ก็รักคุณทุกคืนนั่นแหละ สนพ.เขียนฝัน

ตอนที่ 20 : ไปเที่ยวค้างคืนกับว่าที่เจ้าบ่าวแม่ไม่ให้คนตามหรอก

อีกไม่ถึงเดือนก็จะถึงงานแต่งแล้ว ยิ่งใกล้วันวรินทรก็ยิ่งตื่นเต้น ตอนนี้ก็เข้าคลอสเจ้าสาว(ด้วยตัวเอง) ลดบ้างกินบ้างตามที่สามารถทำได้ กับว่าที่เจ้าบ่าวไม่เจอกันเป็นสัปดาห์แล้ว ช่วงนี้เขาค่อนข้างยุ่ง มีถ่ายงานต่างจังหวัดแบบต้องค้างคืน วันนี้ก็น่าจะกลับมาแล้ว กฤตนัยบอกเธอตลอดแหละว่าไปทำงานที่ไหนบ้างพอคิดถึงแล้วก็ปิดคอมพ์ หยิบมือถือเดินไปที่เตียงนอน เช็กข้อความที่ไม่ได้ยุ่งกับมันมากว่าสองชั่วโมงขณะที่นั่งวาดรูปให้ลูกค้า แล้วพอเปิดดูก็มีข้อความจากเขาจริงๆ

                Max : เพิ่งเสร็จงานกำลังเข้ากรุงเทพฯ  

            Oumim : ใกล้ถึงหรือยัง

            Max : น่าจะสักสองชั่วโมง

            กฤตนัยพิมพ์ตอบกลับทันที คงเล่นมือถือบนรถพอดี

            Max : เสาร์อาทิตย์นี้อุ้มว่างไหม

            Oumim : ว่างนะ

            หลังจากเรียนจบเธอและเริ่มทำงานเธอก็ไม่ค่อยรับงานลูกค้าตรงวันหยุดอยู่แล้ว ตอนนี้รับเป็นงานอดิเรกจริงๆ ทำเท่าที่ตัวเองอยากทำและทำไหว ยกเว้นถ้าว่างจริงๆ อาจมีนัดกับเพื่อนไปเที่ยวและไปถ่ายงานด้วย พอยิ่งมาเริ่มเดตกับกฤตนัยก็อยากเคลียร์คิวงานตัวเองให้ว่างตลอดอีกด้วย

                Max : อยากไปเที่ยว

            เป็นประโยคที่อ่านแล้วต้องอมยิ้ม ทำไมถึงรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงและแววตาอ้อนๆ ของเขาก็ไม่รู้

                Oumim : แม็กซ์อยากไปไหนล่ะคะ

            Max : พัทยา ได้มั้ย

            วรินทรนิ่งไปเล็กน้อย ตั้งแต่ที่คบกันมานี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่พวกเธอจะออกนอนกกรุงเทพฯ

                Max : ไปวันเสาร์ ค้างหนึ่งคืน แล้ววันอาทิตย์ค่อยกลับ

Max : น้าอุ๊จะอนุญาตไหม หรือจะต้องให้พี่แนนตามไปคุม

ประโยคนี้ทำให้คนอ่านยิ้มกว้าง นึกจำเรื่องราวที่เขาชวนเธอไปเที่ยวต่างจังหวัดครั้งก่อน นี่กฤตนัยตั้งใจจะชวนเธอเที่ยวข้างคืนจริงๆ สินะ คิดมาถึงตรงนี้จินตนาการก็เลยเถิดไปไกลทีเดียว

Oumim : แม็กซ์อยากให้พี่แนนตามไปดูแลหรือเปล่าล่ะคะ

Max : เกรงใจพี่แนน

Oumim : ถ้างั้นเดี๋ยวเคลียร์แม่ให้นะ

พิมพ์เองก็แอบกรี๊ดในอกกับมุกเสี่ยวของตัวเอง ส่วนอีกฝ่ายก็หัวเราะชอบใจแล้วก็ส่ายหน้าเบาๆ รอยยิ้มมีความสุขระบายทั่วใบหน้าจนกานดาที่นั่งอยู่ข้างๆ กันแอบแซว

“คุยกับสาวไหนล่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”

“มีสาวเดียวแหละครับ” พอชายหนุ่มตอบกลับมาอย่างมั่นใจกานดาก็ถอนหายใจแรงๆ แต่กฤตนัยก็ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงคนอื่นมาเข้าหูกานจริงๆ นั่นแหละตั้งแต่ที่บอกว่าจะเดตกับวรินทรจนกระทั่งจะแต่งงานกันแบบรวดเร็ว ซึ่งเธอก็ดีใจที่เห็นพ่อเสือเงียบของเธอเป็นแบบนี้ แต่ถ้าจะว่าการตามจริง ไม่ว่าจะแฟนคนแรกสมัยเรียนหรือแฟนคนล่าสุดที่เลิกกันไปเมื่อห้าปีก่อนก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะวอกแวกนอกใจแฟน มีแค่ตอนเป็นหนุ่มโดสดนี่แหละที่รถไฟวิ่งชนกันให้วุ่น

