คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -T h i r d S h o t-
Third Shot
มินซอนเยรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็วก่อนที่จะไปนั่งรออานโซฮีและปาร์คเยอึนที่ห้อง นั่งเล่น แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนสาวของเธอจะรีบออกไปรับซอนมีก่อนแล้ว พูดถึงเรื่องซอนมีก็ทำให้เธออดที่จะประหลาดใจไม่ได้ เธอไม่เคยคิดว่าคนอย่างปาร์คเยอึนจะสนใจใครกับเค้าด้วย เพราะบุคลิกที่ดูหยิ่ง...แถมเป็นคนเก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยที่จะสุงสิงกับใครจนทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้และพูดคุยด้วยได้นาน นัก...
หากคนที่ได้รู้จักกับเพื่อนสาวคนสนิทของเธอแล้วจะรู้ว่าปาร์คเยอึนเป็นคนที่ คุยด้วยง่ายและไม่มีอะไร แถมเพื่อนของเธอคนนี้ยังเนื้อหอมในหมู่ผู้ชายและผู้หญิง แต่ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างปาร์คเยอึนจะชอบลีซอนมีได้ เพราะว่าเพื่อนของเธอเคยบอกว่าชอบคนเรียบร้อย น่ารัก และเป็นคนนิ่งๆ เรื่องน่ารักนี่เธอไม่เถียง เพราะว่าซอนมีเป็นคนที่มีหน้าตาและนิสัยที่น่ารัก หากแต่ช่างเป็นคนที่ไกลห่างจากคำว่า ‘นิ่ง’ เสียเหลือเกิน
“ซอนเย...นั่นใครน่ะ? คนที่คุยกับเฮลิมอยู่น่ะ” ปาร์คเยอึนถามด้วยความสนใจจนทำให้คนที่ถูกถามรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย สาวหน้าหวานหันไปมองหญิงสาวที่เพื่อนรักเธอถามถึง...
หญิงสาวหน้าตาน่ารัก... ผิวเนียนสวยอมชมพู... ผมสีน้ำตาลเข้ม... ตากลมโต...และร่างบางที่ดูน่าถนุถนอม
“ไม่รู้เหมือนกันสิ...แต่น่ารักดีนะเนี้ย”
“อย่าๆ ฉันเห็นก่อนนะ” ปาร์คเยอึนรีบพูดขัดจนเกือบทำให้มินซอนเยหลุดขำออกมาจากท่าทางที่ออกนอกหน้าของเพื่อนสาว
“ฉันแค่บอกว่าน่ารัก ไม่ได้จะมาแย่งคนสำคัญของเธอสักหน่อย”
“ทะเลาะอะไรกันค่ะพี่ๆ?” อานโซฮีถามขึ้น หลังจากไปซื้อน้ำดื่มมา
“โซฮีมาก็ดีเลย เธอรู้จักกับคนที่กำลังคุยกับเฮลิมอยู่มั้ย?” ปาร์คเยอึนถามอย่างสนใจ
“อ่อ...ซอนมี”
“ใครเหรอ?” สาวร่างสูงถามอีกครั้ง
“ลีซอนมีค่ะ” อานโซฮีตอบยิ้มๆเมื่อเธอเห็นว่าอีกฝ่ายดูสนใจผู้หญิงคนนี้เสียเหลือเกิน
“เค้าเพิ่งย้ายมาไม่กี่อาทิตย์ อยู่ห้องเดียวกับฉันและเฮลิม”
“จริงเหรอ?”
