คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : PART 6 : รักต้องห้าม
“โบ”มิคุพูดเสียงแผ่วเบาก่อนจะเข้าไปกอดเพื่อนตัวเล็กของตนพลางกระชับแน่นจนคนที่ถูกกอดต้องรีบเอ่ยขึ้นมา
“มิคุ นายจะฆ่าชั้นทางอ้อมใช่มั้ยเนี่ย”คนหน้าสวยพูดพร้อมดูเพื่อนของตนที่กำลังกอดตัวเองอยู่
“มิคุ โบเพิ่งมานายน่าจะให้เค้าพักหน่อยนะ”เทรุกิ พูดขึ้นพร้อมเข้ามาอุ้มมิคุออกมาแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยซักนิ ดเพราะคนตัวเล็กไม่ยอมปล่อยร่างของคนที่มาเยียนเลย
“ถ้าปล่อยโบไปตอนนี้ก็จะไม่ได้เจอกานอีกนะซิ”เทริมองคนที่ดูไร้เดียงสาตรงหน้าก่อนจะไปกระซิบสองสามคำทำเอามิคุรีบปล่อยโบแทบจะทันที
“ขอโทษด้วยนะโบ มิคุเค้าคิดถึงนายเอามากๆเลยนะ”เทรุอธิบายพลางแบกมิคุไว้ที่หลังทาคุยะที่เห็นดังนั้นจึงเข้าไปในห้องกินข้าวก่อนจะจัดจานชามอีกชุดมาให้อดีตตำแหน่งมือกีต้าร์ที่กำลังจะกลับมา
“อือ ชั้นเข้าดี”โบพูดพลางลูบหัวมิคุเล็กน้อยก่อนจะเดิ นมานั่งที่โต๊ะอาหารโดยที่มีทาคุยะจัดที่นั่งให้อยู่
“โบๆ นี่ๆnyappy chanล่ะหมาตัวใหม่ล่ะน่ารักไหม”เทรุกิมองร่างบาที่ร่าเริงขึ้นแล้วอมยิ้มก่อนจะมาหาเครื่องดื่มให้พวกเค้า
“นี่ นายอย่าทำอะไรเหมือนเมื่อก่อนนะเทรุ ถ้าไม่อย่างงั้นเรื่องนายอาจแดงก็ได้นะ”คานนที่ยืนพิงกำแพงพูดพลางมองไปทางมิคุกับโบที่กำลังคุยกันแต่ดูเหมือนมิคุพูดคนเดียวมากกว่า
“โบรู้ไหมคนที่เป็นนักร้องนำวงalice nineนะเค้าอยู่คอนโดนี่ด้วยนะถัไปสามห้องเอง”มิคุยังคงพูดไม่ทำเอาโบเอ๋อไปชั่วขณะ
“มิคุซัง ผมว่าให้คุณโบได้พูดบ้างซิครับมิคุซัเล่นพูดคนเดียวตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะครับ”สิ่งที่ทาคุยะพูดทำให้มิคุรู้วาตัวเองไม่ให้โอกาสคนี่เค้าพูดด้วยพูดอะไรเลย
“มิคุนายนารักมากๆเลยนะ”โบพูดเสียงเบาๆ มิคุก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า
“ไม่เท่านายหรอกน่า”ทันทีที่ประโยคนั้นจบเครื่องดื่มสีแดงก็มาอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน
“หิวน้ำละซิ มิคุ”เทรุพูดพลางเข้าไปหอมแก้มมิคุทำเอามิคุหน้าแดง โบมองการกระทำของทั้งคู่ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก โบขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำก่อน แต่ขระที่กำลังจะไปเข้าห้องก็มีเสียงหนึ่ดังออกมาจากซอกของห้องครัวของมิคุ
“หึงหรือหวงละ โบคุง”เสียงเข้มของคานนเอ่ยกับอดีตมือกีต้าร์คนสวย
“จะหาเรื่องกันถึงไหน”โบเหลืออดแล้วตั้งแต่ท่าทางที่ดูหยิ่งของคานนกับท่าทางกวนๆนี่อีก
