ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    wonderful world โลกมหัศจรรย์ของสาวน้อยช่างฝัน

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 โลกแห่งการ์ตูน

    • อัปเดตล่าสุด 21 เม.ย. 53


    ติงต่อง  ติงต่อง

    อย่างที่รู้ๆกันอยู่ เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น หมายความว่าได้เวลาเลิกเรียนแล้ว    

         นี่เฟรน ดูรีบอร์นที่ออกใหม่รึยัง

    เสียงร่าเริงของรินหรือก็คือเพื่อนของฉันเองที่เป็นคนถาม

         ดูแล้วละสนุกมากเลยน่าจะออกใหม่เร็วๆนะ

        ออ ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ เฟรนค่ะอยู่ม.3 แล้ว  ความฝันของฉันก็คือ………

    การได้ไปโลกแห่งการ์ตูนไงละค่ะ^^  อาจจะดูเป็นความฝันลมๆแล้งๆนะค่ะ แต่ก็เชื่อว่าสักวันความฝันนี้จะกลายเป็นจริง...

         หรอ แต่มุคุโร่สู้กับเบียคุรันแทบตายแหนะแต่ก็แพ้จนได้ ฮ่าฮ่าฮ่า

         แหมรินเดี๋ยวก็ชนะ มุคุโร่เก่งจะตายจริงไหมเพิร์ล

    เพิร์ลก็เป็นเพื่อนสนิทของฉันเหมือนกันและก็มีอีฟอีกคน   สมาชิกครบแล้วดังนั้นพวกเราคือ

    การ์ตูนเรนเจอร์โฟร์ ฮ่าฮ่า^^(คิดเอาเองฝ่ายเดียว)

         ก็น่าจะ แต่โกคุเก่งกว่านะ^^“

         ว่าไงนะ มุคุโร่ต่างหากที่เก่งกว่า >o<!!!“

         ฉันว่าดีโน่นะ ใช่ไหมอีฟ รินเรพูด

         แต่ ฉันว่าฮิบารินะ

    ตอนนี้เหมือนมี กระแสไฟฟ้าปะทะกันสี่ด้านเลยทีเดียว =o=  น่ากลัวชะมัด

         เอาเถาะยังไงก็ช่าง เลิกเรียนแล้วไปกิน สโนว์ ไอซ์ กันไหม

    ฉันพูดชวนทุกคน ทุกคนชักสีหน้าที่สงบศึกแล้วหันมาตอบกับฉันว่า

         ไปสิ ^^!!!“

    ฉันกับทุกคนก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือใส่กระเป๋ากันใหญ่ แล้วก็สะพายกระเป๋าออกมาหน้าห้อง

          โป๊กกก!!!

         โอ๊ย!!! เจ็บบบบบ T^T“

    ศรีษะของฉันไปชนกับใครคนหนึ่ง ใครกันนะบังอาจทำให้คนสวยเจ็บT^T

         เดินก็หัดดูทางบ้างสิ ยัยเฉิ่มเบอะโง่เง่า

    ฉันเงยหน้าขึ้นไปดูปรากฏว่าเป็นเซรีน่าอยู่ห้องเดียวกับฉันเอง คำพูดของเธอช่างไม่ค่อยเป็นมิตรกับฉันเอาซะเลยนะT^T ว่าแต่เธอเดินมาชนฉันไม่ใช่รึ ขอโทษสักคำก็ไม่มี

         นี่....เธอต่างหากที่เดินมาชนเพื่อนฉัน เธอก็ควรจะขอโทษสิ  เพิร์ลพูดขึ้น

    โอวววว!! เพิร์ลเพื่อนรักรู้ใจฉันด้วยหรอเนี่ย  T^T ซึ้งใจจัง เพื่อนเลิฟฟฟฟฟฟ^3^

         แกว่าไงนะ

    หวา ยัยเซรีน่าโมโหแล้วทำไงดี >o<!!

         ต๊าย หยาบคาย ยัยลูกคุณหนูบ้านไร่ คิดว่าตัวเองสวยนักหรือไงยะ ยัย #/>+\@

    กรี๊ดยัยเพิร์ล แกสุดยอดมาก>_< ด่าได้รวดเร็วชนิดที่ว่ายัยเซรีน่าหน้าแดงแล้วแดงอีก เพราะความโกรธมหาประลัย-o-!!

