คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -F i r s t S h o t-
First Shot
มันเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ค่อนข้างแย่สำหรับอานโซฮี เพราะไม่ว่าอะไรก็ดูติดขัดสำหรับเธอไปหมด รวมถึงเรื่องที่ยังคงคอยตามหลอกหลอนเธอจนถึงตอนนี้....
เธอจะบอกอีกฝ่ายว่าอย่างไรดี?
เธอมั่นใจว่าอีกฝ่ายจะต้องโกรธเธอไปตลอดเดือนคริสตมาสอย่างแน่นอน คริสตมาสอันแสนสุข...
ให้ตายสิ! อานโซฮี เธอมันบ้า! เมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเครียดขึ้นมา เธอก็อดคิดถึงเรื่องนั้นไม่ได้
และตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ด้วย แล้วเธอก็ตัดสินใจว่า คนๆนั้นนั่นแหล่ะที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้!
มัน เป็นวันอันแสนปกติสุขของ อานโซฮี ที่เธอสามารถใช้เวลาว่างที่เหลือไปกับการอ่านหนังสือในห้องสมุด หญิงสาวก้มลงมองดูนาฬิกาชมพูเรือนโปรดของตนเอง ก่อนที่จะยิ้มกว้างออกมาเมื่อพบว่า เธอยังเหลือเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าที่จะถึงเวลานัดของเธอกับพวกพี่ๆ หากความคิดของหญิงสาวต้องหยุดชะงักลงเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจของใครบางคน สัมผัสหลังคอของเธอ...และเธอก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นใคร....
“หวัดดี อานโซเปา”
อานโซฮีกรอกตาไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย เธอไม่เคยพลาดในการเดาว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครเลย
แม้ในใจลึกๆจะหวังว่าไม่ใช่ก็ตามแต่...
“หยุดเรียกฉันแบบนั้นสักที ฉันไม่ชอบ”
เธอกล่าวน้ำเสียงเย็นๆ ก่อนที่จะปิดหนังสือ แม้ว่าเธอจะไม่ชอบให้ใครล้อเลียนชื่อเธอแบบนี้
แต่ก็มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่เรียกเธออย่างนั้นได้ แต่ต้องเป็นคนที่เธอสนิทด้วยเท่านั้น แต่ดูเหมือนชายหนุ่มคนนี้จะไม่ใส่ใจข้อนี้ คิมดูฮุน คิด ว่าตัวเองเป็นคนดังในหมู่สาวๆ เขาคิดว่าผู้หญิงทุกคนต้องใฝ่ฝันอยากจะควงคู่กับเขา... เรื่องนั้นอาจจะจริง หากยกเว้นเธอไว้แค่สักคน... แล้วนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไม คิมดูฮุน พยายามจีบเธอ... เพราะไม่ว่ากี่ครั้งที่เธอพยายามผลักไสไล่ส่งเขา แต่ผู้ชายหน้าด้านคนนี้กลับทำตัวติดหนึบกับเธอมากยิ่งขึ้น...
เธอได้ยินมาว่าสาวๆส่วนใหญ่ต่างว่าเธอบ้าและประสาทที่เธอปฏิเสธ คิมดูฮุน แต่เธอมั่นใจว่าคงไม่มีใครรู้ธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้ ว่าความจริงนิสัยมันผิดจากบุคลิกที่ดูดีของอีกฝ่ายถึงเพียงใด... ทั้งหยาบคาย...เห็นแก่ตัว...และหลงตัวเอง ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่อานโซฮีเกลียดที่สุด และดูเหมือนว่าคิมดูฮุนก็มีมันอย่างครบครันเสียด้วย...
“ปล่อยให้ฉันได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขบ้างเถอะ”
อานโซฮีบ่นพึมพำอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ ซึ่งคิมดูฮุนใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ หญิงสาวต้องตกใจเมื่ออีกฝ่ายเขยิบร่างกายเข้ามาจนใกล้ จนตัวของเธอติดอยู่กับขอบโต๊ะ
“ทำไมรีบปฏิเสธกันอย่างนั้นล่ะ โซฮี... ฉันรู้นะว่าเธอน่ะ ต้องการฉัน”
“ไปตายซะ...”
สาวแก้มป่องเอ่ยอย่างรังเกียจ เธอพยายามใช้มือดันอกของชายหนุ่มเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายเข้ามาใกล้เกินไปแล้ว...
“ไปเดทกับฉันเถอะ...ฉันรับรองว่าสาวๆคนอื่นต้องอิจฉาตาร้อนแน่ๆ”
คิมดูฮุนพูดพลางยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนอานโซฮีต้องเบือนใบหน้าหนี
“ไปงานปาร์ตี้กับฉัน”
อานโซฮีถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อดูว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้สังเกตว่าเธอ รู้สึกรังเกียจถึงขนาดไหน “เอ่อ...ขอโทษที ฉันไปกับคนอื่นแล้ว”
แม้ว่าหญิงสาวจะรู้สึกผิดที่โกหกไป แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอรอดพ้นจากสถานการณ์นี้ได้
ความโกรธเคืองวาบขึ้นในดวงตาคมเข้มของชายหนุ่ม จนอานโซฮีสามารถสังเกตได้
“ใคร!!?”
“เอ่อ...ฉัน”
“เธอคงไม่ได้ไปกับมินซอนเยหรอกนะ?”
มินซอนเย... พี่ซอนเย!
“ใช่ๆ...ใช่! ฉันตกลงไปกับพี่ซอนเยแล้ว!” อานโซฮีรีบตอบขณะที่จ้องอีกฝ่ายนิ่ง
“อย่าบอกนะว่าเธอสองคนคบกัน? เธอคบกับยัยบ้านั่น”
คิมดูฮุนถามขณะที่จับมือของหญิงสาวแน่นเมื่อเห็นว่าเธอกำลังขยับออกห่าง
“ปล่อย! ฉันเจ็บ!” อานโซฮีร้องอย่างโกรธจัด “ฉันจะคบกับใครก็ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย แล้วกรุณาเรียกพี่ซอนเยดีๆด้วย บางทีฉันอาจจะคบกับพี่ซอนเยจริงก็ได้!”
หญิงสาวจ้องมองชายหนุ่มที่ดูผงะไปกับคำพูดของเธอ สีหน้าอีกฝ่ายที่ดูเหมือนคาดไม่ถึง
และสิ่งนี้มันทำให้เธอเผลอพูดอะไรออกไปอีก
“นายคิดถูกแล้วล่ะ เพราะความจริงฉันกำลังคบกับพี่ซอนเยอยู่”
หลังจากที่เธอพูดสิ่งนี้ออกไป...เธอหวังว่าคำพูดนั้นจะถูกกลืนหายไป
ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นออกไป? โอ้ย! พระเจ้า... พี่ซอนเยต้องฆ่าฉันแน่ๆ
“ก็ดีนะ...ขอให้มีความสุขก็แล้วกัน แล้วเธอจะรู้ว่าเธอคิดผิด เพราะฉันนี่แหล่ะที่เธอต้องการ!”
ชายหนุ่มเอ่ยอย่างโกรธจัดก่อนที่จะกระแทกเท้าเดินจากไป
“ฝันไปเถอะ...”
อานโซฮีพึมพำ ก่อนที่จะรีบก้าวเดินให้พ้นจากห้องสมุด สาวแก้มป่องกัดริมฝีปากอย่างเคร่งเครียดและเป็นกังวล...
พี่ซอนเยต้องไม่ปลื้มกับเรื่องที่เธอเป็นคนก่อขึ้นแน่ๆ
ความคิดเห็น