รีอัปให้อ่านกันอีกรอบค่ะ
กำลังพิจารณาขายแพ็กกับเด็กดี
ราคาใกล้เคียงกับอีบุ๊กนะคะ ถูกกว่าเล็กน้อย เพราะปรับ/ตัดเลิฟซีนออก
ให้ได้ตามกฎของเว็บค่ะ
ก็เป็นให้แล้วในทุกสถานะ เพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงาน
และ 'เพื่อนร่วมเตียง'
แนะนำตัวละคร
ธรณ์ ธานนทิ วิศวกรหนุ่ม อายุ 32 ปี
การันตีความหล่อด้วยตำแหน่งเฟรชชี่มหาวิทยาลัย
สิ่งที่คนอื่นเห็น เธออาจจะเป็นผู้หญิงอวบๆ ที่ไม่สะดุดตาใคร
แต่ขาวอวบๆ เนียนๆ นั่นไงที่มันสะดุดใจเขาอยู่ทุกวี่วัน
จงใจยั่วกันแน่ๆ อดทนมาได้อยู่สี่ห้าปี สุดท้ายก็ หื่นแตก
นับดาว นับพันดาว เหล่าพฤกษา นักบัญชีสาวอายุ 32 ปี
อยากจะการันตีความสวยด้วยตำแหน่งเฟรชชี่มหาลัยเหมือนกัน
เพียงแต่สิบกว่าปีผ่านไป น้ำหนักเธอก็เพิ่มขึ้นตามจำนวนปีด้วยนี่สิ
แต่ช่างเถอะ เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้มานานแล้ว...เธอสนแค่เขา
โปรย
ธรณ์กับนับพันดาวคืออดีตเฟรชชี่มหาวิทยาลัยที่คบกันเป็นเพื่อนมายาวนาน จนถึงตอนนี้สถานะระหว่างกันคือ หุ้นส่วน และ เพื่อนร่วมงาน จนในที่สุดก็กลับกลายขยับไปเป็น 'เพื่อนร่วมเตียง'
เขาคือชายหนุ่มวัย 32 ที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ และแรงขับทางเพศ
แต่เธอ คือหญิงสาววัย 32 ที่น้ำหนักเกินเกณฑ์ไปเล็กน้อย และตายด้านเรื่องความรักมานานนับสิบปี
แต่ก็ด้วยหุ่นอวบๆ ของเธอนี่แหละที่ทำให้เพื่อนสนิทที่ได้ใกล้ชิดได้มองเห็นมาคนเดียวตลอดเวลาห้าหกปีได้แต่คิดอ่านกิน แล้วข่มจิตตัวเองให้อดทน ท่องย้ำในใจเสมอว่าเธอคือเพื่อน ห้าม 'จับกิน' เด็ดขาด
แต่ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหว จับเธอ 'กลืนลงท้อง' จนได้
ติดใจจนหอบเสื้อผ้ามาขอนอนด้วยทุกคืน
แต่ก็อยู่ในสถานะอันคลุมเคลือ และ ต้องปกปิด
"ธรณ์ เมื่อคืนเราสองคนไม่ได้แบบ...แบบนั้นกันใช่ไหม"
"ขอโทษนะนับ เราคิดว่ามันเกิดขึ้น"
...
“ธรณ์กังวลอะไรงั้นเหรอ เมื่อคืนไม่ได้ป้องกันใช่ไหม ถ้าเป็นเรื่องนั้นนับดูแลตัวเองได้”
“ไม่นับ ไม่ใช่เรื่องนั้น เรารู้ว่านับจัดการได้ เราหมายถึง…ต่อให้เมื่อคืนเราเมา แต่เราจำได้นะนับ จำได้ทุกอย่าง สิ่งที่เราทำกับนับเมื่อคืน มัน…”
เขาจงใจเว้นจังหวะไป มองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ดี” เป็นคำสั้นๆ ที่ทำเอาคนฟังตาโตขึ้นมา ความร้อนวิ่งไปกระจุกที่แก้มทั้งสองข้างฉับพลัน
“ดี จนไม่อยากให้มันจบแค่วันนี้”
…
“นับบอกว่ากำลังอยากลองคุยกับใครสักคนอยู่พอดี
ถ้างั้นเราลองคุยกันดูได้ไหม” ตอนนี้มารยาเล่มไหนที่มีอยู่
ธรณ์พร้อมจะงัดมันมาใช้กับเธอ
“แล้วเมื่อคืนระหว่างเรามันก็ดีไม่ใช่เหรอ”
“แต่เมื่อคืน…นับจำอะไรไม่ได้แล้วนะธรณ์”
“นับจำไม่ได้…ถ้างั้น” เขาจงใจเว้นคำพูดและใช้สายตาสื่อความหมาย
เฝ้ารอคำตอบอย่างใจจดจ่อ เธอไม่ตอบอะไร หากเพียงสายตาที่มองมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ปนเขินอายก็ทำให้หัวใจลิงโลดอย่างควบคุมไม่อยู่
เขาตื่นเต้นคล้ายกับเด็กชายที่กำลังได้เปิดกล่องของขวัญที่เฝ้ามองมานานแสนนาน
อิมเมจ
ท็อป จรณ โสรัตน์ https://truststoreonline.com/2017/12/may-12%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A8%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%A8%E0%B8%B6%E0%B8%81-%E0%B8%97%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%9B-%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%93/
วาววา ณิชารีย์ โชคประจักษ์ชัด http://www.newsplus.co.th/127805
ฝากแฟนเพจ ด้วยนะคะ
ผลงานเรื่องก่อนๆ
ความคิดเห็น