ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 4
ยามาซากิxฮิจิคาตะ : Part 4
--------------------------------------------------------
กลับมาที่ร้านกินจังรับจ้างสารพัด...ยามาซากินั่งหน้าจ๋อยอยู่ต่อหน้าสมาชิกทั้งสามของร้านที่ทำหน้าประมาณว่า ไม่สำเร็จเหรอเนี่ย.....
"ไม่เอาน่ายามาซากิคุง กะอีแค่แผนแรกไม่สำเร็จก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่มีทางสำเร็จตลอดไปเสียหน่อย" คุณกินพยายามปลอบใจ
"เป็งเพราะอากินจังนั่นแหละคิดแผนมั่วซั่วจนมันไม่สำเร็จเองตะหาก" คางูระกล่าวขึ้น "อย่าท้อแท้ไปเลยน่ออายามาซากิ คงเราก็มีผิกพลาดได้น่อ"
"งั้นลองแผนของผมไหมล่ะครับคุณยามาซากิ อย่าเพิ่งท้อแท้นะครับ" ชินปาจินั่งข้างๆแล้วตบไหล่เบาๆ
"มีแผนอะไรดีๆงั้นเหรอชินปาจิคุง..." ยามาซากิเงยหน้ามองชินปาจิอย่างมีความหวังรำไร
"ผมคิดว่าการสารภาพรักเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากกว่าจะไปทำอะไรบ้าๆแบบนั้นน่ะครับ ของที่จำเป็นที่สุดในการสารภาพรักก็คือการแสดงเจตจำนงว่าเรารู้สึกอย่างไรต่อเขา เพราะฉะนั้น...."
"คางูระ ชั้นว่าชั้นได้กลิ่นอะไรตุ๊ยตุ่ยอย่างกับน้ำเน่าๆในหนองน้ำเน่าๆในบึงเน่าๆอย่างนั้นแหละ ว่ามะ"
"อั๊วก็ได้กลิ่นหยั่งกับละครน้ำเน่าที่เอามาฉายซ้ำไปซ้ำมาแถมยังเอามารีเมคล่วยอ่ะน่อ"
"อย่าไปสนใจเลยครับคุณยามาซากิ รับรองถ้าใช้แผนการของผมล่ะก็รับรองต้องสำเร็จแน่นอนครับ"
"จริงๆเหรอชินปาจิคุง" ยามาซากิมองด้วยประกายตามีความหวังสุดๆ
"จริงสิครับ แผนการนี้ก็มีอยู่ว่า..........." ชินปาจิหันมาเล่นกล้องด้วยรอยยิ้มมุมปากที่มั่นใจเต็มเปี่ยม
[[[[แผนการที่2 : แผนของชินปาจิ]]]]
ณ ที่ทำการของชินเซ็นงุมิ ฮิจิคาตะกำลังนั่งขัดดาบคู่กายให้เงาวับพร้อมที่จะออกจากฝักมาฟาดฟันความอยุติธรรมให้ดับดิ้นได้ทุกเมื่อ ในเวลาอันแสนสงบนั้นเองก็มีสายลมพัดมาแผ่วเบา เมื่อฮิจิคาตะเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบกับการปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นในชุดสูทสีขาวบริสุทธิ์ มือสองข้างหอบดอกลิลลี่สีขาวแซมกุหลาบสีแดงช่อใหญ่เดินมาด้วยท่าทางสุขุมและสีหน้ายิ้มพรายอยู่ท่ามกลางสายลมอ่อนๆและใบไม้ปลิว ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือยามาซากิคุงนั่นเอง แต่ทั้งหมดนั่นทำให้ฮิจิคาตาทำหน้าซีดๆ ดาบในมือหล่นพื้นดังดุ้บ
"เป็นบ้าอะไรของมันเนี่ย หรือว่าเมื่อวานจะว่ามันมากไปหน่อยก็เลยเพี้ยนกู่ไม่กลับเลย" เขาเปรยๆกับตัวเอง
"รองฯครับ....." ยามาซากิพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเท่ห์สุดๆ
"อะ...อะไร..." ฮิจิคาตะเหวอ
"ดอกไม้ช่อนี้สำหรับคุณฮิจิคาตะครับ"
"อะ...เออ ขอบใจ...."
"ขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าคุณคงจะชอบมัน" ยามาซากิยิ้มแบบเท่ห์สุดๆให้ก่อนจะเดินออกมาหาพวกกินโทกิที่แอบดูอยู่ข้างกำแพง
"ไปได้สวยเลยนะครับคุณยามาซากิ" ชินปาจิยิ้มหน้าบานที่เห็นแผนการของตนไปได้สวย
"ขอบคุณนะชินปาจิคุง... ที่จริงผมไม่นึกนะเนี่ยว่ารองฯจะยอมรับดอกไม้ไป" ยามาซากิก็ยิ้มหน้าบานเช่นกัน
"มันจะจริงเร้อ ดูท่าทีของไอ้หมอนั่นแล้วไม่น่าจะทำอย่างนั้นนา ...ชั้นว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างเกิดขึ้นแหงๆ" กินโทกิทำหน้าไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นพลางจับตาดูฮิจิคาตะต่อ
ทางด้านฮิจิคาตะเมื่อรับดอกไม้แล้วก็พลิกดูด้วยความระแวง
"มันใส่ยาพิษอะไรมารึเปล่าวะเนี่ย...หืม..มีการ์ดอะไรด้วยแฮะ" ฮิจิคาตะหยิบการ์ดขึ้นมาดู มันเป็นการ์ดสีชมพูแถมมีกลิ่นด้วย ข้อความข้างในเขียนไว้ว่า
"ถึงคุณฮิจิคาตะ...ขอให้ดอกไม้นี้แทนคำพูดจากใจผม "Love you จุ๊บๆ" จากยามาซากิ"
"เลิฟยูจุ๊บๆบ้าใบ้อะไรฟร้า!!!!!!!!!!!!!!..........." ฮิจิคาตะเลือดขึ้นหน้า พุ่งยืนขึ้นพร้อมฉีกการ์ดออกเป็นสองเสี่ยง
"อาชินปาจิ อาฮิจิคาตะฉีกการ์ดออกเป็นสองซีกแล้วน่อ" คางูระชี้ให้ทุกคนดู
"...ห๊า!!!!!....." ตัวผู้สามหน่อยที่อยู่ตรงนั้นร้องเป็นเสียงเดียวกัน
"อะไรกัน ผมว่าการ์ดนั่นก็สมบูรณ์แบบแล้วนี่นา" ชินปาจิกุมหัวด้วยมือสองข้าง "ทำไม..ทำไม...มันผิดพลาดตรงไหนเนี่ย!!!!"
"ว่าแต่ชินปาจิคุง การ์ดนั้นเขียนอะไรเหรอ ผมไม่ได้ดูเพราะซองมันปิดผนึกอยู่" ยามาซากิหันมาถาม ชินปาจิเลยยื่นกระดาษที่เขียนข้อความที่ให้ร้านดอกไม้เขียนให้ให้ทุกคนดู
"....................มันจะไปสำเร็จได้ยังไงฟร้า!!! นั่นมันฮิจิคาตะนะเฟ้ยไม่ใช่อีหนูชั้นม.ปลายที่เพิ่งมีความรักครั้งแรกกกกกก" คุณกินตะโกนกรอกหูชินปาจิในขณะที่ยามาซากิคุงนั่งจ๋อยอยู่ตรงนั้นเอง....
--------------------------------------------------------
กลับมาที่ร้านกินจังรับจ้างสารพัด...ยามาซากินั่งหน้าจ๋อยอยู่ต่อหน้าสมาชิกทั้งสามของร้านที่ทำหน้าประมาณว่า ไม่สำเร็จเหรอเนี่ย.....
"ไม่เอาน่ายามาซากิคุง กะอีแค่แผนแรกไม่สำเร็จก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่มีทางสำเร็จตลอดไปเสียหน่อย" คุณกินพยายามปลอบใจ
"เป็งเพราะอากินจังนั่นแหละคิดแผนมั่วซั่วจนมันไม่สำเร็จเองตะหาก" คางูระกล่าวขึ้น "อย่าท้อแท้ไปเลยน่ออายามาซากิ คงเราก็มีผิกพลาดได้น่อ"
"งั้นลองแผนของผมไหมล่ะครับคุณยามาซากิ อย่าเพิ่งท้อแท้นะครับ" ชินปาจินั่งข้างๆแล้วตบไหล่เบาๆ
"มีแผนอะไรดีๆงั้นเหรอชินปาจิคุง..." ยามาซากิเงยหน้ามองชินปาจิอย่างมีความหวังรำไร
"ผมคิดว่าการสารภาพรักเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากกว่าจะไปทำอะไรบ้าๆแบบนั้นน่ะครับ ของที่จำเป็นที่สุดในการสารภาพรักก็คือการแสดงเจตจำนงว่าเรารู้สึกอย่างไรต่อเขา เพราะฉะนั้น...."
