ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
........................................................
ในค่ำคืนที่สงบสุขวันหนึ่ง...........
“ตูม!!!!” เสียงระเบิดดังกึกก้องในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ทำให้นักเรียนที่ยังไม่กลับบ้าน ให้
ความสนใจปนตกใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้มาก ท่ามกลางฝุ่นควันได้ปรากฏร่างของคน
สองคนขึ้น เมื่อฝุ่นจางหายไปทำให้ได้เห็นร่างของบุคคลทั้งสองได้ชัดเจนยิ่งขึ้น คนแรกเป็นคาดว่าเป็นเด็ก มีเรือนผมสีขาว ดวงตาที่มีสีแดงสดกำลังสั่นระริกบ่งบอกความโกรธของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี แต่ด้วยใบหน้าที่ดูหวานทำให้บางคนคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง!
ความสนใจปนตกใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้มาก ท่ามกลางฝุ่นควันได้ปรากฏร่างของคน
สองคนขึ้น เมื่อฝุ่นจางหายไปทำให้ได้เห็นร่างของบุคคลทั้งสองได้ชัดเจนยิ่งขึ้น คนแรกเป็นคาดว่าเป็นเด็ก มีเรือนผมสีขาว ดวงตาที่มีสีแดงสดกำลังสั่นระริกบ่งบอกความโกรธของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี แต่ด้วยใบหน้าที่ดูหวานทำให้บางคนคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง!
“หือ? เนี่ยน่ะหรอโรงเรียนเอกชนเซ็นโซ” เด็กหนุ่มคนที่สองได้พูดขึ้นเขามีใบหน้าที่เหมือนกับเด็กหนุ่มคนแรกเพียงแต่สีผมที่เป็นสีดำกับดวงตาสีน้ำเงินและอายุที่ดูมากกว่าไม่กี่ปีและทั้งคู่มีหูที่ยาวบ่งบอกว่าเป็นเผ่าเอลฟ์
“นี่เจ้าจะฆ่ากันรึไงห๊า!” เด็กผมขาวพูด
“เอาน่าๆ คิดมากไปได้ท่องมนต์ผิดนิดผิดหน่อยไม่เดี้ยงหรอก” เด็กหนุ่มคนที่สองพูดแบบไม่ใส่ใจ
“เจ้าอยากตายรึไง คาโอรุ!” เด็กคนนั้นพูด
“ถ้าข้าตายก็แย่น่ะสิ” คาโอรุตอบกลับไปด้วยท่าทางที่กวนประสาทเต็มที่
"ข้าว่าเจ้าตายๆไปได้ซะก็ดีนะ เค้าบอกให้ไปที่ห้องผู้อำนวยการแล้วนี่มันอะร้ายยยย"
"ข้าว่าเจ้าตายๆไปได้ซะก็ดีนะ เค้าบอกให้ไปที่ห้องผู้อำนวยการแล้วนี่มันอะร้ายยยย"
"น่านะหยวนๆกันหน่อยสิ ซาโตรุ"คาโอรุยังพูดต่อไป
"เห้! พวกนายใช่คนที่ผู้อำนวยการนัดไว้ป่าวน่ะ" คาโอรุและซาโตรุเลิกเถียงกันแล้วหันไปทางต้นเสียงทันที
"[พวกข้าเองมีปัญหาอะไรมะ]"สองแฝดพูดขึ้นพร้อมกัน
"เอ่ออออ ท่านผู้อำนวยการเรียกพบน่ะ" คนที่มาใหม่รีบตอบ
"เห้ๆเจ้าชื่ออะไรน่ะ บอกหน่อยสิๆ"คาโอรุพูดขึ้น
"อ่าผมชื่อเบต้า อยู่ปี 4 น่ะ"เบต้าเริ่มแนะนำตัว เขามีรูปร่างผอมบาง ผิวสีขาว ใบหน้าหวานเหมือนผุ้หญิง ผมสีเขียวทอประกายปรกหน้าเล็กน้อยด้านหลังออกกระเซิงยาวระต้นคอ ตาสีเขียวมรกต หน้าตาพอถูไถก็ไม่ถึงหน้าตาดี ในมือมีกองเอกสารกองหนาๆ คาดว่าเป็นหนึ่งในสภานักเรียนเพราะสวมปลอกแขนอยู่แต่ที่น่าแปลกคือ.....ทำไมต้องอยุห่างจากพวกเราขนาดนั้นนนน!
