เทพอสูรมารป่วนออนไลน์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ข้านั้นไม่รู้ข้ากำเนิดมาเมื่อไรมีอายุเท่าไหร่    ข้ารู้แต่ว่าข้าเห็นตั้งแต่ทุกสรรพสิ่งกำเนิดขึ้น ได้เห็นการสูญพันธุ์ของสัตว์ต่างๆ  ได้เห็นวิวัฒนาการของมนุษย์   ได้เห็นอานาจักรต่างๆ  ล่มสลาย   ได้เห็นทุกสิ่งจนขี้เกียจจะพูดและ   ข้าเบื่อเหลือเกินที่ได้แต่ดูการเกิดดับของสิ่งต่างๆ  ข้าจึงสร้างตัวตนของข้าขึ้นมาเป็นชายหนุ่มผู้มีผมและดวงตาสีดำเปล่งประกายเร้นลับ  และใช้ชื้อว่า นาย ริว   บรรพกาล  ตั้งแต่นั้นมาก็ประมาณ 100 ปีเห็นจะ ข้าก็อยู่ในคราบของชายหนุ่มผู้เดินทางไปทุกแห่งทั่วโลก  ในตอนนี้ข้าก็ได้เขาเรียนตามกฎระเบียบของมนุษย์  เพื่อที่ข้าจะได้มีคนพูดคุยกับข้าเสียที่ ข้าจริงได้เข้าศึกษาในมหาลัยที่มีชื่อเสียงของประเทศ   อะลืมบอกไปตอนนี้ข้าอยู่ประเทศไทย

ในวันนี้ข้าก็ไปโรงเรียนเป็นปกติ แต่อยู่ๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งได้ล้อมพวกนักศึกษาอยู่หน้ามหาลัย  ตอนแรกข้าก็ดูเฉยๆๆ แต่ข้าก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งน่าจะเป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาลกำลังจะตบนักศึกษาสาว  ข้าจึงร้องขึ้นว่า  ‘โวยเกะกะจริงโวยมายืนอะไรอยู่ ขวางทางคนจะไปเรียนโวย’  หัวหน้าอันธพาลจึงพูดขึ้นว่า  มึงอยากเจ็บตัวหรอถึงกล้าว่ากูขวางทาง มึงรู้มั้ยกูลูกใคร

ริวทำท่าตื่นตระหนก เพี้ยนขนาดจำพ่อแม่ตัวเองไม่ได้ขนาดมาถามผมเรยหรอครับ

มันเรยคำราม แก่กวนเบื้องล่างนักนะ เฮยพวกเราจัดการมัน เอาให้มันสำนึกเลยว่ามันมากวน…… ผิดคนแร้ววว  ลุยยยยย อัดมันให้ยับ

พวกลูกน้องมันคนที่ตัวผอมๆคางแหลมจึงร้องขึ้นว่าเอาพวกเราลูกพี่สังแล้วเยียบมันให้เละ ยากกกก……….  ตุบ  ตับ   โอ้ยยย  โครมมมมม    ตึบ   ลูกพี่มันสังลูกน้องแล้วหันหลังให้เลยไม่ได้เห็นฉากเด็ดที่ลูกน้องมันเกือบสิบโดนสอยหมอบไปหมดแล้ว

เฮยไอ้เบ้จัดการมันเสร็จแล้วหรออ  กูบอกแล้วว่ามันมาเล่นผิดคนเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับป๋าบิ๊กมันต้องเจอห้าห้าห้าๆๆๆตุบโอ้ยยย พวกมึงตีกูทำไมเดียวๆบะเหนียวเรย                          พวกนักศึกษาจึงบอกมันว่าพี่ครับ  มองข้างหลังก่อนดีกว่าครับ 

มึงจะให้กูมองสะภาพไอ้หน้าอ่อนชั้ยมั้ยด้ายๆๆๆห้าห้า  มันหันหลังไปก็มีอาการดวงตาเบิกกว่าง  อาปากจนเห็นลิ้นไก่ก่อนมันจะพูดว่า   พะพะพวกมึงทำไมหลับกันหมดละ  ริวจึงตอบว่าพอดีพวกมันทานยาสลบชนิดกำปั้นกับเข่ากับศอกตามด้วยลำแข้งอีกดอกนะเรยหลับไป

กะแก่ ฝากไวก่อนเถอะ ตุมมมมม พรึบบบบ

แร้วรีบมาเอานะคุณพี่บิ๊ก  อ่าวหลับคงมี่ได้ยินเราพูดแร้วมังช่างมันเถอะ

พวกนักศึกษาก็เดินเข้า   พวกนั้นก็ขอบคุณผมยกใหญ่  สังเกตุดุแล้วนักศึกษากลุ่มนี้มีอยู่เจ็ดคน  เป็นผู้ชาย สี่   หญิงสาม

พี่ครับขอบคุณมากกเรยนะครับ ผม ต้น   ไอ้นี้ชื่อ สิง  ไอ้เสือ และ……อัคคีครับชายที่มีผมสีแดงกล่าวชื่อเขาออกมา

ส่วนผมชื่อริวนะครับเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง

งั้นคุณก็รุ่นเดียวกับพวกเราสิค่ะ ฉันชื่อลินลี่นะ  สาวผมสีดำตาสีฟ้ากล่าวขึ้น

ครับ

จากนั้นเธอก็แนะนำเพื่อนเธอให้ผมรู้จัก

คนที่ผมสีฟ้าชื่อฟ้าคราม     คนที่ผมสีชมพูชื่อพริ้ง    สวัสดีค่ะ/ครั่บ

ยินดีที่ได้รู้จักนะ  ต้น  สิง  เสือ อัคคี  ลินลี่  ฟ้าครามและก็พริ้ง

เช่นกันครับ/ค่ะ

ในวันนี้ผมก็ได้มีเพื่อนเสียที  และก็เป็นการเริ่มต้นสู่ยุคที่ไม่เงียบเหงาของผมอีกแล้ว