ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายตัวยุ่ง~ชุลมุน~จุ้นใจฉัน (ให้รักเทอ

    ลำดับตอนที่ #1 : ฉันบ้าหรือป่าว

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ย. 48


    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

    โอย เสียงใครที่ไหนมากรี๊ดกันหน้าห้องเรียนของฉันแต่เช้าเนี่ยเนี่ย อ๋อ ไม่ต้องบอก รู้แล้ว (แล้วเอ็งจาถามทามไมฟะ - - ผุ้เขียน) เสียงนั่นคือ….ไว้ก่อน แนะนำตัวก่อน ฉันชื่อเบล์ล อายุ16 อยุ่ม.5 งงใช่ไม๋ล่ะ แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน เข้าเรื่องต่อ เสียงนั่นคือเสียงกรี๊ดของพวกสาวๆนั่นเอง ส่วนจะกรี๊ดอะไรก้อไม่รู้หรอก ไม่เคยสนใจ ปกติฉันมาสายจะตาย ว่าแต่แม่พวกนั้นน่ะ จะกรี๊ดกันไปถึงไหนน้า คนจะหลับจะนอน

             สงสัยล่ะสิว่าทำไมฉันถึงมานอนที่ร.ร…?

             ก้อฉันกลัวมาสายอีกน่ะสิ

    แล้วนี่ฉันอุตส่าห์แบกหมอนแบกผ้าห่มมานอนร.รแต่แม่พวกนี้ยังมาทำตัวเป็นมารขัดขวางการหลับการนอนของฉันซะได้

             ฉันว่าฉันต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว

      ว่าแล้วฉันก้อเดินออกไปที่หน้าห้อง ห้องที่เจ๊พวกนั้นกรี๊ดกันอยู่ข้างหน้านั่นแหละ แล้วฉันก้อตะดกนออกไปว่า “เงียบๆกันหน่อยสิ คนจะหลับจะนอน น่ารำคาญจริงๆ กรี๊ดกันอยู่ได้     ไม่ทราบว่าญาติโกโรโหติกาของใครเสียแล้วฟื้นขึ้นมาอีกรอบรึไง ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะกรี๊ดด้วย แต่ถ้าไม่ใช่ก้องช่วยเบาๆเสียงลงซักนิดเถอะ” พอฉันพูดจบ ทุกคนก้อมองฉันเป็นตาเดียว ก้อแน่ล่ะ ฉันออกจะแปลกๆหน่อยๆ แปลกตรงที่สวยเกินเหตุ(แหวะ- -) หัวก้อออกแนวยุ่งและน้อยถึงปานกลาง ผ้าห่มฉันก้อเอามาคุมตัวไว้ ช่วยไม่ได้ มันหนาวนี่ -___-;;

         แล้วสิ่งที่สาวๆพวกนั้นกรี๊ด ที่ฉันเพิ่งจะรู้ว่าเป็นมนุษย์ ที่ฉันเพิ่งรู้ว่าเป็นผู้ชายก้อเดินมาทางฉัน อุ๊ยตาย! หล่อจัง ใครหว่า เห็นหน้าไม่ค่อยชัดเลย (แล้วรุได้ไงว่าเขาหล่อล่ะคะเจ๊ - - ผู้แต่ง)

             “โธ่! นึกว่าใครที่ไหน แม่หญิงเบล์ลนี่เอง” เสียงนี้มันคุ้นๆแฮะ เดี๋ยว ลองมองให้ชัดอีกที่ซิ…

    เฮ้ย! นี่มันตาป๊อซเพื่อนที่นั่งข้างหลังฉันนี่หว่า โอ้โฮ เดี๋ยวนี้มีสาวๆมากรี๊ด ถึงห้องเชียว แรงนะเนี่ย ฉันคิดอะไรสนุกๆออกแล้วหละ หึหึ ……



              “อ้าว! แล้วแม่ผู้หญิงที่อยู่ห้องสามคนนั้นอ่ะ เห็นว่าไปส่งกันที่บ้านด้วยไม่ใช่หรอ” ฉันทำท่าทางเหมือนว่าสงสันจริงๆ ป๊อซหรอ แกเค้าก้อเอ๋อไปโดยปริยาย ก้อแหม ฉันโกหกนี่ ผู้หญิงคนนั้นไม่มีในโลกหรอก

              “อะไร ห้องสามไหน ฉันไม่สนพวกเด็กเรียนหรอกนะ” หมอนั่นรีบแก้ตัว เพราะแม่ผู้หญิงพวกนั้นเริ่มส่งสายตาแปลกไปหาเขาแล้ว

             “ก็จิง ฉันโกหกนี่” แล้วฉันก้อหัวเราะสะใจจิงๆ แต่เสียงหัวเราะของฉันก้อเงียบหายไปอย่างรวดเร็ว เพราะแม่พวกนั้นเริ่งส่งสายจาอมหิตมาหาฉันแทนแล้วน่ะสิ โอ๊ย!