         กรี๊ด >< มาตบกันไหมยะยัยไข่มุขอันดามัน  ว่าแล้วเซรีน่าก็เริ่มถกแขนเสื้อขึ้น

         มาสิ ยัยเซริชาลาลาล้าลาตุ้มแช่ปุ๊ดชึ่งโป๊ะ  นี่เพิร์ลเธอเรียกชื่อเขาผิดนะ= =>

          และก่อนที่ทั้งสองคนจะเปิดมวยกัน ก็จะต้องไหวครูก่อน เอ๊ย>^< ไม่ใช่ต้องพาเพิร์ลหนีออกมาก่อน ฉัน รินเร และ อีฟ จึงช่วยกันจับแขนเพิร์ลและตีโกยออกจากที่นี่ทันที

     

             ร้านสโนว์ไอซ์

     

         ทำไมพวกแกถึงไม่ให้ฉันตบกับยัยเซรีเบเบโบร่านั่นละ

    เพิร์ลพูดแล้วตักไอศรีมช้อนสุดท้าย (ของถ้วยที่สอง=[]=) เข้าปาก

         ลองตบกันสิ ได้เข้าห้องปกครองแน่นอน @_@“ อีฟพูด และขยับแว่นให้เข้าที่เข้าทาง

         ฉันอยากเล่นคอมอะ ไปเล่นที่บ้านเฟรนกันเถอะ เสียงรินเรแทรกขึ้น อืมน่าสนใจฉันยิ่งเซ็งๆอยู่

    ออ ลืมบอกไปบ้านของฉันอยู่ในซอยตรงข้ามโรงเรียนเองค่ะและร้านสโนว์ไอซ์ ก็อยู่ตรงข้ามโรงเรียนเช่นกัน

         งั้นโอเคเลย รีบๆไปกันเถอะ เดี๋ยวได้กลับบ้านค่ำกันพอดี  อีฟพูดแล้วลุกขึ้นพร้อมเพิร์ลและ

    รินเร จากนั้นทั้งสามคนก็วิ่งออกจากร้านไป

         อ่าว! เฮ้ยเดี๋ยวก่อน ฉันยังกินไม่หมดเลย แล้วใครจะจ่ายเงินละเนี่ย\ToT/“

    และก่อนที่ฉันจะวิ่งออกจากร้านตามพวกนั้นไป

          ปึ้ง!

         “225 บาท ถ้วนครับ=_=+++“

         อ๊ากกกกกก!ยัยพวกบ้า=[]=“

     

         แฮ่กๆยัยพวกแฮ่กๆบ้า ฉันต้องจ่ายแฮ่กๆและวิ่งแฮ่กๆ ฉันหอบหายใจอย่างหนัก หลังจากที่วิ่งตามพวกนี้มาทัน

         เหนื่อยก็พัก วิ่งมาหนัก พักบ้างดีกว่าชะชะช่า

    ยัยรินเร เพลงบ้าบออะไรของแกเนี่ยแฮ่กๆ =o=

         น่าๆ นี่ไงเรามาถึงหน้าปากซอยบ้านแกแล้วไง^^/“

         โอเค งั้นเข้าไปกันเลย ฉันพูดและเดินนำสามตัวปัญหาที่ตอนนี้ยังไม่คืนเงินฉันเลย พอฉันและทุกคนเดินเข้ามาเรื่อยๆ ฉันรู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติ ทำไมในซอยไม่เห็นมีใครอยู่เลยสักคน แถมยังดูมืดและเปี่ยวยังไงก็ไม่รู้ น่ากลัวแฮะ>_< และมีอีกอย่างหนึ่งที่แปลกใจ...

         เป็นอะไรรึเปล่าเฟรน ดูท่าทางคิดหนักนะเสียงของรินเรปลุกฉันออกจากภวังค์

         ฉันรู้สึกเหมือนมีใครตามเรามาความจริงรู้สึกตั้งแต่ตอนออกจากโรงเรียนแล้วล่ะ

         หรอ แต่ไม่เห็นมีใครเลยนี่  รินเรพูดต่อ

    ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ ช่วงนี้ดูการ์ตูนแนวลอบฆ่ากันมากไปหน่อย อิอิ

