คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Act02:หายตัวอย่างน่าสงสัย
ในห้องที่เงียบสงัดและมืดสนิท มีเพียงแสงที่ออกมาจากหน้าจอLCDเท่านั้น ศุภณัฐ หรือที่ใครๆเรียกว่า แทคส์ กำลังง่วนทำอะไรบางอย่างอยู่หน้าคอมของเขา พลางบ่นพึมพำอะไรไม่ได้ศัพท์ ท่ามกลางความรกรุงรังของโต๊ะ ซึ่งติดกระดาษช่วยจำไว้เต็มไปหมด อีกทั้งทั่วห้อง ยังเกลื่อนกลาดไปด้วยแผ่นDVDที่วางระเกะระกะ อยู่ทั่วห้อง เขาลุกไปหยิบแผ่นDVD ที่เขียนว่า “แผนสรุปแนวข้อสอบNTภาษาอังกฤษ” มาเปิดแล้วอัพโหลดไฟล์ลงในกระทู้ที่มีคนเขียนขอความช่วยเหลือมา พลางกระซิบกับตัวเองว่า “เดี๋ยวจัดให้” เขาทำอย่างนี้มาเป็นร้อยๆครั้ง และแต่ละครั้ง เขาก็สุขใจที่ได้ช่วยเพื่อนนักเรียนให้รอดพ้นจากการสอบตก แถมยังใจดีที่ไม่คิดมูลค่าอีกด้วย
ตึ่ง...ตึ้ง..-- --
“อ๊ะ” แทคส์อุทานออกมา เมื่อMSNของเขาแสดงรายชื่อผู้ติดต่อเข้ามา มันเป็นชื่อที่รู่จักกันดีในวงการโจรกรรมข้อมูลโรงเรียนของพวกเขา
“ไง_crash_สบายดีมั้ย??” DT SaTa ทักทาย ตามปกติทุกวัน
“ก็นะ กำลังได้ข้อมูลใหม่ของโรงเรียนที่เราหมายตาไว้เลย จะเอาตอนนี้เลยมั้ย?” แทคส์พรมนิ้วลงไปบนคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว
“หุหุ นายนี่พึ่งพาได้จริงๆเลยนะ เออนี่!!ผมมีงานให้นายช่วยหน่อยน่ะ ได้มั้ย” DT SaTa ถามกลับมา แทคส์อ่านด้วยความงุนงง
“อ้าว แปลกนะ เห็นทุกทีนายทำงานคนเดียวไม่ใช่รึไง” เด็กชายตอบกลับไป
“..........ผมไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรู้ว่า ทำไมคนในกลุ่มของเราหายไปไหน ก็เท่านั้นเอง” จริงสินะ เด็กชายคิด ตั้งแต่การโจรกรรมครั้งที่แล้ว เขาก็ไม่เห็นใครออนไลน์เลย นอกจากDT SaTa ทั้ง Odin SEUS MASK และ MANAGE
“คุณจำได้ไหม ตอนที่คุณเข้าไปเอาข้อมูลครั้งก่อนน่ะ มีอะไรผิดปกติรึเปล่า” DTถามอย่างวิเคราะห์
ใช่แล้ว!!!!ตอนที่เขาเข้าไปในWorkgroupของPoshita CORP. เขาเจาะเข้าไปแบบเร่งรีบ โดยลืมปลอมแปลงIPของเขา อาจจะทำให้พวกมันตามตัวเขาง่ายๆได้
“ซวยแล้วไง แล้วจะเอาไงดีล่ะที่นี้?”เด็กชายพิมพ์ถามอย่างร้อนรน
ก๊อก .. ก๊อก ... ก๊อก...
“เฮ้ย!!!!” แทคส์สะดุ้งตัวลอย รีบปิดโปรแกรมMSNและเว็บบอร์ดของเขา พลางถามว่า “ใครน่ะ มีอะไรรึเปล่า?”
แอ๊ด.....ประตูเปิดออกมา ปรากฏร่างชายชราดูภูมิฐาน หน้าตาใจดีที่สุดเท่าที่คุณจะนึกออก กำลังยิ้มอย่างใจดีให้เด็กชาย พลางถามว่า “คุณหนูจะรับอาหารเย็นอะไรดีครับ?” แทคส์ถอนหายใจโล่งอก ที่แท้เป็นคุณลุงสาระพงษ์ พ่อบ้านประจำตระกูลของเขา เด็กชายถามกลับไปว่า “พ่อกับแม่ยังไม่กลับมาอีกเหรอ”
“ยังหรอกครับ ท่านยังประชุมอยู่ครับ สงสัยจะกลับดึกๆน่ะครับ” พ่อบ้านตอบ แล้วถามต่อว่า “คุณหนูจะลงไปทานอาหารตอนนี้เลยรึเปล่าครับ จะได้บอกให้แม่บ้านทำอาหารรอไว้เลย”
“อ๋อ เดี๋ยวจะลงไปแล้วครับ ขอเวลา15นาที”เด็กชายบอก แล้วก็กลับไปเก็บกวาดห้องต่อไป
พลางคิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นข้างหน้า หนทางช่างมืดมนจริงหนอ เด็กชายคิด
ความคิดเห็น