ความรักของฟิล์ม

เนื้อเรื่อง

เรื่อง
                                          ความรักของฟิล์ม         ตอน  กอด

ณ  เวลาปัจจุบัน    ตอนเที่ยงวัน    ที่มหา'ลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง    ในกรุงเทพฯ  
ชายหนึ่งคน    หญิงหนึ่งคนมีเรื่องต้องคุยกัน    ในห้องที่ไร้ผู้คน
           "  คุณ อ้อ ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกคุณ "  ป่องคนพูดมีอาการสั่นแต่เขาพยายามควบคุมไว้   ไม่แสดงอาการสั่นให้อีกฝ่ายได้เห็นท่าทางของเขาจึงดูเกร็ง ๆ  ขัด ๆ  ลูกนัยน์ตา
      อ้อมองท่าทางของป่องอย่างขำ ๆ    แต่เธอเก็บซ่อนความขำเอาไว้ในใจ    ด้วยท่าทางที่เรียบเฉย  
         "  เรื่องสำคัญของป่องเอาไว้บอกหลังจากทานข้าวเสร็จได้มั๊ยคะ "   อ้อ พยายามปฎิเสธป่อง  เพราะเธอรู้ว่าป่องพยายามจะบอกอะไรเธอ
         "  ไม่ได้    ผมต้องบอกคุณเดี๋ยวนี้   เพราะถ้าบอกคุณหลังจากนี้    ผมจะหมดความกล้า  ผมจะกลัวคุณและไม่กล้าบอกคุณอีก  "    ป่องพยายามพูดให้อ้อรับฟังที่เขาพูด
            อ้อ ไม่รับฟังแถมเดินหนีป่องไปดื้อ ๆ    ตลอดห้าปีที่ผ่านมา  อ้อไม่เคยสนใจชายคนไหนอีกเลย    เธอรักฟิล์มคนเดียวเท่านั้น    ฟิล์มเป็นอดีตแฟนเก่าของเธอ    มีผู้ชายหลายคนพยายามจะบอกรักเธอ    แต่เมื่อเขาได้รับรู้อดีตของอ้อ     ทุกคนก็โบกมือบ๊ายบาย    หนีอ้อ ไปกันหมด
             "  ฉันหิวข้าว    คุณอย่ามาตอแยกับฉันเลย  "    อ้อ พูดอย่างไม่ไยดีกับป่อง  
             ป่องถึงกับหน้าเสีย    เมื่อเขาเห็นอ้อ เดินหนีไปจากการสนทนา    ยังไง  ยังไงวันนี้เขาต้องบอกรักให้อ้อ ได้    ใช่  เขาต้องบอกรักเธอ    "  อ้อ .....   ผมรักคุณ  "    ป่องตัดสินใจตะโกนบอกรักอ้อ เสียงดังลั่น    เขาตะโกนลั่นเพื่อให้อ้อ ได้ยิน    ก่อนที่เธอจะเดินพ้นไปจากสายตาของเขาหรือ  เธอเดินไปไกลเกินกว่าที่จะได้ยินในสิ่งที่เขาพูด
            อ้อ หยุดกึกเมื่อได้ยินเสียงตะโกนบอกรักของป่อง    อ้อ เธอคิดว่าเธอควรหยุดรับฟังคนที่หลงรักเธอซักนิด    แม้ว่าเธอจะไม่อยากรับฟังเท่าไรนัก

                                         *--------------------   ตัดไป   ในอดีต  อดีตของ อ้อ ---------------------*

ณ  โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง    ในกรุงเทพ
                  ฟิล์มรีบวิ่งไปให้ทันนัดกับ อ้อ    เขามาช้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง    เขาหวังว่าอ้อ คงไม่หนีกลับไปก่อนและหวังไว้อย่างมากว่าอ้อ จะไม่โกรธเขา
                  ฟิล์มเริ่มยิ้มออกเมื่อเขาเห็นอ้อ ยังนั่งรอเขาอยู่    ฟิล์มวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าอ้อ    เขาแอบสังเกตสีหน้าของแฟนสาว      ดูท่าทางเธอไม่หงุดหงิดอะไร        ที่ต้องนั่งรอผู้ชายผิดนักผิดเวลาอย่างเขา
                " อ้อ  ครับฟิล์มขอโทษ   พอดีอาจารย์ให้ช่วยท่านทำงานนิดหน่อย    ฟิล์มเลยมาสาย  "  ฟิล์มพยายามชี้แจงเหตุผลเพื่อให้อ้อ เข้าใจ  
                "  ไม่เป็นไรฟิล์ม    ถ้าฟิล์มบอกอ้อ ว่าจะมารับ    อ้อ ก็จะรอจนกว่าฟิล์มจะมารับ    เพราะอ้อมั่นใจว่าฟิล์มจะต้องมารับอ้ออย่างที่ฟิล์มบอก  "    อ้อ พูดยิ้มๆ
                  " อ้อ ไม่โกรธฟิล์มนะ  "    ฟิล์มท่าทางดีใจที่อ้อ ไม่โกรธเขา  
              "  ถ้าอ้อ โกรธอ้อ จะไม่ยิ้มให้ฟิล์มเห็น  นี่เห็นมั๊ยอ้อ ยิ้มอยู่และให้รู้ไว้ว่าอ้อ ดีใจที่ฟิล์มไม่ลืมนัดของเรา  "   อ้อ ยิ้มหวานให้ฟิล์ม  
               "  เรารีบกลับบ้านกันจะมืดแล้ว  "    ฟิล์มบอก