         ว่าแต่ คนในซอยบ้านแกหายไปไหนกันหมด ปกติคนเยอะนี่น่า

         ฉันก็สงสัยอยู่เหมือนกันแหละเพิร์ล

    หรือว่าเล่นซอนแอบกัน(คิดได้ไง) แต่ไม่น่าใช่ หรือว่ามีงานเลี้ยงกันในซอย แต่ก็ไม่ใช่อีกแหละถ้ามีฉันก็ต้องรู้สิ

    พวกเจ้าน่ะ มากับข้าซะดีๆ

         เสียงปริศนาจากใครก็ไม่รู้ดังขึ้น แล้วจู่ร่างของพวกเราก็ลอยขึ้น O[]O เหวอ ฉันบินได้

    และร่างของพวกเราถูกลอยมาหยุดอยู่ที่บ้านร้างที่อยู่ท้ายสุดของซอย

    พวกเจ้าต้องเข้าไปในนั้น

         เสียงปริศนาได้ดังขึ้นอีกครั้ง

    วาบบบบบบบ

          แสงเจิดจ้าตรงหน้าที่เกิดขึ้นทำให้ตาของฉันมองไม่เห็น   พอแสงสว่างอ่อนลงแล้ว ทำให้ฉันเห็น ผู้ชายผมเงิน มีหูหมาจิ้งจอกสองข้าง ใส่ชุดขนหนูไฟสีแดงแบบญี่ปุ่น ไม่ผิดแน่ เขาคือ... อินุยาฉะ!!!

    แต่อินุยาฉะเป็นการ์ตูนนี่น่าO_O หรือ..ว่า..ฉะ...ฉัน ..จะ....เจอตัว...กะ...การ์ตูนตัวจริง

    โอ้วววววว มายยยย กอดดดดด นี่...นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม

         อินุยาฉะ!!!“  เราทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน เพราะว่าพวกเราบ้าการ์ตูนเหมือนกันเลยเคยดูเรื่อง

    อินุยาฉะเทพอสูรจิ้งจอกเงิน แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันชอบไม่แพ้เรื่องรีบอร์นเลยนะ^^

         เก่งดีนี่ที่รู้จักข้า ก็ดีแล้วล่ะเรื่องมันจะได้เร็วขึ้น

    อินุยาฉะ....^////////^ เท่จังเลย หล่อ น่ารักที่สุดดดดดด ดูดีกว่าที่ดูในการ์ตูนอีกนะเนี่ย

         ข้ามาจากโลกแห่งการ์ตูน พระราชามีคำสั่งให้ข้ามาพามนุษย์ไปหาพระองค์ โดยด่วน

         นี่แปลว่า...โลกแห่งการ์ตูนมีอยู่จริงๆ งั้นหรอ

    อีฟ ถามอินุยาฉะด้วยความสงสัย แต่ก็มาได้มีแต่อีฟเท่านั้นที่สงสัย พวกเราทุกคนก็สงสัยเช่นเดียวกัน ไม่เคยคิดว่าโลกการ์ตูนจะมีอยู่จริง(ได้ข่าวว่าเคยคิดนะ) ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วครับพี่น้องทั้งหลาย

         ใช่  ตอนนี้พระราชาต้องการความช่วยเหลือจากพวกเจ้าน่ะ

         คนอย่างพวกเราเนี่ยนะจะไปช่วยใครได้ ขนาดตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย สงสัยพระราชาคงจะเลือกผิดคนแล้วมั้ง

          แล้วเราจะเข้าไปได้ยังไงล่ะ เพิร์ลถาม

         ก็บ้านร้างตรงหน้าพวกเจ้าเนี่ยไง หลังประตูที่ถูกปิดตายอยู่นั้นเป็นประตูมิติระหว่างโลกมนุษย์กับโลกแห่งการ์ตูน

    อินุยาฉะพูดแล้วชี้ไปทางประตูทางเข้าไปในบ้านร้างหลังที่อยู่ตรงหน้าพวกเรา

         ตกลงพวกเจ้าจะไปใช่ไหม

    เออออ..ว่าไงดีละก็ลำบากใจเหมือนกันนะ แต่นี้คือสิ่งที่ฉันรอคอยมาตลอดว่าจะได้ไป ฉะนั้น..

