ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สงคราม ความรักแห่งราชัน

    ลำดับตอนที่ #3 : เพราะเธอคือดวงใจ

    • อัปเดตล่าสุด 7 มี.ค. 60


    ประเทศอียิปต์ 

     หลังจากที่เมียสุดรักไม่อยู่ ทุกคนต่างก็ทำงานแบบไร้ซึ่งชีวิตชีวา เพราะเหมือนขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง มันไม่น่าอยู่เลยถ้าขาดราชินี ของพวกเขา คนที่ไม่มีกระจิตกระใจทำงานคงเป็นพ่อลูกที่ตอนนี้ห่วงเมียกับแม่กัน จนทำให้ทุกคนพลอยเป็นห่วงราชินีของเขาด้วย เพราะพวกเขาเองก็อยากเห็นหน้าเจ้าหญิงของพวกเขาว่าจะออกมาน่ารัก น่าชังเหมือนพ่อแม่หรือพวกพี่ชายไหม แต่เพราะรู้ว่าราชินีเป็นคนที่เวลาจะทำอะไร ต้องทำให้ได้ ใครขัดใจได้ที่ไหน พ่อกับลูกเลยต้องมาอยู่ในสภาพนี้ ทำงานไปด้วยเหม่อกันไปด้วย ไม่ก็เพลอเรียกหาราชินีกัน เห็นแล้วก็สงสารทั้งสองคนที่อยากอยู่กับเมียกับลูก อีกคนก็อยากอยู่กับแม่กับน้อง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะขัดใจราชินีไม่ได้กันนี่นะ


    ท่านพ่อ วันนี่งานเสร็จแล้วผมขอแวะไปดูน้องหน่อย 

    พ่อก็ว่าจะไปหาแม่เราเหมือนกัน ทำไมยังไม่มาอีก ทำไมมันเงียบๆผิดปกติว่าไหม

    เอ้อ ฝ่าบาททั้งสองพระองค์ ยังทำใจไม่ได้หรือเพคะ ท่านหญิงไม่ได้อยู่ที่นี่ ท่านกลับไทยไปคลอดที่นั้น นี่ก็หนึ่งวันแล้ว คงถึงแล้วมั่งเพคะ วังเลยเงียบแบบนี่ เพราะพวกเราคิดถึงเสียงของท่านหญิงน้อยของพวกเรา เช่นกันเพคะ

    ใช่แล้วพะยะคะ ทรงงานกันเสร็จแล้ว งั้นหม่อมฉันขอเรียกตัว คนที่จะขอพบฝ่าบาททั้งสอง เพื่อจะรายงานว่าท่านหญิงถึงโดยปลอดภัยพะยะคะ พวกเขาบอกว่าอยากคุยกับฝ่าบาททั้งสอง

    เอ้องั้นไปเรียกพวกเขาไปพบเราที่ห้องเรานะ เราอยากไปพักที่นั้นกับลูกชาย อยากคุยกันแบบพ่อลูกบ้าง ไม่ค่อยได้คุยกันเลยช่วงนี้ อยากรู้ว่าตอนที่อยู่ที่บ้านยายเป็นไงกันบ้างนะ

    พะยะคะ 

    ไปห้องพ่อกันอาเมททิส พ่ออยากรู้ว่าที่บ้านยาย มีใครบ้างพ่อไม่คุ้นกับพวกเขาเท่าลูก

    ครับพ่อ เดี่ยวลูกจะเล่าให้ฟัง พ่อจะไปเคลียร์งานที่ต่างประเทศด้วยใช่ไหมวันนี้ ลูกก็อยากรู้ว่าลูกต้องทำหน้าทีอะไรแทนท่านพ่อบ้าง เหมือนกันได้คุยแลกเปลี่ยนก็ดีครับลูกอยากทำหน้าทีให้ดีแม่กับน้องสาวจะได้ภูมิใจในตัวลูกนะครับ

    ไม่ต้องห่วงหรอกลูกชายทำได้ดีมาก สมกับที่ได้อาจารย์สอนที่ดี แม่เจ้านี่เป้นแม่ที่ดี เป็นอาจารย์ที่ดีด้วยนางนี่ ทำอะไรเกินตัวตลอด ชอบทำให้พ่อเป้นห่วงตลอดเวลาเลยรู้ไหม

    รู้ครับเพราะแม่ชอบทำให้พวกเราพี่น้องเป็นห่วงไม่แพ้กัน 

    ฮ้าๆๆ ก็แม่เราเป็นคนที่ดื้อนี่นะ แต่ก็น่ารักเสมอสำหรับทุกคน 

    งั้นทุกคนไปพักเถอะ เลิกประชุม หากมีอะไรก็ไปตามเราที่ห้องท่านพ่อท่านแม่นะ เราอยากอยู่กับท่านพ่อก่อนที่ท่านพ่อจะบินไปติดต่องานต่างประเทศนะ เรายังมีอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับงานที่อยากปรึกษาท่นพ่อนะ 

    เพคะ พะยะคะ


    จากนั้นสองพ่อลูกก็มุ่งหน้าไปที่ห้อง บรรทมของท่านแม่ และเข้าไปในห้องทรงงานที่ท่านแม่ชอบใช้ทำงานกับพวกพี่ๆ หรืออาจารย์ของพวกเขานั้นเอง เป็นห้องที่มีทุกอย่างที่ต้องการ เกี่ยวกับการปกครอง การวางแผน การต่อสู้หากมีศัตรู ท่านแม่นี่สุดยอดจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นท่านแม่ที่วางแผน สงสัยมานาน วันนี้จะขอถามท่านพ่อถึงเรื่อง ท่านแม่สมัยยังสาว เพราะเคยถามที่ไร ท่านแม่ก็เอาแต่เงียบแล้วยิ้ม และยิ่งตอนที่ท่านพ่อไปรับพวกเรากลับมา ท่านแม่ดูเหมือนไม่อยากเจอหน้าท่านพ่อเลย ทุกวันนี้บางครั้งยังรู้สึกว่าท่านแม่มีอะไร ที่พวกเรายังไม่รู้อีกมากมาย อยากช่วยแบ่งเบาความรู้สึกท่านแม่ เพราะท่านเป็นดวงใจของพวกเรา ถ้าวันนี้รู้ความจริง จะได้บอกทุกคน จะได้ช่วยแม่ได้บ้างไม่มากก็น้อย เพราะท่านเลี้ยงและสอนพวกเรามา แบบที่ถ้าเป็นแม่คนอื่นคงทำไม่ได้ขนาดนี้ ท่านแม่นี่สุดยอดที่สุดสำหรับพวกเราพี่น้อง ไม่เคยรู้สึกขาดความรักเลย และไม่เคยคิดว่าตัวเองไม่มีพ่อเลย เพราะท่านแม่เป็นทุกอย่างให้พวกเรา จนพวกเราได้พบท่านพ่อจริงๆ และได้มาอยู่ที่นี่ พวกเราไม่เคยคิดว่าพวกเรา จะได้ใช้ชีวิตแบบนี้ มิน่าแม่กับทุกคนถึงเคี้ยวเข็ญพวกเราให้ตั้งใจเรียน ทุกอย่างและไม่ให้บอกใครว่าเรียนมาจากใคร บอกแค่ว่าท่านแม่เป็นคนสอนทั้งหมด เมื่อถึงเวลา พวกเขาจะรู้เอง ยิ่งทำให้พวกเขาสงสัย แต่ไม่อยากถามแม่เพราะรู้ว่าแม่รู้ทันตลอดเวลา


