ราชันไร้รักกับสาวช่างฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : พานพบดวงใจราชัน

  ประเทศไทย

     ใจกลางมหานครที่ไม่เคยหลับไหล เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์แห่งรักที่เธอฝันจะมีจริงไหม มันจะเป็นเช่นไรเมื่อนักเขียนต้องการเขียนเรื่องราวของตัวเองกับรักแท้ที่ใจตามหา ราชันในดวงใจ คุณมีจริงใช่ไหมบอกเมที คุณเป็นคนหนึ่งที่สร้างสรรค์การเขียนให้จบนะคะ หวังว่าคงได้พบกันเร็วๆนี้ รักเจ้าชายแสนดีของเม การตามหาชายในฝัน ที่ไม่มีวันรู้ว่าเขาเป็นใคร มาจากไหน คนธรรมดาอย่างเม จะทำได้ใช่ไหม คนที่พบเพียงในฝัน คงมีสักวันที่เราต่างตามหากัน
เพื่อรักที่เราตามหา

                นามปากกา                  เมลดา เทพสุวรรณ 
                  

"ขึ้นคำนำ ของนิยายได้ สักที แต่ วันนี้ เราต้องไปทำงานอีกต่ำแหน่งที่เรียนจบมาพร้อมกัน กับการเป็นนักเขียน วันนี้ครบเดือนแล้วด้วย  ได้ใช้ภาษาของอียิปต์ กับภาษาอังกฤษด้วย"

"เมจะสายแล้วนะ พี่ไปก่อนนะ เจอกันที่โรงแรมนะ มั่วแต่เขียนอยู่นั้นแหละ วันนี้เมต้องแสดงฝีมือให้ เจ้าชายกับทุกคนได้ชิมนะเลิกฝันหวานได้แล้ว นะ"

"คะพี่แก้ว เมเสร็จแล้ว รอเมด้วยสิคะ ขอเก็บของแป็ปเดียวคะ"

"เค รอก็ได้ คุณน้องช่างฝัน"

"พี่แก้วก็ ว่าเมอีกแล้ว ก็มันชอบนี้คะ "

"ไม่เถียงแล้วไปกันเถอะ เดียวจะสายทั้งคู่"

 และวันนี้ที่รอคอยก็มาถึง คือวันที่เมได้ทำอาหารที่นี้ต่อหน้าเจ้าชาย และทุกคน เป็นอะไรที่ใฝ่ฝันว่าจะได้พบรักในวันนี้ และขอเป็นเจ้าชายนะที่เป็นคนรักนะ ช่างฝันอะไรไม่ดูตัวเองเลยเรา
มีอะไรที่เจ้าชายจะสนใจ ยิ่งไร้รักแบบเจ้าชายด้วย สงสัยสาวช่างฝันอย่างเราต้องเป็นคนทำให้เจ้าชายมีรักแล้วมั่ง คิดเองเออเองตามเคย

"อมยิ้มมีความสุขจังนะเม คิดอะไรเพ้อฝันอีกละสิ ใช่ไหม"

"พี่แก้วรู้ทุกเรื่องจริงๆ เมแค่คิดว่าจะเปลี่ยนฉายาไร้รักของเจ้าชาย เป็นมารักเมไงคะ "

"เมฝันกลางวันอีกแล้วนะ เตรียมของครบแล้วใช่ไหม ไกล้เวลาแล้วมีสมาธิกับงานเลิกฝันรู้ไหม "

"คะ เชฟมือหนึ่ง ของโรงแรม คนสวยประจำกลุ่ม อิๆๆ"

"ไม่ตลกนะเวลานี้ยังจะเล่นอีก เราเคยเครียดกับอะไรบ้างไหม"

"มี ก็เครียดเวลาที่ฝันแล้ว ไม่ได้ตามที่ฝันเมเครียดสุดๆคะพี่หนึ่ง"

"หมายถึงเรื่องงาน "

"ก็งานไงคะ เครียดเวลาเขียนนิยายไม่ได้ตามที่ฝันไว้ไงคะ "

"พอๆ เข้าใจ เตรียมทุกอย่างครบแล้วนะ โชว์ให้เต็มที่แสดงความสามารถออกมาให้หมด
นะ พี่ๆจะคอยเชียร์"

"คะเชฟ งั้นเมขอเช็คอีกทีนะคะ "


  ระหว่างที่สาวๆวุ้นในครัว เวลานี้หนุ่มๆแดนทะเลทรายก็มาถึงโรงแรม และเยี่ยมชมห้องจัดงานครบรอบร้านแล้ว และกำลังมายังห้องรับรองที่จัดไว้ เพื่อทำอาหารขึ้นชื่อของร้านวันนี้
นำด้วยสาวช่างฝัน เมเอง และเจ้าชายไร้รักเป็นคนชิมวันนี้

"เคเมพร้อมแล้วคะ ทุกอย่างครบคะ "

"เดียวเจ้าชายกับทุกคนก็มา พร้อมแล้วแน่นะ"

"คะ 100%"

 ในระหว่างที่เข้ามาในห้อง เขาก็เหมือน โดนเสน่ห์ของเธอเข้าให้ ช่างน่ารัก สดใส ยิ้มแต่ละทีเขาแทบจะเข้าไปคว้าเธอมากอดจูบให้ หายคิดถึง แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้กับใคร แต่นางช่างเหมือนสาวในฝันที่เขาตามหาจริงๆ เขาไม่คิดชอบใคร แต่เธอเป็นคนแรกที่เขาอยากเข้าหา ต่างจากคนอื่นที่เขาแค่เรียกเธอก็เสนอให้เขาทุกอย่าง จนเขาไร้รัก ถ้าทางวันนี้ เราจะพบคนที่เราตามหามานาน มาแอบอยู่ในนี้เองเราถึงไม่เจอสักที จะต้องทำให้เธอติดกับดักหัวใจเราและพาเธอไปด้วยกับเรา งานนี้สนุกแน่นอน แม่สาวแสนดี ทรงคิดในใจ และเผลอตัวแสดงท่าทางเจ้าเล่ห์ออกมา

