ประสบการณ์ลดน้ำหนักด้วยตัวเอง เดือนละ 10 กิโลฯ

ลำดับตอนที่ #45 : เข้าใจคำว่า \"โค้งสุดท้าย\" เลยครับ

                                หมายเหตุ  เขียนวันที่ 10 พ.ค. 48            หนัก 77.4 กิโลกรัม





                                พรุ่งนี้แล้วนะครับที่การเข้าโปรแกรมลดน้ำหนักของผมจะครบ 100 วัน  คาดว่าน่าจะลงได้ 77 นะครับ แต่วันสองวันมานี้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นมาจากข้างในอะครับ คือมันเป็นความอยากกินอาหารในปริมาณมากที่ผมยังไม่เคยเจอความรู้สึกประเภทนี้มาก่อนในช่วงของการเข้าโปรแกรมลดน้ำหนัก



                                ถ้าจะสรุปความอยากที่เจอในขณะที่ลดน้ำหนักตลอด 99 วันนั้นจะมีทั้งหมด 3 แบบแล้วครับ



                                1. ผมขอเรียกว่าเป็นน้องคนสุดท้องก็แล้วกัน อันแรกนี้เป็นความอยากประเภทถ้าเดินไปเห็นของกินแล้วถึงอยากกิน ความอยากกินนี้จะอยากกินของในปริมาณที่ไม่มากสักเท่าไหร่ การจัดการกับความอยากประเภทนี้ก็คือถ้าหักห้ามไม่ได้ก็กินเข้าไปบ้างแต่น้อย ถ้าหักห้ามได้ก็ไม่ควรกินเข้าไป ผมจะเจอความอยากประเภทนี้ในช่วงประมาณ 20 วันแรก



                                2. เป็นความอยากที่ผมเรียกว่า \"ความอร่อยที่ตามมาหลอกหลอน\" ความอยากประเภทนี้จะมีอิทธิพลมากกว่าประเภทแรกคือเราไม่จำเป็นจะต้องเห็นอาหารขึ้นมาก่อนเราก็อยากได้ และความอยากประเภทนี้นับว่าเป็นความอยากในอาหารที่เราเคยกินเข้าไปในปริมาณมากและบ่อย และเราก็นึกอยากที่จะกินมันอีก มันผุดขึ้นมาโดยที่เราไม่รู้เนื้อรู้ตัว พอมันขึ้นมาแล้วมันก็จะมีผลต่อเราเป็นอย่างมาก ทำให้เราเกือบจะต้องพ่ายแพ้ต่อมัน ความอยากประเภทนี้ที่ผมเจอมันล่าสุดเลยก็เข้าโปรแกรมครบ 55 วัน ผมเรียกความอยากประเภทนี้ว่าเป็นพี่คนกลาง



                                3. ประมาณวันที่ 97-99 ในโปรแกรมนั้น ผมดันมาเจอพี่คนโตเข้า มันเป็นความอยากที่ค่อยๆโผล่ขึ้นมาอย่างแผ่วเบา และค่อยๆมีอิทธิพลต่อเราทีละนิดทีละหน่อย ถ้าไม่สังเกตดีๆเราจะไม่รู้เลยว่ามันกำลังเยื้องกรายเข้ามาอย่างช้าๆ เป็นความอยากที่อยากกินอาหารในปริมาณมากโดยที่ไม่ต้องเห็นอาหารมาก่อนก็ได้ เป็นความอยากที่กำลังแผ่ซ่านเข้ามาครอบงำผมอยู่ในขณะนี้ เป็นความอยากที่กำลังเข้ามาในโค้งสุดท้ายแล้ว ผมนึกไม่ถึงจริงๆว่า ใกล้จะครบ 100 วันแล้วยังจะมีอะไรแบบนี้เข้ามารบกวนผมได้อีก ผมคิดไม่ถึงเลยจริงๆ



                                ความอยากทั้ง 3 แบบนั้นสามารถทำให้เราตบะแตกหรือกลับมากินจนเกิดโยโย่ได้โดยง่าย ผมผ่านความอยากประเภทที่ 1 และ 2 มาแล้ว ตอนนี้ความอยากประเภทที่ 3 กำลังคืบคลานเข้ามาครอบงำผมอย่างช้าๆ ยังดีหน่อยที่ผมรู้ทันมัน แต่การรู้ทันนั้นจะช่วยทำให้ผมรอดพ้นจากความอยากประเภทที่ 3 นี้หรือไม่ หรือพรุ่งนี้ผมจะฉลองการเข้าโปรแกรมครบ 100 วันด้วยน้ำหนัก 77 กิโลกรัมอย่างไม่ต้องกังวลถึงความอยากประเภทที่ 3 ได้หรือไม่ พรุ่งนี้คงได้รู้กันครับ



                                คิดไปคิดมาแล้วทำให้ผมคิดถึงนักวิ่งที่วิ่งอย่างดีมาตลอดเส้นทางจนมาถึงโค้งสุดท้ายแล้ว เป็นระยะที่น่าหวาดเสียวมาก ถึงมันจะใกล้แล้ว แต่เราก็รู้ว่ามันยังไม่ถึงเส้นชัย เรายังมีโอกาสพลาดได้เสมอ ถ้าเราเกิดล้มไปล่ะจะทำยังไง ถ้าเกิดหมดแรงไปก่อนล่ะอะไรจะเกิดขึ้น พอมาถึงโค้งสุดท้ายแล้วนั้น ประสบการณ์ที่ผ่านมามันจะมาช่วยเราได้รึเปล่า ถึงตอนนี้ผมคิดว่า มันแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลยครับ มีแต่ใจของเราอย่างเดียวเท่านั้นที่จะคอยประคับประคองทุกอย่างไว้ได้ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดซะก่อน