คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Shadow Kingdom [เส้นทางเชื่อมโยง] บทที่ 1
“เวลา้าวไป้าหน้า” พ่อมราล่าวอย่าสบ “เรามีีวิอยู่วันนี้; เราะสนใอะไรในวันพรุ่นี้—หรือเมื่อวานนี้ล่ะ? วล้อหมุนและประาาิ่าๆ ็ึ้นๆ ลๆ; โลเปลี่ยนแปล และยุสมัยลับืนสู่วามป่าเถื่อนและฟื้นืนีพอีรั้ามยุสมัยอันยาวนาน…”
—THE MIRRORS of TUZUN THUNE [ROBERT E. HOWARD] —
The Link : เส้นทาเื่อมโย
by Alan Edward Nourse
I…… .⋆｡✫˚
เือบะพระอาทิย์ินเมื่อราฟินบัับยานให้ลระับลสู่พื้นผิวโลเป็นทาโ้อย่า้าๆ เหยียแนและาอเาออไปเพื่อพยายามผ่อนลายล้ามเนื้อที่เมื่อยล้า และาเ็มันิรภัยเพื่อารเรียมัวลออย่าระมัระวั; เบื้อล่าอเาือผืนป่าอันว้าให่ไร้อบเ ที่ทอเาไปนสุสายา ไลออไปหลายไมล์ือวลมสว่าไสวอสนามลอ และแสระยิบระยับอเมือที่อยู่ไลออไป ราฟินมอไปทาเหนืออเมือโยหวัว่าะไ้มอนเสิร์่อนที่ยานอเาะถูลืนหายไป้วยแสไฟอันเิ้า
เสียริ่ัเบาๆ ั้ออยู่ในหูอเา ราฟินึวามสนใให้ลับไปอยู่ที่ารปิบัิารลอ ถึแม้ะยัมึนและสั่นลอนาารวาร์ป ิใอเายัสับสนับารเปลี่ยนแปลอย่าับพลันและน่าเหลือเื่อมา เมื่อรู่่อน ท้อฟ้าเป็นผ้าห่มำมะหยี่สีำอันว้าให่ที่เ็มไป้วยวาว ทันในั้นเา็โบอยู่เหนือเมือ เพื่อเลื่อนไหลลมาสู่แสไฟและเสียนรีอันแสนอบอุ่น ราฟินรวสอบสวิ์เพื่อให้มันอยู่ในที่ที่ถู้อ และรู้สึถึเสียราเบาๆ อมอเอร์่อ้านแรโน้มถ่วะที่ยานอวาศเลื่อนเ้าหาท่าเทียบเพื่อลอ ยอแหลมสูอเรือลำอื่นๆ ั้ระห่านึ้นมาประัหน้าับยานอเา เป็นวลมหลายวอเ็มเินที่ี้ึ้นสู่ฟาฟ้า สัรู่่อมาพวมัน็หหายไปะที่พาหนะาท้อฟ้าถูยึเ้าท่าเทียบออมัน ึ่มันเยพุ่ทะยานออไปเมื่อวัน่อน
้วยารถอนหายใ ราฟินปลเปลื้อัวเอออาเบาะที่นั่ หัวใอเาเ้นแร้วยวามื่นเ้น;
บาที เาิว่าเาื่นเ้นเินไป ใร้อนเินไปที่ะลับบ้าน เพราะิใอเายัมึนาาร้นพบอันน่าสะพรึลัวในระหว่าารเินทา
สถานีว่าเปล่าโยสิ้นเิะที่ราฟินเินลทาลาเพื่อรไปยัรถรับส่ เาเ็อิน้วยหุ่นยน์ที่แวววาวเพื่อให้มันรวสอบและอบัรที่โ๊ะ และเินอย่ารวเร็ว้ามพื้นัเา แผ่นผนัเปล่ประายสีน้ำเินเ้มอมเียวที่เร่รึม ั้วยประายแวบวับและเลือบทับ้วยสีแเ้ม สะท้อนวามสับสนวุ่นวายในใอเาไ้อย่าแม่นยำ
ไม่มีเสียใอยู่ในอาาศ แม้แ่เสียระิบหรือสัาอารอยู่อาศัยอมนุษย์ วามระวนระวายืบลานเ้ามาในใเาอย่าเลือนลาเมื่อเา้าวเ้าไปในสถานีนส่ ทันในั้น บทเพล็โยเา เสียอร์่ำยาวอันแสนไพเราะที่ไม่อาพรรนาไ้
ึ้นๆ ลๆ ามสายลม เสียระิบแห่ีวิอันไลโพ้น....
