ความรักของจินนี่

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของเรื่องราว

   ขณะที่เทอกำลังออกจากร้านเทอก็สังเกต เห็นว่า ทุกคนในครอบครัวของเทอ กำลังตามหาเทออยู่ เทอจึงรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อแม่ของเทอ

  " ตามหาหนูอยู่หรอค่ะ พ่อแม่ " จินนี่ถาม

  " จินนี่! ลูกไปอยู่ไหนมาเห็นไหมว่าเราเสียเวลาไปมากแค่ไหน กับการตามหาลูก " นางวีสลีย์ เอ่ยด้วยท่าทางอันโกรธจัด


  " แม่ค่ะ หนูไม่เห็น เฟร็ด กับ จอร์จ ช่วยตามหาหนูเลย ดูยังไงพวกเขาก็เล่นอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้ " จินนี่เถียงด้วยความน้อยใจ

  " จินนี่ ลูกยังกล้าเถียงอีกเหรอ ลูกเป็นคนผิดแม่จะไม่ถามว่าลูกไปไหน แต่ถึงยังไงเราควรกลับบ้านกันได้แล้ว !!!!!! " นางวีสลีย์ตะโกน

ถึงขนาดทำให้เฟร็ด และ จอร์จ ที่กำลังเล่นกันอยู่ สงบลงได้ทีเดียว (คนอื่นนะเงียบอยู่แล้ว) และพวกเขาก็เดินทางกลับโดย ผงฟลูอีกแล้ว


      เมื่อมาถึงบ้านโพรงกระต่าย  (ก็มืดค่ำแล้วทีเดียว)



  " รีบกินข้าว ซะ แล้วขึ้นนอน พรุ่ง นี้เราต้องรีบไป ชานชลาที่ 9  3/4 แต่เช้า "  นางวีสลีย์ตะโกนเสียงดัง

  " โถ่ มอลลี่ที่รัก เทอก็รู้ว่าเราไม่ว่าเราจะตื่นเร็วแค่ไหนเราก็ไปสายอยู่ดี " นายวีสลีย์พูด

  "เงียบนะ อาเธอร์ ถ้าเรารีบตื่นมันอาจจะไปถึงแต่เช้าก็ได้ เราไปนอนกันได้แล้ว " นางวีสลีย์พูดด้วยความ เง็ง (งง+เซ็ง = เง็ง )

    เช้าวันรุ่งขึ้น ดูเหมือนคำพูดของนายวีสลีย์จะเป็นใจ เพราะ พวกวีสลีย์ทุกคนสายซะแล้ว


  " รอน หยิบขนมปังให้หน่อยซิ " จินนี่เอ่ย

 " หยิบเองซิจินนี่ " รอนตอบอย่างไม่สนใจ

  " ก้อ ได้พี่บ้า "    จินนี่พูด

  " เฟร็ด จอร์จ ลูกทามอารายกันอยู่คนอื่นเขาเสร็จหมดแล้ว " นางวีสลีย์เอ่ย

 " แม่! พวกเราเสร็จ แล้วฮะ ไปกันเถอะ " พวกเขาพูดขึ้นพร้อมกัน

      แล้วพวกเขาก้อไปชานชลาโดย รถยนต์เมื่อ ไปถึงชานชลาที่ 9 3/4 แล้ว

   รอน กับ เฮอร์ไมโอนี่ ก็ตรงไปนั่งตู้ พรีเฟ็ค ด้วยกัน ส่วนจินนี่ ก้อ นั่งกับ แฮร์รี่ ตอนนั้นไม่มีใครคุยกันเลย จินนี่จึงพูดว่า


  " เป็นไงบ้าง แฮร์รี่ ปิดเทอมคราวนี้ " จินนี่ถาม

  " ก้อแย่ เหมือนเดิมแหละ และเทอละ " แฮร์รี่ถาม

  " ก็ดีค่ะ แฮร์รี่ปิดเทอมครั้งหน้ามาเทียวบ้านเราไหมไหมค่ะ ว่าจะชวน คอริน เดนิสมาด้วย " จินนี่เอ่ย

