ระดาดาวพร่างพราวฟ้า

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

หากจะเปรียบดวงดาวที่ล่องลอยอยู่เกลื่อนกลาดท้องฟ้าเป็นดั่งสตรีเพศ บุรุษทั้งหลายก็คงจะไม่ต่างอันใดกับดวงเดือนซึ่งมีเพียงไม่กี่ดวงในหนึ่งจักรวาล

สิ่งอันใดในโลกหากมีน้อยล้วนล้ำค่าเป็นที่ปรารถนา สิ่งอันใดหากต้องห้ามย่อมน่าค้นหา ธรรมชาติแห่งสัมพันธภาพระหว่างชายหญิงมักเป็นเช่นนี้มิใช่หรือ ชายถูกสร้างมาให้คู่กับหญิง แต่เหตุอันใดเทวดาผู้สร้างจึงไม่มอบความสมดุล เพื่อที่ว่าคนทุกคนจะพบกับรักอย่างเท่าเทียม ไม่มีผิดหวัง คลาดครากับความเสียใจ ว่างเปล่าในความเจ็บปวด มองผ่านซึ่งความพลัดพราก อันเป็นบ่อเกิดของความทุกข์

หากจะอย่างไร เมื่อเราแหงนหน้ามองท้องฟ้าในยามราตรี จงตระหนักไว้เถิด อันจันทราหาได้ยาก คือทาสอันมั่นคงของดวงดาวเท่าหยิบมือ ด้วยเหตุอันนี้ เรื่องราวเหตุหนึ่งจึงผุดขึ้นมาในความคิด ชีวิตของใครคนหนึ่งจึงถึงจินตนาการเป็นคุ้งเป็นแคว ถูกจับวางไว้ในที่ๆ เขาไม่สมควรจะอยู่ และที่ๆ ไม่สมควรนั้นเองสายสัมพันธ์อันบริสุทธิ์ได้ก่อเกิดขึ้นอย่างช้าๆ

ในวันที่ณรงค์เดช เด็กหนุ่มผู้มีชาติกำเนิดอันไม่โสภา ต้องพลัดหลงเข้าไปในคอนแวนต์ไฮโซกลางดงดอย เขาได้ค้นพบดวงดาวผู้เป็นนาย ท่ามกลางหมู่ดาราระดาฟ้า หัวใจอันอ่อนใส่ของเด็กชายวัยสิบห้าถอดวางลงตรงที่เธอตลอดไป นดาบดินทร์ หงส์ขาวผู้เป็นที่รัก