"...งั้นหรอแล้วห้องผู้อำนวยการไปทางไหนล่ะ" ซาโตรุพูดขึ้น
"นายเห็นระเบียงตรงนั้นมั้ยเดินไปตรงนั้นแล้วเลียวขวาประตูที่ใหญ่ที่สุดนะ" เบต้าพูดพร้อมชี้บอกทาง
เมื่อซาโตรุรู้ทางแล้วจึงกระชากตัวคาโอรุไปที่ห้องผู้อำนวยการทันที
"แล้วเจอกันนะเบต้า~"คาโอรุตะโกนบอกเบต้าก่อนที่จะโดนซาโตรุใช้สันมือฟาดเข้าที่ใบหน้าจังๆหนึ่งที
"มันเจ็บนะ!"คาโอรุตะโกนใส่หน้าของซาโตรุก่อนจะรีบหดหัวกลับเพราะรังสีอำมหิตที่เริ่มกระจายออกมา
........................................
หน้าห้องผู้อำนวยการ (ที่อลังการงานสร้าง - -)
"โห ~ ซาโตรุถ้าเราเอาประตูนี่ไปขายจะได้กี่โกลอ่ะ" คาโอรุถามเมื่อมองประตูที่ประดับไปด้วยเพชรนานาสี
"คงประมาน 50 ล้านโกลได้นะ"ซาโตรุเริ่มเห็นด้วยกับคาโอรุเพราะถ้าเอาไปขายจริงๆคงได้มากกว่านั้น
"พวกเธอจะยืนอยุที่ประตูอีกนานมั้ย" เสียงที่ฟังดูทรงอำนาจดังขึ้นมาจากข้างในห้องทำให้ทั้งคู่ที่ยืนวิจารประตูอยู่สะดุ้งสุดตัวก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปแล้วต้องพบว่าข้างในนั้นไม่ต่างจากข้างนอกเท่าไหร่เลย
"พวกเธอคงไม่คิดจะเอาประตูไปขายใช่มั้ย?"คำถามนี้ทำให้ทั้งสองยิ้มเจื๋อนๆเพราะเพิ่งคิดไปแหมบๆ
"เอาล่ะวันนี้พวกเธอคงจะเหนื่อยฉันไม่พูดอะไรมากนักหรอก ตอนนี้โรงเรียนเรายังไม่เปิดภาคเรียนพวกเธอก็ไปสำรวจโรงเรียนให้ทั่วซะล่ะจะได้ไม่หลงทาง แต่ทางที่ดีพวกเธอควรหาคนนำทางไปด้วยล่ะ ไม่งั้นคงหลงทางจริงๆแน่"
ท่านผู้อำนวยการพูดพร้องกับเดินไปหยิบต่างหูสีดำกับสีขาวแล้วนำมามอบให้กับพวกเขาพร้อมอธิบาย
"นี่คือต่างหูที่พวกเธอต่องใช้เพราะมันจะบ่งบอกถึงหอพักและเป็นที่เก็บของๆพวกเธอ"
พอพูดจบก็ดีดนิ้วแล้วเครื่องแบบกับใบรายการหนังสือและแผนที่โรงเรียนก็โผ่ลมาจนทั้งสองเกือบรับไม่ทันส่วนซาโตรุเริ่มเบ้ปากเพราะผู้อำนวยการพูดมากจนเขาเริ่มเบื่อ
"เอาล่ะไปได้แล้ว"
ทั้งสองโค้งให้กับผู้อำนวยการก่อนจะหันหลังเดินออกจากประตูไป
"[จากนี้ไปต้องสนุกแน่ๆ]"ทั้งคู่พูดพร้อมกันก่อนจะยิ้ม
...............................................
"เห้! พวกนายใช่คนที่ผู้อำนวยการนัดไว้ป่าวน่ะ" คาโอรุและซาโตรุเลิกเถียงกันแล้วหันไปทางต้นเสียงทันที
"[พวกข้าเองมีปัญหาอะไรมะ]"สองแฝดพูดขึ้นพร้อมกัน
"เอ่ออออ ท่านผู้อำนวยการเรียกพบน่ะ" คนที่มาใหม่รีบตอบ
"เห้ๆเจ้าชื่ออะไรน่ะ บอกหน่อยสิๆ"คาโอรุพูดขึ้น
"อ่าผมชื่อเบต้า อยู่ปี 4 น่ะ"เบต้าเริ่มแนะนำตัว เขามีรูปร่างผอมบาง ผิวสีขาว ใบหน้าหวานเหมือนผุ้หญิง ผมสีเขียวทอประกายปรกหน้าเล็กน้อยด้านหลังออกกระเซิงยาวระต้นคอ ตาสีเขียวมรกต หน้าตาพอถูไถก็ไม่ถึงหน้าตาดี ในมือมีกองเอกสารกองหนาๆ คาดว่าเป็นหนึ่งในสภานักเรียนเพราะสวมปลอกแขนอยู่แต่ที่น่าแปลกคือ.....ทำไมต้องอยุห่างจากพวกเราขนาดนั้นนนน!
