ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Story [Wonder Girls Fic Yuri]

    ลำดับตอนที่ #1 : LOVE STORY : PART ONE

    • อัปเดตล่าสุด 23 เม.ย. 54


    t em t em


    1





    มันเป็นเวลาดึกมากแล้ว...

    แต่ดึกแบบนี้เนี้ยแหล่ะที่ทำให้เธอนอนไม่หลับ...

    สถานที่ที่ไม่คุ้นเคย... โรงแรมที่ไม่เคยมาพัก...ยิ่งเตียงนอนที่ไม่ชินนี้อีก...

     

    ทั้งๆที่เธอรู้สึกเหนื่อยล้าจากการเดินทาง

    หากสายตาเจ้ากรรมมันไม่ยอมปิด รูม่านตายังคงเปิดรับแสงกระทบ ซึ่งส่งผลให้เธอต้องตาค้างโดยปริยาย...


     

    สาวแก้มป่องพลิกตัวไปมา

    ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปมองคิมยูบินที่นอนนิ่ง

    ลมหายใจผ่อนสบายจนเธอต้องรู้สึกอิจฉา...


     

    คนอะไรนอนง่ายชะมัด



    อานโซฮีบ่นพึมพำ เธออดอิจฉาไม่ได้ เพราะเดี๋ยวนี้เธอมักนอนไม่ค่อยหลับ

    แต่ชอบกลับมาหลับตอนกลางวันเพราะทนความง่วงไม่ไหว...

     

    หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ

    ก่อนที่จะลุกออกจากเตียงนอนเดินไปยังประตูห้องก่อนที่จะปิดให้เบาที่สุดเพราะกลัวว่าคนอื่นจะตื่น...

     


    อานโซฮีถอนหายใจเบาๆ

    เหลือบมองนาฬิกาบนมือถือของตนเอง ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาแรงๆ จะตีสองกว่าแล้ว...

    พรุ่งนี้ก็ต้องขึ้นแสดงคอนเสิร์ตอีก...

    เธอกลัวว่าเธอจะเพลียจนทำออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ตนเองคิด...

    แถมยังรู้สึกเพลียเรื้อรังจากการซ้อมเมื่อตอนกลางวันอีก...

     

     

     


    ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

     

     

     

    สาวแก้มป่องตัดสินใจเคาะประตูห้องสักที

    เพราะว่าเธอได้แต่ยืนนิ่งเป็นเวลานานแล้ว

    หวังว่ายังคงไม่หลับ เพราะหากเธอไปห้องของพี่เยอึนกับเฮลิม

    ซึ่งสองคนนี้ไม่มีทางตื่นแน่ๆหากได้หลับลึกๆแล้ว

     

     

     

    ประตูเปิดออกเบาๆ

    ก่อนที่เจ้าของห้องจะเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ที่จริงอีกฝ่ายคงแปลกใจตั้งแต่แอบมองดูคนมาหาผ่านช่องตาแมวแล้ว...

     

     

     

    โซฮี? ยังไม่หลับอีกเหรอ?”

     

    อานโซฮีได้แต่พยักหน้าพลางทำแก้มป่องๆ

    ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องของอีกฝ่าย

    ฉันมาปลุกพี่หรือเปล่าค่ะ?”

     

    เปล่า...พี่ยังไม่นอนน่ะ

    มินซอนเยตอบยิ้มๆพลางกุมโทรศัพท์คู่ใจไว้แน่นจนทำให้อีกฝ่ายไม่แปลกใจว่าทำไมอีกฝ่ายยังไม่นอนเสียที

     

    คุยกะอีตานักว่ายน้ำอีกล่ะสิ

    หญิงสาวปั้นแก้มป่องพลางนั่งลงบนเตียงข้างๆอีกฝ่าย

     

    มินซอนเยหน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินเช่นนั้น

    เค้าชื่อปาร์คแทฮวาน

     


    ใครสน ฉันไม่ชอบหมอนั่น ขี้โอ่ แถมยังขี้เก๊กชะมัดอานโซฮีพูดอย่างไม่ใส่ใจ

     


    สาวหน้าหวานชักสีหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้นก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆ

    แล้วโซฮีมีอะไรเหรอ? ทำไมไม่ไปนอนอีก? มันดึกแล้วนะ หรือว่ายูบินทำอะไรเธอ?”

     


    ทำสิหญิงสาวพึมพำ

    เล่นนอนไม่เกรงใจคนตาค้างอย่างฉันเลย ใจร้ายชะมัด

     


    เลยมาหาพี่งั้นสิ?”