  " ฉันไปแน่ ถ้าไม่มี เดนิส กับ คอลิน" แฮร์รี่ตอบ

พอแฮร์รี่ตอบเสร็จเด็กทั้งสองคนก็พากันหัวเราะ อย่างสนุกสนาน จนมาถึง ฮอกวอต

แฮร์รี่ และจินนี่ก้อแยกกันไป  ทั้งๆที่จินนี่ไม่อยากแยกกับแฮร์รี่เลย


   เมื่อถึงห้องโถง จินนี่ และนักเรียน ฮอกวอตทุกๆคนก็เริ่มทานอาหาร สายตาของจินนี่ได้มองไปทาง สลิเธอริน เทอได้เห็นว่ามัลฟอย กำลัง


ลุกออกไปข้างนอก และเทอก้อละสายตาออกจากมัลฟอยและทานอาหารต่อ แต่ตอนนี้สายตาเทอหยุดที่รอน พี่ชายเทอเอง 


   " รอน เทอหิวมาจากไหน " จินนี่เอ่ย

   " จากรถไฟ แหละ ก็ ไม่ได้นั่ง กับ แฮร์รี่ ก็เลยม่ายมีใครเลี้ยงน่ะ แล้วนี่ มีอะไรจะถามอีกปะ " รอนถาม พร้อมกับหยิบน่องไก่อีก

   " เออ เทอ กินไปเถอะ ฉัน ขึ้น หอ ก่อนนะ" จินนี่ บอกพร้อมลุกและเดินขึ้นหอไป

   เมื่อถึงหอแล้วเทอก็ได้ตรงไปยังห้องนอน และหยิบ ตลับเทประบายอารมณ์ขึ้น ตอนนี้เทอสุดจะทนเจ้าไมเคิล แล้ว เทอ จึงระบายมันออก

มา  " เจ้าไมเคิล คอร์เนอร์ เทอเลิกกับฉัน ด้วยเหตูผลที่ว่า กริฟฟินดอร์ ชนะ เรเวนคลอ ในการแข่งควิชดิชหรอ แล้วไปหาโช นี่นะ เทอจะรู้  บ้างไหมว่าแฮร์รี่ จะเสียใจแค่ ไหนฉันทรมานมากนะที่เห็นแฮร์รี่ ต้องเจ็บปวดเพราะ ว่า ฉันชอบเขา" เมื่อระบายเสร็จ จินนี่ถึงกับงงว่าทำไมเทอระบายอารมณ์ไประบายอารมณ์มา เทอจะรัก แฮร์รี่ เข้า แล้ว จิตใจเทอตอนนั้นสับสนมากเทอไม่รู้จะทำอย่างไร เทอจึง คว้าง เทปออกไป

ข้างนอกหน้าต่าง จากนั้นไม่นานเทอก็ได้ยินเสียงว่า " โอ๊ย อะไรวะเนี่ย " เทอคิดว่าเทอคงปาไปถูกคนเทอจึงปิดไฟแล้วรีบนอนทันที ขณะที่ นอนเทอก็พยายามคิดว่านั่นเสียงใคร เป็นเสียง เยือกเย็นและยานครางและเสียงก็คงเป็นเสียงใครไม่ได้นอกจาก " มัลฟอย " เทอคิดได้ในที่สุดแล้ว

เทอจะทำอย่างไงดี แต่มัลฟอยคงฟังไม่ได้ หรอกเพราะเทอนะพูดความจริงทุกประการเลย นอกจากว่า... มัลฟอยคือเนื้อคู่ของเทอเท่านั้น!!!!!!




ช่วยคอมเม้นหน่อยนะเราแต่งเป็นเรื่องแรกเลย โหวตก็ได้นะค่ะ อยากเล่น เอ็มกาบเราก้อทิ้งเมลล์ไว้น่ะเราจาแอดไป