ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1
เช้าอีกวัน...ของร้านรับจ้างสารพัดกินจัง เรื่มต้นเหมือนๆทุกวันนั่นแล้ว..แน่นอนเริ่มด้วยชินปาจิคุงที่เดินขึ้นมาปลุกสาวน้อยในตู้เสื้อผ้าคางุระจังและตาหัวเงินที่นอนเอกเขนกอยู่ในห้องตัวเองให้ตื่นขึ้นรับวันใหม่
"คางูระจัง... คุณกินคร้าบ.... ตื่นได้แล้ว ตะวันแยงก้นจึ้กๆยังไม่ยอมตื่นอีกเจ้าพวกนี้ เอโดะจะหายหมดเพราะโดนพวกคุณเขมือบนี่แหละครับ ตื่นได้แล้ว!!!!!"
".....อือ ลื้อนี่หนวกหูจริงๆน่ออาชินปาจิ....."
"มีอะไรกินบ้างล่ะชินปาจิคุง"
คุณกินและคางุระจังค่อยๆย้ายก้นออกมาจากที่นอน
"ให้มันได้อย่างนี้สิ เฮ้อ ผมหวังว่าวันนี้คงจะมีงานให้ทำนะครับ .....หืม เสียงกดออดนี่นา"
กิ๊งก่อง....กิ๊งก่อง ชินปาจิคุงเดินมาเปิดประตูเหมือนเคย ในใจก็พลางคิดว่า วันนี้จะมีงานบ้าๆบอๆขนาดไหนรอเขาอยู่อีกเนี่ย จะว่าไปต้องขอบคุณสิถึงงานจะบ้าๆบอๆแต่ก็ทำให้มีเงินละก็ดีไม่ใช่หรือ หรือว่าควรจะโทษเจ้าพวกสองคนนั้นดีที่ทำงานง่ายๆให้ยากเย็นทุกทีไป
"คร้าบๆ ถ้าหนังสือพิมพ์ล่ะก็ไม่รับคร้าบ ... อ้าว คุณยามาซากิไม่ใช่เหรอครับ"
ผิดคาดที่คนที่มากดกริ่งเป็นคนที่ไม่นึกถึงเลยแม้แต่น้อย คนอย่างยามาซากิที่เฮฮาติงต๊องไปวันๆจะมีเรื่องกลุ้มใจกับเขาด้วยหรือนี่
"หวัดดีครับชินปาจิคุง คือ ผมมีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยน่ะครับ"
................
"คือว่า... ผมมีเรื่องทุกข์ใจมากครับ เก็บมานานก็หาทางออกไม่ได้ซะที เลยอยากให้พวกคุณช่วยผมหน่อย"
"หือ...ถ้าเป็นงานของชินเซ็นงุมิล่ะก็ไม่เอานา ไม่อยากเจอหน้าพวกนั้น เจอกันทีไรต้องมีเรื่องวุ่นวายน่ารำคาญทุกที" คุณกินบ่นปอดแปดทั้งๆที่ยังไม่ได้ฟังเนื้องาน
"อ้อ อั๊วรู้แล้วน่อ ลื้ออยากเปลี่ยนงานใช่ไม๊ล่า ก็พวกของลื้อมังน่ารำคาญแถมยังจู้จี้ขี้บ่น เอะอะก็ใช้กำลัง ถ้าเป็งอั๊วนะจะกระทืบให้แตกหมกแล้วหนีออกมานางแล้วน่อ" คางุระจังพูดให้ความเห็นแบบไม่คิดจะฟังเนื้องานเลยเช่นกัน
"ไม่ใช่หรอกคางุระจัง" ชินปาจิพูดเสริม "คุณยามาซากิเป็นพวกนิยม M คงไม่มีปัญหากับการใช้กำลังหรอก ว่าแต่มีเรื่องอะไรที่เราพอจะช่วยได้งั้นหรือครับ" พูดพลางวางน้ำชาตรงหน้าของฝ่ายตรงข้าม
"เฮ้อ..... คือผมไปแอบชอบคนๆนึงเข้าน่ะครับ แล้วก็ไม่รู้จะเข้าหาเขายังไงดี" ยามาซากิคุงก้มหน้ามองพื้น มือก็กุมกันเองด้วยความประหม่าขณะพูด "ผมก็เลยอยากจะให้พวกคุณช่วยหาทาง......" พอยามาซากิคุงเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับสีหน้ากล้ำกลืนฝืนขำของพวกรับจ้างสารพัดทุกคน
