คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันแรกของการพบกันที่โรงเรียน (ยังไม่100%)
ณ โรงเรียน มาโลล่าวิทยา
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของโรงเรียน จากที่ปิดเทอมหน้าร้อนมาสามเดือน
"ยัยบลู"
"ยัย นาเดีย"
"เราได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย ดีจัง"
บลูเป็นเพื่อนของฉันเองค่ะ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.1 เลย นะ หลายปีก็ลุ้นว่าจะต้องแยกห้องกันรึเปล่า เพราะอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดเลย ดวงสมพงศ์กันจริงๆเลยฉัน-o-
ห้องของฉันคือ ม.6/1 ฉันเดินเข้าหาที่นั่ง โรงเรียนนี้เข้าใช้การสุ่มเลือกว่าใครได้นั่งตรงไหน และจะแปะชื่อเอาไวที่โต๊ะ
" อะ เจอแล้ว ฉันเจอแล้วบลู ตรงนี้ไง"
ที่นั่งของฉันก๊คือติดริมหน้าต่างแถวที่สอง
"แย่จัง ของฉันอยู่ตั้งประตูหลังห้องอะ"
" น่าเสียดายจัง >3< "
พูดจบฉันก็เดินไปวางกระเป๋าที่นั่งของตัวเอง ว่าแต่โต๊ะข้างๆนี่ใครกันหว่า นวรินท์ งั้นหรอ ไม่เห็นจะรู้จักเลย สงสัยเป็นเด็กใหม่มั่ง
" ไงหล่อน เจอกันอีกแล้วนะ^o^"
เอะ!!! ทำไมเสียงคุ้นๆจัง ฉันหันไปดูปรากฎว่า
"นี่ นาย (ตุ๊ดแต๋ว) ที่เจอกันในห้างนี่น่า"
" จำได้ด้วยหรอยะ หล่อน"
" ฉันชื่อนาเดียยะ ไม่ใช่หล่อน นายมาอยู่โรงเรียนนี้ได้ยังไงเนี่ย"
"ก็พ่อ ของฉันย้ายมาทำงานแถวนี้ไงยะ ผิดด้วยหรอไง"
-o- ผิดตรงที่ว่าฉันไม่อยากเจอนายไงละ เซ็งโวยยยยยยยย
ตึก ตึก!!!
อะ คุณครูมาแล้วOoO
" นักเรียนทุกคนนั่งที่กันได้แล้ว ส่วนนักเรียนใหม่ให้ออกมาข้างหน้า"
พูดจบนักเรียนทุกคนก็นั่งที่ อีตาตุ๊ดนั่นก็เดินออกไปหน้าห้องทันที
" ต่อไปนี้ครูเป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ เรียกครูว่า ครูเก็น ในปีนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา มาแนะนำตัวให้เพื่อนรู้หน่อยสิ"
" สวัดดี เราชื่อมอส ยินดีที่รู้จักทุกคน ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะ ^^"
อีตามอสพูดจาแปลกๆนะ ไม่มีผมไม่มีครับ นี่นายเป็นตุ๊ดจริงๆใช่ไหม..>o< แต่รู้สึกว่าจะมีแค่ฉันเท่านั้นที่รู้นะ ว่าเขาเป็นตุ๊ด ดูสิ ผู้หญิงห้องเราตาเป็นประกายเพราะหลงความหล่อของหมอนี่เต็มๆเลย
=o= เฮ้อออออ หนักใจเป็นบ้า
" ไปนั่งที่ได้แล้ว มอส"
ว่าแล้วตามอสก็เดินมานั่งตรงข้างฉัน
" ชั่งโมงแรกเราจะมาคุยกันว่าปีนี้ต้องทำอะไรบ้างนะ ขอให้ทุกคนตั้งใจฟันล่ะ"
จิ้ม จิ้ม จิ้ม ใครมาจิ้มฉันเนี่ยยย
3ชั่วโมงผ่านไป
จิ้มๆๆๆ
มอสก็ยัไม่เลิกกับการจิ้มแขนฉัน =o= ฉันชักรำคาญแล้วนะยะ
"นายจิ้มแขนฉันอยู่ได้ เลิกจิ้มได้แล้ว"
"แขนเธอขาวแถมนุ่มดีอะ น่าอิจฉาจัง >o<"
อึ๋ย อีตาลามก ไม่ต้องมาทำมาอิจฉาเลย
" ทำไมมองฉันแบบนั้นยะ ฉันไม่ได้จับหน้าอกเธอสักหน่อย"
กรี๊ดดดดดดดด ขืนนายมาจับหน้าอกฉัน ฉันจะไม่ไว้ชีวิตนายเป็นอันขาด
" อย่าได้คิดเชียวนะยะอีตาบ้า"
" ฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่า อย่าคิดมากสิยะหล่อน^o^"
" บอกกี่ครั้งแล้วว่าฉันชื่อนาเดียไม่ใช่หล่อนจำเอาไว้"
สงสัยอีตานี่จะจำชื่อคนไม่เป็นนอกจากตัวเองละมั้งเนี่ย=o=
ติงต่อง ติ่งตอง
" เอาละนักเรียนไปกินข้าวกันได้แล้ว"
" ครับ/ค่ะ!!!"
ฉันรีบเก็บข้าวของแล้วเตรียมตัวไปกินข้าวกลางวัน แต่ขณะที่ฉันกำลังเดินไปหาบลู
หมับ!!!
" จะไปไหนยะ" อีตามอสจับแขนของฉันเอาไว้เพื่อไม่ให้ไปไหน แต่ปล่อยนะเฟ้ย ฉันต้องรีบไปหายัยบลูนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ (คิดไปแล้วเขาได้ยินไหมเนี่ย)
" ก็ไปกินข้าวนะสิ ถามได้"
" ฉันขอไปกินด้วยสิ"
" ไม่ได้!!!"
"ทำไมล่ะ ฉันยังไม่รู้จักใครเลยนะนอกจากหล่อนน่ะ ให้ฉันไปกินข้าวด้วยนะ"
".............. "
"ถ้าไม่ให้ฉันไป ก็จะไม่ปล่อยมือเธอนะ"
" โอ๊ยยยยยย ก็ได้..ก็ได้ "
ให้ทายว่าฉันร้องทำไม ก็จะไม่ให้ร้องได้ยังไงล่ะ อีตาตุ๊ดแต๋วนั้นมันบีบมือฉัน จนเป็นรอยแดงเหมือนเลือกซิบเลยอะ T^T แง แง ฉันก็เลยต้องพามอสไปกินข้าวด้วย
" ช้าจังเลยนะนาเดีย อ้าวนั้นมอสนี่น่า จะมากินข้าวกับพวกเราหรอ"
พอออกมาหน้าห้อง บลูที่ยื่นอยู่นานก็เอ่ยทักมอสที่เดินออกมากับฉันทันที
" อืม ฝากตัวด้วยนะ "
" จร้า เช่นกัน " หึ สนิทกันไวจังเลยนะ
ณ โรงอาหาร
" นั่งโต๊ะนี้แหละนะ ทุกคน ไปหาอะไรกินดีกว่า "
" ฉันขอนั่งข้างหล่อนนะ" มอสกระซิบข้างหูฉัน ทำให้สะดุ่งเล็กน้อย
"..............."
" ถ้าไม่ให้นั่งล่ะก็ เจอดีแน่"
" ก็..ก็ ได้"
ความคิดเห็น