[Fic Undertale all au] Hey guys! ขออยู่อย่างสงบทีเถอะ (BL&NL)

ตอนที่ 6 : CHAPTER 06 | ภารกิจจับฆาตกร Re

     หลายวันผ่านไปหลังเหตุการณ์กำจัดแอรอน ทางฝั่งนั้นก็ไม่ส่งคนมายุ่งวุ่นวายกับพวกเธออีก

     และทางตำรวจก็ยังไม่สามารถจับตัวฆาตกรต่อเนื่องที่ก่อเหตุแถวๆโรงเรียนได้ ซ้ำร้ายยังมีเหยื่อเพิ่มขึ้นมาสามราย มนุษย์สองคนกับมอนสเตอร์อีกหนึ่ง

     ชาวบ้านต่างคิดไปต่างๆนาๆว่าฆาตกรคือมอนสเตอร์ แต่ก็มีบางส่วนที่คอยปกป้องและคิดว่าคนร้ายไม่ใช่มอนสเตอร์

     ก็แค่ส่วนน้อยน่ะนะ

     ตำรวจของโลกมนุษย์นั้นต่างไม่มั่นใจว่าคนร้ายคือมอนสเตอร์หรือมนุษย์ พวกเขาจึงต้องจำใจไปขอความช่วยเหลือจากเหล่ารอยัลการ์ด

     หากคนร้ายคือมนุษย์ ทางตำรวจจะจัดการดำเนินคดีตามกฎหมาย และหากคนร้ายคือมอนสเตอร์ ทางรอยัลการ์ดจะเป็นคนจัดการเอง

     และข้อมูลเดียวที่ทั้งสองกลุ่มรู้ก็คือเหยื่อส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงผิวขาว ผมสีน้ำตาลหรือดำ

     มันดูเข้าเค้าใครแถวๆนี้ใช่ไหมล่ะ?

     "ก็อย่างที่ฉันบอกนั่นแหละ พวกเราจึงคิดว่าอยากจะให้เธอมาเป็นเหยื่อล่อ" อันไดย์ พูดขึ้นมาพลางลอบมองหญิงสาวที่นั่งหน้าบึ้ง

     ในตอนนี้เหล่ารอยัลการ์ด พวกแซนส์ และแอสเรียลกับฟริกส์นั่งล้อมรอบโซฟาที่นิกซ์กับนอกซ์นั่งอยู่

     "และฉันก็ขอตอบกลับไปว่า ไม่" นิกซ์ยกมือขึ้นกอดอก "ฟริกส์ก็ทำได้ ทำไมถึงต้องเลือกฉัน"

     "เพราะเธออึด ถึก ทน และทักษะการต่อสู้ก็เข้าขั้นสุดยอด"

     "โอ้ใช่ และฟริกส์คือคนที่เคยเอาตัวรอดจากพวกนายมาได้" นอกซ์ที่นิ่งมานานเอ่ยออกมา

     หลายๆคนนิ่งไป ซึ่งมันคือเรื่องจริงอย่างที่นอกซ์บอก เพราะฟริกส์นั้นตอนที่ตกมายังโลกใต้พิภพ เธอสามารถเอาตัวรอดจากเหล่ามอนสเตอร์ที่พยายามฆ่าเธอได้

     ซึ่งมันหมายความว่าเธอไม่ได้อ่อนแอ

     "เธอเป็นคนเดียวที่ทำได้นิกซ์" อันไดย์แทบจะกราบขอร้อง "ราชินีทอเรียลคงไม่ยอมหรอก"

     เป็นเหตุผลที่พอฟังขึ้น นิกซ์คิดอย่างนั้น เธอปรายตามองทุกๆคน แต่ว่านะ—

     "แล้วพวกนายคิดว่าคุณทอเรียลจะยอมให้คนเจ็บอย่างฉันทำงั้นเหรอ?"

