้นมาในขณะที่เราไม่ทันตั้งตัวในเวลาที่มันเคยชิน มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ เพราะผมไม่เคยอยากกินในสิ่งที่เรากินแล้วไม่มีความสุขเลย ยิ่งนึกถึงน้องความเห็นที่ 39 ที่มาร่วมแชร์ประสบการณ์ที่น้องเขาบอกว่า 10 โมงของทุกวันเขาต้องกินชีสไบท์ 2 ชิ้น แต่พอน้องเขาอยากลดน้ำหนัก พอถึงเวลา 10 โมง ความอยากกินชีสไบท์มันมาจากไหนก็ไม่รู้และน้องเขาจะต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการที่จะตัดใจจากมัน



                                    ความรู้สึกที่ตัวของผมเองและน้องเขาต้องเจออาจเป็นสิ่งที่เป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำให้หลายท่านไม่สามารถที่จะลดน้ำหนักก็เป็นได้ ใช่...มันเป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย ผมกลับมานึกถึงวิธีของน้องเขา คือเขากินแอปเปิ้ลกับน้ำเปล่าแทน ส่วนผมเองคืนที่อยากกินม่าม่าแทบคลั่ง ผมกินส้มกับน้ำเปล่า มันอาจเป็นอีกวิธีหนึ่งที่ช่วยได้อย่างมีประสิทธิภาพ



                                   พอวิเคราะห์เหตุการณ์เหล่านี้ มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้ถึงนักบวชที่กำลังนั่งสมาธิเพื่อต้องการจะตัดกิเลส แน่นอนที่ใครสักคนอยากจะทำอย่างนั้นก็ต้องมีความพร้อมระดับหนึ่ง 1 ชั่วโมงแรกก็นั่งดีอยู่หรอก พอ 2 ชั่วโมงผ่านไปรสแห่งกามสุขที่เคยสัมผัสมันก็ตามมาหลอกหลอนแล้วกระซิบที่ข้างหูว่า \"มานั่งทำอะไรอยู่เนี่ย ทำไมไม่ไปแสวงหาความสุขที่เจ้าเคยเสพล่ะ มันทำให้เจ้ามีความสุขมากๆเลยนะ เจ้าลืมไปแล้วหรือ\" จริงๆแล้วมันไม่ได้หายไปไหนเลย มันอยู่กับตัวเรานี่แหละ มันฝังลึกอยู่กับ \"พฤติกรรมเคยชิน\"ของเรา แล้วมันก็ไปรบกวนนักบวชผู้นั้น รสแห่งกามสุขกับความอิ่มบริบูรณ์แห่งการบรรลุ มันถึงเวลาที่เราต้องเลือกแล้วว่าจะเดินหน้าต่อไปหรือหยุดมันแค่นี้ และกลับไปเป็นคนที่มีพฤติกรรมเคยชินเหมือนเดิมโดยไม่สนใจว่าสิ่งไหนคือสิ่งที่ควรทำในขณะนั้น ถ้าใครต้องมาอยู่ในทางสองแพร่งแบบนี้ มันก็เหมือนเป็นบทพิสูจน์ว่า เราจะเลือกไปทางใหนในเวลานั้น เราจะแก้ปัญหาอย่างไร ในเมื่อเราอยากละทิ้งพฤติกรรมเคยชินที่เรารู้และตระหนักแล้วว่า เราไม่ควรยึดติดกับมันอีกต่อไป แต่ \"ความสุข\"ที่เคยได้รับจากการทำพฤติกรรมเหล่านั้นน่ะสิที่มันตามมาหลอกหลอนเหมือนกับจะทดสอบว่า เรามีความพร้อมจริงๆแน่เหรอ