อนเสิร์ แน่นอน ืนนี้ทุนะไปูอนเสิร์ และแม้ะอยู่ห่าออไปสอไมล์ แ่วามไพเราะอเสียประสานอันลมลืนอนสี่ร้อย็ล่อลอยไปในสายลม ราฟินสลัวามระวนระวายออไป; เาระือรือร้นที่ะละเลย่าวร้ายอันเลวร้ายอเา เอามันออไปาใอเาและเ้าร่วมับนอื่นๆ ในโรละรนาให่ที่ั้อยู่ลึเ้าไปในเนินเาทา้านนอเมือ แ่เารู้โยสัาาว่าท่านเนห์มอนผู้าหวัารลับมาอเา ะไม่ไ้ไปูอนเสิร์
ราฟินนั่รถรับส่้ามอบอผืนป่ามุ่หน้าสู่วามามอันเิ้าอเมือ ราฟินั้สมาธิ พยายามทำิใให้ปลอโปร่าวามใและวามสยสยอที่เาพบระหว่าารเินทา เส้นโ้และยอแหลมอป้ายเรือแสส่อผ่านเาไป สว่าไสว้วยเสีนับล้าน เาระหนัว่าทั้ีวิอเาพัวพันับวามามอเมือที่น่าอัศรรย์แห่นี้ ทุสิ่ที่เาเยหวัหรือใฝ่ฝันล้วนไ้รับารปปัไว้ที่นี่ ท่ามลาัหวะอันแปรเปลี่ยนอสีสัน รูปทรและเสียเพลที่เปลี่ยนแปลลอเวลา และเวลานี้ เาเอ็รู้ีว่าอีไม่นานเาะไ้เห็นเมืออันเป็นที่รัอเาลุเป็นไฟอีรั้ ลายเป็นเปลวไฟและเถ้าถ่านในอนุสร์สถานอันน่าสะเทือนใสำหรับวามลัวอันเ่าแ่อผู้นอเา
รถรับส่ันเล็ๆ อลอย่าแผ่วเบาบนลานระเบียสีเียวใล้ใลาเมือ อาารหลันี้เป็นสุยอผลานศิลปะ ผนัโ้มนเรียบเนียนและเส้นสายาม ประูเปิว้า้านทิศใ้เพื่อรับแสแอ่อนโยนและสายลมอบอุ่น ราฟิน้าวเินบนพรมหนานุ่มบนลานระเบีย บนนี้มีเสียนรีอีแบบหนึ่ นรีที่แ่า ิบเถื่อน ราวับเสียที่เพ้อฝันหมุนวนอย่าใล้ิและลึึ้ยิ่ึ้น ประูรูปไ่เปิออ้อนรับเา และเาหยุะัสั้นๆ ะลึไปั่วะ้วยวามามอันยิ่ให่ระาราภายในห้อโ้เพานสูที่รอบำนเาแทบั้ัวไม่ิ
หิสาวผมสีแราวับสีอเปลวไฟเพิ่่อใหม่ำลัเ้นรำ้วยวามามอันน่าหลไหล และารแรมราที่รารึ ร่าายอเธอเลื่อนไหวเหมือนลื่นลมามเสียนรีที่ั้อไปทั่วห้อที่ับาน้วยเสียอันสั่นพร่า ประายวามามอเธอนั้น่าวิิรเลอเลิศ ทุท่วท่า ทุอิริยาบถ ทุารเลื่อนไหวที่พลิ้วไหวลายเป็นิมโฟนีแห่วามสมบูร์แบบไร้ที่ิะที่เธอร่ายรำไปามเสียนรี
"ท่านเนห์มอน!"
นัเ้นเหวี่ยศีรษะอเธอลับมามอที่เาอย่ารวเร็ว วาเบิว้า ร่าายอเธอลายเป็นน้ำแ็ทื่ออยู่ลาอาาศ านั้นเธอ็หายไปในทันที เหลือเพียภาพเลือนลาอเส้นผมสีเพลิอเธอเท่านั้น นรี้าล เพลร้อและบรรเลเบาล และราฟิน็เห็นายรารออยู่ภายในห้อ
เนห์มอนลุึ้น ใบหน้าูบผอมและผมสีอเลาัแย้ับารเลื่อนไหวอันล่อแล่วอร่าายอเา เาเินไป้าหน้า้วยรอยยิ้ม บไหล่ราฟิน และับมือเาอย่าอบอุ่น
“เ้ามาสายเินไปสำหรับอนเสิร์—น่าเสียาย ืนนี้มิาน่าเป็นเ้าภาพแห่เสียนรี และนทั้เมือ็อยู่ที่นั่น”
ออราฟินีบแน่นะที่เาพยายามยิ้ม
“้า้อแ้ให้ท่านทราบ” เาพู “พวมันำลัมา เนห์มอน! ้าเห็นพวมันเมื่อั่วโมที่แล้ว”
เสียเพลสุท้ายที่ัแว่บาสะบั้นลอย่าะทันหัน ราวับแ้วที่แเป็นิ้นบนหิน ห้อนั้นยันิ่ันราววามาย ลอร์เนห์มอนสำรวูใบหน้าอายหนุ่ม านั้นเา็หันหลัลับโยไม่สามารถปิบัวามเศร้าโศและวามเ็บปวในวาอเาไ้ทั้หม
“แน่ใหรือ? เ้าไม่ไ้เ้าใผิไปนะ?”