                                      *-------------------  ตัดไป  ณ ปัจจุบัน    ที่มหา'ลัยชื่อดังที่เดิม    ในกรุงเทพ  --------------------*

ป่องกับอ้อ    ยังคุยกันไม่จบ
              อ้อ จ้องมองป่องเหมือนจะมองทะลุไปถึงใจของเขา    ป่องหลบสายตาและแอบมองอ้อ อย่างหวั่นไหว  
           "  คุณป่องคุณรู้มั๊ย    มีผู้ชายหลายสิบคนพยายามตามจีบฉัน    แต่เมื่อเขารู้ความจริงที่แสนปวดร้าวของฉัน    ทุกคนต่างบ่ายหน้าหนีฉันไปกันหมด    คุณก็คงเหมือนกัน    ถ้าได้ยินเรื่องในอดีตของฉัน    คุณก็คงหนีฉันไปเหมือนกัน    โลกนี้ไม่มีรักแท้เท่ากับฟิล์มอีกแล้ว "  
            "  ผมนี่ไงอ้อ   ผมมีรักแท้จะมอบให้    ผมจะไม่มีวันหนีคุณไปเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไร "  ป่องบอก
            "  คุณกำลังจะบอกฉันว่าคุณมีรักแท้    น่าขำจริง ๆ    คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตารักแท้มันเป็นเช่นไร   คุณจะมีรักแท้ได้อย่างไร  "
            "  ทำไมผมจะไม่รู้    รักแท้ของผมหน้าตามันก็คงเหมือนคุณนั่นแหละ  "    ป่องบอกอ้อ
            "  เมื่อคุณยืนยันว่าฉันคือรักแท้ของคุณ    ฉันก็จะบอกความจริงเกี่ยวกับตัวฉันให้คุณรับรู้ไว้  "    อ้อ พูดน้ำเสียงเศร้า ๆ  
            "  เรื่องอะไรผมก็ไม่กลัว    บอกผมมาเถอะผมยินดีรับฟัง  "    ป่องยืนเจตนาของตน
"  ฟังให้ดีนะคุณป่อง    ตอนฉันเรียนอยู่มัธยมปลายฉันโดนผู้ชายเลว 7  คนรุมข่มขืน  "   อ้อ พูดเสียงเรียบ ๆ    ไม่มีเสียงร้องไห้จากปาก   อ้อ เธอมีเพียงน้ำตาที่ไหลมาจากดวงตา
                                   ป่องยืนฟังอย่างเงียบ ๆ  

