คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : PART 7:เรื่องที่จะเกิดขึ้น
Fic my love part 7:เรื่องที่จะเกิดขึ้น
“หลังคอนครั้งหน้าทางบริษัทจะให้พวกเธอพักกันนะ”เสียงนุ่มๆของผู้จัดการวงเจร็อคอย่าง an caféพูดกับมือกลองที่ทำห้าที่เหมือนเป็นหัวหน้าวง
“จิงหรอครับ”เทรุกิดีใจจนออกนอกหน้า จนผู้จัดการสังเกตได้
“ไปเดทกับมิคุล่ะสิ”ผู้จัดการพูดอย่างรู้ทันแล้วทั้งคู่ก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
--------------------------
“โบ”เทรุกิพูดขึ้นเมื่อเห็นคนที่ยืนรอเค้าอยู่หน้าห้องผู้จัดการ
“เรามีเรื่องที่ต้องคุยกันสองต่อสอง”เทรุกิเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะว่าถ้าเค้าปฎิเสธก็คงไม่ได้อีก
“ชั้นรู้ว่าเรื่องที่ทำให้นายหนักใจคือเรื่องของพวกเราเหมือนก่อนใช่ไหม”เทรุกิไม่พูดอะไรเพียงแต่เงียบไว้เท่านั้น
“คะ....คือเทรุคือว่าระ....เรา”
“โบ”ก่อนที่โบจะได้พูดอะไรนั้นเสียงเรียกของคานนมือเบสที่เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
“อ้าว เทรุพอดีเลยเห็นว่าพวกนายอยู่กันพร้อมหน้ามีเรื่องจะบอกเลยว่าทาคุยะเป็นลมที่ห้องซ้อมนะ”คานนพูดอย่างใจเย็นทั้งๆที่มันน่าจะเรื่องที่น่ากังวลที่สุด
“ห๋า เกิดอะไรขึ้นมิคุรู้เรื่องรึยัง”คานนพยักหน้าก่อนจะมองสายตาเหยียดเหยามไปทางโบเล็กน้อยโดยที่เทรุกิไม่ได้สังเกตเห็นแม้แต่น้อย
“หมอนั่นไปเฝ้าอยู่นะ”ว่าแล้วเทรุกิก็รีบวิ่งออกไปทันทีโดยที่ไม่รู้ว่าตนทิ้งอะไรที่น่ากลัวที่สุดให้เกิดขึ้นเสียแล้ว
“คิดว่าอะไรดีล่ะคุณคนสวยประจำวงตั้งใจจะบอกให้เค้าลืมหรือว่าจะรื้อฟื้นดีล่ะ”คานนพูดออกมานั้นโบแทบอยากจะตบแต่ร่างกายก็ไปก่อนความคิดมือของมือปะทะเข้ากับใบหน้าหล่อของมือเบสทันทีก่อนที่โบจะได้ทำอะไร คานนก็จับข้อมือของคนที่ตบตนเองไว้แน่นก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ๆทำให้สัมผัสถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่คานนจะกดริมฝีปากลงที่ร่างบางอย่างหื่นกระหายทำเอาคนที่โดนจูบแทบจะตั้งตัวไม่ถูกแต่ซักพักก็เคลิ้มกับรสชาติที่คนที่ตนเพิ่งตบไปนั้นมอบให้
“อือ”
“เหอะ......ชอบหรอ “โบที่ได้แต่ยอมรับว่าชอบรสชาติที่เพิ่งได้ริมลองมาแต่ก็ไม่ได้แสดงออกนั้น คานนรู้ดีกว่าใคร
“ถ้าชอบวันหลังมาใช้บริการใหม่นะ ชั้นจะบริการนายพิเศษเลยแต่ก็นะถ้ารู้ว่านายยุ่งกับมิคุแม้แต่ปลายนิ้วชั้นไม่เอานายไวแน่”โบได้ยินดังนั้นแทบช็อกเพราะนอกจากร่างสูงจะดูถูกเค้าแล้ว ยังมีการปกป้องเพื่อนที่เค้าเคยคิดว่าเป็นเพื่อนรักทำไมนะหรอก็เพราะทุกครั้งที่เค้ากับมิคุอยู่ที่ไหนมิคุก็ได้รับความสนใจถึงแม้บางทีมันอาจจะไม่ใช่ตอนที่มิคุสมหวังกับเทรุกิก็ทำให้ตัวของเค้าเองแทบทำอะไรไม่ติดเลยเพราะตอนนั้นเค้ารักเทรุกิมากแต่เมื่อเป็นอย่างนั้นถึงยอมแม้กระทั่งเป็นแค่ตัวสำรองของมิคุเสมอและตอนที่เค้ากลับมานี่ก็เพราะว่าเค้ายอมรับว่าเค้าแอบชอบคานนก่อนออกซะอีกเมื่อถึงตอนนี้สิ่งที่เค้าได้รับมีแต่ความเกลียดชังที่มีต่อตัวเค้าเองและคนที่เค้ารักกลับมาปกป้องมิคุคนที่แย่งทุกอย่างไปจากเค้าอีก
