คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PRE-EPISODE(1)
PRE-EPISODE(1)
ไวู์วิมาน
พระพัร์อันสิริโมออ์ลัษมีายาหม่นลเล็น้อยระหว่าที่ทรำเนินเ้ามาภายในไวู์สถาน พระนารไปที่แท่นประทับ้าพระสวามีที่ทรประทับอยู่่อนและำลัทอพระเนริริยาล้ายไม่พึพระทัยอายาั้แ่เยื้อย่าเ้ามา
อ์วิษุมหาเทพสวามี ยับพระอ์เล็น้อย ทรแย้มพระสรวล่อนะเป็นฝ่ายเอ่ยถามายา
“ลัษมีายาอ้า ใรทำให้เ้าุ่นเือใ”
พระนามัันศรที่มวเล็น้อยลายออทันที
“พระอ์ ทำไมถามหม่อมันเ่นนี้”
อ์วิษุทรพระสรวลในลำอ “เ้าูออ่ายมาเลยนะ รู้ัวไหมลัษมีายา”
อ์ลัษมีปลพระทัยแล้วว่าไม่มีสิ่ใเล็ลอพระเนรอันเียบมอสวามีไปไ้
“พระอ์รัสถู้อเพะ หม่อมันมีเรื่อ แ่”พระอ์ลัเลเล็น้อย“็ไม่เิเรื่อุ่นเือใหรอเพะ ยัไม่ถึนานั้น”
“แล้วมันนาไหนล่ะ...ที่ทำให้ายาอ้าเินหน้ามุ่ยเ้ามาแล้ว็มานั่ถอนหายใ่อหน้า้าเ่นนี้”
ลัษมีายาถอนพระทัยอีรั้่อนะบอเล่าวามไม่สบพระทัยให้พระสวามีฟัอย่าออรถ
“ืออย่านี้เพะ”
วิษุมหาเทพ็พลอยยับพระวรายรอรับฟัอย่าใร่รู้เ่นัน ...านั้นวามไม่สบพระทัยออ์ลัษมีายา็พรั่พรูออมาวามว่า
“หม่อมันไม่มั่นใในบารมีอัวเอเพะพระอ์”
พระสวามีเลิพระน...“เ้าพูอะไรายาอ้า เ้าือมหารานีแห่อ์วิษุผู้เป็นให่ เป็นไปไม่ไ้เลยที่ะมี้อัาในบารมีอเ้า”
ลัษมีายานิ่ลไป....
“อะไรทำให้เ้ารู้สึเ่นนั้น”
พระนาถอนพระทัย “เสียอ้อนวอน อพร และสรรเสริมามายอมนุษย์เพะ”
“หืม????”
“พระอ์็รู้ นับั้แ่พวมนุษย์รู้ถึารมีอยู่อเหล่าเทพ พวเา็พร้อมะยย่อ สัาระ สรรเสริ เมื่อไ้รับวามสุ และอ้อนวอน ราบไหว้ อพรเมื่อพวเาประสบับวามทุ์”
“็ถู”พระอ์รับฟัและรอฟัายาอย่าั้ใ
“เมื่อใที่หม่อมันแวะเวียนไปที่โลมนุษย์หม่อมันมอเห็นทุ์มามายอมนุษย์ ไ้ยินสวอพรให้พ้นทุ์และประสบวามสุเสมอ”
“แล้วเ้าัารอย่าไรับมนุษย์พวนั้น”
“หม่อมันเมามนุษย์ทุผู้ที่สวอพรเพะ อยาให้พวเาประสบับวามสุ พ้นาวามทุ์ อยาอำนวยพรให้มนุษย์ทุนที่ร้ออ แ่หม่อมันลับให้พรเป็นผลสำเร็ไม่ไ้ทุน...สำหรับบานพรที่หม่อมันประทานให้สำเร็ในทันที แ่ับบานไม่ว่าหม่อมันะประทานพรไปเท่าใ็ราวับเทน้ำลทะเลทราย มันไม่ไ้ผล แบบนี้ะไม่ให้หม่อมันัาบารมีอัวเอไ้อย่าไรเพะ”
