ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยอม
อียิปต์
หลังจากที่ให้ไปตามเจ้าชายทั้งสองมาเฝ้า ตอนนี้ทั้งสองคนก็มาถึงแล้ว ก็อยากคุยกันแบบครอบครัว ก็เลยให้ทุกคนออกไป เหลือแต่เชื้อพระวงค์ทั้งสี่คน เพราะไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดว่า
ตนจะยกเมืองให้หลานชาย แทนที่จะเป็นลูกชาย เพราะพ่อแม่แค่อยากดัดนิสัยลูก และต้องการให้เขาเข้าใจคนอื่นมากขึ้น
"ท่านลุงเรียกหม่อมฉันมาด้วย เรื่องอันหรือพะยะคะ"
"ใช้ท่านพ่อ ท่านแม่ ปกติไม่เห็นเรียกพวกเราพร้อมกันแบบนี้"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกลูก แม่กับพ่อ คิดว่าเราทัังสองก็โตแล้วสมควรที่จะต้องรับตำ่แหน่งต่อ
จากพ่อ เลยคิดว่าหลานชายก็สมควรมีสิทธิ์ในตำ่แหน่งนี้ด้วย เลยอยากคุยกันแบบครอบครัว"
"ใช่พ่อคิดว่า ฟาคาเอลเหมาะสม เลยอยากขอความคิดเห็นเจ้า ว่ายินดีให้ฟาคาเอล มีสิทธิ์เหมือนเจ้าไหม"
"ก็ถ้าคิดว่าเหมาะสม ลูกก็คงต้องยอม เพราะลูกรู้ว่าตัวเองไม่เหมาะสมเพราะ ฉนั้น แล้วแต่ท่านพ่อกับท่านแม่เถอะ "
"ดีมากลูก ต่อไปนี้ฟาคาเอล หลานก็มีตำแหน่งเท่าลูกชายลุงนะ ให้ทั้งสองคนแข่งกันว่าใครคู่ควรกับบัลลังก์ ลุงให้เวลาสามเดือน ให้ทั้งสองทำให้ลุงเห็นว่าใครคู่ควร แล้วลุงจะได้ประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าใครจะเป็นราชาองค์ต่อไป ดีไหม"
"แต่หม่อมฉันคิดว่ามิคาเอล เป็นราชาองค์ต่อไปนะดีแล้วพะยะคะ หม่อมฉันไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้พะยะคะ"
"ไม่ได้ถึงแม้จะเป็นลูกแต่ ก็ใช่ว่าจะต้องขึ้นครองต่อจากพ่อเสียเมื่อไร หลานก็มีสิทธิ์เช่นกัน
เอาตามนี้แหละ"
"ไม่ต้องห่วงเราหรอกฟาคาเอล เราคิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว จะช้ากรือเร็วเท่านั้น เราไม่อยากให้นายยกสิทธิ์ให้เรา ในเมื่อนายก็เป็นเจ้าชายเหมือนกัน ทำตามที่ทั้งสองคนว่าเถอะ
เรายอมยกบัลลังก์นี้ให้นาย หากนายชนะเรา เพราะเราไม่ต้องการได้มา เพราะตำแหน่งลูกนะ แข่งกันดีแล้ว "
"มิคาเอล แต่นายสมควรกับมันที่สุดนะ เราไม่อยากทำแบบนี้"
"ถ้านายคิดว่าเราคู่ควร นายก็คู่ควรกว่าเราอีกรู้ไหม นายดีทุกอย่าง พร้อมทุกอย่าง ต่างจากเราที่ไม่มีอะไรดีเลยในสายตาทุกคน เราแค่เป็นเจ้าชายในนามเท่านั้น นอกนั้นเราแพ้นาย"
"ลูกพูดเช่นนั้นได้อย่างไร เจ้าเป็นเจ้าชายจริง ไม่ใช่แค่ในนามแม่กับพ่อ เลยอยากให้ลูกพิสูตร ตัวเองว่าเจ้าทำได้เป็นเจ้าชายที่ดีได้ เพราะลูกเป็นลูกของพวกเรา "