"ฝ่าบาทคิดอะไรอยู่ครับ มีอะไรให้พวกเราช่วยไหมครับ"

"มีแน่รับรอง พวกเจ้าต้องเป็นคนช่วยเราแน่ ก่อนอื่นสืบประวัติเธอคนที่ทำอาหารวันนี้ให้เรา
เอาแบบละเอียด ว่าเธอโสดไหมและเตรียมวีซ่า กับห้องให้เธอที่เมืองเราด้วย เอาข้างห้องเรานะ
เอาแบบที่เธอชอบนะ แค่นี้ก่อนไปได้แล้ว"

"ครับเจ้าชาย"

"ทรงคิดดีแล้วหรือ คิดไหมได้นะครับ เจ้าชายนางเป็นแค่คนธรรมดา ต่างจากพระองค์ นางคงปรับตัวลำบากนะครับ"

"เราคิดดีแล้ว เมเนส เราอยากมีนางอยู่ไกล้ๆ เราชอบนางมากอาจรักแล้วก็ได้นะ  เราชอบเวลานางเป็นตัวนาง น่ารักดี เราคิดว่าเราเจอนางในดวงใจ นางในฝันแล้ว เราจะทำทุกอย่างให้นางอยู่กับเรา นายเข้าใจใช่ไหม เมเนส"

"ครับ เจ้าชาย"

"เรา ขอตัวไปหาดวงใจ ที่กำลังรอให้เราไปหานะ นางกำลังมองมาทางเรา เราชอบดวงตาที่มองแต่เรา เราจะให้นางมองแต่เราคนเดียว เมเนส"

"ครับ "

ในเมื่อทุกคนมากันครบแล้ว ก็เปิดฉากการทำอาหารขึ้น โดยที่ทั้งเจ้าชาย และ เมเองต่างก็ตกตะลึงในการพบกัน เพราะยิ่งมาเห็นนางไกล้ๆแบบนี้แล้ว ทำให้เขานึกถึงฝันที่เขามักฝันเห็นทุกคืน เขาก็ให้คนสืบหาตัวนางในฝันมาตลอด แต่ก็ไม่พบ เพราะในฝันเขาไม่เคยรับรู้ว่านางชื่่อเสียงเรียงนามเป็นใคร มาจากไหน แต่วันนี้เขารู้แล้ว ว่านางเป็นใคร และเขาจะได้ไม่ต้องฝันถึงนางอีกต่อไปเสียที ดีที่มางานนี้ ได้ของถูกใจกลับบ้านไปนอนกอดด้วย ฝั่งทางหญิงสาวเองก็ตกใจสุดๆ เพราะ แค่คิดว่าอยากให้เป็นเจ้าชายที่ตัวเองฝันถึง เพราะจะได้ตรงกับเรื่องที่จะเขียน เพื่อขอบคุณทุกคนที่ติดตามผลงาน มาตลอดเลย อยากใช้ควาฝันบวกกับจินตนาการ เพื่อเขียนให้เป็นเรื่องที่ออกมาจากความฝัน ที่ตัวเองเฝ้าถามกับตัวเองตลอดว่า เขาเป็นใคร ทำไมต้องฝันถึงทำไมต้องรู้สึกรักมากด้วย เล่นเอาแถบลมจับ เกือบลืมว่าตัวเองต้องทำอะไร ก็เจ้าชายเล่นมองมาแบบนี้ใจละลายเลย แต่ต้องมีสมาธิห้ามคิดเรื่องอื่น นอกจากเรื่องอาหารที่กำลังทำ ไม่งั้นเสียชื่อเชฟที่เป็นคนสอนแน่นอน

 "วันนี้เราดีใจที่มาร่วมงาน และได้ชมการแสดงที่น่าประทับใจ เราชอบมากอาหารที่ทำก็อร่อยกว่าที่เราเคยชิมมา นั้นแสดงว่าเชฟต้องเก่ง และฝึกฝนมานานจนทำให้อาหารออกมาอร่อยมากๆ
และเราก็ภููมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการดูแลกิจการที่นี่ ทำให้เรารับรู้ว่าอาหารทุกจานที่ทุกท่านได้รับประทานในโรงแรมของเรานั้น เชฟทุกคนตั้งใจทำด้วยความรักในสิ่งที่พวกเขาทำ จากการแสดงวันนี้ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ควรมองข้ามสิ่งเล็กน้อย เพราะมันอาจเปลียนชีวิตเราได้ วันนี้ขอให้ทุกคนสนุกกับงานเลี้ยงขอบคุณในตอนคำ่ ก็จะมีการทำอาหารให้ชมเช่นเดียวกัน "

"น้อมรับคำสั่งพะยะคะ / เพคะ"

"เป็นอันว่าอาหารในวันนี้ถูกใจทุกท่านร่วมทั้งองค์ชาย ต้องขอบคุณเชฟมือใหม่ของเรา ที่ทำผลงานออกมาดีเกินคาด เพราะพวกเราทุกคนใส่ใจในทุกสิ่ง เพื่อให้ทุกท่านมีรอยยิ้ม และกลับมาหาพวกเราอีกครั้ง ขอให้ทุกคนสนุกกับการพักผ่อนในโรงแรมของเรา คำ่นี้มีงานที่สำคัญรออยู่นะครับ รับรองทุกคนจะหลงรักในโรงแรมของเรา ที่พวกเราภูมิใจบริการทุกคนด้วยหัวใจ"