     ทุกคนนิ่งเงียบไปอีกครั้ง แม้แต่แซนส์ สแวปพาไพรัส และแอสเรียล ยังเหงื่อตก

     เพราะสิ่งที่เธอพูดมานั้นเป็นความจริง ราชินีทอเรียลไม่มีทางให้นิกซ์ทำเด็ดขาด และแน่นอนเธอก็ไม่ยอมให้ฟริกส์ทำเช่นกัน

     นิกซ์ถอนหายใจออกมา "เอางั้นก็ได้ ฉันจะยอมช่วย"

     ทุกๆคนต่างยิ้มดีใจเมื่อหญิงสาวตรงหน้ายอมช่วยเหลือ และต้องกลับมาหน้าซีดเผือกเหมือนเดิมเมื่อเธอเอ่ยประโยคต่อมา

     "แลกกับช็อคโกแลตห้าแพ็ค"

     "อย่าลืมนะว่าแผนจะเริ่มตอน19:00น."

     นิกซ์นึกไปถึงคำพูดของอันไดย์ที่บอกก่อนที่เธอจะไปซ่อนตัว ตอนนี้เธออยู่ในชุดเปิดไหล่สีดำกับกางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าบูทสั้นสีดำพอให้เคลื่อนไหวสะดวก แน่นอนว่าเป็นฝีมือของเมตตาตอน

     และเนื่องจากผมของเธอนั้นสั้นเกินไปจึงจำเป็นที่จะต้องใส่วิกผม ซึ่งเธอไม่ค่อยชอบมันซะเท่าไหร่

     แผนที่อันไดย์บอกเธอมานั้นคือให้เธอไปสถานที่ที่เหยื่ออยู่ล่าสุด ซึ่งก็คือสถานบันเทิงชั้นใต้ดิน

     แต่เธอไม่จำเป็นต้องไปที่ชั้นใต้ดินก็ได้ ขอแค่อยู่หน้าร้านของสถานที่นั้นก็พอ

     "ติดมันไว้ตรงนี้" แอสเรียลใส่ต่างหูที่เป็นอุปกรณ์สอดแนมให้เธอ "แซนส์กับสแวปพาไพรัสจะคอยสังเกตการณ์บนดาดฟ้าของตึกแถวนี้ พวกรอยัลการ์ดก็จะคอยซุ้มโจมตีกับพวกตำรวจ ส่วนฉัน นอกซ์และที่เหลือจะคอยเฝ้าดูอยู่ในรถตู้"

     แอสเรียลพูดออกมายาวเหยียด นิกซ์ทำเพียงแค่พยักหน้าให้และมองไปด้านบนที่มีแซนส์กับสแวปพาไพรัสในร่างมนุษย์ยืนอยู่

     นิกซ์หันมามองแอสเรียลอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายจับไหล่

     "จำไว้นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้ตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือทันที" แอสเรียลมองเพื่อนสาวด้วยสายตาจริงจัง "ยิ่งตอนนี้เธอพยายามปกปิดพลังของตัวเองอยู่ด้วย เข้าใจใช่ไหม?"

     นิกซ์ยกยิ้ม "อือ— เข้าใจแล้ว"

     แอสเรียลที่วางใจว่าเธอจะทำตามที่บอกจึงขับรถออกไปสมทบกับพวกนอกซ์ หลังแอสเรียลออกไปได้ไม่นานก็มีชายแปลกหน้าในชุดโทนมืดเดินเข้ามาหาเธอ

     "ถ้าไม่รังเกียจอะไร เราไปต่อด้วยกัรดีไหมครับ? คุณคนสวย"

     เธอมองอีกฝ่ายที่เดินเข้ามาคุยกับเธอ จมูกสูดดมกลิ่นที่มีติดตัว

     เลือด? ดูท่าคงจะเป็นหมอนี่สินะ แถมออร่าที่น่าสะอิดสะเอียนนั่นอีก

     "โอ้! แน่นอนค่ะสุดหล่อ" นิกซ์ตอบกลับไปเสียงหวานด้วยเทคโนโลยีเปลี่ยนเสียงของอัลฟี้