เท่านั้นอ์วิษุผู้เป็นให่็ทรพระสรวลเสียัออมาทันที พระอ์ยื่นพระหัถ์แะปรา์ายาแผ่วเบา
“ลัษมีายาอ้า...อย่าบอนะว่าเ้าไม่รู้ว่าเหุใพวมนุษย์ึไม่อาสำเร็าพรอเหล่าเทพไ้ถ้วนทั่วทุน”
“มนุษย์มีะารรมเป็นอัวเอเพะ”
“เ้ารู้นี่”
“แ่้วยอำนาและบารมีอมหาราีแห่วิษรุมหาเทพ ็ไม่เพียพอที่ะ่วยให้ะารรมอันเลวร้ายอพวเาีึ้นไ้หรือเพะ”
วิษุมหาเทพฯส่ายพระพัร์
“ไม่ใ่แ่พรอเ้าลัษมีายา แม้แ่พรอ้าวิษุเทพฯ หรือแม้แ่มหาเทพอื่นใในัวาลอันอนันาล็ไม่อาทำไ้ อำนาและบารมีอพวเรายัมีอยู่เ็มเปี่ยมไม่ไ้ลทอนไปไหนลัษมีายา้า เพียแ่โะาอมนุษย์เอ่าหาที่ไม่อารับพรอเราไปอำนวยให้ประสบผลไ้ถ้วนทั่ว บานสำเร็ผล บานไม่สำเร็เลย”
“อัรวาลินะเพะ”
“ัรวาลไ้ำหนไว้ให้โลมนุษย์เป็นินแนพิเศษ...ที่นั่นเป็นินแนที่พร้อมเปิรับทุสรรพสิ่ ทั้เทพ พรหม ยม ยัษ์ วิาที่ยัไม่พร้อมเินทา่อไปไหน แ่ถึที่นั่นะเปิรับแ่็ไม่ใ่ว่าใระลไปหรือทำอะไร็ไ้ เ้า็รู้ว่าารมีัวนอเหล่าเทพบนโลมนุษย์็้อึ้นอยู่ับารยอมรับารมีอยู่อพวเราามนุษย์เ่นัน หาไม่ถูร้ออผู้ใ็ลไปทำอะไรามใอบไม่ไ้”
“้อนั้นหม่อมัน็รู้ีเพะพระอ์ แ่็อัาไม่ไ้ทุรั้ที่ไม่อาอำนวยพรให้มนุษย์ผู้ทุ์ยา”
“วามเมาอเ้าไม่สูเปล่าหรอายา้า...สัวันพรอเ้าะสำเร็ผลเมื่อโะาอมนุษย์ผู้นั้นพร้อมสำหรับพรอันประเสริอเ้าไม่วันใ็วันหนึ่ ราบลอารเวี่ยนว่ายาเิอมนุษย์ผู้นั้น”
“้อำัอมนุษย์่ามามายเหลือเินเพะพระอ์”
“แ่ัวาล็มอบวามพิเศษอื่นให้มนุษย์เ่นัน พวเาำรนอยู่ไ้โยที่ไม่ำเป็น้ออาศัยพรอเหล่าเทพ หรือไม่มีพลัพิเศษเสีย้วย้ำ”
“ถึระนั้น็ยัมีเสียสวอพรอยู่ลอเวลานี่เพะพระอ์”
“และเพราะเสียอ้อนวอนนั่น็ทำให้เหล่าทวยเทพหลลืม ลำพอนไปไ้เ่นันไม่ใ่หรือ หลลืมอัรวาล หลลืมนิไปว่าอำนาบารมีที่มีะเปลี่ยนโลไ้ ในบารั้็ถึับทำให้เิวามปั่นป่วนไปทั้สามโล”
พระพัร์อลัษมีายามุ่ยลพลาพึมพำ
“ทำไมหม่อมันถึไ้รู้สึว่าถูำหนินะ”
พระสวามีทรพระสรวลอีรั้...ไม่ไ้ปิเสธเลยสันิ