“ค่ะ...เค้าเป็นน้องพี่ยูบินน่ะ” สาวแก้มกลมแอบยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของมินซอนเยเมื่อได้ยินชื่อของใครบางคน
และถือเป็นความโชคดีของปาร์คเยอึนที่อูเฮลิม (เพื่อนสนิทของซอนมีและอานโซฮี) มาบอกความลับของซอนมีว่า ซอนมีแอบปลื้มปาร์คเยอึนอยู่นาน เพราะว่าปาร์คเยอึนดูเป็นคนนิ่งๆ แถมยังเล่นเปียโนเก่งอีกด้วย ดังนั้นสาวร่างสูงจึงไม่รอช้า รีบไปสารภาพความในใจกับอีกฝ่าย หากเธอต้องร้อนๆหนาวๆไปหลายทีเมื่อเจอฤทธิ์ห่วงและหวงน้องสาวของคิมยูบิน และความน่ารัก เข้ากับคนได้ง่ายของซอนมีทำให้เธอสนิทกับทุกคนได้อย่างรวดเร็ว...
“พี่ ซอนเย...” เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของมินซอนเย คนที่ถูกเรียกยิ้มกว้างเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น สาวหน้าหวานเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแต่งหน้าอ่อนๆ แต่เธอว่ามันน่ารักดี...
“วันนี้ดูแปลกไปนะเนี้ย”
อานโซฮีหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อได้ยิน แม้ว่าเธอจะได้รับคำชมจากคนรอบข้าง แต่เธอไม่เคยคิดว่าจะได้รับคำชมจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ และมันทำให้เธอไม่ชินเอาเสียเลย
“ขอบคุณค่ะ...ฉันก็ต้องทำตัวให้ดูดีสักหน่อยจะได้เหมาะกับสาวhot อย่างมินซอนเย”
สาวใบหน้าสวยหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่จะพาอีกฝ่ายไปยังมหาวิทยาลัย...
“ซอนเย! โซฮี!” ปาร์คเยอึนโบกมือเรียกเมื่อเห็นสองคนที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานเดินเข้ามาในห้องอาหารของทางมหาวิทยาลัย
“ฉันพลาดอะไรหรือเปล่าเนี้ย? หัวเราะอะไรกัน?” ปาร์คเยอึนถามขณะที่มองทั้งสองคนอย่างสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่” อานโซฮีกล่าวยิ้มๆ “พี่ต้องไม่เชื่อแน่ๆว่าตอนนี้ฉันต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน”
“หือ..? อะไรนะ?” มินซอนเยขัดขึ้นมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“เราต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน...” อานโซฮีพูด ใบหน้ายู้เล็กๆอย่างขัดใจ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” ปาร์คเยอึนถามในที่สุด
“เมื่อวานฉันไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดตามปกติ...แล้วก็...”
“แล้วก็?”
“คิมดูจุนมายุ่งกับโซฮี” มินซอนเยจบประโยคให้กับอีกฝ่าย ปาร์คเยอึนตาวาวด้วยความโกรธ
“อะไรนะ?”
“ฉันจะไปกระทืบมัน!” ร่างสูงลุกขึ้นทันที จนอานโซฮีต้องรีบห้ามเอาไว้
“พี่เยอึน...นั่งลงก่อน พี่ไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นหรอกค่ะ”
ปาร์คเยอึนกัดริมฝีปากด้วยความขัดใจ ร่างสูงยอมนั่งลงอย่างไม่เต็มใจนัก
“ก็ได้...แล้วเกิดอะไรขึ้น”
อานโซฮีถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย บางทีเธอก็รู้สึกอึดอัดกับอาการหวงน้องสาวจนเกินควรของปาร์คเยอึนและมินซอนเย
“เขาไม่ได้ทำอะไรฉันค่ะ เขาแค่เข้ามาถามว่าฉันจะไปงานปาร์ตี้กับเขามั้ย”
“แล้วโซฮีตอบไปว่าไง?”
ถึงตอนนี้อานโซฮีต้องถอนหายใจอย่างไม่สบายใจ “ฉันโกหกเขาไปว่าฉันไปกับคนอื่นแล้ว...แล้วเขาก็ถามว่าไปกับพี่ซอนเยใช่มั้ย แล้วฉันก็บอกว่า....เอ่อ...”
