ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Heart ความในใจของ...หัวใจ...
ความในใจของ...หัวใจ...
ทำไมกันครับ
ผมทำผิดอะไร...
ทำไมคุณถึงทำราวกับผมไม่มีค่าอะไรเลย
ทั้งที่เมื่อก่อน...
เราเป็นเหมือนดั่งลมหายใจของกันและกัน แต่พอได้พบกับเขาคุณก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน
ผมรับรู้ได้ถึงความสำคัญของผม ที่นับวันจะยิ่งลดลงในสายตาของคุณ จนถึงตอนนี้ไม่ว่าผมจะทำอะไร ก็กลายเป็นเรื่องไม่พอใจของคุณไปซะหมด
คุณก็รู้แก่ใจ
สำหรับผม... คุณคือที่ 1 ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
ผมตรากตรำทำงานตลอดเวลาเพื่อคุณ
ไม่เคยหยุดพักแม้เพียงเสี้ยววินาที เพราะผมตระหนักดีว่า หน้าที่ๆ คุณมอบหมายให้ผมนั้น มันสำคัญมากแค่ไหน
มันราวกับความเป็นความตายของคุณเลยทีเดียว และผมก็รู้สึกภูมิใจเหลือเกินที่คุณเลือกผม
ราวกับคุณประกาศว่า ผมคือคนที่คุณไว้ใจที่สุด
แต่ตอนนี้
ผมรู้แล้วว่าผมมันคิดไปเอง
ทั้งหมดมันก็เพื่อที่คุณจะได้มีเวลาอยู่กับเขาคนนั้นนานๆ
คุณมอบความภาคภูมิใจทั้งหมดของผม ให้กับช่วงเวลานั้นของคุณและเขา ทั้งๆ ที่คุณก็รู้ว่าจะทำให้ผมทุกข์ทรมานและเหน็ดเหนื่อยมากแค่ไหน ยามที่คุณฝืนหักโหมร่างกายตัวเองเพื่อเขา
ทั้งๆ ที่คุณก็รู้ว่าผมไม่สามารถแข็งขืนต่อคุณที่ผมรักได้
คุณก็เลือกที่จะทำ....
ความรักที่ผมทุ่มเทเพื่อคุณ กลับกลายเป็นสิ่งผูกพันระหว่างคุณและเขา
คุณจะรู้ไหม ว่าจากสายตาของคนที่เฝ้ามองอยู่ตรงนี้
คนที่ทำได้เพียงแค่เฝ้ามองอยู่ตรงนี้
มันเจ็บปวดแค่ไหนที่ต้องเห็นคุณทุ่มเทกายใจให้เขา
มันทรมานแค่ไหน...
ที่ต้องมารับรู้ความรู้สึกของคุณ
ที่ต้องมาเป็นสักขีพยานให้กับความรักที่ไม่ใช่ของผม
แต่นั่น
คุณคงเห็นว่ามันยังไม่เจ็บปวดมากพอใช่ไหม
คุณถึงยกผมที่คุณเคยเรียกว่า ‘ดวงใจ’
เป็นของกำนัลให้เขาคนที่เป็น ‘ที่สุด’ ของคุณ ง่ายๆ แบบนี้
เพียงเพราะ.. อยากให้เขาพอใจ
ได้โปรดบอกผมที
ต้องทำอย่างไร.... คุณถึงจะมองมาที่ผม
ต้องทำอย่างไร.... ผมถึงจะมีค่าในสายตาคุณ
ต้องทำอย่างไร.... ถึงจะเป็น ‘ดวงใจ’ ของคุณอีกครั้ง
ต้องทำอย่างไร.... คุณถึงจะกลับเป็นคนเดิม
ได้โปรด.... บอกผมที
หรือต้องรอให้ผม....
ถูกเขาบดขยี้จนแหลกสลายเสียก่อน
คุณถึงจะรับรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ ....และเฝ้ารอคอยคุณตลอดเวลา
Fin.
AUTHOR NOTE : ไม่รู้ว่าจะมีใครอ่านเข้าใจรึเปล่า ว่าผมกำลังสื่ออะไรอยู่
ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่คิดว่า คนเราเดี๋ยวนี้สนใจแต่เรื่องภายนอก แล้วก็ชอบละเลยเรื่องภายในร่างกายเรา
คิดดูสิ ตับ ไต ไส้ พุง ปอด ม้าม มันต้องทำงานตลอดเวลา คิดดูว่ามันจะเหนื่อยขนาดไหน แถมบางคนตั้งหน้าตั้งตาใช้งานมันอย่างหักโหมตะพึดตะพือ
กินแต่ของไม่มีประโยชน์ นอนก็น้อย (เหมือนที่ผมทำอยู่เนี่ยแหละ) บางทีมันอุตส่าห์ส่ง SOS มาให้เรารู้ตัว ก็ทำเป็นไม่สนใจซะงั้น หนักๆ เข้ามันจะแฮ้งค์เอานา
ลองก้มเอาหูแนบพุงดูดิ ไม่แน่อาจได้ยินเสียง ‘ม่ายหว๋ายแว้ว จ้าวนาย’ ดังอยู่ข้างในก็ได้นะครับ
เฮ้ย!! รถหมอมา ป่าววววว หมอ มันไม่ใช่! ผมไม่ได้บร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น