    คิดอะไรอยู่อาเมททิส พ่อเห็นมองหน้าพ่อแล้วมองรอบๆห้องนี่นานแล้ว มีอะไรจะถามใช่ไหม

    เอ้อครับ อย่าบอกว่าท่านพ่อเอง ก็อ่านใจพวกเราได้เหมือนท่านแม่นะครับ อย่างนี่พวกเราก็ไม่มีทางรู้ว่าท่านแม่ปิดปังเรื่องอะไรไว้ ทำไมถึงเศร้า เวลาพูดถึงท่านพ่อตอนเด็กๆ พวกเราอยากช่วยแบ่งเบาความรู้สึกท่านแม่นะครับ พวกเราคิดกันไว้ว่าจะถาม เอาจากพวกท่านนะครับ

    เรื่องมันคงยาวมากเลย ไม่รู้ว่าถ้าพวกลูกรู้ความจริงที่แม่ ของเราพยายามปกป้องพวกพ่อไม่ให้ลูกๆ หรือทุกคนเกลียดพ่อ กับเรื่องที่พวกพ่อทำผิดพลาดไปเมื่ออดีต มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย
    แต่เพราะแม่เรา พวกพ่อๆ เลยได้รับการอภัยจากพระบิดา ที่เราก็รู้ว่าเป็นใคร และได้รับการเชื่อใจจากแม่เราอีกครั้ง พวกพ่อยังจำได้ดี และไม่มีทางลืมวันที่แม่เราทำเพื่อพวกพ่อ ทั้งๆที่ท้องพวกเราอยู่ พวกพ่อได้รู้ว่าพวกเรากำลังจะได้เป็นพ่อก็ในวันที่สาย ในวันที่ไม่มีแม่เราอยู่ด้วยแล้ว

    มันร้ายแรงขนาดที่พวกเราจะเกลียดพ่อ ของตัวเองขนาดนั้นเลยหรือครับ แม่คงไม่อยากให้พวกเราเกลียดท่านพ่อหรอก ต่อให้มันร้ายแรงขนาดไหน ท่านแม่ยังอภัยได้ พระบิดาอภัยให้ได้ พวกเราลูกๆก็ อภัยให้ได้เช่นกันครับ ช่วยบอกความจริงได้ไหมครับท่านพ่อ ลูกอยากแบ่งเบาความรู้สึกท่านแม่ ลูกรู้ว่าท่านแม่เหนื่อยกับพวกเรามามาก อยากให้พวกเราเก่งทุกด้านจะได้ช่วยท่านพ่อได้ แต่พอถามอะไรก็เอาแต่ เงียบและยิ้มทั้งนำ้ตาพร้อมกับบอกว่า เพราะพ่อของเราเก่ง ทำให้พวกเราไม่ถามอีกเลย และตั้งใจเรียนทุกอย่างที่ท่านแม่บอก จนถึงเวลาที่ท่านแม่บอกว่าจะให้พวกเราพบกับพ่อ เพราะท่านปู่ท่านย่าอยากเห็นหน้า ทำให้พวกเรารู้ว่าพวกเราเป็นใคร


    ได้ พ่อจะบอกทุกอย่างให้ลูกรู้ ไม่ว่าลูกจะอภัยหรือไม่อภัยพ่อ ไม่ว่าอะไร พ่อเพียงแค่อยากขอโทษที่พ่อทำกับลูกและแม่ไป และอยากให้ลูกเล่าให้พ่อฟังทุกอย่างตอนที่อยู่ที่บ้านยายแม่เป็นยังไงสบายดีไหม แม่เราร้องให้กีครั้ง ที่เราถามถึงพ่อนะ เพราะพ่ออยากชดเชย คืนให้แม่
    ในครั้งนี้นะพ่อจะดูแลแม่กับน้องเราด้วยชีวิตพ่อเลย

    ครับ ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราให้อภัยพ่อเสมอ เพราะท่านแม่สอนพวกเราให้รัก และอภัยทุกคนเพราะพวกเราไม่มีสิทธิ์โกรธใคร เราต้องรักทุกคน แม้พวกเขาไม่น่ารักนะครับ ท่านแม่สอนไว้

    แม่เรานี่นะ ไม่ว่าอะไรก็ไม่เคยทำให้ใครเสียใจเลย 

    ครับ แม่คือดวงใจพวกเราทุกคนเสมอ อะไรที่แม่บอก แม่สอนพวกเรายินดีทำทุกอย่างครับ ถ้ามันทำให้ท่านแม่ยิ้ม และมีความสุข เพราะพวกเราชอบเวลาที่ท่านแม่ยิ้ม และทำตัวเหมือนเด็กดื้อๆกับพวกเรา และพี่ๆที่อยู่กับท่านแม่ มันเหมือนท่านแม่ได้ลืม ความเจ็บปวด และเป็นตัวของแม่เองนะครับ ผมชอบรอยยิ้ม มากกว่าเวลาที่แม่เงียบนะครับ

    ดีแล้ว แม่ของเราเลี้ยงลูกได้ดีมากๆ ท่านปู่ท่านย่ายังชื่นชม ที่แม่เราเลี้ยงพวกเราได้ดีขนาดนี้
    และเลี้ยงด้วยความรักจริงๆ เพราะพวกเราเป็นตัวของเอง กล้าแสดงออก ไม่กลัว นิสัยเหมือนแม่ทุกคน เป็นราชาที่ดี อย่างที่แม่เราคิดไว้จริงๆ แต่พ่อคิดว่าแม่เราคงเป็นห่วงเรา เรื่องสาวๆมากกว่า เพราะกลัวเราจะไปทำให้สาวๆเสียใจนะ พ่อคิดว่านะ เพราะพ่อก็ห่วงเรื่องนี่เช่นกัน