     แหง่ล่ะ ปกติเธอเสียงทุ้มไม่ต่างจากผู้ชาย

     "ผมชื่อเจฟนะครับ" เขากล่าวแล้วเดินนำทางพาเธอไป

     "นิกซ์ค่ะ ว่าแต่คุณมาแถวนี้ปล่อยเหรอคะ?" เธอลอบสังเกตชายตรงหน้า อีกฝ่ายแต่งตัวที่ออกจะมิดชิด

     "ใช่แล้วครับ ผมชอบมากับเพื่อนเป็นประจำ"

     เธอเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เพื่อนงั้นเหรอ? หรือว่าฆาตกรจะมีกันสองคน

     เจฟลอบเข้าไปทางด้านหลังของนิกซ์ที่มัวแต่จมอยู่กับความคิดของตัวเองอย่างเงียบเชียบ ทันทีที่นิกซ์ได้สติกลับมาเธอก็ถูกต่อยเข้าที่ท้องทันที

     ผั๊วะ!

     "อึก—!"

     เจฟผลักร่างของนิกซ์ชิดกำแพงตรอกซอย มือหนาบีบเข้าที่คอของหญิงสาวหมายจะให้ขาดอากาศตาย

     "อ่อก—!" นิกซ์จับที่แขนของเจฟและบีบมันแน่น เธอยกขาขึ้นมาถีบเข้าที่ท้องจนชายหนุ่มกระเด็น

     หญิงสาวรีบกอบโกยอากาศแล้วตะโกนเรียกหาเพื่อนโครงกระดูกทั้งสอง "แซนส์! พาพี้! ได้ยินฉันไหม!?"

     ไม่มีเสียงของใครตอบกลับมา นิกซ์สถบคำหยาบคายแล้วรีบวิ่งออกมาจากจุดนั้น

     "ยัยเด็กเวรนี่!!!"

     นิกซ์ที่วิ่งไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่นักก็ต้องล้มลงไปเมื่อมีบางสิ่งกระชากขา

     หนวดปลาหมึก!? อีกคนคือมอนสเตอร์สินะ

     "ระวังด้วย ยัยนี่แรงเยอะมากแจ็ค" เจฟที่ตามมาสมทบกับเพื่อนหนุ่มมอนสเตอร์ปลาหมึกเอ่ย

     แจ็คพยักหน้านิ่งๆ ทั้งสองค่อยๆเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว แต่นิกซ์นั้นหยิบมีดสั้นที่ซ่อนไว้ในรองเท้าบูทออกมาตัดหนวดปลาหมึกขาดฉับ!อย่างรวดเร็ว

     ทั้งสองพุ่งเข้าใส่หญิงสาวที่ลุกขึ้นมา เธอเลี้ยวตัวหลบคมมีดของเจฟและเตะอัดเข้าที่ท้องจนกระเด็นไปชนกับแจ็ค

     ในช่วงที่สองคนนั้นยังไม่ลุกขึ้น เธอจึงฉวยโอกาสนี้วิ่งหนีทันที

     ย้อนกลับไปไม่กี่นาทีก่อน

     แซนส์มองนิกซ์ที่กำลังเดินตามชายแปลกหน้า เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาอันไดย์เพื่อส่งข่าว

     "อันไดย์ ตอนนี้นิกซ์กำลังเดินตามชายที่คาดว่าจะเป็นคนร้ายไปแล้ว"

     "โอเค เข้าใจแล้ว"

     "ฉันจะคอยตาม---!" เสียงของแซนส์ขาดห้วงเมื่อจู่ๆก็มีบางสิ่งบางอย่างพุ่งใส่

     "แซนส์! เกิดอะไรขึ้น!?" อันไดย์ตะโกนเสียงดังลั่นเมื่อยู่ๆเพื่อนของเธอก็เงียบไป

     "มีปัญหานิดหน่อย คนร้ายมีกันสองคน แค่นี้ก่อนนะอันไดย์" 

