ยัยตัวร้ายก่ะนายมือกลอง

ลำดับตอนที่ #1 : ปลาทองโหดก่ะเพิ้งซ่า

ยัยตัวร้ายก่ะนายมือกลอง
ตอนที่1

ณห้องชมรมดนตรีสากล

"นี่ไอปลาทอง ทำไมฉาบนายเป็นคราบอย่างงี้เนี่ย" น้ำตาลยืนมองฉาบเน่าที่ไม่ได้ผ่านการดูแลรักษาเลย

"ก็ไม่ได้ขัดไง ถามโง่ๆอีก ยัยเพิ้ง" แบงค์ตอบแบบกวน***(เซ็นเซอร์ค่ะ)

"โหย ที่พูดเนี่ย ตอนแรกก่ะจะช่วยนะเนี่ย ตอนนี้ไม่ช่วยและ ไอปลาทอง"

"เธอน่ะ กลับไปแหกปากร้องเพลงต่อเหอะ เหอๆ ระวังไมโครโฟนเสียนะจ๊ะ" กวนอีกแล้ว หมั่นไส้ (คนแต่งหมั่นไส้ค่ะ)

"หนอยย ไอปลาทอง"  "ทำไมล่ะยัยเพิ้ง"

"ไอปลาทอง.../ยัยเพิ้ง..."

น้ำตาลกับแบงค์ทะเลาะกันอยู่ในชมรมดนตรีสากล เป็นเรื่องปกติของสองคนนี้แล้วล่ะค่ะท่านผู้อ่าน ไม่ต้องแปลกใจค่ะ

น้ำตาลเป็นนักร้องนำของวงดนตรีของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง เธอเรียนอยู่ชั้นม.6 เช่นเดียวกับแบงค์ ซึ่งเป็นมือกลองของวง

"หยุดดดดดดดดดดด" เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกันซะทีเนี่ย "ขิม" นักเรียนชั้นม.4 อยู่ชมรมดนตรีไทยของโรงเรียน
ตะโกน ให้แบงค์กับน้ำตาลเลิกทะเลาะกันซะที  เพราะเธอไม่มีสมาธิในการซ้อมดนตรีไทย
เพื่อประกวดในงานเอกลักษณ์ไทยที่รร.จัดขึ้นในอาทิตย์หน้า

"ก็ถ้ายัยเพิ้ง น่ารักแบบน้องขิม พี่ก็ไม่ต้องทะเลาะกับยัยนี่หรอก" แบงค์ส่งตาหวานให้ขิม

"นี่ไม่ต้องเลย เดี๋ยวขิมไปซ้อมดนตรีก้อนะ อาจารย์เหมียวจะต่อเพลงให้ แล้วพี่ๆก็หยุดทะเลาะกันได้แล้วนะคะ
ยังไงพี่สองคนก็อยู่วงเดียวกันน่า" ขิมสั่ง

"หยั่งก่ะฉันอยากอยู่ก่ะไอปลาทองนี่ตายล่ะ" น้ำตาลพูดเบาๆ แต่ก็มีคนได้ยิน (อย่างน้อยคนแต่งก็ได้ยินค่ะ)

"นี่เธอว่าไรนะ ยัยเพิ้ง" แบงค์เริ่มโมโห

"ก็ปล่าวนี่ หูเพี้ยนแล้วยังหูหาเรื่องอีก ไอปลาทองเอ๊ย" น้ำตาลปัดมือไปมา ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

"นั้นขิมไปล่ะนะ บายนะคะพี่แบงค์ บายนะคะพี่ตาล"

"บะบายจ้า"ตาลและแบงค์ลาขิมพร้อมกัน พร้อมโบกมือลา

(หยั่งก่ะเค้าจะไปดาวอังคานงั้นแหละ เค้าก็แค่กลับชมรมดนตรีไทยแค่เนี๊ย)

"ไม่อยู่ก่ะเธอและ เซ็งว่ะ ดูซิเนี่ย ไอเพชร ไอท้อป ไอแม๊กก้อยังไม่มา" แบงค์ทำท่าเก็บของ เตรียมออกจากห้องชมรม

"ไปไหนก้อไปเลย ฉันจะไปหามิ้นล่ะนะ ใครออกทีหลังปิดห้องด้วย" น้ำตาลหยิบกระเป๋าและกำลังจะเตรียมออกจากห้องเหมือนกัน

"อ๊ากกก/อ๊ายยย" ทั้งคู่รีบแย่งกันออกจากประตูห้องชมรม แต่ก็ไม่มีใครออกจากห้องนี้ได้

เพราะต่างคนต่างกันอีกฝ่ายเอาไว้ เพราะต่างก็ไม่อยากปิดห้อง
(อันที่จริง คู่นี้เค้าไม่ยอมแพ้กันง่ายๆหรอกค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม)

"นี่ไอปลาทอง นายต้องเป็นคนปิดห้อง"

"ไม่มีทางงงงงง" แบงค์พูดพร้อมผลักน้ำตาลล้มลงไป

"โอ๊ย!!"