“ก็บอกเยอึนไปสิว่าเธอบอกว่า ‘ใช่’ น่ะ” มินซอนเยพูดปิดประโยคให้อีกฝ่ายเป็นครั้งที่สอง
“....เธออะไรนะ?” ปาร์คเยอึนถามอย่างไม่อยากเชื่อ
“ที่จริงโซฮีก็น่าจะบอกเยอึนนะว่าเธอโกหกไปว่าเธอกำลังคบกับฉันอยู่ด้วย”
ความช็อคปรากฏอยู่บนสีหน้าของปาร์คเยอึน “โซฮี เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”
สาวแก้มป่องถอนหายใจออกมาเบาๆ “ฉันเห็นด้วย ฉันว่าฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”
อานโซฮีพึมพำอย่างตีไหล่มินซอนเยด้วยความโกรธเคือง
“แล้วทำไมพี่ซอนเยต้องโกรธฉันด้วยล่ะ...พี่ก็ตกลงว่าจะช่วยฉันแล้วนะ!”
“ฉันบอกว่าฉันจะช่วยเธอ แต่ฉันไม่ได้บอกนี่ว่าจะหายโกรธเธอนี่...ยัยซาลาเปา!”
“เดี๋ยวนะ...พวกเธอสองคนตกลงอะไรกัน?” ปาร์คเยอึนถามด้วยความอยากรู้
“ฉันกับโซฮีจะคบกันจนถึงงานปาร์ตี้มหาวิทยาลัย...แต่ว่าแค่แกล้งคบกันเฉยๆนะ ” มินซอนเยบอกอีกฝ่าย “ฉันแค่หวังว่าถ้าทำแบบนี้จะทำให้คิมดูจุนไม่มาจุ้นจ้านกับโซฮีอีก”
“แล้วถ้าเจ้านั่นมันไม่ยอมเลิกล่ะ?”
“งั้นพวกเราก็จะทำตัวติดกับโซฮีจนกว่าโซฮีจะจบการศึกษา” มินซอนเยพูดอย่างมาดมั่น
“พี่ๆค่ะ! ฉันไม่อยากมีบอดี้การ์ดส่วนตัวนะ!” อานโซฮีร้องอย่างไม่พอใจเมื่อได้ยินบทสรุปจากอีกฝ่าย “ฉันดูแลตัวเองได้”
“ที่ฉันต้องการก็คือให้พี่ช่วยทำเป็นคบกับฉันจนกว่าเราจะเลิกกันที่งานบอลล์ จากนี้พี่ก็ไปหาคนที่พี่ชอบ โอเคมั้ย? แล้วตอนนี้ฉันก็ต้องไปเรียนแล้ว ขอตัวนะคะ พี่ๆ”
อานโซฮีกำลังจะเดินไปแต่ต้องชะงักเมื่อมินซอนเยจับแขนเธอไว้ “ฉันไม่ให้เธอไปไหนจนกว่าเธอจะหายโกรธฉันหรอก”
“ฉันไม่ได้โกรธพี่” อานโซฮีบอกปัด หากใบหน้าเรียบเฉยขัดกับคำพูด
“เธอกำลังโกรธฉันอยู่...ฉันรู้จักเธอมากี่ปีโซฮี ทำไมจะดูไม่ออก”
“ว้าว....พวกเธอนี่ยอดไปเลย” ปาร์คเยอึนแทรกขึ้นพลางปรบมือเบาๆ
“ทะเลาะกันได้เหมือนคู่รักมาก”
“เงียบไปเลยนะ ปาร์คเยอึน” มินซอนเยพูดอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะถอนหายใจนิ่ง “โอเค งั้นพรุ่งนี้เราค่อยเริ่มกันใหม่ โอเคมั้ย?”
อานโซฮีพยักหน้าช้าๆ ก่อนที่จะยิ้มออกมานิดๆเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยิ้มบางๆให้เธอ
“พร้อมสำหรับการแสดงหรือยัง?”
อานโซฮีหัวเราะน้อยๆเมื่อได้ยิน ก่อนที่จะพยักหน้าอีกครั้ง
“พร้อมซะยิ่งกว่าพร้อมอีกค่ะ”
ความคิดเห็น