"ได้พะยะคะ ทรงให้หม่อมฉันทำอะไร หม่อมฉันจะทำตามที่ขอ"
"ไม่มีอะไรมาก แค่เปลี่ยนตัวเองให้ดูเป็นเจ้าชายให้มากขึ้นก็เท่านั้น"
"ที่ผ่านมาหม่อมฉันไม่ใช่เจ้าชายใช่ไหมพะยคะ เพิ่งรู้ว่าตลอดเวลาหม่อมฉันไม่ใช่เจ้าชาย ขอบพระทัยที่ทรงทำให้หม่อมฉันรู้ว่า หม่อมฉันเป็นแค่คนอื่น ในสายตาทุกคน ไม่ใช่เจ้าชาย"
"ไม่ใช่อย่างนั้นลูกเข้าใจผิด พวกเราแค่อยากให้ลูกรู้ว่า สิ่งที่ลูกทำมันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าชายเขา
ทำก็เท่านั้น "
"ได้หากอยากให้ลูกเป็นเจ้าชาย ที่ทรงต้องการลูกก็จะเป็นให้ ไม่ใช่เพราะอยากได้ตำแหน่ง
แต่อยากให้ทุกคนรับรู้ว่าลูกทำได้ ไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นเห็น และคิดเอาเองอีกพะยะคะ"
"ก็ดี เริ่มตั้งแต่วันนี้ทำให้พวกเราเห็น ว่าลูกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ"
"ท่านลุงมิคาเอลเปลี่ยนไปมากจริงๆ หม่อมฉันเห็นเองกับตา ทรงยกเลิกฮาเล็ม และนำของกำนัลไปให้พวกนาง เพื่อขอโทษและไม่เอาแต่ใจ แล้วด้วย "
"คงเพราะเบื่อ เลยยกเลิกหรือเปล่าหลาน มีหรือที่พวกเราจะไม่รู้นิสัยลูกตัวเองนะ "
"ไม่ใช่พะยะคะ มิคาเอลทำเพราะอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองจริงๆ"
"งั้นก็ทำให้ได้ ตามที่พูดแล้วกัน ขนาดพวกเรายังทำให้ลูกชายเปลี่ยนไม่ได้ แล้วใครที่ทำให้ลูกชายอยากเปลี่ยนตัวเอง อย่างที่หลานว่าคงไม่มี หลานคงถูกลูกพวกเราแกล้งแล้วหละจ๊ะ"
"ไม่พะยะคะ มีคนๆนั้นอยู่จริงๆ พะยะคะ คนที่ทำให้มิคาเอล ยอมและเชื่อฟัง หากไม่เชื่อทรงถามมิคาเอลดูเลยพะยะคะ"
"นายจะพูดทำไม่ ต่อให้มีคนๆนั้นจริง ๆ ทั้งสองคนก็ไม่เชื่อเราอยู่ดีว่าเราเปลี่ยนไป เพราะแบบนี้ไงเราถึงไม่อยากเป็นเจ้าชาย นายก็รู้ว่ามันเป็นยังไง"
"ไหนลองบอกพ่อกับแม่มา ว่านางเป็นใคร พวกเรายอมเชื่อในสิ่งที่หลานชายบอก เพราะวันนี้เจ้าไม่เอาแต่ใจ แต่กลับห่วงใย เพื่อนยอมสละตำแหน่งให้ แต่นั้นก็ยังต้องพิสูตรอีกมากมาย
จนกว่าทุกคนจะเห็น และยอมรับให้เจ้าเป็นราชาองค์ต่อไป"
"ทรงอย่ารู้เลยพะยะคะ นางไม่ใช่เจ้าหญิง นางเป็นคนต่างชาติต่างศาสนา รู้ไปมีแต่จะทำให้นางลำบากใจ ที่ต้องมาเป็นข่าวกับหม่อมฉัน เพราะนางเป็นคนเดียวที่หม่อมฉัน จะไม่ทำให้นาง
เสียใจ เพราะนางเจ็บปวดมาตลอดชีวิตของนาง ลูกแค่อยากปกป้องนาง ทำให้นางสบายใจ