    เรื่องนั้นท่านพ่อไว้ใจได้ เพราะพวกเรารักท่านแม่มาก คงไม่คิดทำร้ายใครให้เสียใจหรอกครับ อีกอย่างพวกเราอยากช่วยงานท่านพ่อท่านแม่จนกว่าจะเจอคนที่ใช่ เหมือนที่ท่านพ่อเจอท่านแม่

    ดีมากสมกับที่แม่เราเลี้ยงมาจริงๆ ว่าแต่พร้อมที่จะฟังที่พ่อจะเล่าให้ฟังใช่ไหม

    ครับผมรอเวลานี่มานานแล้วครับ วันนี่มีโอกาสก็เลย อยากจะคุยกับท่านพ่อแบบเปิดอกคุยกัน
    ในฐานะลูกผู้ชายนะครับ เพราะถ้าแม่อยู่ผมก็ถามอะไรไม่ได้ เพราะแม่รู้ทันตลอดเวลาเลย

    ก็แม่เรามีสาวยตาฝ่ายวิญญาณนี่นะ ใครปิดปังอะไรแม่เราได้ที่ไหน 

    ใช่ๆครับ แม้กระทั้งพวกพี่ๆที่อยู่กับท่านแม่ยังกลัวเลย พมยังสงสัยเลยว่าจะกลัวอะไรกันขนาดนั้น

    ก็เราเป็นลูกเราอาจเคยชิน เพราะแม่เราจะไม่ใช่สายตานั้นหากไม่มี อะไรที่ร้ายแรงจริงๆ แม่เราอ่อนโยน และแข็งแกร่งในตัวไปพร้อมๆกันนะ

    ครับแต่พวกเราก็เคย โดนแม่ดุด้วยสายแบบนั้นมาเหมือนกันครับ แม้ไม่มากเหมือนที่พวกเขาเจอ แต่ก็ยอมรับว่าท่านแม่นี้มีพลังอำนาจที่น่าแกรงขามมากๆ จนทำให้พวกเราไม่กล้าทำอะไรที่ผิดๆอีกเลย จนทุกวันนีพวกเรายังจำได้ไม่มีวันลืม วันที่ท่านแม่ดุเราทั้งนำ้ตา และบอกว่าอย่าทำให้แม่ต้องดุแบบนี้อีก แม่บอกไม่อยากทำแบบนี้ แต่เพราะพวกเราดื้อ ไม่รักกัน แย่งสาวคนเดียวกัน ด้วยความเป็นเด็กนะครับ เลยทำให้แม่โกรธจนเพลอใช้สาวยตาแบบนั้นกับพวกเรา ทำให้พวกเรากลัวและร้องให้พร้อมกัน เล่นเอาทั้งหมู่บ้านตกใจกัน เพราะไม่เคยเห็นพวกเราเป็นแบบนี่ เพราะกลัวแม่ด้วย และทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องให้ พอตายายมาหาพยายามจะช่วยพวกเรา พลอยกลัวท่านแม่กันหมด จนไม่ไม่มีใครช่วยเราได้ และกลับไปบ้านใครบ้านมัน ตามคำสั่งแม่

    ก็ไม่มีใครกล้าต่อกร กลับแม่เราหรอก มีแต่แพ้กับแพ้ อย่างเดียว

    ครับใช่ๆ เพราะไม่มีใครมาโอ๋เราสักคน แต่พอแม่ถามว่าพวกเรา เป็นอะไรกัน เป็นพี่น้องกันใช่ไหม ทำไมต้องมาตีกันแย่งกันเรื่องแบบนี้ ยังเด็กยังขนาดนี้โตไป แม่ไม่หัวใจวายตายก่อนหรือไง ที่เลี้ยงลูกไม่ได้เรื่อง ทำให้ลูกไม่รักกัน แบบนี้แม่ไม่ควรเป็นแม่พวกเรา ถ้าสอนพวกเราไม่ได้แม่จะมีหน้าไปเจอพ่อพวกเรา หรือทุกคนได้ยังไง แม่พูดทั้งนำ้ตา ทำให้พวกเราร้องให้อีกครั้ง และวิ่งไปกอดแม่ ขอโทษแม่และขอโทษกันและกัน  และสัญญาต่อหน้าแม่ว่าเราจะไม่แย่งกันอีก แต่จะช่วยกันดูแลคนที่พวกเรารักให้ดี เหมือนอย่างที่แม่ดูแลพวกเรานะครับ ท่านลุงที่แม่เรียกว่าพี่ๆ ก็มองอย่างภูมิใจ ที่ได้เห็นพวกเรารักแม่ และยอมเชื่อฟังที่แม่สอน ทั้งๆที่ไม่ได้ตี หรือบ่นว่าเรา แต่แม่กลับว่าตัวเอง ทำให้พวกเราที่รักแม่มากอยู่แล้ว ต้องยอมเพราะแม่ร้องให้
    เพราะพวกเราดื้อทำให้แม่ร้องให้ 

    นั้นสินะ แม่เราก็เป็นแบบนั้นตลอด ไม่เคยโทษใครนอกจากตัวเองเสมอ

    ตกลงใครเล่าให้ใคร ฟังครับพ่อ ขี้โกงผมใช่ไหม ไม่เล่าให้ผมฟังสักที ให้ผมเล่าคนเดียวเลย

    ได้ๆ พ่อก็รอให้เราพูดก่อน เพราะถ้าพ่อพูดแล้ว พ่อคิดว่าลูกคงไม่พูดกับพ่อแบบนี้แน่

    พ่อครับ ผมไม่รู้ว่ามันร้ายแรงขนาดไหน แต่ผมไม่อยากเห็นแม่ร้องให้ ถ้าผมไม่รักพ่อแม่คงร้องให้มากกว่า ที่พวกผมแย่งสาวคนเดียวกันหรอกครับ 

    ได้อยากให้พ่อเล่าตั้งแต่ต้นเลยไหม หรือเอาแค่ตอนที่เกิดเรื่อง จนทำให้พวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน

    ทั้งหมดครับที่เกี่ยวกับท่านแม่ พวกเราอยากรู้จักแม่ ในมุมมองที่ท่านพ่อมองนะครับ เพื่อว่าสักวันพวกเราพบคนที่ใช่พวกเราจะได้ รู้ว่าพวกเราจะหาคนแบบแม่ได้ไหม