“เ้า็เลิัาบารมีอัวเอไ้แล้ว พรอันประเสริอเ้าไม่ไ้มีใ้แ่ับมนุษย์เท่านั้น เ้าเยสัเไหมว่าพรอเ้าสำเร็ผลไม่มีาเลยเมื่อใ้ับเหล่าเทพยาบนสวรร์”
“เพะ พรอหม่อมันสำเร็ผลทุรั้ที่ประทานออไป ไม่ว่าประทาแ่ผู้ใ”
สีพระพัร์ออ์ลัษมีแ่มื่นึ้นมาทันทีเมื่อพระสวามีเอ่ยว่า
“เป็นที่รู้ันีทั้สามโลว่าหาใรไ้รับพราอ์ลัษมีนั้นเปี่ยมอานุภาพและเที่ยร ผู้ใไ้พรพราเ้า็ล้วนยินี หลายๆรั้ที่เ้าประทานพรที่ทำให้เหล่าเทพบนสรวสวรร์สั่นสะเทือน”
พระเนรามยายึ้น
“สั่นสะเทือนนมาถึพระเนร พระรรพระอ์้วยหรือเพะ”
“แน่นอน...อย่าพรที่เ้าประทานให้ับเหล่าอัปสรที่นันทวันอุทยาน”
“สยัมวราเพะ พรอหม่อมันือสยัมวรา”้วยเพระประทานพรแ่เหล่าเทพ เหล่าอัปสรมามาย ทำให้อ์ลัษมีใ้เวลานึเล็น้อยถึไ้นึออ ว่าเยประทานพรนี้
“พรนี้ทำให้เหล่าเทพเทวาไม่เป็นอันทำอะไร เมื่อใล้ถึวันสยัมวราอเหล่าอัปสรประำอุทยานสวรร์ทีเียว”
ลัษมีายาทรแย้มพระสรวล้วยวามพึพระทัย
“พวนาวรไ้รับพรนี้เพะ เหล่าอัปสรอไม้พวนั้นทำให้หมู่มวลอไม้บนสรวสวรร์าม เป็นที่ำเริาำเริใอาวสวรร์ หม่อมันึราวัลให้สมับวามยันันแ็อพวนา นอาวามามอันเป็นที่เลื่อลืออาวสวรร์แล้วหม่อมัน็อยาให้พวนาไ้เลือู่รออัวเอ เพื่อไม่ใ่เทพเ้าเล่ห์มาล่อลวพวนาไปเป็นเรื่อบำเรอั่วรู่ั่วราว พวนาึไ้พรนี้เพะ พรสยัมวราเป็นพรแห่วามรั รัมั่น รัเียวและรันิรันร์เพะ”
อ์วิษุแย้มโอษ์เล็น้อย....
“อา....พรอลัษมีายาแห่้าวิเศษนานี้ ป่านนี้เหล่าอัปสรแห่มวลบุฟผาเฝ้ารอวันสยัมวรา้วยใ่อันแล้วระมั”
######
TALK...
แถลไันนิหนึ่ว่า นามปาา มีสวัสิ์ นี้็ือ นเียนเียวับ ลีบลำวน่ะ เนื่อาเห็นว่าแนวนิยายถึะเป็นรัโรแมนิ แ่มันมีวามแฟนาีไปานิยายที่เยเียนปิ่ะ เลยแบ่นามปาาัเน แ่อันที่ริแล้ว นิยายเรื่อนี้ ็เป็นนิยายรัามแบบบับอลีบลำวนนั่นแหละ่ะ เพียแ่อยาเปลี่ยนาที่แปลไปาปิ เท่านั้นเอ่ะ
ปอลอ...เ้าเยลบ้าแล้วรั้หนึ่ แ่เมื่อะั้ใทำให้เป็นเล่ม ็เลยเ็บมาัารอน มีเพิ่มรายละเอียับเพิ่มวิธีนำเสนอที่แปลไปนิๆ่ะ
มีสวัสิ์-ลีบลำวน
ความคิดเห็น