     

    หรือพี่ไม่อยากให้ฉันมา? ปกติเราก็ไม่ค่อยสุงสิงกันอยู่แล้ว ตั้งแต่พี่บ้าแต่โทรศัพท์แบบนั้นน่ะ

     


    มินซอนเยถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะวางโทรศัพท์ลงบนหัวเตียง

    ทำไมล่ะ? หึงหรือไง?” สาวหน้าสวยหวานหัวเราะออกมาเมื่อเห็นอานโซฮีเงียบไป

     


    แทฮวานเค้าเป็นแค่เพื่อนของพี่ อาจจะดูสนิทไปบ้าง แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนี่...

    อย่าบอกนะว่าที่ไม่ค่อยมายุ่งกับพี่เพราะว่าเรื่องนี้?”

     


    “...เปล่าสักหน่อย ฉันจะนอนแล้ว!

    อานโซฮีโวยวายก่อนที่จะแย่งผ้าห่มของอีกฝ่ายมาคลุมโปง

     

    อ่าว...นี่ๆๆ ทำไมไม่ไปนอนที่ห้องตัวเองล่ะ?” มินซอนเยบ่นอุบพลางพยายามดึงผ้าห่มคืน

     

    ก็ฉันจะนอนกับพี่ที่ห้องนี้ แล้วก็เตียงนี้ด้วย ฉันไม่ยอมนอนคนเดียวหรอกนะ
    พี่ก็รู้ว่าฉันไม่ชินกับที่นี่ พี่แหล่ะต้องเป็นคนกล่อมฉันนอน

     

    มินซอนเยหัวเราะเบาๆกับความดื้อด้านและขี้อ้อนของอีกฝ่าย

    จะให้กล่อมยังไงล่ะ ทุกทีหัวถึงหมอนก็หลับแล้วนี่?”

     

    ก็ฉันนอนไม่หลับนี่ พี่ก็กล่อมฉันโดยการจูบฉันก่อนนอนก็ได้

    เสียงพึมพำดังออกมาเพียงเล็กน้อย

     


    หา...?”

     

    พี่นี่เป็นพี่ภาษาอะไรเนี้ย!? ฉันไม่ชินกับที่นี่แทนที่พี่จะนอนกอดฉัน

    กล่อมให้ฉันนอนไรงี้

     

    เป็นอะไรหรือเปล่าเนี้ย? ทุกทีไม่เคยเห็นทำตัวอ้อนขนาดนี้

     


    ก็ตอนนี้ฉันอยากจะอ้อนพี่นี่ พี่ก็ปิดๆโทรศัพท์ไปเลย จะได้มากล่อมฉันนอน!

     


    มินซอนเยหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดึงตัวอีกฝ่ายมากอด แต่ดูเหมือนว่าเธอกำลังถูกอีกฝ่ายกอดเสียมากกว่า

     


    ยัยเด็กดื้อด้าน

    เสียงหวานใสพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนที่จะจางหายไปเมื่ออีกฝ่ายเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้

    ก่อนที่เธอจะรู้สึกสัมผัสเบาๆที่แก้มนุ่มของตนเอง...



    "ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ หมายถึงที่ไม่ใช่เรื่องงานน่ะ" ซอนเยเอ่ยออกมาเพื่อทำลายความเงียบ

    "เพราะว่าพี่เอาแต่เล่นโทรศัพท์กับนายนั่นไงล่ะ"


    มินซอนเยถอนหายใจเบาๆเมื่อได้ยินเช่นนั้น "แทฮวานแค่เพื่อนพี่ รู้ใช่มั้ยว่าโซฮีสำคัญที่สุด...หมายถึงทุกคนน่ะ" 
    อานโซฮียิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยิน



    "เธอนั่นแหล่ะที่ทิ้งพี่ ชอบไปกับยูบินอย่างเดียวเลย"

    "ก็แม่พระอย่างพี่ชอบช็อปที่ไหนเล่า โอ้ย! เจ็บนะพี่ซอนเย"
    สาวแก้มป่องร้องเมื่อฝ่ามือของอีกฝ่ายกระทบผิวหนังของเธอ

     

    "นอนได้แล้ว! พรุ่งนี้เราต้องเก็บแรงไว้สำหรับโชว์อีกนะ เดี๋ยวก็เหนื่อย ไม่ไหวพอดี"
    อานโซฮีพยักหน้าเห็นด้วยกับอีกฝ่าย เพราะว่าตอนนี้เธอรู้สึกเพลียเกินทน



    "งั้นพรุ่งนี้เธอก็มานอนกับพี่อีกก็ได้นะ"

    "ไม่ได้หรอกค่ะ พรุ่งนี้พี่เยอึนขอเปลี่ยนห้องกับฉัน พรุ่งนี้พี่ซอนเยนอนกับลิมแล้วกัน ฉันนอนคนเดียวได้"
    มินซอนเยหัวเราะเบาๆ

     





    "พี่ยูบินเสร็จยัยปาร์คแน่ๆเลย"

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×