    เราก็ว่าไป คนที่จะมีนิสัยเหมือนแม่ คงมีแค่น้องสาวเราแล้วหละ คนอย่างแม่เรา ไม่มีใครเหมือนได้หรอกนะ แม่เราเป็นคนเดียว ที่สามารถครองหัวใจ เจ้าชายทุกคนได้เพียงแค่พบหน้า และทักทายไม่กี่คำ ก็สามารถทำให้พวกเราหลงรักได้ คงหายากที่จะเจอคนแบบแม่เรา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เจอ สักวันลูกอาจจะเจอก็ได้ 

    ผมเชื่อว่าต้องมีครับ คนที่นิสัยแบบแม่ พวกผมจะต้องหาให้เจอครับ หากไม่มีพวกเราจะไม่แต่งงานครับจะอยู่ดูแลน้องสาว กับท่านพ่อท่านแม่ และทุกคนไปแบบนี้ก็สบายใจดีครับ

    ว่าไปนั้นยังไม่เจอก็พูดได้ แต่ถ้าเจอแล้ว คงไม่มีเวลาให้ พ่อแม่หรือน้องหรอก พ่อว่านะ

    พ่อ ตอนนี่พวกเราเพิ่งจะโตเป็นหนุ่มเอง ยังไม่พร้อมที่มมีใครตอนนี้หรอกครับ ยังต้องเรียนรู้การปกครองอีกเยอะๆครับ ได้อยู่กับพ่อแม่น้องอีกนานครับ

    เอ้าตามใจลูกเลย พ่อยังไงก็ได้ เพราะไม่ว่าจะเวลาไหนพ่อก็เชื่อในตัวลูกว่า ลูกต้องไม่ทำให้แม่เราเสียใจแน่นอน แต่พ่อว่า พวกเราน่าห่วงน้องสาวมากกว่าจีบสาวเสียมาก เห็นห่วงขนาดน้องยังไม่คลอดยังขนาดนี้ ถ้าคลอดมาจะขนาดไหน คงบินไปกลับไทยเป็นว่าเล่นแน่นอน ว่าไหม

    ท่านพ่อ รู้ทันผมอีกแล้ว ก็ท่านแม่บอกจะเลี้ยงน้องที่นั้น พวกผมก็อยากเลี้ยงน้องเหมือนกันนี้ครับ ไม่แน่อาจได้เจอคนที่ใช่ ช่วงที่เดินทางก็เป็นได้นี่ครับ ใครจะไปรู้อนาคต ครับ

    มีคนที่รู้อนาคตนะ ก็แม่เราไงรู้ดีที่สุดเลย 

    เอ้อใช่ผมลืมเรื่องนี่ไปเลย ว่าแต่ท่านพ่อเจอท่านแม่ ได้ยังไงครับ มันเป็นไปไม่ได้ที่ท่านพ่อที่เป็นเจ้าชายจะรักแม่ ถ้าให้เปรียบเทียบกับป้าๆที่เคยเจอ ตอนเด็กๆ ที่ท่านพ่อเคยพาไปที่ไทย แม่สู้พวกท่านไม่ได้สักคน แต่พวกป้าสู้แม่ไม่ได้สักคนตรงที่ ท่านแม่น่ารักมองยังไงก็ไม่น่าเบื่อ

    ถูกที่แม่เจ้าน่ารัก มองยังไงก็ไม่น่าเบื่อ ทำให้พ่อหลงรักรัก ตั้งแต่ในฝัน และเฝ้าภาวนาให้พบกันขอให้แม่เรามีตัวตนจริงๆไม่ใช่แค่ฝัน เพราะพ่อกับแม่พบกันในฝัน และรักกันตังแต่ในฝันแล้ว จนพระบิดารับฟังคำวิงวอนของพวกเรา ทำให้พ่อได้พบกับแม่เรา ตอนที่แม่เรามาตัดสินคดีที่นี่นะ
    ทำให้พบกัน ซึ่งตอนนั้น คนที่อยู่พวกเราต้องเรียกว่าลุง แต่เป็นลุงที่เป็นลูกน้องแม่เรา
    แม่เราเป็นที่รักของพวกเขามาก มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อสำหรับลูก ถ้าลูกรู้ความจริงว่าแม่เราย้อนอดีตไปพบพ่อ เพื่อช่วยพวกพ่อ ซึ่งตอนนนั้นพ่อยังไม่เชื่อพระบิดา ยังเชื่อเรื่องเทพเจ้าของบรรพบุรุษสอนไว้ ทำให้พ่อวิงวอนต่อท่านให้ช่วยพาแม่เรา มาหาพ่อที เพราะพ่ออยากมีคนหนึ่งที่รักพ่อในตัวตนที่พ่อเป็น ไม่ใช่ฐานะเจ้าชาย แม่เราเป็นคนนั้นที่พ่อฝันเห็นตลอดสองปีที่อดีตชาติเมื่อ สี่พันปี แต่ที่โลกนี่คือสองเดือนที่แม่เองก็ฝันเห็นพ่อตลอดเช่นกัน

    เดี่ยวนะพ่อ นี่เรื่องจริงใช่ไหม พ่อไม่ได้โกหกผมใช่ไหม เป็นไปไม่ได้ แม่จะย้อนไปได้ขนาดนั้น แม่คงไม่ ไม่แน่นอน 


    แต่มันคือเรื่องจริง ที่พ่อกลับมาที่โลกนี่ได้ เพราะพระบิดาอนุญาติให้พ่อกลับมา ในร่างตัวเองในชาตินี้ เพื่อตามหาพวกเรา ส่วนโลกที่พ่อจากมาก็ให้พวกพี่ๆที่ไปกับแม่เรา ดูแลให้อยู่นะ เพราะพวกเขาก็เคยเป็นคนหนึ่ง ที่แอบรักแม่เรา แต่ตอนนี้พวกเขาได้แต่งการกับอดีตสนมพ่อเอง
    ส่วนเหล่าเทพที่พ่อเคยเชื่อ ตอนนี่ก็ยังอยู่ที่นั้นกับพวกลุงๆลูกนะ และพวกเขาไม่ใช่เทพเจ้าที่พวกเราเชื่ออีกต่อไป เพราะแม่เราไปเปลี่ยนความเชื่อ ให้พวกเราเชื่อพระบิดาเหมือนที่แม่เราเชื่อ
    และยกเครื่องบรรณาการ ที่เป็นสตรี ยกเลิกฮาเล็ม จัดระบบการปกครองใหม่หมด ทุกคนได้รับการสอนที่เท่าเทียมกัน ได้เรียนรู้กฎหมายของพระจ้า ที่แม่เราสอนทำให้ที่โลกนั้น ตอนนี้เปลี่ยนไปมาก ไม่มีสงคราม มีแต่พี่น้องกัน เพราะมีราชินี คนเดียวกัน ไม่มีใครแย่งบัลลังก์ หรือฆ่าฟันกันแบบไม่มีเหตุผล พ่อเปลี่ยนความเชื่อ  ของทุกคน แม่เราทำให้พวกเขารู้ว่า แม่เป็นธิดาของพระผู้สร้าง เพราะแม่เราเป็นคนเดียว ที่ทำการอัศจรรย์ ที่นั้น พวกเขายังรอคอยแม่กับเรากลับไปที่นั้นอยู่นะ

