Cursed Weapons Online สงครามศาตราต้องสาป

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท

...ตึง!! เสียงทุบโต๊ะของใครบางคนดังขึ้น

“ที่นายพูดหมายความว่าไงหะ!!” เสียงตวาด…แบบอารมณ์เสีย ของผู้ชายใส่ชุดสูทสีขาว ที่ไม่ติดกระดุมเลยสักเม็ด พร้อมกับใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวข้างใน โดยไม่ติดกระดุม สองเม็ดไล่ลงมาจากข้างบนใส่กางเกงสีฟ้าออกซีดๆ

นัยย์ตาสีครามเหมือนท้องฟ้า ผมสีควันบุรี่ที่ดูยุ่งๆแต่เป็นระเบียบเรียบร้อย พร้อมกับหน้าตาหล่อเหลาจมูกโด่งได้รูป ชนิดที่ว่าดาราเทียบไม่ติดเลยทีเดียว

พร้อมกันนั้นเสียงของเขา ได้ทำให้ชายอีกคนหนึ่ง ที่กำลังฝุบหลับอยู่บนโต๊ะ ด้านตรงข้ามกับเขาตื่นขึ้นมา

“อืม..อะ..เอ่อ..เกิดอะไรขึ้นหรอ?? ฮ้าววววว” เขาพูดพร้อมกับฮ้าวอีกครั้ง เพราะความง่วงซึ่งชายคนนี้ใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวมีคราบกาแฟและคราบดำๆ ของอะไรบางอย่างทับด้วย ชุดสูทสีขาวที่มีรอยเปื้อนคราบสกปรกเหมือนกัน รวมทั้งเส้นผมสีดำที่ยุ่งๆแบบไม่เป็นระเบียบ

แถมยังปิดบังหน้าตาของเขา จนยากที่จะรู่ว่าเขามีหน้าตาเป็นยังไง และตอนนี้กำลังมองดูรอบๆ ซึ่งเป็นสถานที่มืดๆคล้ายกับหอประชุม พร้อมทั้งมีบุคคลอื่นๆกำลังนั่งหน้าตาเคร่งเครียดอยู่ทุกคนยกเว้นเขาคนเดียว... -_-‘

“นี่ๆ...เกิดอะไรขึ้นหรอ?” เขาถามพร้อมกับมองทุกคน ไล่ไปแต่มองได้ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพราะความมืดของสถานที่ จนสุดท้ายสายตาของเขาก็หยุด อยู่ที่คนใส่ชุดคลุมขาดๆสีดำแต่ช่วยเสริมความลึกลับ ซึ่งแตกต่างกับเขาเล็กน้อย

“คือทางเรา..ขอความกรุณาให้พวกคุณ ซึ่งเป็นผู้สืบทอดสายเลือด ของเหล่าผู้มีอำนาจมืด ช่วยแต่งงานกับใครบางคน โดยทางเราจะเป็นผู้กำหนดให้ครับ..” เสียงแหบพร้าดังขึ้นพร้อมกับมองมาที่เขา..

“แล้วทำไมฉันถึงต้องยอมด้วย ห่ะ!!” ผู้ชายคนเดิม ที่เป็นคนทุบโต๊ะจนทำให้เขาตื่นปลุกเขา ได้ตวาดเสียงใส่คนในชุดคลุมอีกครั้งหนึ่ง

“หากคุณไม่ทำตามก็เท่ากับว่า..คุณต้องการ ให้ทางเราฆ่าทุกคน ที่คุณรักหรือรู้จักสินะครับ” คนที่ใส่ชุดคลุมพูดอย่างสุภาพ ให้ผู้ชายคนนั้นฟัง ซึ่งเขาก็ไม่รู้อะไรเหมือนเคย..เพราะเขานอนตั้งแต่มาถึงที่โต๊ะตัวนี้

“ได้..ฉันจะยอมทำตามที่แกต้องการ แต่ไม่ใช่การแต่งงานไร้สาระนั้น!!”เขาพูดพร้อมกับเดิน ออกไปและคนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องก็ต่างพากันเดินออกไปด้วย เพื่อแสดงว่าพวกเขาก็คิดและเลือกเหมือน กับชายที่พูดเมื่อกี้นี้ ยกเว้นก็แต่ชายที่พึ่งตื่นนอนก่อนหน้านี้เพียงคนเดียว

“ว่าแต่ วิธีที่นอกจากแต่งงานแล้วยังมีวิธีอื่นอีกหรอ แล้ววิธีนั้นคืออะไรบ้างหรอ” เขาพูดด้วยความไม่รู้อะไรเลย (ก็แน่ล่ะเล่นนอนตั่งแต่แรกโดยไม่สนอะไรเลยนิ)