"เฮ้ย ยัยเพิ้ง เป็นไรป่าวอ่ะ ฉันขอโทษนะ" แบงค์พูดรัว และรีบส่งมือให้น้ำตาล

"ตาบ้าเอ๊ย ฉันบอกแล้วว่านายต้องเป็นคนปิดห้อง"ตาลจับมือ แล้วรีบผลักแบงค์ออกไป แล้ววิ่งออกจากชมรม

หายไปกับสายลม และแสงแดดในยามเที่ยง(แดดเปรี้ยงเลย) 555+

"เฮ้อ ปิดห้องอีกแร้วกรู"

__________*****************____________

ตอนเย็น

!!กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!! เสียงออดดังขึ้น พร้อมกันเสียงเฮของนักเรียนทั้งโรงเรียน (ขนาดนั้นเลยหรอ??!!)

"กลับบ้านแล้วโว๊ยยยย" แบงค์ตะโกนขึ้นมาอย่างไม่อายใคร (เอ้าก็คนอยากกลับบ้านอ่ะ)

"เหอๆ ปลาทอง นายลืมไปแล้วหรอ วันนี้ต้องไปซ้อมดนตรีบ้านท้อปอ่ะ"น้ำตาลเตือนแบงค์

"เวรกรรม โถ่ว๊อยยยยยย ลืมเลย" แบงค์ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่เซ็งมากกกกกก

"อืม นั้นรีบไปกันเหอะ" ตาลชวน

"ใครบอกฉันจะไปก่ะเธอ ยัยเพิ้ง ฉันนัดน้องขิมไว้จ้ะ ไปแล้วนะครับ"

แบงค์ทำหน้าเยาะเย้ยแล้วรีบวิ่งไปหาขิมที่หลังโรงเรียน

"แหวะ ทำเป็นพูดเพราะ เชอะ คงคิดถึงกันมากเลยมั๊งนะ รีบเชียว รีบไปมั่งดีกว่า"

"ซวยแล้ว ลืมโทรบอกแม่" น้ำตาลเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อแม่จึงหวงเป็นพิเศษ

"เทียนมี๊มี เทียนมี แต่ธูปไม่มี" เสียงเพลงรอสายของคุณแม่ของน้ำตาล

"โหยแม่ฉัน โมเดิร์นเจ็งๆ" น้ำตาลหัวเราะเสียงเพลงรอสายของแม่

"ฮาโหล มีไรลูก"

"ฮาโหล แม่หรอคะ วันนี้หนูไปซ้อมดนตรีบ้านท้อปนะคะ"

"แล้วมีใครไปมั่งอ่ะลูก มีผู้ใหญ่อยู่มั๊ย แม่ท้อปเค้าไม่งานยุ่งเหรอลูก แล้วพ่อเค้าล่ะ กลับมาจากต่างประเทศหรือยัง
แล้วถ้าซ้อมจะรบกวนคุณยายเค้ามั๊ย แล้วมีผู้หญิงด้วยรึป่าว จะไปตอนไหน
จะกลับกี่โมง ให้แม่ไปรับมั๊ยลูก
แล้วมีใครมาส่งมั๊ยลูกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"เอ่อ??????? แม่คะ คือ แป๊ปนึงนะคะ หนูจะตอบแม่ทุกคำถามเลย

เอาเป็นว่า มีผู้ใหญ่ และก้อมีผู้หญิงด้วยแล้วกันนะคะแม่ บ๊ายบายค่ะ"   ตายแล้วแม่ฉัน ถามเป็นชุดเลย

ตู๊ดดดด ตู๊ดดด ตู๊ดดดดด

"เอ้า ฮาโหล น้ำตาล ลูกๆ วางซะแระลูกชั้น" แม่พูดด้วยความเป็นห่วง

"แต่คงไม่มีอะไรหรอก เพราะทิพย์คงดูแลเด็กๆได้"

แม่ของตาลกับแม่ของท้อป เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แม่ของน้ำตาลจึงวางใจได้