    ถ้าที่พ่อเล่ามาเป็นเรื่องจริง แล้วทำไม ท่านแม่ต้องกลับมาที่นี่ ในเมื่อท่านแม่เป็นราชินีของที่นั้นแล้ว ทำไมถึงมาเป็นราชินีที่นีด้วย ไม่เข้าใจ

    เพราะพวกพ่อนอกใจแม่เรา มีเมียอีกคน ผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ต่อพระบิดา และคนที่ลูกว่าสวยกว่าแม่ แต่ไม่น่ารักเหมือนแม่นั้นแหละ คือคนที่เคยเป็นราชินีอีกคนของพวกพ่อ เหตุผลที่แม่ต้องกลับที่โลกนี่เพราะพวกพ่อ ทำให้พระบิดาพิโรจน์ จนไม่อยากให้แม่เราเห็นภาพบาดใจ ที่พ่อร่วมรักกับพวกนางตลอดเวลา จนลืมแม่เรา เพราะโดนเสน่ห์ที่พวกนางใส่ บวกกับเคยชอบและหลงไหลในตัวพวกนางมาก่อน  แต่พวกพ่อไม่ได้ทำเพราะรัก แต่ทำไปเพราะหลงมากกว่า มันเป็นช่วงพิสูตรตัวพวกพ่อด้วย แต่พวกพ่อแพ้ให้กับราคะตัณหา จนลืมแม่เรากับลูก มัวเมากับราคะตลอดเวลา ไม่สนใจบ้านเมืองเป็นเวลาสองเดือนๆเต็มๆ ที่แม่เราต้องแบกรับภาระราชินี ของทั้งสิบสามประเทศ พร้อมกับต้องดูแลพวกเราที่กำลังเริ่มก่อตัวในท้องแม่ แม่เราทรงงานหนัก บวกกับแพ้ท้องด้วย แต่ไม่บอกใคร นอกจากพวกพี่ๆที่มาด้วย กับพวกเหล่าเทพของบ้านเมืองพ่อๆ ที่แม่เราช่วยให้สามารถอยู่ในร่างมนุษย์ได้อีกครั้ง แม่เราไม่ได้อยู่กับพวกพ่อ ทั้งๆที่แม่เราอยากอยู่กับพ่อมากที่สุด แต่พวกพ่อไม่รู้สึกตัว จนทำร้ายจิตใจแม่เรา ตลอดสองเดือน พ่อลืมว่ามีราชินีชื่อ มานา พ่ออยากจะบอกลูก และอยากขอโทษลูกมากที่สุด อาเมททิส

    ท่านพ่อ นอกใจท่านแม่ ทั้งที่สัญญาไว้กับพระบิดา นี่ใช่ไหม ที่ทำให้ท่านแม่ร้องให้ เวลาที่พวกผมถามว่า ท่านพ่อรู้ไหมว่าท่านแม่มีพวกเรา และถามว่าพ่อรักพวกผมใช่ไหม ทำไมพ่อถึงไม่มาหาพวกเราสักที เห็นแม่บอกแค่ว่ารัก แต่อยู่ไกลคงไม่อาจมาหาได้หรอก และยังบอกให้พวกเราเชื่อว่าท่านพ่อตั้งใจมีพวกเราอย่างมากนะ ไม่อยากให้พวกเราน้อยใจ หรือคิดมากเรื่องพ่อ เพราะเห็นแม่เล่าทั้งนำ้ตาพวกเราเลย ไม่กล้าถามอีกเลย จนทุกวันก็ไม่กล้าถาม ด้วยกลัวแม่จะร้องให้ มันเป็นแบบนี้ นี้เองท่านแม่น่าสงสารจัง ถ้าพวกเรารู้เร็วกว่านี้คงไม่ดื้อกับท่าน จนทำให้ท่านร้องให้ กับเรื่องที่ลูกเล่าให้ท่านพ่อฟังหรอกครับ ท่านแม่คงนึกถึงเรื่องของตัวเอง เลยเอาแต่โทษตัวเองแบบนั้น ผมอยากขอโทษท่านแม่อีกครั้งจัง

    พ่อเองก็อยากจะขอโทษแม่เรา และอยากดูแลน้องสาวของเรา อยากเป็นพ่อที่อยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา แทนช่วงเวลาที่พ่อไม่ได้ดูแลพวกเรา เพราะใช้เวลาในการพิสูตรตัวเองนานพอควรกว่าที่จะย้อนกลับมาที่นี่มาหาพวกเราได้ พอมาได้ก็ต้องเจอด่านทดสอบจากทุกคนอีก กว่าพ่อจะได้อยู่กับพวกเรา ก็ตอนที่พวกเราเริ่มโตแล้ว เพราะแม่ของเราบอกว่าขอเวลาอยู่กับพวกเรา และบอกพวกเราเองว่า พ่อของพวกเราคือใคร ไม่ใช่ว่าพ่อไม่อยากอยู่กับพวกเรา พ่อรักพวกเรากับแม่มากกว่าชีวิตพ่อเสียอีก

