คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หลายปีที่คิดถึงกัน
เมื่อผมมาถึที่ที่ใหม่ที่แม่พาผมมาอยู่ผม็ไ้ย้ายโรเรียน ผมไม่มีเพื่อนเลย่วแรๆ ผมิถึ
ินฮยอัเลยฮะ
----------เวลาผ่านไปหลายปี-----------
อนนี้เวลาผ่านไปนผม้อมาเ้าไฮสูลแล้วละรับ ผมมีเพื่อนสนิทือ ีมิน และ วี เราสนิท
ันมาไปไหนมาไหน้วยัน พวมันอบมาทาน้าวบ้านผม เพราะมันบอว่าไม่เยินฝีมือ
ใรที่อร่อยเท่าฝีมือแม่ผม และวันนี้็เ่นเยรับ
“สวัสีรับุน้า” ีมินเอ๋ยทัแม่ผม
“สวัสี๊ะลู วันนี้อยาทานอะไรเป็นพิเศษละแม่เลี้ยเ็มที่เลยวันนี้” แม่ผมบออย่าีใ
เพราะลอที่พวเราสอบิโรเรียนเียวัน
“แม่รับ วันนี้ทำไมเราไม่ออไปทานอาหาร้านอละรับ” ผมแนะแม่ เพราะเราไม่ไ้ออไป
ทานอาหาร้านอนานแล้ว
“ไ้สิ๊ะ ถ้าั้นไปทานอาหาร้านอ แม่เลี้ยเ็มที่” เินไปไหมรับพวนี้มันยิ่ินเ่ะ้วยสิ
อฟรี้วยละ็นะไม่อยาพูเลยยยยยยย$^$
พวเรารีบึ้นรถมาที่ร้าน Myeong Ga เป็นร้านอาหารพวีฟู้
พวนั้น็รีบะเหลือเิ๊นนนน รีบลรถ่อนแม่ผมะอี
พอเินมาในร้านแล้วเห็นพวมันเลือโ๊ะรอแล้ว ูถามพวมึหน่อยเถอะถ้าแมู่ไม่เลี้ยมึ
ไม่ไ้ินสินะ
“นั่่อนเ้าภาพเลยนะพวมึ” ผมแล้แวมันเล่นไป
“อะไรอีละลูมาถึ่อน็นั่่อนสิ ะรอทำไมละเนอะ” แม่ ยัะไปเ้า้าพวมันอีนะ ฮึ่ย
“ใ่รับ ุน้า” พวมันพูพร้อมเพรียันีริๆนะ
“เออๆ อย่าให้ถึทีูบ้าละัน” ผมเลยแถลับบ้า
พวมันินันอย่าเอร็อร่อย ินะอย่าะนเยอายเลยอะ สัสสสสส
"แม่รับผมไปเ้าห้อน้ำ่อนนะรับ" ทุนหยุาารินแล้วมอมาที่ผม ่อนแม่ะพยั
หน้าล
ระหว่าที่ผมะเินไปเ้าห้อน้ำนั้น ผมุ้นมาับร่าสูที่เินสวนทาับผมไป
"ฮะ ใรันนะุ้นมา" ผมรีบหันหลัลับไปู แ่ไม่ทันผู้ายร่าสูนนั้นเินไปไละแล้ว
ผมรีบเ้าห้อน้ำแล้วเินลับมานั่ที่เิม พยายามนึิถึเรื่อร่าสูที่เินสวนทาันับผม
"อุ เป็นอะไรไปรึเปล่าอิ่มแล้วหรอลู แม่ไม่เห็นลูทานเลยนะ" แม่ถามผม้วยวามเป็นห่ว
"อิ่ม แล้วรับั้นลับันเถอะนะ" ผมเลยลุึ้นแล้วเินออ่อน
"ีมิน วี เี๋ยวให้แม่ันไปส่พวนาย็ไ้"
"ะีหรอ" ีมินูเรใ แ่ไอ้นี่สิ
"ไม่เป็นไรหรอน่า อุมันอุสาห์มีน้ำใ เนอะๆ"ูะบอแมู่ไม่ไปส่มึเพราะมึมาับหัวูเล่นนี่แหละ
"แม่รับไปส่พวนี้่อนนะรับ" ผมบอแม่่อนะึ้นรถ
พอไปส่มันเสร็ แม่เลยถามผมว่าเป็นอะไรทำไมินน้อยั ผมเลยบอว่าไม่เป็นอะไรอิ่มมา
แล้ว
ผมพยายามนึนนึออในที่สุ
"ใ่ มัน้อใ่ินฮยอแน่ๆ"ผมมั่นใมาถึแม้ไม่ไ้เอันนาน ึถึฮยอัเลยยยยย
#ิามันหน่อยน้าาาาาา
ความคิดเห็น