มีนางคนเดียวที่ไม่เคยมองลูกเป็นเจ้าชาย หรือเป็นคนไม่ดี นางเป็นคนเดียวที่เข้าใจรับฟัง
และพร้อมจะอยู่เคียงข้างลูกตลอดเวลา แค่นี้ลูกก็มีความสุขต่อให้ทุกคนไม่เข้าใจลูก
แต่นางเข้าใจก็พอพะยะคะ"
"เอาหละ ถ้าไม่อยากบอกว่านางเป็นใคร ก็ไม่เป็นไร แต่ในเวลานี้พวกเจ้าต้องทำให้ทุกคนในประเทศยอมรับให้เจ้าทั้งสองคน เป็นราชาองค์ต่อไป ส่วนจะทำยังไงอย่างไรแล้วแต่พวกเจ้า"
"ทรงอนุญาติแล้ว อย่าคืนคำนะพะยะคะ "
"ไม่ ขอแค่ทำให้ทุกคนยอมรับพวกเจ้า ก็พอ"
"งั้นลูกขอไปอยู่ต่างประเทศ สามเดือน เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง แล้วจะกลับมาทำหน้าที่เจ้าชาย ตามที่ทรงอยากให้เป็นได้ไหมพะยะคะ"
" แต่เจ้าไม่เคยไปไหนคนเดียว แม่เป็นห่วง อยู่บ้านเราก็ทำได้ลูก อย่าทำให้แม่กังวลใจได้ไหมลูกรัก"
"ไม่หากไม่ทรงยอม ลูกก็ไม่ทำตามที่ขอ และจะยกตำแหน่งให้ ฟาคาเอลเลยพะยะคะ
เพราะลูกไม่ต้องการมัน"
"ได้ๆ แล้วจะไปที่ไหน เมือไร อยู่กับใคร พวกเราจะได้ส่งคนไปดูแล ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นเจ้าชาย จะให้อยู่ลำพังไม่ได้ หากเป็นอะไรขึ้นมาพ่อกับแม่ และทุกคนคงเสียใจมาก"
"ขอหม่อมฉันไป กับมิคาเอลได้ไหมพะยะคะ อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องกังวลใจ "
"ได้ เอาองครักษ์ไปด้วยแล้วกันคนละสองคน จะได้มีคนคอยช่วยเหลือพวกเจ้าที่นั้นตกลงไหม "
"ได้ท่านพ่อ แค่นั้นก็พอแล้ว ขอบพระทัยที่ทรงอนุญาติ "
"บอกพ่อกับแม่ได้หรือยังว่าจะไปไหน จะได้เตรียมให้องครักษ์จัดแจ้งทุกอย่างให้ จะได้สะดวกในการเดินทาง และพักที่นั้น"
"เมืองไทย ลูกจะไปอยู่ที่นั้น ทรงอย่าคิดห้าม เพราะลูกต้องการทำตามหัวใจตัวเอง และเปลี่ยนแปลงตัวเอง มีที่นั้นที่เดียวที่ทำให้ลูกเปลี่ยนได้ ส่วนจะไปวันไหน ขอหม่อมฉันเคลียร์กับเพื่อนที่นั้นก่อนได้เรื่องยังไง จะบอกอีกที ทูลลา ลูกขอไปคุยกับเพื่อนก่อนว่าจะให้ไปไหม
ให้อยู่ที่นั้นด้วยไหม"
"ได้ พ่อกับแม่ไม่ห้าม ตามใจ ยอมให้ไปถ้ามันทำให้พวกเรา ได้ลูกชายที่คู่ควรกับการเป็นราชา "
"ได้แน่นอน อาจจะได้มากกว่านั้น แล้วช่วยทรงเข้าใจ และอย่าห้ามหากบางอย่างที่ทำไป
อาจไม่ถูกใจทุกคน "
"ไม่ พวกเราเชื่อใจในตัวลูกว่า ลูกจะไม่ทำให้ใครต่อว่าลูกอีกว่าไม่คู่ควร กับตำแหน่งนะ"
"งั้นพวกเราขอตัวไป คุยกับเพื่อน แล้วจะมาบอกวันไปพะยะคะ"
"ทูลลาท่านลุง ท่านป้า ขอบพระทัยที่ทรงอนุญาติพวกเรา "
