คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หลอกหลอน
ตอน " หลอกหลอน "
ในห้องนอน / คอมพิวเตอร์
แหม่ม / นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เธอกำลังขะมักเขม่นอยู่กับการพิมพ์คอมพิวเตอร์
แต่งนิยายแนวสยองขวัญ
- เธอพิมพ์ข้อความว่า " ตอนนี้ท้องฟ้าทั่วไปช่างมืดมิด เหล่าปีศาจต่างออกมาเริงร่า พระจันทร์เต็มดวงมอบพลังให้แก่เหล่าปีศาจ จากขุมนรก ออกมาอาละวาด..... " เธอหยุดพิมพ์ไว้เพียงแค่นั้น
- แหม่มทำท่าครุ่นคิด ว่าจะเขียนอะไรต่อไป
- มองไปที่นาฬิกาข้างฝาห้อง นาฬิกาเวลาเที่ยงคืนตรง " ป่องน่าจะกลับมาได้แล้วนะ......" เธอบ่นงึมงำ
- ลุกขึ้นเดินจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ เพื่อไปยังห้องครัว เธอรู้สึกอยากกินกาแฟแก้ง่วง
คอมพิวเตอร์ / เมื่อแหม่มเดินไปจากหน้าจอคอมพิวเตอร์
- คอมพิวเตอร์ก็มีอาการแปลกเกิดขึ้น มีอาการติด ๆ ดับๆ บางช่วงซ่า ประมาณ 5 วินาทีอาการเหล่านั้นก็หายไป
- แต่ภาพหน้างานที่แหม่มพิมพ์ไว้เมื่อก่อนหน้านี้ มันหายไปกลายเป็นภาพหญิงสาวนั่งหันหลัง เห็นแต่ผมที่ยาว แข็งกัง ฟู
- ภาพนั้นนิ่งอยู่ประมาณ 5 วินาที- หญิงสาวผมยาวนางนั่น ค่อยหันหน้ามาให้เห็นเพียงครึ่งหน้า เห็นเพียงตาขวาของเธอที่เบิ่งกว้าง ดำคล้ำ มีเลือดไหลย้อยจากตาข้างขวาไหลลงไปที่คาง และหยดจากคางไหลลงสู่พื้นเบื้องล่าง
- จมูกด้านขวาก็มีเลือดไหลออกมาหยดย้อยมารวมกับเลือดที่ไหลเยิ้มที่ริมฝีปาก และหยดย้อยลงสู่พื้น
- ใบหน้าที่ซีดขาวเต็มไปด้วยเศษกระเบื้องทิ่มแทง ใบหน้าตรงรอยที่กระเบื้องทิ่มแทงนั้นมีเลือดซึมออกมาจากรอยแผลนั้น
- เธอค่อย ๆ หันหน้ามาจนเห็นจนเต็มหน้า เห็นหน้าที่ซีดขาวเลือดที่ไหลออกมาจากตาทั้งสองข้าง จมูกข้างขวา และเลือดที่ค่อย ๆ กระอักออกจากปากอยู่ตลอดเวลา
- ตัวเธอเริ่มลอยขึ้นจากที่ที่เธอนั่งอยู่ จากนั้น ส่วนหัวของเธอค่อย ๆ โผล่ผ่านคอมพิวเตอร์ทะลุออกมานอกเครื่องคอมพิวเตอร์ จนในที่สุดร่างของเธอก็ออกมาจากจอคอมพิวเตอร์จนหมดตัว
- ร่างของเธอลอยอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ในท่าหมอบคลาน และจากนั้นเธอก็เริ่มยืดยืนตรงขึ้นไปอยู่ในท่ายืนอยู่เหนือเครื่องคอมพิวเตอร์ เธอยืนเกือบจะตรงแต่หลังค่อมแขนห้อยนิ่งไม่ไหวติง หัวของเธอค่อมโน้มไปข้างหน้า ผมที่ยาวปกปิดใบหน้าอันซีดขาวตาอันดำคล้ำจนเกือบมองไม่เห็นใบหน้า ถ้าจะเห็นก็คงบางส่วนอันน้อยนิด
*------------------------ ตัดไป ----------------------------*
แหม่ม / เธอกำลังชงกาแฟ เริ่มจากการเทกาแฟลงแก้ว ใส่น้ำร้อน ใส่ครีม ไม่ใส่