“หรือไม่จริงล่ะที่นายยังไม่ลืมเทรุนะคบกับเค้าทั้งๆรู้ว่าทรยศเพื่อนสนิทเนี่ยนะ”โบกลืนน้ำลายก่อนจะทำอะไรไม่ถูกเพราะคิดว่าเรื่องนี้ปิดมิดแล้วซะอีก
“พูดไม่ออกเหรอโบคุงหรือจะบอกว่าชั้นรู้เรื่องนายเยอะกว่าที่นายรู้อีกนะ”คานนยิ้มพลางเดินออกไปโดยทิ้งความกังวลให้แก่ร่างบางที่อยู่ข้างหลัง
------------------------------------------------------------------------------------------
“คานนดูซิ เทรุบอกว่าวันหยุดนะเทรุจะพาไปทะเลล่ะต้องรีบหาชุดแล้วล่ะ”มิคุพูดพร้อมหันไปคุยกับยุกิที่มัวแต่คิดโน้ตอยู่ต่อ
“หรอ ดีนี่”คานนตอบพลางไปหยิบpspมาเล่นต่ออย่างไม่สนใจ
“ยูกินายออกไปก่อนได้ไหม”ยูกิงงกับคำพูดของคานนแต่ก็ไม่กล้าถามเพราะเค้ารู้ว่าอย่างไงก็ไม่ได้คำตอบกลับมาหรอก ยูกิจึงยอมออกไปแต่โดยดี ทันทีที่ประตูห้องพักปิดลงคานนก็เดินมาที่โซฟาสีขาวที่มีร่างของักร้องำที่เหมือนรู้หน้าที่ เมื่อร่างสูงเดินมาก็ตบที่ตักของตนเพื่อเป็นการบอกอะไรบ้างอย่าง คานนเดินเข้าไปหนุนตักของร่างบางก่อนจะมองใบหน้าที่ก้มมาหาเค้า
“เป็นอะไรไป”มิคุถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงก่อนมอง
“คิดถึงนายมั้ง”มิคุไม่พูดแต่ลูบหัวคานนเบาๆ คานนหลับตาพลิ้ว
“นายช่วยจูบชั้นได้ไหม”คานนพูดออกมาเบาๆ มิคุเงียบก่อนจะโน้มใบหน้าไปเข้าใกล้คานนประทับริมฝีปากบางบนริมฝีปากหนาของร่างสูง คานนตอบรับจูบนั้นก่อนจะเริ่มหนักขึ้นทำเอาร่างบางเคลิ้มไปบางครั้ง
“ดีขึ้นไหม”คานนไม่ตอบอะไรเพียงลุกขึ้นก่อนจะดึงมิคุมากอดไว้
“ชั้น......ระ...”แต่คานนก็หยุดความคิดที่จะบอกร่างบางก่อน
“รักชั้นหรอคานน”ร่างบางกอดตอบพลางพูดที่ข้างหูของร่างสูงของเพื่อนเบาๆ
“........”ร่างสูงไม่ตอบแต่ตกใจที่ร่างบางที่เค้ากอดเค้าสามารถรับรู้สิ่งที่เค้าเก็บไว้นานได้
“ถ้าอย่างนั้นนายก็รักชั้นให้มากและต้องอยู่ข้างๆชั้นเสมอนะ”ร่างสูงตกใจกับสิ่งที่ร่างบางพูดแต่ก็เค้าจะทำทุกอย่างที่ร่างตรงหน้าบอกเสมอเพราะตั้งแต่ที่พบร่างบางครั้งแรก มิคุเปนคนที่รู้ว่าเค้าคิดอะไรและถึงแม้ค้าจะอู่กับไคแต่เค้าแต่คิดถึงร่างตรงหน้าเท่านั้น
“นายคือเจ้าของหัวใจชั้นเสมอ”คำพูดหวานๆทำให้ร่างบางยิ้มนิดๆก่อนจะพลักออกจากคานนก่อนที่จะมีคนเข้ามาในห้อง
---------------------------------------------------
ไม่ค่อยได้อัพเลยอ่า
แต่ช่วงนี้ข่าวอันเค้าเงียบไปอ่า
เลยสงสัยหาข้อมูลอยู่
รู้สึกแฟนคลับน้อยลงอ่ะป่าวหว้า
คงไม่หรอกมั้งนะ
แต่ยังไงก็ขอให้ทุกคนรักอันคาเฟ่เหมือนเดิมนะ
Nyappy
ความคิดเห็น