"...งั้นหรอแล้วห้องผู้อำนวยการไปทางไหนล่ะ" ซาโตรุพูดขึ้น
"นายเห็นระเบียงตรงนั้นมั้ยเดินไปตรงนั้นแล้วเลียวขวาประตูที่ใหญ่ที่สุดนะ" เบต้าพูดพร้อมชี้บอกทาง
เมื่อซาโตรุรู้ทางแล้วจึงกระชากตัวคาโอรุไปที่ห้องผู้อำนวยการทันที
"แล้วเจอกันนะเบต้า~"คาโอรุตะโกนบอกเบต้าก่อนที่จะโดนซาโตรุใช้สันมือฟาดเข้าที่ใบหน้าจังๆหนึ่งที
"มันเจ็บนะ!"คาโอรุตะโกนใส่หน้าของซาโตรุก่อนจะรีบหดหัวกลับเพราะรังสีอำมหิตที่เริ่มกระจายออกมา
........................................
หน้าห้องผู้อำนวยการ (ที่อลังการงานสร้าง - -)
"โห ~ ซาโตรุถ้าเราเอาประตูนี่ไปขายจะได้กี่โกลอ่ะ" คาโอรุถามเมื่อมองประตูที่ประดับไปด้วยเพชรนานาสี
"คงประมาน 50 ล้านโกลได้นะ"ซาโตรุเริ่มเห็นด้วยกับคาโอรุเพราะถ้าเอาไปขายจริงๆคงได้มากกว่านั้น
"พวกเธอจะยืนอยุที่ประตูอีกนานมั้ย" เสียงที่ฟังดูทรงอำนาจดังขึ้นมาจากข้างในห้องทำให้ทั้งคู่ที่ยืนวิจารประตูอยู่สะดุ้งสุดตัวก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปแล้วต้องพบว่าข้างในนั้นไม่ต่างจากข้างนอกเท่าไหร่เลย
"พวกเธอคงไม่คิดจะเอาประตูไปขายใช่มั้ย?"คำถามนี้ทำให้ทั้งสองยิ้มเจื๋อนๆเพราะเพิ่งคิดไปแหมบๆ
"เอาล่ะวันนี้พวกเธอคงจะเหนื่อยฉันไม่พูดอะไรมากนักหรอก ตอนนี้โรงเรียนเรายังไม่เปิดภาคเรียนพวกเธอก็ไปสำรวจโรงเรียนให้ทั่วซะล่ะจะได้ไม่หลงทาง แต่ทางที่ดีพวกเธอควรหาคนนำทางไปด้วยล่ะ ไม่งั้นคงหลงทางจริงๆแน่"
ท่านผู้อำนวยการพูดพร้องกับเดินไปหยิบต่างหูสีดำกับสีขาวแล้วนำมามอบให้กับพวกเขาพร้อมอธิบาย
"นี่คือต่างหูที่พวกเธอต่องใช้เพราะมันจะบ่งบอกถึงหอพักและเป็นที่เก็บของๆพวกเธอ"
พอพูดจบก็ดีดนิ้วแล้วเครื่องแบบกับใบรายการหนังสือและแผนที่โรงเรียนก็โผ่ลมาจนทั้งสองเกือบรับไม่ทันส่วนซาโตรุเริ่มเบ้ปากเพราะผู้อำนวยการพูดมากจนเขาเริ่มเบื่อ
"เอาล่ะไปได้แล้ว"
ทั้งสองโค้งให้กับผู้อำนวยการก่อนจะหันหลังเดินออกจากประตูไป
"[จากนี้ไปต้องสนุกแน่ๆ]"ทั้งคู่พูดพร้อมกันก่อนจะยิ้ม
...............................................
จบบทนำซะที!แต่งเป็นเรื่องแรกไม่รู้ว่าจะสนุกป่าว - -"
เดวจะมาอัพภายหลังนะคะช่วงนี้งานเยอะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น