น้ำตาล เอาช้อนคนให้กาแฟเข้ากันดีกับกาแฟ
- เธอยกกาแฟขึ้นมาดื่มไปหนึ่งครั้ง (" แต้ก , เต้ก , แก๊ก , แต๊ก......" เสียงแป้น
พิมพ์ของคอมพิวเตอร์กำลังถูกใช้งานดังไปเข้าหูแหม่ม ) แหม่มขมวด คิ้ว
อย่างสงสัยว่าใครมาพิมพ์ เธอนึกไปว่าป่องคงกลับมาแล้ว(เสียงแป้นพิมพ์
ยังคงดังอย่างต่อเนื่องดังมาจากห้องนอนของเธอ ) แหม่มรีบเดินไปที่ห้องของ
เธอ " ป่อง...........คุณกลับมาแล้วเหรอคะ " เธอตะโกนเรียกป่อง ( เงียบไม่
มีเสียงตอบกลับมา )
*------------------------ ตัดไป ----------------------------*
ผีคอมพิวเตอร์ / ที่จอคอมพิวเตอร์ สระเอถูกพิมพ์ขึ้น (ภาพสโลว์ช้า ) ตัว อ.อ่าง ถูกพิมพ์ขึ้น
ที่หน้าจอ ( ภาพยังคงสโลว์อยู่ )
- ที่แป้นพิมพ์ของเครื่องคอมพิวเตอร์( ภาพยังคงสโลว์ช้า ) แป้นตัวสระเอ ถูกกดบุ๋มลงไปโดยไม่มีใครกด - ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ (ภาพกลับมาเล่นตามปกติ ) คำว่า " เอาของฉันคืนมา " ถูกพิมพ์ขึ้นโดยไม่มีใครกดแป้นพิมพ์ จนหน้าจอคอมพิวเตอร์มีแต่คำว่า " เอาของฉันคืนมา " และคำนี้ยังคงถูกพิมพ์ต่อไปอย่างไม่มีท่าทีที่จะหยุด- ห้องของแหม่มถูกปกคลุมด้วยสีน้ำเงินทึม ๆ มันเป็นแสงจากเครื่องคอมฯ
- ผีคอมพิวเตอร์ยังคงลอยตัวอยู่หน้าประตูห้องด้านใน ด้วยท่ายืนตัวตรงหลังโก่ง โน้มไปข้างหน้าผมยาวปิดหน้าจนเกือบมิด รอคอยแหม่มมาเปิดประตูห้อง
แหม่ม / (มีท่าทางสงสัยว่าใครมาพิมพ์จนคิ้วขมวดเข้าหากัน )
- เธอเดินไปถึงประตูห้อง เอื้อมมือไปจับที่กลอนประตูห้องนอน ( ขณะ ที่เธอเปิดประตู มีแสงฟ้าแลบสว่างไปทั่ว ) [ มือซ้ายถือถ้วยกาแฟ ]
- เธอเปิดกลอนประตูห้อง " เปรี้ยง........." (เสียงฟ้าผ่าดังขึ้น ในขณะที่แหม่มเปิดประตู )
- " ว้ายย....... " แหม่มร้องอย่างตกใจ (มือข้างที่ถือถ้วยกาแฟ ปล่อยถ้วยกาแฟลงพื้นด้วยความตกใจ ) " เพล้ง " เสียงถ้วยกาแฟตกลงพื้นแตก ( เสียงคอม ฯ หยุดพิมพ์ไปแล้ว ) " โธ่เอ้ย อดกินเลย " แหม่มพูดอย่างรู้สึกเสียดาย (ขณะเดียวกันนั้นหลอดไฟที่ติดอยู่ก็เกิดอาการติด ๆ ดับ ๆ กระพริบถี่ ๆ )
- ก้มลงเก็บเศษแก้วที่แตก (หลอดไฟฟ้าดับสนิทไปแล้วมีเพียงแสงจากจอคอมพิวเตอร์ที่ถูกเปิดเอาไว้ )
ผีคอม ฯ / ลอยผ่านบานประตูที่เปิดแง้มไว้เพียงช่องเล็ก ๆ นั้น
แหม่ม / เห็นภาพแวบ ๆ เหมือนมีใครเดินผ่านไปอยู่ในห้อง " ป่องนั่นคุณอยู่ในห้อง ใช่มั้ย " แหม่มร้องเรียกป่อง
- ไม่มีเสียงตอบ
แหม่ม / ( ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง ) ลุกขึ้นพร้อมกับเศษถ้วยกาแฟที่เธอก้มลงเก็บ