    แล้วยังไงต่อครับ ทำยังไงพ่อถึงหลุดพ้นจากพวกมนต์ดำ ที่พวกพ่อโดนกันครับ

    เพราะแม่ของเราอีกนั้นแหละ เพราะพ่อผิดคำสาบาน เลยทำให้ทั่วทั้งเมืองของพวกพ่อถูกครอบครองด้วยความมืด ทำให้เกิดการกันดารอาหาร โรคระบาด เต็มไปด้วยสิ่งชั่วร้าย ทำให้ผู้คนเดือดร้อน และล้มตาย เพราะขาดอากาศหายใจ ขาดอาหาร ไม่ได้รับแสงสว่างเลย เพราะพวกพ่อได้มอบตัณหาราคะให้พวกนาง ทำให้ความมืดในตัวพวกนางมีอำนาจ ทั่วทั้งเมือง ยกเว้นตำหนักแม่เรา เพราะพระบิดาปกป้องแม่เราตลอดเวลา ไม่มีความมืดใดเข้าไกล้แม่เราได้ เพราะแม่เรารักพวกเรามาก เลยยอมให้เกิดเรื่องร้ายแรงกับทุกคนตอนนั้น เพราะแม่ของเราไม่สามารถใช้พลังที่แม่เรามีก่อนถึงเวลาอันสมควร เพื่อปกป้องพวกลูกๆ ที่อยู่ในท้อง เพราะแม่เรารู้ว่ามีพวกเรา และรู้ว่าไม่สามารถตอบสนองต่อราคะตัณหาของพวกพ่อๆได้ เลยอนุญาติให้พวกพ่อมีเมียอีกคนแทนแม่เรา ที่ตอนนี่ไม่สามารถอยู่กับใครได้ มันเป็นการพิสูตร พวกพ่อด้วยว่าทำตามที่สัญญาได้ไหม ทั้งๆที่พ่อบอกว่าไม่ต้องการ แต่แม่เราบอกว่า แม่เรารู้ว่าพวกพ่ออยากได้พวกนางเป็นเมียเหมือนกัน ซึ่งแต่ก่อนใช่ แต่ตอนที่มีแม่เรา พวกพ่อไม่คิดมีใครอีกเลย ต่อให้ไม่อยู่กับแม่ของพวกเราพวกพ่อ ก็ไม่คิดแต่งงานใหม่

    แล้วทำไมพวกท่านพ่อ ถึงลืมท่านแม่ ทั้งๆที่ปากบอกว่ารัก แต่ทำไมกลับเป็นคนทำให้แม่เสียใจเองหละครับช่วยบอกผมที

    วันนั้น เป็นวันเลี้ยงต้อนรับพวกนาง พวกพ่อกำลังแต่งตัวออกไปจากห้อง แต่พวกนางมาหาพวกพ่อที่ห้อง และขอร้องว่า รู้ว่าพ่อไม่ได้รักพวกนางแล้ว แต่ขอแค่ให้พ่อยอมให้พวกนางจูบลา แล้วพวกนางจะจากไปแต่โดยดี แต่มันไม่ใช่ พวกพ่อติดกับพวกนาง เพราะหลังที่จูบ พวกพ่อก็ตกอยู่ในการครอบงำของพวกนาง แต่เวลาที่เจอหน้าแม่เราก็เหมือนจะหายแต่พอพวกนางจูบพ่อต่อหน้าแม่เราทำให้พ่อลืมแม่เรา และต้องการพวกนางจนไม่ยอมกินยอมนอน พวกพ่อต่างหลงมัวเมาในรสรักที่พวกนางมอบให้ ไม่สนใจคำพูดของใคร กระทั้งเคยทำอย่างว่าต่อหน้าแม่เรา ตอนที่พวกนางอ้อดอ้อนต้องการ พวกพ่อก็สนองโดยที่ไม่รู้ว่ามันจะทำ ให้แม่เราเจ็บขนาดไหน จนทำให้ทุกคนเดือดร้อน พวกพ่อยังไม่หยุดมีอะไรกับพวกนาง แถมคืนสุดท้ายนั้น เป็นคืนที่พลังของพวกนางจะสามารถจัดการทุกคนได้ แม้กระทั้งฆ่าแม่เราได้ เลยมั่ง แต่พวกพ่อไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรไป คืนนั้นเป็นคืนที่พวกพ่อ ร่วมรัก กับพวกนางทุกคน ไม่สนใจว่านางเป็นเมียของใคร เพราะพวกนางต้องการเช่นนั้น พวกพ่อก็ทำตามที่พวกนางบอก ร่วมรักเป็นเหมือนฮาเล็ม ที่พวกพ่อต้องการอะไร พวกนางทำให้พวกพ่อจนพวกนางพอใจ พวกพ่อกับพวกนางอยู่ในรสรักที่เร้าร้อน พลังด้านมืดในตัวนางก็ฟื้นตัวเต็มที่ออกทำร้ายทุกคน 

    อย่าบอกนะว่าท่านแม่ก็โดน พลังนั้นเล่นงานด้วย ใช่ไหมครับ

    ใช่ แต่อย่างที่พ่อบอก ไม่มีอะไรทำร้ายแม่เราได้ แต่เพราะแม่เราอ่อนแอ่ มารซาตาน มันเลยคิดว่ามันชนะแม่ เพราะแม่แพ้มันเรื่องพวกพ่อ ที่ตอนนี้อยู่ในกำมือพวกมัน กำลังหลงในตัณหาจนตัวตายก็หนีไม่ได้ หากคนที่ทำใส่ไม่ถอนคาถา หรือตายไม่แน่อาจยังความต้องการ จนตายได้ ซึ่งแม่เรารู้ว่าเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ เลยปล่อยให้มันได้ใจ แล้วใช้พลังเฮือกสุดท้าย เพื่อช่วยพวกพ่อ และใช้พลังเพื่อปกป้องไม่ให้พวกเราเป็นอะไร ไปด้วย และสงครามระหว่างทูตสวรรค์กับซาตานก็เริ่มขึ้น มารมันคิดว่ามันชนะ แม่เราเรื่องพ่อ แต่แม่ของเราใช่ความเชื่อ กับพวกพ่อว่า ต่อให้พวกพ่อทำให้แม่เจ็บขนาดไหน แม่เราก็ยังเชื่อว่าพ่อไม่นอกใจแม่แน่นอน จนทำให้ซาตานตนนั้นโกรธ มันพยายามให้แม่ ต่อสู้กับมัน แต่ไม่ไม่อยากต่อสู้ และบอกให้มันยอมแพ้ เพราะมันไม่มีทางชนะแม่ของเรา แต่มันไม่ยอม แม่เราก็เลยใช่พลังสุดท้าย ก่อนที่จะหมดสติ อธิษฐาน ขอพลังเพื่อต่อสู้กับความมืด และให้เหล่าเทพช่วยใช่พลัง ปกป้องทุกคนที่จะไม่โดนลูกหลงจากการต่อสู้ในครั้งนี้ และเหล่าทูตสวรรค์ก็ปรากฎตัวมาหลังจากที่ แม่เราวิงวอนต่อพระบิดาจบ ทำให้สงครามจบ และเหล่าทูตก็มาปลุกพวกพ่อ และทำให้พ่อ ได้เห็นภาพแม่ของลูก ต่อสู่ เพื่อปกป้องพวกพ่อและทุกคน และได้เห็นหน้าแม่ของลูกครั้งสุดท้าย พร้อมกับที่รู้ว่าแม่เรากำลังท้องพวกเราอยู่ พร้อมกับรอยยิ้มทั้งนำ้ตาของแม่เรา ที่พูดว่า กลับมาเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมคะ ขอโทษที่ไม่อาจอยู่ด้วยได้แล้ว ลาก่อน และแม่เราก็หลับไปพร้อมนำ้ตา นั้นทำให้หัวใจพวกพ่อ แทบสลาย กับคำนั้น และทูตสวรรค์ทั้งเจ็ดก็พาแม่เราไป ในที่พ่อไปหาไม่ได้ 