หลังจากที่ให้ไปตามเจ้าชายทั้งสองมาเฝ้า ตอนนี้ทั้งสองคนก็มาถึงแล้ว ก็อยากคุยกันแบบครอบครัว ก็เลยให้ทุกคนออกไป เหลือแต่เชื้อพระวงค์ทั้งสี่คน เพราะไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดว่า
ตนจะยกเมืองให้หลานชาย แทนที่จะเป็นลูกชาย เพราะพ่อแม่แค่อยากดัดนิสัยลูก และต้องการให้เขาเข้าใจคนอื่นมากขึ้น
"ท่านลุงเรียกหม่อมฉันมาด้วย เรื่องอันหรือพะยะคะ"
"ใช้ท่านพ่อ ท่านแม่ ปกติไม่เห็นเรียกพวกเราพร้อมกันแบบนี้"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกลูก แม่กับพ่อ คิดว่าเราทัังสองก็โตแล้วสมควรที่จะต้องรับตำ่แหน่งต่อ
จากพ่อ เลยคิดว่าหลานชายก็สมควรมีสิทธิ์ในตำ่แหน่งนี้ด้วย เลยอยากคุยกันแบบครอบครัว"
"ใช่พ่อคิดว่า ฟาคาเอลเหมาะสม เลยอยากขอความคิดเห็นเจ้า ว่ายินดีให้ฟาคาเอล มีสิทธิ์เหมือนเจ้าไหม"
"ก็ถ้าคิดว่าเหมาะสม ลูกก็คงต้องยอม เพราะลูกรู้ว่าตัวเองไม่เหมาะสมเพราะ ฉนั้น แล้วแต่ท่านพ่อกับท่านแม่เถอะ "
"ดีมากลูก ต่อไปนี้ฟาคาเอล หลานก็มีตำแหน่งเท่าลูกชายลุงนะ ให้ทั้งสองคนแข่งกันว่าใครคู่ควรกับบัลลังก์ ลุงให้เวลาสามเดือน ให้ทั้งสองทำให้ลุงเห็นว่าใครคู่ควร แล้วลุงจะได้ประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าใครจะเป็นราชาองค์ต่อไป ดีไหม"
"แต่หม่อมฉันคิดว่ามิคาเอล เป็นราชาองค์ต่อไปนะดีแล้วพะยะคะ หม่อมฉันไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้พะยะคะ"
"ไม่ได้ถึงแม้จะเป็นลูกแต่ ก็ใช่ว่าจะต้องขึ้นครองต่อจากพ่อเสียเมื่อไร หลานก็มีสิทธิ์เช่นกัน
เอาตามนี้แหละ"
"ไม่ต้องห่วงเราหรอกฟาคาเอล เราคิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว จะช้ากรือเร็วเท่านั้น เราไม่อยากให้นายยกสิทธิ์ให้เรา ในเมื่อนายก็เป็นเจ้าชายเหมือนกัน ทำตามที่ทั้งสองคนว่าเถอะ
เรายอมยกบัลลังก์นี้ให้นาย หากนายชนะเรา เพราะเราไม่ต้องการได้มา เพราะตำแหน่งลูกนะ แข่งกันดีแล้ว "
"มิคาเอล แต่นายสมควรกับมันที่สุดนะ เราไม่อยากทำแบบนี้"
"ถ้านายคิดว่าเราคู่ควร นายก็คู่ควรกว่าเราอีกรู้ไหม นายดีทุกอย่าง พร้อมทุกอย่าง ต่างจากเราที่ไม่มีอะไรดีเลยในสายตาทุกคน เราแค่เป็นเจ้าชายในนามเท่านั้น นอกนั้นเราแพ้นาย"
"ลูกพูดเช่นนั้นได้อย่างไร เจ้าเป็นเจ้าชายจริง ไม่ใช่แค่ในนามแม่กับพ่อ เลยอยากให้ลูกพิสูตร ตัวเองว่าเจ้าทำได้เป็นเจ้าชายที่ดีได้ เพราะลูกเป็นลูกของพวกเรา "