- เธอเปิดประตูห้องออกจนกว้างมองเห็นไปทั่วห้อง ( ไฟฟ้าในห้องของเธอดับลงจนสนิทในห้องเกือบมืดสนิท มีเพียงแสงจากจอคอมพิวเตอร์ที่ยังส่องแสงสว่างภายในห้อง )
- แหม่มมองไปจนทั่วห้อง แต่ไม่พบใคร เห็นเพียงหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ส่องแสงสว่าง
- แหม่มเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอ (ขณะเดียวกันข้างหลังของแหม่ม ผีคอม ฯ ห้อยหัวลงมาจากด้านบนของประตูด้านนอกของห้องนอน [ ที่เธอเปิดประตูทิ้งไว้ ] ในลักษณะหัวห้อยลงดิน ตาที่ดำคล้ำเบิ่งกว้าง
- แหม่มเดินเข้ามาในห้องได้ซักหน่อย เธอก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครเฝ้ามองเธอมาจากด้านหลัง เธอขมวดคิ้ว ครุ่นคิดว่าเธอควรจะหันหลังกลับไปดูเบื้องหลังดีหรือไม่ ( ผีคอม ฯ ยังคงห้อยหัวอยู่ทางด้านหลังของแหม่ม )
- แหม่ม ตัดสินในหันหลังกลับไปดูข้างหลัง ( ผีคอม ฯ หายตัวแวบไปแล้ว เห็นเส้นผมแวบ ลากพ้นขอบประตู) แต่เธอก็ไม่พบอะไรจึงหันหลังกลับมาที่เดิมสายตาจ้องไปที่คอมพิวเตอร์ (ซึ่งหยุดพิมพ์ตัวมันเองไปแล้ว ) " ปัง " (เสียงประตูห้องมันปิดเอง ) " ว้ายย...." แหม่มร้องอย่างตกใจ ตัวเธอเซไปข้างหน้าเล็กน้อย " แหง้วววว...." (เสียงแมวร้องขึ้นเพราะแหม่มเดินเซไปเหยียบหางมันโดยที่มองไม่เห็น มันร้องอย่างเจ็บปวดและวิ่งผ่านหน้าแหม่มไป ) " ว้ายยย..." เธอร้องอย่างตกใจอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงแมวร้องดังขึ้น และวิ่งผ่านหน้าของแหม่มไป (ฟ้าแลบขึ้น แสงของฟ้าแลบส่องแสงสว่างลอดผ่านหน้าต่างที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้ แสงของฟ้าแลบสาดกระทบลงมาบนตัวแมวตัวที่ร้องเมื่อตะกี้นี้ ที่มันยืนอยู่บนเตียงนอนของแหม่ม) "เจ้าเหมียว แกทำฉันตกใจหมดเลย " แหม่มดุเจ้าเหมียว
- เดินเข้าไปหาแมวเพื่อจะอุ้มมัน แต่แมวกับทำท่าทางขนพองฟู แยกเขี้ยวขู่ ซึ่งเป็นอาการของแมวขู่เมื่อมีภัย มันแสดงอาการอย่างนั้นเข้าใส่แหม่ม ( แมวมันเห็นผีคอมฯ ที่ยืนอยู่หลังแหม่ม ) " เจ้าเหมียว แกเป็นอะไรของแก " แหม่มพูดกับเจ้าเหมียว ( ด้านหลังแหม่มมีผีคอมฯ ลอยตัวอยู่ข้างหลังเธอ )
- แมวไม่ยอมให้แหม่มเข้าใกล้ กระโดดหนีแหม่มไปทางหน้าต่าง
- แหม่มรู้สึกแปลกใจกับอาการที่เจ้าเหมียวแสดงออกมา แต่เมื่อแมวหนีไปแล้วเธอก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันเท่าไร แหม่มจึงหันหลังกลับไปที่คอมฯ ( ผีคอมฯ ที่ลอยอยู่ข้างหลังเธอเมื่อครู่ ได้หายตัวแวบไปเมื่อแหม่มหันหลังกลับ ) แหม่มเดินไปที่เครื่องคอมฯ ( ผีคอมฯ ไปลอยข้างหลังแหม่มนอกหน้าต่าง มันเฝ้ามองแหม่มจากนอกหน้าต่างนั้น )