"พรืด..... อุตส่าห์นึกว่าจะไม่มีงานพรรค์นี้เข้ามาในชีวิตแล้วเชียวนะ" ชินปาจิกลั้นขำแล้วบ่นอุบอิบกับตัวเอง
"ไม่ต้องห่วงหรอก ยามาซากิคุง พวกเรายินดีช่วยเต็มที่ ไว้ใจชั้นได้เลย คนประหม่าตุ้งติ้งตุ๋มติ๋มแถมนิยม M อย่างนายมันต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว"
"ว่าแต่คงที่ลื้อชอบเป็งใครเหรอน่อ"
"ไม่ได้นะคางูระ เราไม่ควรสอดเรื่องของลูกค้าสิถ้าเค้าไม่เต็มใจเล่าน่ะ ว่าแต่ใครกันเหรอยามาซากิคุง บอกหน่อยซิ หวังว่าคงเป็นคนนะ ไม่ใช่พวกกอริลล่าหรือสัตว์ประหลาดนอกโลกหรอกใช่ไหม ไอ้การขอความรักกับสัตว์ประหลาดมันก็ยากด้วยสิถ้าไม่รู้วิธีเกี้ยวพาราสีของเผ่าของมันน่ะ"
"บอกหน่อยเถอะครับคุณยามาซากิ ไม่ต้องชื่อหรือหน้าตาก็ได้แค่เค้าชอบอะไร เป็นคนแบบไหนเท่านั้นแหละครับ"
"เอ่อ...จริงๆแล้วก็.. ผมแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยครับ นอกจากความชอบมายองเนสขั้นหลุดโลกแล้วอย่างอื่นผมก็ไม่...ค่อย...รู้" ยามาซากิคุงเขินจนหน้าแดง ก้มหน้ามองพื้นขณะพูดแล้วก็เงยขึ้นมา .....พบกับหน้าเหวอเอ้อของพวกรับจ้างสารพัดชนิดถอดสี....
กิน+ชิน+คา ".....หา!!!!!!!!!!!.......ว่าไงนะ!!!!......."
"คางูระจัง... คุณกินคร้าบ.... ตื่นได้แล้ว ตะวันแยงก้นจึ้กๆยังไม่ยอมตื่นอีกเจ้าพวกนี้ เอโดะจะหายหมดเพราะโดนพวกคุณเขมือบนี่แหละครับ ตื่นได้แล้ว!!!!!"
".....อือ ลื้อนี่หนวกหูจริงๆน่ออาชินปาจิ....."
"มีอะไรกินบ้างล่ะชินปาจิคุง"
คุณกินและคางุระจังค่อยๆย้ายก้นออกมาจากที่นอน
"ให้มันได้อย่างนี้สิ เฮ้อ ผมหวังว่าวันนี้คงจะมีงานให้ทำนะครับ .....หืม เสียงกดออดนี่นา"
กิ๊งก่อง....กิ๊งก่อง ชินปาจิคุงเดินมาเปิดประตูเหมือนเคย ในใจก็พลางคิดว่า วันนี้จะมีงานบ้าๆบอๆขนาดไหนรอเขาอยู่อีกเนี่ย จะว่าไปต้องขอบคุณสิถึงงานจะบ้าๆบอๆแต่ก็ทำให้มีเงินละก็ดีไม่ใช่หรือ หรือว่าควรจะโทษเจ้าพวกสองคนนั้นดีที่ทำงานง่ายๆให้ยากเย็นทุกทีไป
"คร้าบๆ ถ้าหนังสือพิมพ์ล่ะก็ไม่รับคร้าบ ... อ้าว คุณยามาซากิไม่ใช่เหรอครับ"
ผิดคาดที่คนที่มากดกริ่งเป็นคนที่ไม่นึกถึงเลยแม้แต่น้อย คนอย่างยามาซากิที่เฮฮาติงต๊องไปวันๆจะมีเรื่องกลุ้มใจกับเขาด้วยหรือนี่
"หวัดดีครับชินปาจิคุง คือ ผมมีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยน่ะครับ"
................