"ได้พะยะคะ ทรงให้หม่อมฉันทำอะไร หม่อมฉันจะทำตามที่ขอ"
"ไม่มีอะไรมาก แค่เปลี่ยนตัวเองให้ดูเป็นเจ้าชายให้มากขึ้นก็เท่านั้น"
"ที่ผ่านมาหม่อมฉันไม่ใช่เจ้าชายใช่ไหมพะยคะ เพิ่งรู้ว่าตลอดเวลาหม่อมฉันไม่ใช่เจ้าชาย ขอบพระทัยที่ทรงทำให้หม่อมฉันรู้ว่า หม่อมฉันเป็นแค่คนอื่น ในสายตาทุกคน ไม่ใช่เจ้าชาย"
"ไม่ใช่อย่างนั้นลูกเข้าใจผิด พวกเราแค่อยากให้ลูกรู้ว่า สิ่งที่ลูกทำมันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าชายเขา
ทำก็เท่านั้น "
"ได้หากอยากให้ลูกเป็นเจ้าชาย ที่ทรงต้องการลูกก็จะเป็นให้ ไม่ใช่เพราะอยากได้ตำแหน่ง
แต่อยากให้ทุกคนรับรู้ว่าลูกทำได้ ไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นเห็น และคิดเอาเองอีกพะยะคะ"
"ก็ดี เริ่มตั้งแต่วันนี้ทำให้พวกเราเห็น ว่าลูกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ"
"ท่านลุงมิคาเอลเปลี่ยนไปมากจริงๆ หม่อมฉันเห็นเองกับตา ทรงยกเลิกฮาเล็ม และนำของกำนัลไปให้พวกนาง เพื่อขอโทษและไม่เอาแต่ใจ แล้วด้วย "
"คงเพราะเบื่อ เลยยกเลิกหรือเปล่าหลาน มีหรือที่พวกเราจะไม่รู้นิสัยลูกตัวเองนะ "
"ไม่ใช่พะยะคะ มิคาเอลทำเพราะอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองจริงๆ"
"งั้นก็ทำให้ได้ ตามที่พูดแล้วกัน ขนาดพวกเรายังทำให้ลูกชายเปลี่ยนไม่ได้ แล้วใครที่ทำให้ลูกชายอยากเปลี่ยนตัวเอง อย่างที่หลานว่าคงไม่มี หลานคงถูกลูกพวกเราแกล้งแล้วหละจ๊ะ"
"ไม่พะยะคะ มีคนๆนั้นอยู่จริงๆ พะยะคะ คนที่ทำให้มิคาเอล ยอมและเชื่อฟัง หากไม่เชื่อทรงถามมิคาเอลดูเลยพะยะคะ"
"นายจะพูดทำไม่ ต่อให้มีคนๆนั้นจริง ๆ ทั้งสองคนก็ไม่เชื่อเราอยู่ดีว่าเราเปลี่ยนไป เพราะแบบนี้ไงเราถึงไม่อยากเป็นเจ้าชาย นายก็รู้ว่ามันเป็นยังไง"
"ไหนลองบอกพ่อกับแม่มา ว่านางเป็นใคร พวกเรายอมเชื่อในสิ่งที่หลานชายบอก เพราะวันนี้เจ้าไม่เอาแต่ใจ แต่กลับห่วงใย เพื่อนยอมสละตำแหน่งให้ แต่นั้นก็ยังต้องพิสูตรอีกมากมาย
จนกว่าทุกคนจะเห็น และยอมรับให้เจ้าเป็นราชาองค์ต่อไป"
"ทรงอย่ารู้เลยพะยะคะ นางไม่ใช่เจ้าหญิง นางเป็นคนต่างชาติต่างศาสนา รู้ไปมีแต่จะทำให้นางลำบากใจ ที่ต้องมาเป็นข่าวกับหม่อมฉัน เพราะนางเป็นคนเดียวที่หม่อมฉัน จะไม่ทำให้นาง
เสียใจ เพราะนางเจ็บปวดมาตลอดชีวิตของนาง ลูกแค่อยากปกป้องนาง ทำให้นางสบายใจ
มีนางคนเดียวที่ไม่เคยมองลูกเป็นเจ้าชาย หรือเป็นคนไม่ดี นางเป็นคนเดียวที่เข้าใจรับฟัง
