คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
ทันทีที่เสียเรื่อยน์เียบลหลัเลี้ยวโ้เ้ามาอหน้าโรพยาบาลเล็ๆ แ่เป็นโรพยาบาลแห่เียวบนอยนี้ ร่าสูอหมอรอฤทธิ์ ผู้อำนวยารโรพยาบาลอยสุใ และหมอสูิฯ มือทอนเียวบนยออย ว้าระเป๋าหนัสีน้ำาลที่วาอยู่บนเบาะ้านับลารถยน์ แล้วหันมาปิประูรถยน์ล็อเรียบร้อย
“หมอปิ๊มาแล้ว” (หมอลับมาแล้ว)
เสียเรียอผู้นหลายวัยที่ำเาไ้อย่าไม่เยลืมำลัเย่ปลายเท้าลุึ้นมามอ บ้า็ะโมอมายัหน้าลานอรถอโรพยาบาล เมื่อเห็นว่าใ่หมอรอฤทธิ์ริๆ ็บอ่อๆ ัน
“หมอรอฤทธิ์แ๊วย หมอปิ๊มาแล้ว หมอปิ๊มาแล้วหมู่เฮา” (หมอรอฤทธิ์ริ้วย หมอลับมาแล้ว หมอลับมาแล้วพวเรา)
สูินรีแพทย์หนุ่มผุรอยยิ้มภูมิใในวามเป็นหมออยอเา รอฤทธิ์โโนในวิาีพ เาทำลอให้ทารนับร้อยบนยออย รัษาผู้นมามายนเป็นที่รัอผู้นที่นี่ หมอหนุ่มหิ้วระเป๋าเอสารเินอย่าล่อแล่วรไปยัทาเ้าโรพยาบาล วาสีนิลปรารอยยิ้มทอมอเ้าหน้าที่อโรพยาบาลที่หยุทัทำวามเารพ ลอนหันไปพูุย ทัทายับนไ้ทีุ่้นหน้าุ้นาอย่าเป็นันเอ
“สวัสีรับลุฮอม ป้าบัว ว่าไปีโป้ วันนี้เป็นอะไรมารับ”
เ้าอร่าำยำหยุพูุยอย่าันเอับผู้นทุเพศทุวัยที่หยิบยื่นรอยยิ้มให้เา สัพัึอัวเินเลี้ยวไปทาปีวาอโรพยาบาลึ่เป็นห้อทำานส่วนัวเพื่อเลียร์านที่้าาหลัาถูอให้ไป่วยานที่โรพยาบาลในรุเทพฯ มาหลายเือนพร้อมับูแลแม่ที่ป่วยเป็นโริถึลูาย ารลับมาทำานวันแร เามีเสที่รอทำลอถึสามราย
ายหนุ่มผลัประูเ้าไปภายในห้อทำาน วาปลาบมแหนมอภาพายวัยหสิบปีเศษในรอบหลุยส์สีทอแวววาว ึ่ภาพนั้นือผู้่อั้โรพยาบาลเล็ๆ แห่นี้ ประับอยู่บนผนัห้อทำานสีาวลาเ่าลาใหม่
“สวัสีรับุพ่อ ผมลับมาแล้วรับ”
นัยน์าู่มปราแรศรัทธาอันแรล้า มุมปาเผยรอยยิ้มแห่วามภาภูมิใ “ใระไปิว่าเราะทำานบนอยนี้มาไ้ 7-8 ปี”
7 ปี่อนหน้านี้...
‘รอฤทธิ์ วนารมย์’ ือนายแพทย์สูิฯ บใหม่ ที่เิมาเพียบพร้อมทั้วามหล่อและวามรวย เาือทายาทอโรพยาบาลื่อัอันับ้นๆ อประเทศ วามรวยอหมอรอฤทธิ์ทำให้เาเปลี่ยนรถยน์และุ๊าหน้ารถเป็นว่าเล่น นระทั่วันนั้นที่ทำให้ีวิเาเปลี่ยนไปลอาล
หมอรอฤทธิ์ำลัเล็ีบทันแพทย์สาวนหนึ่ ึ่เ้าหล่อนไ้ยื่นสมัรเป็นิอาสาร่วมโรารหมอน้ำีบุอย อันเป็นโรารแพทย์อาสา พิัอยสุใ เาไม่ไ้สนใมาว่าหาทาเ้าใล้หมอสาวที่เล็ไว้ แ่โร้าย เมื่อถึวันเินทา ทันแพทย์สาวที่เาสนใเพิ่ะอยเลิารเ้าร่วมโรารเพราะบิาอเธอประสบอุบัิเหุทารถยน์ ส่วนเาลื่อไปแล้วะยเลิ็น่าเลียเินไป
แ่สามวันบนยออย ที่เวลานั้นไม่มีแม้แ่ไฟฟ้า และในระยะสามวันยั้อเินเท้าเพื่อเ้าไปรวรัษาในพื้นที่ทุรันาร เส้นทาึ้นเาที่ลาันึ้นเรื่อยๆ รถยน์ถูอและะแพทย์อาสา้อเินเท้าเพื่อเ้าไปให้ถึหมู่บ้าน