                                   ใช่แล้ว...จริงๆแล้วพฤติกรรมเหล่านั้นมันไม่เคยหายไปไหนเลย แต่มันหยั่งรากลึกอยู่ภายในใจของเราเอง และเวลาที่มันลุกขึ้นมาย้ำเตือนถึงความสุขที่เราเคยได้รับจากมัน มันก็คงต้องเป็นตัวเรานั่นแหละที่เราพอใจที่จะยึดติดอยู่ตรงความสุขนั้น หรือพยายามเอาชนะตัวเองและก้าวไปหาความสุขที่ดีกว่า กำลังเขียนเทคนิคการลดน้ำหนักอยู่ดีๆ ทำไมถึงวกเข้าเรื่องสัจธรรมไปได้นะ  น่าแปลกจริงๆเลยครับ แต่สิ่งที่ผมวิเคราะห์ต่อมาก็คือทำไมมันถึงสำแดงเดชในวันที่ 11   21   และ 55 ของโปรแกรม  ทำไมมันถึงไม่ได้สำแดงเดชก่อนหน้านี้ และบ่อยกว่านี้ คำตอบที่ได้รับก็คือ อาจเป็นเพราะว่า ผมใช้เกาเหลาโฟเป็นอาหารหลักในการลดน้ำหนัก มันอาจจะช่วยบรรเทาความรู้สึกอยากเหล่านั้นก็เป็นได้



                                  นอกจากเบเกอรี่ ข้าวมันไก่ และม่าม่า แล้ว เส้นใหญ่เย็นตาโฟถือเป็นอาหารโปรดที่ติดอันดับท็อปเท็นของผม เวลาเที่ยงๆ มีช่วงหนึ่งที่ผมสั่งใหญ่โฟมากินมื้อละ 2 จานแทบทุกวัน แล้วก็อดไม่ได้ที่จะบอกว่า\"ขอเพิ่มเส้นเป็นพิเศษ\" สิ่งนี้ก็อาจฝังลึกอยู่ในจิตใต้สำนึกของผมด้วยก็ได้ เมื่อคิดแบบนี้แล้วมันก็ไม่น่าแปลกที่ผมจะเลือกเกาเหลาโฟเป็นเมนูหลักในตอนที่ผมอยู่ในโปรแกรม ผมเพิ่งมารู้แน่ชัดก็วันนี้เองครับ ( วันที่ 57 ในโปรแกรม ) ว่าสิ่งหนึ่งที่ช่วยให้ผมประสบความสำเร็จได้จนถึงวันนี้ นอกจากเหตุผลต่างๆที่ผมพูดมาก็น่าจะเป็นเกาเหลาโฟนี่แหละที่มันช่วยทำให้ผมยังมีความสุขอยู่ได้กับการกินในขณะที่ผมอยู่ในโปรแกรม



                                 ถ้าทุกสิ่งที่ผมวิเคราะห์มาเป็นความจริง ก็นับว่าเป็นความรู้ที่สำคัญยิ่ง รวมทั้งเป็นเทคนิคที่สำคัญสำหรับผู้ที่อยากลดน้ำหนักตั้งแต่ 5-40 กิโลกรัมควรตระหนัก และใช้เป็นข้อมูลสำคัญในการวางแผน สำหรับผมเอง ถ้าผมไม่ลองทำผมก็คงไม่รู้ครับว่า สิ่งที่ทำให้ผมประสบความสำเร็จจริงๆมันต้องประกอบด้วยอะไรบ้าง และเวลาผมต้องเผชิญกับอุปสรรคผมจะมีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร ตอนแรกที่คิดว่าจะเขียนประสบการณ์ลดน้ำหนักของตัวเอง ผมก็ไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลยนะครับว่า มันจะมีเนื้อหามากเท่านี้ ช่วงที่ผมเล่าย้อนอดีตนั้น มันก็มาคาอยู่ตรงวันที่ 21 ก.พ. 48 เอง ประสบการณ์ตลอดเดือน มี.ค.48 ที่ผ่านมายังไม่ได้เล่าสักแอะเลย สงสัยคงจะมีเรื่องเล่าอีกมากมาย อย่าเพิ่งเบื่อกันเสียก่อนนะครับ และหวังว่าทุกสิ่งที่เล่ามาจนถึงวันนี้น่าจะเป็นประโยชน์สำหรับหลายๆท่าน และเป็นข้อมูลสำคัญสำหรับการเตรียมความพร้อมในการลดน้ำหนักอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล ผมยังมีอะไรจะเล่าให้ทุกท่านฟังอีกเยอะครับ  เอาเป็นว่า ตอนหน้าผมจะพูดเกี่ยวกับทฤษฎี Self  Fulfilling Prophecy ก็แล้วกันว่ามันมีความสำคัญมากขนาดไหนสำหรับคนที่ต้องการลดน้ำหนัก สำหรับผมเองคิดว่า มันมีความสำคัญมากๆเลยครับ พบกับทฤษฎีนี้ในตอนต่อไปครับผม