คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I N T R O
M a s q u e r a d e
I N T R O:
มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนดูชินชาไปแล้ว...
อานโซฮีไม่สามารถนับได้เลยว่าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นซ้ำๆมานานเท่าไหร่แล้ว
ผู้หญิง หน้าตาน่ารักคนหนึงกำลังพูดคุยกับมินซอนเย พี่สาวคนสนิทและเพื่อนข้างบ้านของเธอ เธอเห็นสาวคนนั้นยิ้มกว้าง และเธอรับรู้ว่า รอยยิ้มนั้นไม่ธรรมดา...
หากโซฮีก็เห็นรอยยิ้มหวานของพี่สาวข้างบ้านที่ยิ้มตอบกลับไปอย่างสุภาพ
เห็นแล้วมันหงุดหงิด... ชอบยิ้มหว่านเสน่ห์คนอื่นไปทั่ว...
แน่นอนว่า มินซอนเย นั่นไม่ได้คิดอะไรกับคนๆนี้
หากรอยยิ้ม ซึ่งเป็นเสน่ห์ที่มัดใจคนอื่นๆมาแล้วนักต่อนัก ไม่ว่าชายหรือหญิง
แต่ดูเหมือนเจ้าตัวไม่เคยรู้ตัว...
หญิงสาวคนนั้นยังคงหัวเราะและยิ้มอย่างอ่อนหวานต่อไป
ใช่...โซฮีดูออกว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไร แต่โชคดีที่มินซอนเยนั่นไม่รับรู้อะไรจนทำให้อีกฝ่ายถอนตัวจากไป....
แต่แล้วก็มีหนุ่มหล่อเข้ามาอีกครั้ง เหมือนภาพยนตร์ที่ฉายซ้ำฉากเดิม
ชายหนุ่มคนนี้หล่อและน่ารัก....ใช่ น่ารักมากๆ จมูกโด่ง ดวงตาโตดูอ่อนหวาน
เหมือนนายแบบรูปงาม และคนๆนี้ก็เหมือนคุยกับมินซอนเยได้นานที่สุด...
น่าจะประมาณสักยี่สิบนาที... อานโซฮีคิดในใจพลางกอดอกนิ่ง
หลังจากนั้นก็คงวนหาเหยื่อรายอื่นต่อ ใครจะไม่รู้จักชายหนุ่มคนนี้....เสือผู้หญิงชั้นยอด
แต่เว้นมินซอนเยไว้สักคน...รายนี้จะรับรู้อะไรได้...
แล้วอานโซฮีก็คาดเดาผิด... ดูชายหนุ่มจะไม่ยอมแพ้ สายตาคู่สวยหันมาจ้องมองนาฬิกาที่ข้อมือ... ยี่สิบห้านาทีแล้ว...
ภาพ แบบนี้มักทำให้อานโซฮีมักเบื่อหน่ายและรำคาญใจอยู่เสมอ... หากริมฝีปากต้องกระตุกเมื่อเธอเห็นชายหนุ่มเอื้อมมือมาจับมือของอีก ฝ่ายอย่างอ้อยอิ่ง...
อานโซฮีพยายามอย่างมากที่จะไม่มองตรงไป... สายตาของมินซอนเยที่มองผู้ชายคนนั้น และเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมาเบาๆเพราะขำขันไปกับสิ่งที่อีกฝ่ายเป็นคนพูด ขึ้นมา...
เธอไม่ควรมอง...ไม่ เธอทำไม่ได้ เลิกสนใจมินซอนเย...มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอจะทำ
น้ำตาใสๆเริ่มปริ่มออกมา หากเจ้าตัวพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้มันไหลออกมา สายตาเผลอไปสบกับดวงตาคู่คมของอีกฝ่ายพอดี ก่อนที่ดวงตาของมินซอนเยจะเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวร่างบางเอ่ยขอตัวกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนที่จะเดินตรงมา...
“โซฮี! ไม่คิดว่าเธอจะมานะ”
อ้อมแขนของอีกฝ่ายรัดรอบตัวเธอนิ่ง หากโซฮีรู้ว่ามันไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าคำว่าพี่น้อง...
“ฉัน...ตอนแรกคิดว่าจะไม่มาน่ะค่ะ แต่งานเสร็จพอดี”
อานโซฮีตอบยิ้มๆ ก่อนที่จะผละตัวออกจากอีกฝ่าย
“ฉันต้องมาดูให้แน่ใจว่าพี่ไม่โดนพวกแฟนคลับรุมทึ้งซะก่อน”
มินซอนเยถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“งั้นโซฮีก็ต้องช่วยพี่แล้วล่ะ”
“เอาน้ำมั้ย? เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้”
มินซอนเยบอกยิ้มๆก่อนที่จะจูงมือของอีกฝ่ายให้เดินตาม
อานโซฮีรู้สึกเหมือนมีคนจ้อง แน่นอน...เธอรู้ เพราะว่าคนที่จูงมือเธออยู่นั้นเป็นคนดังของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ อีกทั้งยังเป็นศิลปินเดี่ยวที่กำลังมาแรงที่สุดในตอนนี้ด้วย
แล้วก็ยังเป็นคนที่เธอแอบรักมาตลอด....
__________
อานโซฮีสะดุ้งอีกครั้งเมื่อรู้สึกตัวว่าอีกฝ่ายกำลังมองเธออย่างสงสัย
“ค่ะ?”
มินซอนเยทำหน้างุนงงเมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องเธอไม่หยุดสักที
“หน้าพี่มีอะไรติดหรือไง?”
อานโซฮีหน้าแดงก่ำเมื่อรับรู้ว่าตนเองกำลังจ้องมองอีกฝ่ายอยู่
“ฉัน....ไม่มีอะไรค่ะ”
“อืมๆ งั้นฉันไปตรงนั้นก่อนนะ”
มินซอนเยพูดยิ้มๆ ก่อนที่จะเดินละจากเธอไป
แล้วอานโซฮีก็รับรู้ได้ว่า วันนี้เธอคงไม่มีโอกาสจะได้คุยกับมินซอนเยอีกเป็นครั้งที่สอง เพราะว่า เธอเห็นพี่สาวของเธอกำลังคุยกันกับชายคนนั้นกันอย่างถูกคอ
______
t
ความคิดเห็น