- แหม่มเดินมาหยุดที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เธอพบข้อความ " เอาของฉันคืนมา" ถูกพิมพ์ไว้จนเต็มหน้าจอคอมฯ " ใครมาพิมพ์อะไรเล่นเนี่ย " แหม่มบ่น
- เธอเอามือกดไปที่ปุ่มดีลีทข้อความเหล่านั้นทิ้งไป แต่เธอก็ไม่สามารถลบข้อความเหล่านั้นทิ้งไปได้ " เครื่องแฮงค์อีกแล้วเหรอเนี่ย ? " แหม่มบ่นงึมงำ
- แหม่มเอามือลูบไปที่เครื่องคอมฯ " เลิกแฮงค์เถอะนะเจ้าเพื่อนรัก " เอามือลูบเครื่องคอมฯ อีกครั้ง
- เธอเอามือกดไปที่ปุ่มดีลีทลบข้อความอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่สามารถลบข้อความนั้นได้
- " ปัง " เสียงหน้าต่างดังขึ้น
" ว้ายยย " เธอร้องอย่างตกใจอีกครั้ง
แหม่มหันไปมองที่หน้าต่างอย่างรวดเร็ว ( ผีคอมฯ ที่ลอยอยู่นอกหน้าต่างเมื่อครู่ได้หายตัวแวบหลบไปลอยอยู่ข้างหน้าต่าง ) แหม่มเห็นเพียงหน้าต่างที่ถูกลมพัดแกว่งไปมาเสียงดัง " แอด อาด "
- แหม่มละสายตาจากหน้าคอม ฯ เดินไปที่หน้าต่างเพื่อปิดมัน ( ภายนอกหน้าต่าง ผีคอม ฯ ยืนลอยอยู่ข้างหน้าต่าง ) แหม่มเดินมาถึงหน้าต่างเธอเอื้อมมือไปจับขอบหน้าต่าง ( ฟ้าแลบขึ้นมาพอดี ) แต่ชั่วขณะนั้นเธอนึกถึงแมวของเธอที่กระโดดหนีเธอไปทางหน้าต่าง เธอจึงร้องเรียกมัน " เจ้าเหมียวอ้วนแกอยู่ไหน กลับมาเข้าบ้านเร็ว " แหม่มพูดพลางยื่นหัวออกไปนอกหน้าต่าง ( ผีคอมฯ ลอยอยู่เหนือหัวของแหม่ม ) มองซ้ายมองขวา มองหาเจ้าเหมียว แต่ด้วยความมืดเธอมองไม่เห็นอะไร ( ฟ้าแลบเผยให้เห็นผีคอมฯ ที่ลอยอยู่บนหัวแหม่ม แต่แหม่มไม่เห็นว่าผีคอมฯ ลอยอยู่บนหัวของเธอ )
- แหม่มปิดหน้าต่าง เมื่อไม่เจอเจ้าเหมียว ปิดผ้าม่าน
- แหม่มหันหลังกลับเดินไปที่เครื่อง ( แต่ระหว่างที่เดินไปที่เครื่องคอมฯ ได้มีเสียงดัง " กึก กึก กึก " เหมือนมีคนเดินอยู่นอกห้อง ) แหม่มได้ยินเสียงคนเดินอยู่นอกห้อง เธอคิดว่าป่องกลับมาแล้ว จึงตะโกนเรียก " ป่องคุณกลับมาแล้วเหรอคะ "
- เงียบไม่มีเสียงตอบกลับ
- แหม่มเริ่มมีอาการเครียด ตัดสินใจเดินไปที่ประตู
- เธอเปิดประตู มองไปรอบ ๆ แต่เนื่องด้วยไฟฟ้าในบ้านดับหมด เธอจึงไม่สามารถมองอะไรชัดเจนนัก
- แหม่มเดินออกมานอกห้องนอน ( ฟ้าแลบ เผยให้เห็นผีคอมฯ เกาะอยู่บนเพดานห้องเหนือหัวของแหม่ม ) ฟ้าแลบทำให้แหม่มมองเห็นทางได้บ้าง เธอจึงเดินไปตามทางเพื่อไปที่ห้องรับแขก ( ผีคอมฯ คลานตามหลังแหม่มเดินไปอยู่บนเพดานบ้าน )
"ป่องคุณ
- ไม่มีเสียงตอบจากป่อง