                                             *----------------------  ตัดไป  ในอดีต  อดีตของอ้อ ------------------------*

ณ    หน้าปากซอยเข้าบ้านอ้อ
               บ้านอ้อ อยู่ท้ายซอย    จากต้นซอยถึงท้ายซอยระยะทางประมาณ  300  เมตร    ในซอยมีบ้านอยู่  4 – 5  หลัง   ส่วนใหญ่จะปลูกอยู่ท้ายซอย    ต้นซอยกับกลางซอยจึงไม่มีใครปลูกบ้านอยู่  มันจึงเปลี่ยวมาก    สองข้างทางมีแต่ดงกกเต็มไปหมด    และที่สำคัญไฟถนนยังเข้าไม่ถึง
                  "  บ้านอ้อ พอมืดแล้วน่ากลัวจัง  "    ฟิล์มพูด  
                "  เพราะฟิล์มนั่นแหละมาผิดเวลา  แถมวันนี้รถติดอีก   อ้อ เลยต้องกลับบ้านมืด    ฉะนั้นคนทำผิดจะต้องถูกทำโทษ    โดยการเลี้ยงหนังหนึ่งเรื่อง   "    อ้อ ได้โอกาสอ้อนให้ฟิล์มเลี้ยงหนัง  
              "  ถ้าอ้อ อยากดูหนังสิบเรื่องฟิล์มก็จะเลี้ยง  "  ฟิล์มหยอก
                  ทุกวันฟิล์มจะต้องมาส่งอ้อ    เพียงแต่วันนี้ทั้งอ้อ และฟิล์มมามืดกว่าปกติอีกประมาณ  200  เมตร    ก็จะถึงบ้าน อ้อ    สองข้างทางเป็นดงกกหนาทึบ    ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่ม    สองข้างทางมันจึงดูเปลี่ยวและมืดมาก
             ปกติถ้าอ้อ กลับบ้านมืดอย่างนี้    เธอจะโทรบอกให้ทางบ้านมารับ    แต่อ้อ คิดว่ามีฟิล์มมาด้วยคงไม่ต้องโทรบอก
ฟิล์มกับอ้อ เดินคุยกันอย่างสนุกสนาน    อ้อ มองไปรอบ ๆ    ตัวมันดูน่ากลัว    แต่มีฟิล์มอยู่ข้างเธอก็รู้สึกอุ่นใจ    แต่ฉับพลันทันไดนั้นมีผู้ชายประมาณ  7  คน    โผล่พรวดออกมาจากดงกกข้างทางพวกมันมายืนขวางทางเดินอ้อและฟิล์ม    ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มผมยาว    ตัวผอมมีหนวดท่าทางน่ากลัวเหมือนกับพวกขี้ยา  
                      ชายคนนั้นตะโกนเสียงดังว่า    "  ไอ้น้องชายผู้หญิงคนนี้พี่ขอ  "

                            *--------------------  ตัดไป  ปัจจุบัน  ในมหา'ลัยชื่อดังที่เดิม ป่องก้บอ้อ ----------------------*

อ้อ กับป่องยังคุยกันไม่จบ
          อ้อ ยืนน้ำตาซึม    เมื่อพูดถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมา    "  ป่องคุณรู้มั๊ย    ไอ้พวกเดนมนุษย์มันทำอะไรกับฉันบ้าง    พวกมันลากฉันเข้าไปพงหญ้า     แม้ฉันจะร้องขอให้พวกมันอย่าทำฉัน    พวกมันก็ไม่ฟัง    พวกมันรุมข่มขืนฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า    จนฉันสลบอยู่ตรงนั้น    พวกมันจึงยอมลามือ  แล้วหนีไป    พวกมันทิ้งตราบาปไว้กับตัวฉัน    มันทำให้ฉันเกลียดผู้ชายทุกคนบนโลกนี้   ยกเว้นฟิล์มคนเดียวที่มีรักแท้ให้กับฉัน   ป่องเมื่อคุณรู้ความจริงคุณยังจะกล้ารักฉันอีกมั๊ย  "  
                                                    ป่องยืนฟังเงียบรอให้เธอพูดจบ