"คือว่า... ผมมีเรื่องทุกข์ใจมากครับ เก็บมานานก็หาทางออกไม่ได้ซะที เลยอยากให้พวกคุณช่วยผมหน่อย"
"หือ...ถ้าเป็นงานของชินเซ็นงุมิล่ะก็ไม่เอานา ไม่อยากเจอหน้าพวกนั้น เจอกันทีไรต้องมีเรื่องวุ่นวายน่ารำคาญทุกที" คุณกินบ่นปอดแปดทั้งๆที่ยังไม่ได้ฟังเนื้องาน
"อ้อ อั๊วรู้แล้วน่อ ลื้ออยากเปลี่ยนงานใช่ไม๊ล่า ก็พวกของลื้อมังน่ารำคาญแถมยังจู้จี้ขี้บ่น เอะอะก็ใช้กำลัง ถ้าเป็งอั๊วนะจะกระทืบให้แตกหมกแล้วหนีออกมานางแล้วน่อ" คางุระจังพูดให้ความเห็นแบบไม่คิดจะฟังเนื้องานเลยเช่นกัน
"ไม่ใช่หรอกคางุระจัง" ชินปาจิพูดเสริม "คุณยามาซากิเป็นพวกนิยม M คงไม่มีปัญหากับการใช้กำลังหรอก ว่าแต่มีเรื่องอะไรที่เราพอจะช่วยได้งั้นหรือครับ" พูดพลางวางน้ำชาตรงหน้าของฝ่ายตรงข้าม
"เฮ้อ..... คือผมไปแอบชอบคนๆนึงเข้าน่ะครับ แล้วก็ไม่รู้จะเข้าหาเขายังไงดี" ยามาซากิคุงก้มหน้ามองพื้น มือก็กุมกันเองด้วยความประหม่าขณะพูด "ผมก็เลยอยากจะให้พวกคุณช่วยหาทาง......" พอยามาซากิคุงเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับสีหน้ากล้ำกลืนฝืนขำของพวกรับจ้างสารพัดทุกคน
"พรืด..... อุตส่าห์นึกว่าจะไม่มีงานพรรค์นี้เข้ามาในชีวิตแล้วเชียวนะ" ชินปาจิกลั้นขำแล้วบ่นอุบอิบกับตัวเอง
"ไม่ต้องห่วงหรอก ยามาซากิคุง พวกเรายินดีช่วยเต็มที่ ไว้ใจชั้นได้เลย คนประหม่าตุ้งติ้งตุ๋มติ๋มแถมนิยม M อย่างนายมันต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว"
"ว่าแต่คงที่ลื้อชอบเป็งใครเหรอน่อ"
"ไม่ได้นะคางูระ เราไม่ควรสอดเรื่องของลูกค้าสิถ้าเค้าไม่เต็มใจเล่าน่ะ ว่าแต่ใครกันเหรอยามาซากิคุง บอกหน่อยซิ หวังว่าคงเป็นคนนะ ไม่ใช่พวกกอริลล่าหรือสัตว์ประหลาดนอกโลกหรอกใช่ไหม ไอ้การขอความรักกับสัตว์ประหลาดมันก็ยากด้วยสิถ้าไม่รู้วิธีเกี้ยวพาราสีของเผ่าของมันน่ะ"
"บอกหน่อยเถอะครับคุณยามาซากิ ไม่ต้องชื่อหรือหน้าตาก็ได้แค่เค้าชอบอะไร เป็นคนแบบไหนเท่านั้นแหละครับ"
"เอ่อ...จริงๆแล้วก็.. ผมแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยครับ นอกจากความชอบมายองเนสขั้นหลุดโลกแล้วอย่างอื่นผมก็ไม่...ค่อย...รู้" ยามาซากิคุงเขินจนหน้าแดง ก้มหน้ามองพื้นขณะพูดแล้วก็เงยขึ้นมา .....พบกับหน้าเหวอเอ้อของพวกรับจ้างสารพัดชนิดถอดสี....
กิน+ชิน+คา ".....หา!!!!!!!!!!!.......ว่าไงนะ!!!!......."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น