รอฤทธิ์หุหิแล้วบ่นลอทาให้ับวามเหนื่อยยาลำบาทุย่า้าว เาเปลี่ยนใะทันหัน อลาอยและ้อารให้รถยน์สัันไปส่ที่สนามบิน ายหนุ่มิะเินทาลับรุเทพฯ ทันที
หมอหนุ่มหล่อ โปรไฟล์ีที่เินรั้ท้ายหยุเหนื่อยหอบ ปาวน้ำื่มที่หมไปนานแล้วลับพื้น
“ไลิบ...ผมเปลี่ยนใไม่ไปแล้ว” เาหายใออมาเสียั ท่าทาเหนื่อยล้าาารเินทา
นที่หันลับมามอเา แล้วเินย้อนลับมาหาือแพทย์อาสานหนึ่ึ่เป็นรุ่นพี่ มือหนายมือบไหล่ราวับอยาให้ำลัใ
“หมอฤทธิ์เพิ่ะมาเินอยปีแรใ่ไหมรับ มันเหนื่อย ปีแร ผม็ิเหมือนหมอ ท้อแล้วไม่อยาไปให้ถึ”
“ั้นเราลาอยไปพร้อมันไหมรับ ผมไม่ไหวแล้ว ริๆ ทำไมนไ้ไม่ลาอยมาหาหมอ ้อให้หมออย่าพวเราะเียะายหอบยา หอบเรื่อมือไปรวรัษาให้าวบ้านพวนั้น้วยรับ”
“ริๆ แล้ว ยามเ็บป่วย พวนบนอยเา็อยาลไปหาเรานั่นแหละรับ แ่ระยะทาหลายสิบิโลเมร พวเาไม่มีรถ ไม่มีเิน บานไม่มีแม้แ่รอเท้า ทำให้พวเราทุๆ นที่รวมัวันมาในวันนี้ร่วมแรร่วมใเินึ้นมาหาาวบ้านบนนี้ไรับ”
“แ่หนทามันลำบาสุๆ ไปเลยนะรับพี่หมอเม ผมไม่เยเห็นเส้นทาที่ไหนะลำบาเท่านี้มา่อน”
“หมอฤทธิ์ยัำำนี้ไ้ไหมรับ I do not want you to be only a Doctor, but l also want you to be a Man”
ประโยที่รุ่นพี่เอ่ยึ้นมาทำให้รอฤทธิ์เียบอึ้ไปหลายวินาที เมื่อิย้อนไป่อนที่บออมา อาารย์หมอหลายท่านเยให้นิสิแพทย์ท่อประโยนี้ให้ำึ้นใ ทำไมเาะำไม่ไ้ เพราะนั่นือพระราำรัสที่หมอทุนเยไ้ยินไ้ฟัมาแล้ว หมออย่าพวเาไม่ใ่มีหน้าที่แ่รัษาอาารป่วย แ่หมอวรมีวามเ้าใและเห็นอเห็นใผู้ป่วยึ่เปรียบเสมือนเพื่อนมนุษย์้วยัน ไม่ใ่เป็นหมอเพื่อประอบวิาีพอย่าเียว
“อโทษรับพี่เม”
หมอเมมีอายุมาว่ารอฤทธิ์สอปี เามาร่วมโรารนี้เป็นรั้ที่ 4 หันหลัแล้ว้าวไป้าหน้า ในะที่หมอรอฤทธิ์ระับระเป๋าเป้แล้วรวบรวมพลัายพลัใ ไหนๆ เา็มาแล้ว เาเอ็ลูผู้ายนหนึ่ ึ้น็ึ้น ็อยารู้ว่าบนอยมีอะไรี เห็นหมอบานมาแล้วลับลไปเล่าว่ามีวามสุนอยาทิ้ทุอย่าหนีมาทำานบนอย แ่สุท้าย็ไม่มีใรมาอยู่ประำริๆ สัราย
เาำไ้ว่าหลัานั้น ยัถามรุ่นพี่อีสอสามำ
“พี่เมรับ มีหมอนไหนเินึ้นมาบนอยนี้แล้วไม่บ่นบ้าไหมรับพี่หมอ”
เสียหมอเมที่เินห่าออไปแล้วอบลับมา
“มีสิรับ”
สร้าวามอยารู้ให้นหนุ่มไฟแรอย่าหมอรอฤทธิ์ึ้นมาทันที
“ใรรับพี่”
“ุพ่อุไ ท่านยัสร้าโรพยาบาลเล็ๆ เอาไว้บนอย้วยนะรับ เสียายลายเป็นโรพยาบาลร้า เพราะไม่มีหมอที่ไหนยอมมาอยู่ประำ”
เสียที่อบลับมาอีรั้ทำให้หมอรอฤทธิ์เียบเสียล แล้วั้ใเินพร้อมปิธานที่แน่วแน่...
ความคิดเห็น