“คานน”ทันทีที่โบลงไปข้างล่างก็เห็นคนที่เพิ่งคุยกับเค้ากอดร่างของนักร้องนำแน่น
ทำไม ทำไม ต้องเจ็บขาดนี้เพราะอะไร โบแอบพยายามไม่ให้ทั้งคู่เห็นว่าเค้าอยู่ตรงนั้น
“คานน เทรุ ฮึก....”มิคุสะอื้นหนักขึ้น
“ทำไมนายไม่ไปโรงบาลหรอ”มิคุส่ายหัวไปมาในอ้อมอกของมือเบส
“ไปมาแล้วเค้าบอกว่าทาคุจังเป็นโรคเรียดอ่าแล้วก็ไม่อยากไปเป็นก้างขวางยูกินะ”คานนยิ้มเล็กๆก่อนจะเงยคางของมิคุมาอย่างแผ่วเบาก่อนจะมอบสิ่งที่มิคุเคยทำให้เค้าเสมอ
“อือ”มิคุเคลิ้มเกินที่ผละออกจากคานนเพราะหายใจไม่ทัน
“วันนี้ไม่เก่งเหมือนทุกวันเลยนิ”มิคุไม่พูดอะไรเพียงแต่มองร่างเพื่อนคนสำคัญ
“นายก็เหมือนกันมีกลิ่นคนที่ชั้นไม่รุ้ว่าเป็นไคที่เป็นเจ้าของกลิ่นนี้นะ ชั้นจำได้ว่าไม่ได้ใช้น้ำหอมกลิ่นนี้แต่กลิ่นนี้ของ....”คานนจูบปิดปากของคนตรงหน้าอย่างหวงใยก่อนจะค่อยๆเริ่มมากขึ้น
“ถึงคนนั้นจะเป็นไคแต่นายคือที่หนึ่งของชั้นเสมอ”คำบอกรักแสนหวานที่ทำให้คนหนึ่งแทบทรุดลงน้ำตาเริ่มนองหน้า แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะมีอะไรมากไปกว่านี้ มิคุก็ได้ผละออกจากคานนเพราะมีคนเดินมา
“มิคุ อ่ะ......ขอโทษนะคานนขอตัวมิคุได้ไหม”เสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของเทรุกิทำให้โบแอบออกไปนิดหนึ่ง
“อือ”คานนตอบก่อนจะดันหลังร่างบางตรงห้าเค้าให้ไปหาอีกคนหนึ่ง
“นี่ เลิกแอบได้แล้วมั้ง”โบสะดุ้งก่อนจะออกมาในสภาพที่ตกใจเต็มที่น้ำตาที่ไหลนองก็มองไม่เห็นแล้ว
“เห็นแล้วสินะ”คานนพูดพลางทำไม่เป็นสนใจก่อนจะเดินถือของของมิคุที่ลืมไว้บนพื้นไป
“ถ้านายทำอะไรมิคุชั้นไม่เอาไว้แน่”โบไม่พูดอะไรเพียงแต่เงียบทั้งๆที่ในใจนั้นไม่มีใครรับรู้ได้ว่าคนๆนี้รู้สึกยังไง คานนเดินออกไปพร้อมทิ้งสิ่งที่เจ็บที่สุดให้คนนี้
“นายอีกแล้วที่ทำให้ชั้นร้องไห้”โบพูดก่อนจะเดินออกไป
“มิคุนายไปดูทาคุมาแล้วสินะ”ร่างบางพยักหน้าก่อนจะเงียบทำให้บรรยากาศรอบข้างที่เงียบอยู่แล้วมากขึ้นเป้สองเท่า
“เค้าเป็นโรคเครียดเรื่องอะไรนายพอจะรู้ไหม”มิคุนั่งเงียบก่อนที่เทรุจะทนไม่ไว้มานนั่งข้างๆพลางกอดร่างของมิคุแน่น
“นายเป็นอะไรไป”มิคุไม่ตอบแต่ตอบกอดเทรุแน่น
“เทรุเห็นชั้นเป็นโบหรอ”ทำเอาหัวใจของเทรุกิหล่นวูบก่อนจะมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของตน(หรือป่าว)
“นายไปเอาความคิดนี่มาจากไหน”เทรุกพูดพลางสั่นเล็กน้อย
“มันจริงใช่ไหม”
“มิคุ”เทรุกิพูดไม่ออกพลางมองร่างบางที่น้ำตาไหลนองทั่วใบหน้าอย่างเจ็บปวด
“นายไม่เคยเห็นชั้นเป็นชั้นเลยใช่ไหม”ใบหน้ายามร้องไห้ของร่างบางทำเอาเทรุกิเจ็บปวดยิ่งกว่าตอนเลิกกับโบซะอีก
“ไม่ใช่นะมิคุ” มิคุตบหน้าเทรุกิไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจทำเอาร่างบางตกใจ
//เพรี๊ยะ//
“เทรุจัง”มิคุพูดเสียงเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
“ถ้านายคิดว่าชั้นไม่รักนายชั้นก็จะพิสูจน์”ร่างบางยังไม่ได้ทันตั้งตัวก็โดนร่างสูงจับตัวพลาดขึ้นบ่าก่อนจะเดินออกไปนอกประตู
“เทรุจังจะทำอะไรชั้นนะ ปล่อยนะ”มิคุร้องโวยวายโดยที่ไม่รู้เลยสิ่งที่จะเกิดขึ้นจะมีผลต่อความสัมผัสของตัวเองรึป่าว
ความคิดเห็น