Max : ที่จริงหนาวๆ แบบนี้อยากชวนไปเที่ยวเหนือนะครับ แต่ใกล้งานแต่งแล้วก็เลยไม่อยากไปไกล เผื่อมีอะไรต้องจัดการ และช่วงนี้คิวยังแน่ๆ อยู่ เอาไว้เราค่อยไปฮันนีมูนกัน

คำว่าฮันนีมูนทำให้คนอ่านเขินอยู่เหมือนกัน เพราะมันหมายถึงตอนที่เธอกับเขาแต่งงานกันแล้ว แต่เอาจริงๆ เล็กๆ น้อยๆ เธอก็เขินเขาได้หมดนั่นแหละ

                พอถึงวันเสาร์กฤตนัยก็มารับเธอตั้งแต่เช้าตรู่ พอออกจากกรุงเทพฯ ได้สักพักวรินทรก็พาเขาแวะรับประทานมื้อเช้าก่อน

                “ร้านนี้เป็นคาเฟ่ที่เขามีอาหารเช้าถึงประมาณสิบโมงเช้า ดีนะที่เรามาทัน” พูดด้วยรอยยิ้มสดใส มองเมนูอาหารตาใสไม่ต่างกัน ขณะที่ทางนี้ก็ดูเธอเพลินทีเดียว วรินทรเป็นความสดใสที่เขาได้รับตลอดทุกเวลาที่เจอกัน แล้วจะมากเป็นพิเศษเวลาเธออยู่กับของกิน

                “แม็กซ์กินอะไรดีคะ”

                “อุ้มสั่งให้ได้ไหม” ดูจากเมนูที่มีไม่กี่อย่างแล้วส่วนใหญ่ก็เป็นอาหารเช้าง่ายๆ ที่เขาคงกินได้หมด พอเขาตอบแบบนั้นอีกฝ่ายก็ย่นจมูกใส่แล้วก็ใส่เมนูเดียวกัน

                “ขนมปังปิ้งไข่คนสองที่จ้ะ...สั่งแบบเดียวกันเนอะอุ้มจะได้ไม่แย่งแม็กซ์กิน” จบประโยคทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมกัน หลายครั้งที่มากินข้าวด้วยกันแล้วเธอจะเป็นคนแนะนำและสั่งเมนูให้เขา พอมองๆ จานของเขาแล้วก็ดูน่าอร่อยก็ต้องลองชิมด้วยทุกที

                “แม็กซ์เอากาแฟไหม”

                “ก็ดีครับ”

                “กาแฟดำหนึ่งที่ แล้วก็ของพี่ขอเป็นนมร้อนค่ะ” หลังจากพนักงานรับออร์เดอร์ไปแล้ววรินทรก็ชวนคนตรงหน้าคุย

                “อุ้มเพิ่งเคยมาร้านนี้ครั้งแรก เห็นในรีวิวก็เลยชวนแวะ กินข้าวเช้าง่ายๆ ก่อนนะคะ  กินเยอะไปเดี๋ยวอุ้มใส่ชุดว่ายน้ำไม่ได้ อุตส่าห์ลดมาได้ตั้งโลครึ่ง ไม่รู้กลับจากเที่ยวรอบนี้จะใส่ชุดเจ้าสาวได้หรือเปล่า”

                กฤตนัยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดหยอกเย้า “มีเพื่อนเป็นเจ้าของเวดดิ้งสตูดิโอไม่ต้องห่วงหรอกมั้งครับ ให้พี่นิกกี้แก้ให้”

                “แม็กซ์ก็ อุ้มก็อยากสวยในวันแต่งงานตัวเองบ้างสิคะ” เธอก็ทำแค่ควบคุมอาหารและออกกำลังกายบ้างเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ได้เข้าคลอสเจ้าสาวจริงจัง

                “ตอนนี้ก็สวยแล้วครับ” นำเสียงทุ้มหูที่เอ่ยชมทั้งประกายตาลุ่มลึกที่มองกันทำเอารู้สึกตื้อไปหมด คราวนี้เขินจนพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าวางสีหน้าอย่างไร กฤตนัยยิ้มกว้างอีกครั้งนั่นแหละเธอถึงรู้ว่าควรส่งค้อนให้เขา

                “แม็กซ์น่ะ” แล้วก็ทำเป็นบ่บอุบอิบที่มาชมกันไม่ให้ตั้งแต่ ตอนนี้ใจยังสั่นๆ อยู่เลย เพราะนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาชมเธอตรงๆ ว่าสวย ไม่เคยมีผู้ชายมาชมต่อหน้านานแล้ว อย่างมากก็แค่เห็นตามคอมเมนต์ที่บอกสวยน่ารักบ้าง

                “ก็จริงนี่” แล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก คนที่หายเขินบ้านแล้วเลยย่นจมูกใส่ก่อนจะยิ้มกว้างรับคำชม กฤตนัยหัวเราะเบาๆ สำหรับเขาการชมแฟนว่าสวยเป็นสิ่งที่ควรทำ และอีกอย่างคนตรงหน้าก็สวยจริงๆ

เขียนไปก็อิจฉาชีอุ้มไป อยากมีแม็กซ์เป็นของตัวเอง ฮาา