"คางูระ ชั้นว่าชั้นได้กลิ่นอะไรตุ๊ยตุ่ยอย่างกับน้ำเน่าๆในหนองน้ำเน่าๆในบึงเน่าๆอย่างนั้นแหละ ว่ามะ"
"อั๊วก็ได้กลิ่นหยั่งกับละครน้ำเน่าที่เอามาฉายซ้ำไปซ้ำมาแถมยังเอามารีเมคล่วยอ่ะน่อ"
"อย่าไปสนใจเลยครับคุณยามาซากิ รับรองถ้าใช้แผนการของผมล่ะก็รับรองต้องสำเร็จแน่นอนครับ"
"จริงๆเหรอชินปาจิคุง" ยามาซากิมองด้วยประกายตามีความหวังสุดๆ
"จริงสิครับ แผนการนี้ก็มีอยู่ว่า..........." ชินปาจิหันมาเล่นกล้องด้วยรอยยิ้มมุมปากที่มั่นใจเต็มเปี่ยม
[[[[แผนการที่2 : แผนของชินปาจิ]]]]
ณ ที่ทำการของชินเซ็นงุมิ ฮิจิคาตะกำลังนั่งขัดดาบคู่กายให้เงาวับพร้อมที่จะออกจากฝักมาฟาดฟันความอยุติธรรมให้ดับดิ้นได้ทุกเมื่อ ในเวลาอันแสนสงบนั้นเองก็มีสายลมพัดมาแผ่วเบา เมื่อฮิจิคาตะเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบกับการปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นในชุดสูทสีขาวบริสุทธิ์ มือสองข้างหอบดอกลิลลี่สีขาวแซมกุหลาบสีแดงช่อใหญ่เดินมาด้วยท่าทางสุขุมและสีหน้ายิ้มพรายอยู่ท่ามกลางสายลมอ่อนๆและใบไม้ปลิว ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือยามาซากิคุงนั่นเอง แต่ทั้งหมดนั่นทำให้ฮิจิคาตาทำหน้าซีดๆ ดาบในมือหล่นพื้นดังดุ้บ
"เป็นบ้าอะไรของมันเนี่ย หรือว่าเมื่อวานจะว่ามันมากไปหน่อยก็เลยเพี้ยนกู่ไม่กลับเลย" เขาเปรยๆกับตัวเอง
"รองฯครับ....." ยามาซากิพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเท่ห์สุดๆ
"อะ...อะไร..." ฮิจิคาตะเหวอ
"ดอกไม้ช่อนี้สำหรับคุณฮิจิคาตะครับ"
"อะ...เออ ขอบใจ...."
"ขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าคุณคงจะชอบมัน" ยามาซากิยิ้มแบบเท่ห์สุดๆให้ก่อนจะเดินออกมาหาพวกกินโทกิที่แอบดูอยู่ข้างกำแพง
"ไปได้สวยเลยนะครับคุณยามาซากิ" ชินปาจิยิ้มหน้าบานที่เห็นแผนการของตนไปได้สวย
"ขอบคุณนะชินปาจิคุง... ที่จริงผมไม่นึกนะเนี่ยว่ารองฯจะยอมรับดอกไม้ไป" ยามาซากิก็ยิ้มหน้าบานเช่นกัน
"มันจะจริงเร้อ ดูท่าทีของไอ้หมอนั่นแล้วไม่น่าจะทำอย่างนั้นนา ...ชั้นว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างเกิดขึ้นแหงๆ" กินโทกิทำหน้าไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นพลางจับตาดูฮิจิคาตะต่อ
ทางด้านฮิจิคาตะเมื่อรับดอกไม้แล้วก็พลิกดูด้วยความระแวง
"มันใส่ยาพิษอะไรมารึเปล่าวะเนี่ย...หืม..มีการ์ดอะไรด้วยแฮะ" ฮิจิคาตะหยิบการ์ดขึ้นมาดู มันเป็นการ์ดสีชมพูแถมมีกลิ่นด้วย ข้อความข้างในเขียนไว้ว่า
"ถึงคุณฮิจิคาตะ...ขอให้ดอกไม้นี้แทนคำพูดจากใจผม "Love you จุ๊บๆ" จากยามาซากิ"
"เลิฟยูจุ๊บๆบ้าใบ้อะไรฟร้า!!!!!!!!!!!!!!..........." ฮิจิคาตะเลือดขึ้นหน้า พุ่งยืนขึ้นพร้อมฉีกการ์ดออกเป็นสองเสี่ยง
"อาชินปาจิ อาฮิจิคาตะฉีกการ์ดออกเป็นสองซีกแล้วน่อ" คางูระชี้ให้ทุกคนดู
"...ห๊า!!!!!....." ตัวผู้สามหน่อยที่อยู่ตรงนั้นร้องเป็นเสียงเดียวกัน
"อะไรกัน ผมว่าการ์ดนั่นก็สมบูรณ์แบบแล้วนี่นา" ชินปาจิกุมหัวด้วยมือสองข้าง "ทำไม..ทำไม...มันผิดพลาดตรงไหนเนี่ย!!!!"
"ว่าแต่ชินปาจิคุง การ์ดนั้นเขียนอะไรเหรอ ผมไม่ได้ดูเพราะซองมันปิดผนึกอยู่" ยามาซากิหันมาถาม ชินปาจิเลยยื่นกระดาษที่เขียนข้อความที่ให้ร้านดอกไม้เขียนให้ให้ทุกคนดู
"....................มันจะไปสำเร็จได้ยังไงฟร้า!!! นั่นมันฮิจิคาตะนะเฟ้ยไม่ใช่อีหนูชั้นม.ปลายที่เพิ่งมีความรักครั้งแรกกกกกก" คุณกินตะโกนกรอกหูชินปาจิในขณะที่ยามาซากิคุงนั่งจ๋อยอยู่ตรงนั้นเอง....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น