                                          *--------------------  ตัดไป  ในอดีต  อดีตของอ้อ -----------------------    *

                  ฟิล์มเห็นท่าไม่ดี    ฟิล์มให้อ้อ มายืนข้างหลังตน   "  พี่ครับ    ผู้หญิงคนนี้ผมรักเธอมาก    ผมยกให้พี่ไม่ได้หรอกครับ  "    ฟิล์มบอกพวกมัน  
                "  มึงไม่ให้    แต่กูจะเอา  "    ไอ้หนุ่มผมยาวตะคอกใส่ฟิล์มพร้อมกับเดินเข้ามาหาฟิล์ม   ฟิล์มเอาตัวอ้อ มากอดไว้ในอ้อมแขน    เพราะเขาคิดว่า  เขาคนเดียวคงจะสู้ผู้ชายเจ็ดคนนั้นไม่ไหว   
                "  พี่ครับ    ผู้หญิงคนนี้ผมรักเธอมาก    ผมยกให้พี่ไม่ได้จริง ๆ    นะครับ    ถึงตายผมก็จะไม่ปล่อยเธอ "    ฟิล์มพูดพลางเอามือกอดอ้อ ไว้แน่น    ส่วนอ้อ ยืนน้ำตานองอยู่ในอ้อมกอดของฟิล์ม      ชายผมยาวไม่ฟังเสียงฟิล์มพูด    มันพยายามดึงฟิล์มให้แยกออกจากตัว อ้อ    แต่ฟิล์มไม่ยอม    เขากอดอ้อ ไว้แน่น  
               "  เฮ้ย    มึงรีบปล่อยผู้หญิงคนนี้    มึงอยากเจ็บตัวรึงัย  "    ไอ้หนุ่มผมยาวพูดอย่างหัวเสีย  
               "  ถึงตายผมก็ไม่ปล่อย    ผมขอเถอะครับ  ผู้หญิงคนนี้ผมรักเธอมาก  "   ฟิล์มพยายามอ้อนวอน
                "  ไอ้นี่มันดื้อจริง ๆ  เว้ย    เฮ้ยพวกเรามารุมกระทืบมัน     ดูซิว่ามันจะปล่อยอีผู้หญิงคนนี้มั๊ย  "    ไอ้หนุ่มผมยาวสั่งลูกน้องของมัน    ลูกน้องมันก็ว่าง่าย    วิ่งมาต่อยเตะที่ตัวฟิล์ม    มีอยู่คนหนึ่งกระโดดถีบเข้าที่ลำตัวของฟิล์มจนล้ม    ซึ่งอ้อ ก็ต้องล้มลงไปด้วย    อ้อ กอดฟิล์มไว้แน่น    เธอคิดว่าไม่ว่าจะยังไง    เธอก็จะกอดฟิล์มไม่ยอมปล่อย    ถ้าพวกมันจะทำอะไรเธอ    เธอยอมตายในอ้อมกอดของฟิล์ม   
                "  พี่อย่าตีฟิล์ม "   อ้อ ร้อง  
        ฟิล์มพลิกตัวขึ้นมาทับอยู่บนตัวเธอเพื่อปกป้องเธอ    ชายกลุ่มนั้นเอาไม้ฟาดลงบนหัวของฟิล์ม    เพื่อให้ฟิล์มปล่อยอ้อ   แต่ไม่ได้ผล    ตอนนี้เอ้อ เห็นฟิล์มมีเลือดไหลออกมาจากปากและจมูกของฟิล์ม    ฟิล์มตาลอยเหมือนคนจะหมดสติแต่ฟิล์มก็ยังคงกอดอ้อ ไว้แน่น 

"  กรี๊ดดดด    ใครก็ได้ช่วยฟิล์มที  "  อ้อร้องสุดเสียง 

"  ปัง  ปัง  ปัง "   มีเสียงปืนดังขึ้นสามนัด  อ้อเห็นไอ้ผู้ชายเดนคนกลุ่มนั้นแตกฮือ    วิ่งหนีตายกันเข้าไปในป่ากก    "  โอ๊ย  กูถูกยิง  "    ไอ้หนุ่มผมยาวร้องโอดครวญมันถูกยิงที่ขาหนีไปไม่รอด

"  ฟิล์มมีคนมาช่วยเราแล้ว  "   อ้อร้องบอกฟิล์มที่หมดสติ    แต่เขายังคงกอดอ้อไว้แน่น

*-------------------   ตัดไป    ที่มหาลัยชื่อดังที่เดิม    ปัจจุบันของป่องกับอ้อ-------------------*

ป่องกับอ้อยังคุยกันไม่จบ

"  อ้อคุณพูดพอหรือยัง    ถ้าคุณพูดพอแล้ว    คุณฟังผมพูดบ้าง    ผมไม่สนใจอดีตของคุณหรอก    ผมขอรับรู้แค่ตอนนี้คุณยังอยู่กับผมตรงนี้    โชคดีที่คุณรอดชีวิตจากอดีตที่โหดร้ายและปวดร้าวนั้นมาได้    และผมดีใจที่สวรรค์ดลให้ผมเจอกับคุณ   อ้อฟังผมไว้นะ    ผมพร้อมที่จะรักคุณ    แม้ว่าคุณจะมีอดีตที่ปวดร้าวและผมพร้อมจะรักษาแผลในอดีตของคุณ    ด้ายอนาคตใหม่ที่จะต้องสดใส    และไม่เจ็บปวดเหมือนในอดีต    รับรักผมเถอะนะอ้อ   ผมรักคุณจริง ๆ  "    ป่องบอกความในใจอ้อ