         ไปสิ!!!! “ พวกเราทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน

         งั้นก็อย่ามาเสียเวลาเลย เข้าไปกันดีกว่า

         แล้วจะเข้าไปยังไง คราวนี้รินเรเป็นคนเอ่ยถาม

         เดินเข้าผ่านประตูไปเลย ข้าเสกเวทย์ให้พวกเจ้าเข้าไปเอาไว้แล้วล่ะ ไม่ต้องกลัว

    =o= นายเป็นนักเวทย์ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย นายใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ไม่ใช่หรอ สงสัยเรื่องจะเพี้ยนจากเดิมไปเยอะเลยนะ คนสวยงงจัง  ?_?

         ว่าแต่พวกเจ้าชื่ออะไรกันบ้างล่ะ

         ฉันชื่อเฟรน ^^“

         เพิร์ล

         รินเร

         อีฟ 

    อินุยาฉะทำหน้างง แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ใจกับชื่อของเราสักเท่าไร

         เอาเถอะ พวกเจ้าเดินเข้าไปได้แล้ว

          อะ...อืม ฉันพูด แล้วตัดสินใจเดินเข้าไปในประตูนั่นเป็นคนแรก  พอเดินเข้าไปจู่ๆภาพทุกอย่างก็มืดสนิท สติของฉันเริ่มเลือนรางไปทุกที

    ............

    ........

    .....

        ฉันลืมตาขึ้นจากการหมดสติ

         ตื่นแล้วหรอเฟรน เป็นไงบ้าง

         ไม่เป็นอะไรหรอกรินเรว่าแค่ที่นี่คือ...

         โลกแห่งการ์ตูนไงเล่า

    ฉันมองดูรอบๆตัว ปรากฏว่าทุกอย่างเป็นการ์ตูนไปหมดเลย มันสวยและดูดีกว่าที่ฉันจินตนาการเอาไว้ซะอีก ^////////^ ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าฉันจะได้มาจริงๆ ที่ฉันอยู่ตอนนี้คงจะเป็นปราสาทเพราะดูจากรูปร่างโดยรอบของห้องที่ฉันนอนอยู่อะนะ เหมือนปราสาทยุโรปในเทพนิยายเลยละ

         ที่นี่คือปราสาทของพระราชา แกหลับไปนานกว่าคนอื่นสองชั่วโมงเลยนะ รู้รึเปล่า

         จริงหรอเนี่ย OoO แล้ว เพิร์ลกับอีฟล่ะ อยู่ที่ไหน

         อยู่กับพระราชาในห้องโถงอะนะ ฉันก็จะพาแกไปเนี่ยแหละ ตอนนี้แกฝื้แล้วไปกันเถอะ

    พระราชาจะหล่อไหมนะ -,.- (ความชั่วถูกเปิดเผย)

         เดี๋ยวสิ

         อะไรอีกละ

         ฉันยังไม่ได้..เออ.หวีผมเลย ก็แหมจะได้เฝ้าพระราชาทั้งที เข้าแบบนี้มันไม่ดีนะ

    ถ้าเกิดพระราชาหล่อ^^แล้วฉันไม่สวยได้ไงเล่าเดี๋ยวพระราชาก็ไม่เห็นความสวยของฉันน่ะสิ

    ใช่มะๆ

         ไม่ต้องแล้วพระราชารอแกนานแล้วนะไปกันเถอะ

         รินเรจับมือฉันลุกออกจากเตียงแล้วกะลากฉันมาที่ห้องโถง OoO แม่เจ้า!!! ใหญ่จริงๆห้องโถงอะไรกันเนี่ยใหญ่เท่าบ้านห้าหลัง

         ฉันเดินเข้าไปในห้องโดยมีรินเรเดินนำ ฉันเอียงหน้าขึ้นเล็กน้อยก็ได้พบกับผู้ชายอายุประมาณสามสิบต้นๆ ผมซอยสีน้ำตาล ใบหน้าดูหล่อแบบขรึม นั่งอยู่บนบันลังก์ แสดงว่าเขาคือพระราชาสินะ  ^^ หล่อจังเลย ถึงจะดูอายุมากแต่หน้าเด็กม๊ากกกมาก กรี๊ดดดดดดด(ความหื่นออกอาการ)

    ............................................................................................................................

    เป็นยังไงบ้างค่ะเบื่อกันรึยัง แต่ก็อย่าพึ่งเบื่อนะค่ะ พวกพระเอกของเรายังไม่ออกโรงเลย 
    ยังไงก็ขอบคุณนะค่ะที่อ่านมาตั้งนาน
    เม้นให้ด้วยนะค่ะT^T

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×