                 เจ็บ…โดนรังสีอมหิตทิ่มใส่ โอ้พระเจ้า ทางนั้นก้อมี ตรงนู้นก้อมี เจ็บจังเลย(เจ๊บ้าอ๊ะป่าวอ่ะคะ - - ผู้เขียน)สงสัยต้องถอยทัพไปตั้งหลักก่อนซะแล้ว

      “เอ่อ ยังไงก้อช่วยเงียบหน่อยแล้วกัน -_-“ แล้วฉันก้อเดินถอยหลังเข้าห้องไป

                         ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

        โอ้ เฟร็ด(ผันแปรมาจากโอ้ จอร์ด) ทำใมพระเจ้าถึงชอบกลั่นแกล้งฉันอย่างงี้ ก้อฉันดันนอนไม่หลับซะนี่ ก้อแหม ง่วงมันก้อง่วงอ่ะนะ แต่นอนยังไงก้อไม่หลับ โอย>_< สงสัยเพราะฉันไปตะโกนด่าแม่พวกนั้น สมองฉันเลยตื่นตัวมากไปหน่อย แต่ยังไงก้อช่างเหอะ ไม่นงไม่นอนมันแล้ว ในเมื่อไม่หลับก้ออย่านอนดีกว่า ว่าแล้วฉันก้อพับผ่าห่ม เก็บหมอน จะเอาไปเก็บที่ล็อกเกอร์ หนักจังเลยหว่ะ เอิ๊ก เดินมาถึงหน้าห้องแล้ว โอย ฉันต้องฝ่าด่าคลื่นมนุษย์ลูกใหญ่อีกหรอเนี่ย=_=”

          โอ๊ะ อีตานั้น จามาขวางช้านทามมาย>_<หลีกไปเซ่โว้ย ฉันหนักนะนาย ดูหน้าฉันนายก้อน่าจะรู้อยู่แล้วนี่ หลีกไปเซ่หลีกปายยยยยยยยย

          แม่พวกนี้ก้อดันกันจาง เออ แต่ไหนๆก้อจะผ่านทางมันพอดี แกล้วซักกะหน่อยดีก่าฉัน เลยคิดว่าจะเะป๊อซที่ทำหน้าเซ่อๆ เด๋อๆ ด๋าๆอยู่ตรงหน้าฉันพอดี๊ พอดี แ

          แล้วเหมือนมีอะไรซักอยจ่างผลักฉันให้ล้มลง ฉันกลับตาปี๊เลยเพราะกลัวสุดๆ มันไม่ค่อยรุสึกเจ็บเท่าไหร่หรอกนะ พอลืมตาขึ้นมา โอ้ ซาร่า ฉันล้มทับตาป๊อซพอดีเลย ผ้าห่มกระกระพรือมาคุมตัวเราสองคนตั้งแต่หัวจรดเท้าจนมิด

            หมอนี่หน้าใสใช่ได้แฮะ สิวซักเม็ดไม่มีให้เห็น แล้วฉันก้อนึกขึ้นได้ในนาทีสุดท้ายว่ากำลังล้มทับตัวมันอยู่

              แต่พอฉันจะลุกขึ้น ป็อซจับแขนฉันไว้แล้วบอกว่า “เธอนี่ ดูๆไปก้อน่ารักนะ” แหมพูดอะไรก้อไม่รู้ ฉันอายนะบอกให้ฮิฮิ

          “น่าเสียดายที่…อั๊ก”ก่อที่มันจะพูดอะไรทากไปก่านี้ ฉันก้อเอากำปั้นยัดปากมันไปแล้ว ปากมันแตกด้วย หมัดฉันนี่ถ้าจะแรงนะ

            ฉันลุกขึ้นยืน  หยิบหมอนหยิบผ้าห่ม  แล้วรับจ้ำหนีสุกชีวิตทันที ก้อแม่พวกนั้นทำยังกะจะกินฉันแน่ะ

           เออเฮอะ แล้วฉันไปชกหมอนั่นทำใมกันหว่า สงสัยจัง อยากให้หมอเช็คให้จริงๆว่าตอนฉันล้มสอมงฉันกระเทือนหรือป่าว ทำใมฉันถึงทั้งโกระ ทั้งอายขนาดนี้นะ(ฉันก้อไม่เข้าใจเจ๊เหมือนกาน- - ผู้แต่ง)สงสัยต้องเป็นอาการผิดปกติก่อนมีประจำเดือนแน่เลย

           เฮ้อ ฉันนี่บ้าจริงๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×