แต่คนในชุดคลุมนั้นก็ไม่ตอบเขากลับ พร้อมกับเดินจากไป ปล่อยให้เขายืนอยู่อย่างงๆ “งั้น..ฉันไปดีกว่า” เขาพูดคนเดียวพร้อมกับรีบ เดินออกมาทันทีแม้ จะไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ตาม

ตึง!! เสียงปิดประตูรถสีดำ เงางามและดีไซน์แบบหรู และขณะที่เขากำลังคิดว่าจะไปไหนดี ก็มีเสียงโทรศัพย์ที่วาง อยู่บนเบาะหลังของรถ พร้อมกับที่เขาไปหยิบมารับสาย

“มารับพวกฉันได้แล้วววววว” เสียงปลายสายตะโกนพร้อมๆกับ เขาที่ตอนนี้ทำหน้าเหยเกเพราะหู ของเขาดูจะถูกทำให้ไม่ได้ยินเสียง อะไรไปประมาณ 3 นาทีเลยทีเดียว

“ทะ..ที่ใหนหรอ” เขาพูดเสียงเบา..

“ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเมื่อเช้าหรือไง!!!” จัดเต็มงานนี้เธอตะโกนใส่ โทรศัพย์จนเขาจะหูหนวกตายอยู่แล้ว  และผลก็ปรากฏว่าเขา ไม่ได้ยินอะไรไปเลย 10 นาที

และพอเริ่มฟังอะไรได้ เธอก็บ่นใส่ชุดใหญ่ราวกับรู้ว่า เขาจะหายจากอาการที่หูเขา ไม่ได้ยินเสียงและสุดท้ายเขาก็ได้ขับรถไปตามที่เธอบอกตลอดทาง

...........................................................

หลังจากเขาไปรับส่งหญิงสาวที่โทรมาหาเขาเสร็จแล้วนั้น เขาก็รีบขับรถตรงดิ่งมาที่บ้าน..เพื่อจะนอนให้เต็มอิ่ม โดยก่อนกลับมานั้นเขาก็ได้แวะไปอาบน้ำที่บ้านพักตากอากาศของเขา เรียกได้ว่าเตรียมพร้อมต่อการนอนโดยเฉพาะ

“ยินดีต้อนรับ กลับบ้านค่ะคุณชาย..” เสียงนี้ดังขึ้นพร้อมกัน เมื่อเขาเดินเข้าไปภายในบ้าน ซึ้งเสียงนี้เป็นเสียงของเหล่า เมดสาวสวยซึ่งแต่ระคนนั้นเป็นสาวสวยชนิด หาตัวจับยากเลยก็ว่าได้ แต่นั้นไม่ใช่แค่เมดเพียงคนเดียว แต่เป็นเมดทั้งสองร้อยกว่าคน!! 

“กริ๊ง..กริ๊ง.....” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกับเมดสาวสวยคนหนึ่ง เดินถือโทรศัพท์มาให้ “ขอบใจนะ..” เขาพูดก่อนจะดูชื่อคนที่โทรเข้ามาคือ ดินเนอร์ ซึ่งเป็นคนที่โมโหแล้วทุบโต๊ะเสียงดังจนเขาตื่นนั้นเอง

“ไม่เป็นไรค่ะ เพราะมันคือหน้าที่ของเมดอยู่แล้ว..” เมดคนนั้นพูดพร้อมกับหอมแก้มเขา..แล้วถอยไปพร้อมกับใบหน้าที่แดงฉาน.. ส่วนเขานั้นมองตาปริบๆเพราะความตกตะลึงอยู่

“ว่าไง..” เขาพูดกับเสียงปลายสาย ซึ่งเป็นเพื่อนที่เป็นผู้ชายเพียง คนเดียวของเขาเพราะนอกจากนั้น เป็นผู้หญิงที่ไม่ได้คิด กับเขาแบบเพื่อนเลยซักคน

“นี่ตกลงนายจะเอาไง..”

“เอาไงอะไร..” เขาพูดตอบกลับไปเพราะ ไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาพูดอะไร

“ก็เรื่องที่ไอ้ชุดคลุม พูดนั้นไง!!” ดินเนอร์พูดแบบฉุนเฉียว..ซึ่งน้อยคนนักที่สามารถ ทำให้ดินเนอร์หัวเสียได้ขนาดนี้ เพราะปกติเจ้าดินเนอร์ จะออกเฮฮา ขี้เล่นและที่สำคัญชอบโทรมา จีบเมดสาวที่บ้านของเขาเสียด้วยซ้ำไป

“แล้วมันเรื่องอะไรหรอ??” เขาพูดอย่างสงสัย

“ก็ไอ้เรื่องเล่นเกมนั้นไง ที่ว่าหากไม่เล่นก็ต้องถูกจับแต่งงานนะ” เสียงปลายสายพูดแบบ เสียงอ่อนลงเล็กน้อย..เพราะเริ่มที่จะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว

“ก็ดีนิ..จะได้ไม่ต้องหาเองไง ^_^ ” เขาพูดอย่างสบายๆ เพราะเขาก็ขี้เกียจหาแฟน แล้วยังต้องเซอร์ไพร์ขอแต่งงานอีก เมื่อคิดแล้วเขาก็เริ่มรู้สึกว่าการหาแฟน(ภรรยา)นี้ช่างยากเย็นจริงๆ

“เอ่อ..คำนั้นนะ คือฉันเป็นเพลย์บอยนะ แกก็คงรู้ว่าถ้ามีเจ้าสาวแล้ว สาวไหนจะมาสนใจ!! แล้วอีกอย่าง ถ้าแกมีเจ้าสาวแล้วใช่ม่ะ..” เสียงปรายสายถามเขา ด้วยเสียงเครียดแต่ไปๆมาๆ ดันมีอารมณ์ขำขันตอนท้ายแล้วถามเขาชะงั้น

“ก็ใช่..แล้วไง” เขาตอบแบบรู้สึกสงสัยเล็กๆ

“ก็นายคิดดูนะครับ ว่าคุณผู้ชายมีผู้หญิงมาติดพันกี่คนครับ..” เพื่อนของเขาพูดพร้อมกับคิด ว่าเขามีผู้หญิงมาติดพันกันกี่คน

“เอ่อ..ฉันว่าคงไม่มีอะไรมั้ง” เขาพูดพร้อมกับรอบ เช็ดเหงื่อเล็กน้อยและมองรอบๆที่บรรดาเมดสาว ของเขาได้แยกย้ายกันไปหมดแล้ว ยกเว้นเมดบางคนที่มีหน้าที่ตรงจุดนี้

และเมื่อเขามองไปก็เห็นเมดสาว มองมาทางเขาโดยมีใบหน้าสีแดงนิดๆ

            โดยเหตุผลที่เหล่าเมดสาวมองมาทางเขา พร้อมทั้งหน้าแดงนั้นก็เนื่องด้วย เหล่าเมดสาวแทบทุกคนต่างหลงรักเขา โดยที่เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น..

“ครับๆ ถ้าคุณชายคิดงั้น แต่สำหรับผมแล้ว การที่คุณผู้ชายมีผู้หญิงติดพันเยอะแยะ แถมพวกเธอยังไม่ว่าอะไร บางครั้งเป็นเพื่อนสนิทกันชะงั้น” ดินเนอร์พูดออกมาเป็นฉากๆ โดยคนฟังนั้นหลังคิดตามแล้ว ปรากฏเหงื่อเริ่มซึมออกมาจากใบหน้าทันที

“..แล้วคิดดูนะครับ แต่ก่อนคุณผู้ชาย ไม่เคยหอมแก้มหรือจูบพวกเธอเลย จนถึงวันที่คุณผู้ชายถูก ผู้หญิงบางคนขโมยจูบและหอมแก้มไป หลังจากนั้นเป็นยังไงเอ๋ย?? และคุณชายคิดดูนะ ว่าเมื่อคุณชายแต่งงานแล้วผู้หญิงคนอื่นจะทำยังไงกันน้อ...555+” ดินเนอร์พูดพร้อมกับหัวเราะร่วน

แต่คนที่ฟังนั้นหน้าซีดเผือก พร้อมกับมองไปที่เมดซึ่งอยู่ใกล้เขาที่สุด และผลปรากฏว่าเธอเลียริมฝีปากเล็กน้อย ซึ่งทำเอาเขาทำโทรศัพท์หล่นทันที

“เอ่อ..ขอตัวขึ้นห้องก่อนนะ และช่วยสั่งเครื่องเล่นเกมมาด้วยนะ” เขาพูดพร้อมกับลุก จากโซฟาแล้วรีบก้าวเท้ายาวๆขึ้นไปบนห้องทันที

“เจ้าค่ะนายท่าน ..แล้วนายท่านต้องการให้พวกดิฉัน ไปบริการที่ห้องหรือไม่ค่ะ” เมดสาวพูด พร้อมกับเลียริมฝีปากเล็กน้อย และนั้นทำให้เขาถึงกลับสะดุ้ง แล้วรีบส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับก้าวเดินสลับวิ่งขึ้นห้องทันที!!

โดยที่เขายังไม่รู้เลยว่าเพราะเหตุใด..ทำไมเขาจึงต้องเล่นเกมด้วย แต่เขารู้ว่าหากไม่เล่นแล้วต้องแต่งงานขึ้นมาล่ะก็ รับรองได้ว่าเขาอาจจะไม่มีโอกาศมีชีวิตรอดต่อในวันพรุ่งนี้ก็เป็นได้...

…………………………………………………..

หุหุ..กว่าจะรีตอนหนึ่งเสร็จ 555+

ไรต์ทำงานช้ามากเลย ไม่รู้ว่าจะรีเสร็จทั้ง 14 บท ทันเวลาหรือป่าว T^T