    แล้วต่อจากนั้น พวกเหล่าทูตสวรรค์ ส่งแม่กลับเลยใช่ไหมครับ 

    เปล่า พวกท่าน อยู่ช่วยรักษาบ้านเมือง ให้กลับมาสภาพเดิม และส่งพวกนางที่จำความได้ว่าตัวเองโดนมนต์ดำครอบครอง เพราะอิจฉาที่แม่เราได้ทุกอย่าง ที่น่าจะเป็นของพวกนางไปจากพวกนาง และอยากจะขอโทษแม่เรา แม่เราเลยมาพบพวกนางก่อนที่พวกเขาจะส่งนางกลับไปเมืองของนาง แม่เราบอกว่าไม่ต้องมาขอโทษ ไม่ใช่ความผิดของพวกนาง แต่เป็นความผิดของแม่เราเองตากหาก เลยอยากขอโทษพวกนางเช่นกัน ทำให้พวกนางยอมจำนนแล้วว่าไม่อาจสู้แม่เราได้ และจากไปด้วยดี จากนั้นพวกพ่อขอพบแม่เรา แต่ไม่ได้พบ เพราะพวกเขาไม่ให้พบ เพราะพวกเขาอยากให้แม่เราทำใจ จากพวกพ่อไป หลังจากที่พวกเขาช่วยทุกเมืองให้กลับมาสู่สภาพเดิม พวกทูตสวรรค์ ทำหน้าที่แทน พ่อ แทนแม่ทุกอย่าง ไม่มีใครกล้าขัดขืนในสิ่งที่ท่านบอก แม้แต่พวกพ่อเองก็ด้วย ทำตามที่ท่านบอก จนวันที่เรากับแม่ต้องกลับมาที่นี่ พวกพ่อได้พบหน้าแม่เราอีกครั้ง ได้พูดคุย และกอดเป็นครั้งสุดท้าย พวกพ่อขอโทษที่ทำให้แม่เราเสียใจ แต่แม่เรากลับบอกว่า ไม่ใช่ความผิดของพวกพ่อ และกลับเป็นคนขอโทษพวกพ่อ ที่ทำหน้าทีภรรยา ได้ไม่ดี และฝากทุกคน ให้พวกพ่อดูแลด้วย เพราะพวกพี่ชายที่ไปกับแม่เราไม่ได้กลับมาด้วยพวกเขายังอยู่ที่นั้นกับคนรักของพวกเขา และช่วยดูแลเมืองแทนพวกพ่อตอนนี้นะ และพวกพ่อก็กอดแม่เราร้องให้ขอโทษ จนร่างแม่กับเราหายไปจากอ้อมกอดพ่อ นี้คือเรื่องที่ทำผิดกับลูกมาตลอด และเป็นเรื่องที่พ่ออยากจะขอโทษลูกที่สุด และอยากบอกว่าพ่อรักลูกมากกว่าชีวิตพ่อ


    ครับขอบคุณครับพ่อ ที่ยอมเล่าให้ผมฟัง อย่างที่แม่บอก ไม่ใช่ความผิดพ่อหรอกครับ แม่ไม่โกรธพ่อ และยังช่วยพ่อ รักพ่อขนาดนั้น พวกเราที่เป็นลูก ก็ต้องรักพ่อ และอภัยให้พ่อเช่นกัน ต้องขอบคุณที่ทำให้พวกเรา ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อกับแม่มากกว่าครับ พอรู้แบบนี้แล้ว ยิ้งรักพ่อแม่กับพี่น้อง และพ่อๆที่อยู่ไกลๆด้วยนะครับ ครั้งนี้ผมกับทุกคนจะให้พ่อ ไถ่โทษ ที่ทำให้แม่ต้องเลี้ยงพวกผมคนเดียว ผมไม่อยากให้น้องสาวที่ผมรักต้อง เป็นเหมือนพวกผม พวกเราจะให้พวกพ่อไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านยายกัน ช่วยกันดูแลน้อง แทนพวกเรา ดูแลแม่แทนพวกเรา ส่วนพวกเราจะดูแลงานแทนพ่อทุกอย่างเอง จนกว่าพ่อแม่น้องจะกลับมาครับ ผมฝากน้องกับแม่ด้วยครับพ่อ

    ได้ลูกรัก พ่อจะทำให้ดีที่สุด พ่อรักลูกนะไอ้ลูกชาย 

    พูดได้ดีมาก อาเมททิส ลุงไม่ผิดหวังในตัวเรา แม่คงดีใจ ที่เราไม่โกรธในโชคชตา ที่ทำให้แม่เราต้องเลี้ยงเรามา คนเดี่ยวแบบนี้หวังว่าพวกพี่น้องเรา จะคิดแบบเดียวกัน ลุงส่งเสียงที่พวกเราคุยกัน ไปให้พวกเขาได้รับรู้ว่าความจริงที่ พวกเขาอยากรู้มาตลอดชีวิต เกี่ยวกับแม่กับพ่อของพวกเขาลุงจะได้ไปรับพ่อพวกขาไปพร้อมๆกัน จะได้ไม่ต้องเสียเวลานาน เราพูดได้ดีสมเป็นลูกชายคนโตของมานาจริงๆ ไม่ทำให้มานาร้องให้กับเรื่องนี่อีกแล้วสินะ

    ว่าแต่ลุงมาเมื่อไหร่ ทำไมไม่ได้ยินเสียง เปิดประตูเลย 

    เพราะท่านลุงของเรา เขาเป็นทูตสวรรค์ คนที่พ่อเล่าให้ฟังไง ลุงกาบรีเอล เป็นทูตด้านการสื่อสารไม่แปลกใจไงว่าทำไม พวกเขาถึงอยู่กับแม่เราตลอดเวลา ไม่แก่ด้วย พลอยทำให้แม่เราไม่แก่ไปด้วยนะ ว่าไหมท่านกาบรีเอล