- แหม่มมองไปรอบๆตัวอย่างรู้สึกระแวง(ผีคอมฯที่คลานอยู่บนเพดานเหนือหัวแหม่ม มันหยุดคลาดเมื่อแหม่มหยุดเดิน เมือผีคอมหยยุดนิ่งอยู่เหนือหัวแหม่ม เลือดของมันที่ทลักไหลออกจากปากอยู่ตลอดเวลา ก็หยดย้อยจากปากล่วงลงสู่เบื่องล่าง เลือดนั้นมันหยดลงบนหน้าผากของแหม่มพอดี)
- แหม่มรู้สึกตัวว่าเหมือนมีน้ำอะไรซักอย่างหยดลงบนหัวตน เธอเอามือลูบเอาสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นหยดน้ำนั้นมาดู
"เลือด ..... เลือดใคร ? "
- เธอแหงนหน้าขึ้นไปดูบนเพดานบ้าน( ผีคอมหายตัวไปแล้ว)เธอไม่พบอะไรบนเพดานบ้าน
- ( กึก กึก กึก ) มีเสียงเหมือนคนเดินดังขึ้นจากข้างหลังของเธอ
- แหม่ม หันกลับไปดูอย่างรวดเร็ว ภาพที่ปรากฎตรงหน้าเธอคือร่างของหญิงงามคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอระยะเกือบประชิด
- แหม่มและผีคอม ฯ ( ผีคอมอยู่ในรูปของหญิงงามในร่างของอ้อม ) ต่างยืนมองหน้ากัน นานเกือบนาที ไม่มีคำพูดใด ๆ ไม่มีความหวาดกลัวเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น แหม่มมีแต่ความสงสัยว่าผู้หญิงสวยที่ยืนอยู่ตรงหน้าคนนี้คือใคร (ผีคอมฯ ยืนสบตาแหม่มนานหลายวินาที จากนั้นผีคอมฯ ค่อย ๆ ลอยห่างออกจากตรงหน้าแหม่ม จนไปยืนอยู่หน้าห้องเก็บของ ถึงตอนนี้ร่างของผีคอม ฯที่อยู่สภาพหญิงงามเมื่อครู่ เริ่มเปลี่ยนร่างกลายเป็นผีคอมฯ ที่มีร่างกายหน้าเกลียดหน้ากลัวดังเดิม )
- เมื่อแหม่มมองเห็นหญิงงามที่เห็นกลายร่างเป็นผีคอมฯ เธอถึงกับตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ( ผีคอมฯค่อย ๆ หันหน้าอันสยดสยองมาทางงแหม่ม จากนั้นร่างของผีคอมฯ ค่อย ๆ ลอยหายผ่านประตูไม้ของห้องเก็บของจนไม่สามารถมองเห็นร่างเธออีก )
แหม่ม / " กรี๊ดดด...ด " แหม่มร้องอย่างหวาดกลัวสุดเสียง
- เธอวิ่งหนีไปทางประตูหน้าบ้าน
- เธอวิ่งจนมาถึงประตูหน้าบ้าน เธอเปิดประตูนั้น ( เปรี้ยง....ง ) เสียงฟ้าผ่าลงมาพอดีระหว่างที่เธอเปิดประตู ) แต่ทันทีที่เธอเปิดประตูภาพที่เธอเห็นตรงหน้าประตู คืออะไรบางสิ่งสีดำทะมึนยืนอยู่หน้าประตูบ้าน " กรี๊ด..ด " แหม่มร้องอย่างตกใจจนสุดเสียง และเป็นลมจนล้มทั้งยืน
ป่อง / เงาทะมึนที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้านรีบคว้าร่างของแหม่มที่กำลังเป็นลมล้มทั้งยืน
เอาไว้ได้ทัน " แหม่ม คุณเป็นอะไร " สิ้นเสียงพูดฟ้าแลบขึ้นพอดี เผยให้เห็น
ใบหน้าของป่องที่กำลังประคองแหม่มไว้ไนอ้อมกอดของเขา
*------------------------ ตัดไป ----------------------------*
ความคิดเห็น