และพร้อมจะอยู่เคียงข้างลูกตลอดเวลา แค่นี้ลูกก็มีความสุขต่อให้ทุกคนไม่เข้าใจลูก
แต่นางเข้าใจก็พอพะยะคะ"
"เอาหละ ถ้าไม่อยากบอกว่านางเป็นใคร ก็ไม่เป็นไร แต่ในเวลานี้พวกเจ้าต้องทำให้ทุกคนในประเทศยอมรับให้เจ้าทั้งสองคน เป็นราชาองค์ต่อไป ส่วนจะทำยังไงอย่างไรแล้วแต่พวกเจ้า"
"ทรงอนุญาติแล้ว อย่าคืนคำนะพะยะคะ "
"ไม่ ขอแค่ทำให้ทุกคนยอมรับพวกเจ้า ก็พอ"
"งั้นลูกขอไปอยู่ต่างประเทศ สามเดือน เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง แล้วจะกลับมาทำหน้าที่เจ้าชาย ตามที่ทรงอยากให้เป็นได้ไหมพะยะคะ"
" แต่เจ้าไม่เคยไปไหนคนเดียว แม่เป็นห่วง อยู่บ้านเราก็ทำได้ลูก อย่าทำให้แม่กังวลใจได้ไหมลูกรัก"
"ไม่หากไม่ทรงยอม ลูกก็ไม่ทำตามที่ขอ และจะยกตำแหน่งให้ ฟาคาเอลเลยพะยะคะ
เพราะลูกไม่ต้องการมัน"
"ได้ๆ แล้วจะไปที่ไหน เมือไร อยู่กับใคร พวกเราจะได้ส่งคนไปดูแล ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นเจ้าชาย จะให้อยู่ลำพังไม่ได้ หากเป็นอะไรขึ้นมาพ่อกับแม่ และทุกคนคงเสียใจมาก"
"ขอหม่อมฉันไป กับมิคาเอลได้ไหมพะยะคะ อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องกังวลใจ "
"ได้ เอาองครักษ์ไปด้วยแล้วกันคนละสองคน จะได้มีคนคอยช่วยเหลือพวกเจ้าที่นั้นตกลงไหม "
"ได้ท่านพ่อ แค่นั้นก็พอแล้ว ขอบพระทัยที่ทรงอนุญาติ "
"บอกพ่อกับแม่ได้หรือยังว่าจะไปไหน จะได้เตรียมให้องครักษ์จัดแจ้งทุกอย่างให้ จะได้สะดวกในการเดินทาง และพักที่นั้น"
"เมืองไทย ลูกจะไปอยู่ที่นั้น ทรงอย่าคิดห้าม เพราะลูกต้องการทำตามหัวใจตัวเอง และเปลี่ยนแปลงตัวเอง มีที่นั้นที่เดียวที่ทำให้ลูกเปลี่ยนได้ ส่วนจะไปวันไหน ขอหม่อมฉันเคลียร์กับเพื่อนที่นั้นก่อนได้เรื่องยังไง จะบอกอีกที ทูลลา ลูกขอไปคุยกับเพื่อนก่อนว่าจะให้ไปไหม
ให้อยู่ที่นั้นด้วยไหม"
"ได้ พ่อกับแม่ไม่ห้าม ตามใจ ยอมให้ไปถ้ามันทำให้พวกเรา ได้ลูกชายที่คู่ควรกับการเป็นราชา "
"ได้แน่นอน อาจจะได้มากกว่านั้น แล้วช่วยทรงเข้าใจ และอย่าห้ามหากบางอย่างที่ทำไป
อาจไม่ถูกใจทุกคน "
"ไม่ พวกเราเชื่อใจในตัวลูกว่า ลูกจะไม่ทำให้ใครต่อว่าลูกอีกว่าไม่คู่ควร กับตำแหน่งนะ"
"งั้นพวกเราขอตัวไป คุยกับเพื่อน แล้วจะมาบอกวันไปพะยะคะ"
"ทูลลาท่านลุง ท่านป้า ขอบพระทัยที่ทรงอนุญาติพวกเรา "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น