    ท่านก็ยังเหมือนเดิม ไม่แก่ 

    เพราะเมียดูแลดีมังครับ คิดถึงจัง มานาเป็นยังไงบ้างครับ

    สบายดีงอนเราอยู่ตอนนี้ ที่มารับพวกเจ้าไปอยู้ด้วยกัน 

    ไงเป็นงันไป งอนสามีจะไปอยู่ด้วยนี้นะ

    ก็นางไม่อยากรบกวนพวกท่าน และอยากให้พวกท่านได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี สอนลูกๆให้พวกเขาเหมือนพวกท่าน ส่วนนางจะอยู่กับพวกเราสอนลูกสาว กันเอง อยากให้พวกลูกชายได้อยู่กับพวกพ่อเขานะ เพราะพวกเขาไม่เคยได้อยู้กับพ่อ อยากให้สนิทกันรักกัน เข้าใจกันนะ

    ท่านแม่ก็เป็นสะแบบนี้ ทุกทีไม่เคยคิดถึงความสุข ของตัวเองนอกจากพวกเราเลย พวกเราอยู่ได้สบาย ถึงจะยังไม่เก่งเหมือนท่านพ่อ แต่พวกเราก็จะทำให้เต็มที่ แค่เห็นรอยยิ้มท่านแม่พวกเรามีความสุขที่สุดแล้ว ท่านแม่เหนื่อยกับทุกเรื่อง มามากพอแล้ว อยากให้มีความสุขกับเขาบ้าง ยิ่งพอมารู้ความจริงวันนี้ ที่ท่านแม่ต้องอยู่ แบบทรมานมาตลอดแบบนี้ พวกเราอยากให้แม่ได้อยู่กับพ่อมากกว่า เพราะแม่ต้องการพ่อมากกว่าพวกเราเสียอีก

    พูดได้ดีหลานชาย  สมกับเป็นผู้ที่ถูกเลือกจริงๆ

    ถูกเลือกคืออะไรครับ ไม่เข้าใจ

    ถึงเวลาจะเข้าใจเอง รู้ไว้ว่าพวกเราทั้งสิบสามคนถูกเลือกไว้ ให้เป็นลูกของพระบิดาเป็นพิเศษ ร่วมกับน้องสาวที่จะเกิดมาด้วยเพื่อช่วยทุกคนให้รอดนะ

    ว่าแต่ต่อไปผมจะเรียกท่านลุง หรือท่านทูตดีครับ

    เรียกท่านลุง เหมือนเดิมเถอะ เพราะพวกเรามาเพื่อเป็นลุงของพวกเรา แต่มีคนหนึ่งมาเพื่อเป็นน้องเขย กับลูกเขยพวกพ่อเรานะ เอาเป็นว่า รู้ได้แค่นี้ก่อน รู้หมด แล้วมันไม่ได้ลุ้นกันพอดี
    อดสนุกกันพอดี

    ครับท่านลุง ว่าแต่ยายทวดสบายดีนะครับ คิดถึงยาย กับทุกคนจังนานมากๆแล้ว ที่พวกเราไม่ได้พบกับทุกคน

    สบายดีกันทุกคน แม่เราพออยู่ที่บ้านก็เหมือนเด็กเลย งอนพวกเรา ว่าแต่ทำไมเราไม่ตกใจหร่อที่พวกลุงไม่ใช่คน เหมือนพวกเรานะ

    ตกใจนิดหน่อยครับ แต่เพราะได้ท่านลุงคอยสอน เลยทำให้ไม่ตกใจ เพราะพวกเราก็เคยคิดว่าท่านลุงคงเป็นคนที่พิเศษ มากๆ ที่ทำให้พวกเราเก่งได้ทุกด้าน  ในเวลาอันสั้นแบบนี้ 

    ช่างสังเกตุกันจริง สมแล้วที่เป็นลูกของมานา คราวนี้คงรู้แล้วใช่ไหมว่าแม่เรานะ เป็นดวงใจ
    พระบิดา และมีของประทานที่พวกเราคาดไม่ถึง เยอะมาก แต่เพราะแม่เราอยากให้พวกเราเป็นแค่คนธรรมดา เลยไม่สอนพวกนั้นให้ แต่เชื่อลุงเถอะ พวกเรามีเหมือนกันกับแม่นั้นแหละ เพราะไม่งั้นพวกเราคงเรียนรู้ไม่ได้แน่นอน รักษามันให้ดีๆ เพราะถ้าถึงเวลา พวกเราจะต้องใช้มันเพื่อปกป้องคนที่พวกเรารักนะ งั้นคุยกันไปก่อนะ ลุงขอให้เพื่อนลุง ที่พ่อพวกเรารู้ว่าใคร ไปรับพวกพ่อๆมาที่นี่กัน จะได้ไปทันเวลา มานาคลอดนะ จะได้รู้ว่ามานารักพวกเขา และยอมลำบาก ยอมเจ็บ ยอมเหนื่อย ยอมทุกอย่างเพื่อพวกเขานะ  ว่าไหมเมฆฟิส

    ครับ พวกเรายอมรับทุกอย่าง แล้วแต่ พวกท่านเลยครับ พวกเราไม่กล้าขัดอยู่แล้ว

    ลองกล้าดู รับรองได้ เห็นดีกัน 

    เพราะรู้ไงถึงไม่กล้า

    เพิ่งเห็นท่านลุงดุ ขนาดนี้ แต่ผมไม่กลัวหรอก เพราะลุงรักผมกับแม่ และพ่อนี่ครับ

    ใช่เพราะแม่เราคือดวงใจของพวกลุง เป็นอะไรขึ้นมา พวกลุงก็เป็นด้วยเหมือนกัน

    ขอบคุณครับที่สอนผม และอยู่กับผมเสมอ เวลาที่ผมงอนท่านแม่เรื่องท่านพ่อนะครับ

    ก็มันสิ่งที่ลุงต้องทำอยู่แล้ว งั้นขอเวลาไปสักครึ่งชัวโมง แล้วจะมารับนะ ไปหละ

    จากนั้น ลุงที่เป็นทูตสวรรค์ ก็หายตัวไปต่อหน้า พวกเขา ทำเอาตกใจไปนิดหนึ่ง เพราะยังไม่ชิน และพวกเขาก็ได้เปิดอกคุยกัน เข้าใจกันมากขึ้น รักกันมากขึ้น และพอถึงเวลาที่ท่านลุงบอกไว้ ทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องพอดี และทักทายกัน และลา ลูกชายของพวกเขา และพร้อมเดินทางมาไทย เพื่อมาอยู่เคียงข้างภรรยาสุดที่รัก กับลูกสาวคนสุดที่รักของพวกเขา 






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×