“ไม่มีโอาส ้าพบร่อรอยาราไปอพวมันในหลายๆ แห่ านั้น้า็เห็นพวมัน อเรือทั้หมอพวมันมีหลายร้อยลำ พวมันำลัมา ้าเห็นพวมัน”
“พวมันเห็นเ้าหรือเปล่า?” เสียอเนห์มอนเอ็เียบม
“เปล่า ไม่เลย วาร์ปเป็นสิ่มหัศรรย์ ้วยมัน ้าสามารถไปมาไ้ภายในพริบา แ่้าสามารถเห็นพวเาไ้ในพริบานั้นเ่นัน”
“แล้วมันไม่ใ่ใรนอื่นไ้ใ่ไหม?”
“ะมีใรสามารถสร้าเรือแบบนัล่าไ้อี?”
เนห์มอนถอนหายใอย่าเหนื่อยหน่าย
“ไม่มีใรที่เรารู้ั” เาเยหน้าึ้นมอายหนุ่ม “นั่ลสิลูาย นั่ล ้า—้าแ่้อัเรียวามิใหม่สัหน่อย พวมันอยู่ที่ไหน? ไลแ่ไหน?”
“เ็ปีแส” ราฟินล่าว “ท่านนึภาพออไหม? แ่เ็ปีแสแล้วมุ่รมาทานี้ พวมันรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน และำลัะมาอย่ารวเร็ว” วาอเาเ็มไป้วยวามหวาลัว “พวมันไม่วระหาเราเอและเอเราเร็วนานี้ไ้ เว้นแ่พวมันเอ็้นพบวาร์ป และรู้้วยว่าะใ้มันอย่าไรในารเินทา”
ลมหายใอายราาหายอย่ารวเร็ว และวามื่นระหน็ปราอย่าัเนยิ่ในวาอเา
“เ้าพูถู” เาพูเบาๆ “หเือนที่แล้ว พวมันอยู่ห่าเราออไปแปร้อยปีแส ในพื้นที่ห่าไลาเราโยสิ้นเิ อนนี้เหลือเพียเ็ปีแสเท่านั้นในเวลาหเือน พวมัน็เ้ามาใล้นานี้”
หน่วยสอแนมมอูเนห์มอน้วยวามสิ้นหวั
“แ่เราะทำอย่าไรไ้ล่ะ? เรามีเวลาเพียไม่ี่สัปาห์ หรืออาะเป็นไม่ี่วัน่อนที่พวมันะมาถึที่นี่ เราไม่มีเวลาสำหรับารวาแผน ไม่มีเวลาเรียมัวรับมือพวมัน เราะทำอะไรไ้บ้า?”
ห้อนั้นเียบัน ในที่สุ ผู้นำสูอายุ็ลุึ้นยืนอย่าเหนื่อยล้า เศษเสี้ยวอีวิหร้อยปีปราบนใบหน้าอเาเป็นรั้แรในรอบศวรรษ
“เราสามารถทำในสิ่ที่เราเยทำมาเสมออีรั้ เมื่อนัล่ามา” เาล่าวอย่าเศร้าโศ “เราสามารถหนีไปไ้”
เรื่อนี้เป็นนิยายแปลไทยในแบบ ebook ที่มีไว้ให้โหลันไ้แล้วนะะ ที่นี่ โหลอ่านไ้ทันที ลอ 24 ั่วโม
the LINK : เส้นทาเื่อมโย
โย็ ่อนนั้น
และอย่าลืมิามผลานนิยายรสแ่บั้านอ 'แมมุมใ้เีย' ้วยนะ ออบุ่ะ
* รับ Link นิยายรสแ่บไ้ที่ปทุปเลย้าา *
ความคิดเห็น