อ้อเงียบ    "  ผู้ชายคนนี้ตื้อจริง ๆ  "    อ้อคิดในใจ

*---------------------   ตัดไป  ในอดีต  อดีตของอ้อ ----------------------*

ณ  หน้าปากซอยทางเข้าบ้านอ้อ

พ่อของอ้อพยายามอยู่หลายสิบนาที    กว่าจะแยกอ้อออกจากอ้อมกอดของฟิล์ม    พ่อของอ้อเห็นว่ามืดแล้วอ้อยังไม่ยอมกลับบ้าน    พ่อเห็นท่าไม่ดีจึงตัดสินใจขับรถเพื่อจะมารอรับลูกสาวที่หน้าปากซอย        แต่เมื่อมาถึงหน้าปากซอย       พ่อของอ้อก็เห็นกลุ่มคนกำลังรุมกระทืบคนหนึ่ง  ทีแรกพ่อไม่รู้ว่าคนโดนกระทืบเป็นใคร    จนมีเสียงของอ้อร้องขึ้นว่า    "  กรี๊ดดด  ใครก็ได้ช่วยฟิล์มที  "    พ่อจึงแน่ใจว่าอ้อโดนทำร้ายแน่    พ่อตัดสินใจยิงปืนจุดสิบเอ็ด มม.   ที่พกมาด้วย    ยิงเข้าใส่พวกที่รุมกระทืบฟิล์ม    ผลคือ    ลูกกระสุนไปโดนได้หนุ่มผมยาวเข้าที่ขาหนึ่งนัดหนีไม่รอด  โดนจับตัวไว้ได้    พ่อจะส่งมันไปให้ตำรวจเพื่อสอบปากคำ    และตามจับพรรคพวกที่เหลือให้ได้

อ้อรอดจากการรุมข่มขืน    แต่ฟิล์มโชคไม่ดีเหมือนอ้อ   เขาเสียชีวิตหลังถูกนำส่งโรงพยาบาล    เพราะมีเลือดคลั่งในสมอง    ฟิล์มเอาตัวเองปกป้องอ้อ ผู้หญิงที่เขารักจนตัวตาย

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้อ้อได้รู้จัก    กับคำว่ารักแท้มันเป็นยังไง    และชั่วชีวิตนี้คงยากนักที่จะหาคนที่มีรักแท้ได้ดังฟิล์ม    และเธอคงไม่มีวันลืมฟิล์มคนรักของเธอไปจนชั่วชีวิต

*-------------------   ตัดไป  ปัจจุบัน  ณ  มหา'ลัย   มีชื่อดังที่เดิม  ----------------------*

ป่องกับอ้อยังคงคุยกันไม่จบ

อ้อมองอย่างเพ่งพินิจ    เขาเห็นแววมุ่งมั่นในดวงตาของป่อง   อ้อมักจะหยิบยกเรื่องที่เธอโดนรุมข่มขืน    มาบอกกับคนที่มาจีบเธอ    เพื่อจะต้องการไล่พวกเขาให้ไปไกลจากเธอ    แม้เรื่องราวในอดีตของเธอจะผ่านมา  5  ปีแล้ว    มันเป็นเรื่องยากที่เธอจะคบคนอื่นโดยไม่นึกถึงฟิล์ม  ส่วนมากมุขที่เธอโดนผู้ชาย  7  คนรุมข่มขืน    มักจะไล่ผู้ชายให้ไปไกลจากเธอได้เสมอ    แต่มันใช้ไม่ได้ผลกับป่อง    ป่องตื้อกว่าที่เธอคิดไว้    
                            "  คุณมั่นใจนะว่ารักฉันจริง  "  อ้อถามป่อง
                                   "  รักจริงแท้แน่นอน  "    ป่องตอบอย่างมั่นใจ    
                              "  ถ้าคุณมีรักแท้    คุณก็ทำให้ฉันเห็นซิ      ฉันจะคอยดู " อ้อบอก   
              อ้อเธอเห็นแววมุ่งมั่นในดวงตาของป่อง    เธอควรจะให้ป่องพิสูจน์ตัวเองว่าเขามีรักแท้  แต่ถ้ารักแท้ของป่องมีไม่เท่าหรือมากกว่าที่ฟิล์มเคยมีให้เธอ    ถ้าป่องทำไม่ได้อย่างที่เธอหวัง    ป่องก็อย่าหวังว่าจะได้หัวใจของเธอ

"  ทำให้ฉันเห็นใจของคุณ " อ้อบอกป่องและเดินจากไป  
                          ป่องตะโกนตามหลังอ้อไปว่า  "  คุณได้เห็นแน่    รักแท้ผมมีให้เพียงคุณ    ซักวันผมจะเอาคุณมาไว้ในอ้อมกอดของผมให้ได้    ผมรักคุณ  "

จบ 

  %