     แซนส์พูดอย่างรัวๆใส่ปลายสายก่อนที่เขาจะวางสายไป แซนส์เทเลพอร์ตหลบหนวดหมึกที่พุ่งใส่เขาอีกครั้ง ตาข้างซ้ายของเขาเรืองแสงพร้อมแกสเตอร์บลาสเตอร์ที่ยิงใส่ชายในเงามืด

     สแวปพาไพรัสที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตามมาสมทบ เขาเสกกระดูกขึ้นจากพื้นที่ที่ชายปริศนายืนอยู่

     ชายมอนสเตอร์ปลาหมึกกระโดดหลบกระดูกและเสกหนวดปลาหมึกขนาดยักษ์ขึ้นมากันแกสเตอร์บลาสเตอร์

     "ยัยเด็กเวรนี่!!!"

     ชายดังกล่าวชะงักเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเพื่อนตัวเอง เขาเสกหนวดปลาหมึกล่อแซนส์กับสแวปพาไพรัส แล้วลงจากดาดฟ้าไปช่วยเพื่อนทันที

     ตู้ม!

     แซนส์กับสแวปพาไพรัสรีบทำลายหนวดปลาหมึกทิ้ง

     "รีบไปช่วยนิกซ์กัน!" สแวปพาไพรัสพูดขึ้นอย่างร้อนรน แล้วทั้งสองก็เทเลพอร์ตหายไปในพริบตา

     ทางด้านของนิกซ์นั้นเธอกำลังวิ่งลัดเลาะไปตามซอยต่างๆเพื่อหลบหนีฆาตกรทั้งสอง

     แต่ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะโชคร้ายไปหน่อยเนื่องจากเธอวิ่งมาเจอกับทางตัน

     นิกซ์หันหลังเตรียมวิ่งกลับไปทางเดิมแต่ถูกฆาตกรทั้งสองไว้ก่อน 

     เธอกำมีดไว้แน่น ฆาตกรสองคน เป็นไงเป็นกันล่ะวะ!

     ทั้งสามเตรียมพร้อมพุ่งเข้าหากัน แต่จู่ๆก็มีหอกสีฟ้าใสถูกขว้างมาคั้นกลาง และแซนส์กับสแวปพาไพรัสที่เทเลพอร์ตมาบังตัวนิกซ์ไว้ ส่วนด้านหลังนั้นก็มีพวกตำรวจกับรอยัลการ์ดล้อมเต็มไปหมด

     นิกซ์ถอนหายใจเมื่อทุกอย่างจบลง วันนี้เธอเสียพลังงานไปกับการวิ่งไปเยอะพอสมควร สาวผมดำเดินตรงไปหาพี่ชายที่ยืนรอแถวๆรถตำรวจ

     หางตาเหลือบไปเห็นมีดที่คุ้นเคย

     "มีดนี้เป็นของใคร?" เธอถามเจฟกับแจ็คทันที

     "ของฉัน เมื่อหลายวันก่อนมีคนจ้างให้ฉันฆ่าคน" เจฟพูดขึ้นมา "แต่ฉันจำหน้าไม่ได้ จำได้แค่ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงผมดำไม่ก็น้ำตาลนี่แหละ"

     อ๋อ ที่แท้ก็ทำเพราะมีคนจ้างนี่เอง

     นิกซ์มองเข้าไปในดวงตาของเจฟ "ใครคือคนจ้าง?"

     "พวกเราไม่รู้ อีกฝ่ายแต่งตัวมิดชิดมาก"

     นิกซ์ที่เห็นว่าสองคนนี้ไม่ได้มีค่าอะไรแล้วก็ปล่อยให้ตำรวจกับรอยัลการ์ดจัดการต่อ

     ชายหนุ่มผมดำมองน้องสาวของตัวเองที่ค่อนข้างจะหัวเสียและหันกลับไปมองฟริกส์

     ฟริกส์ยืนก้มหน้านิ่งๆ มือกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ดวงตาสีแดงภายใต้เส้นผมนั้นวาวโรจน์

     นอกซ์เดินเข้าไปใกล้ๆ "โกรธอะไรกันล่ะ? หรือว่า—"

     หญิงสาวผมสีน้ำตาลสะดุ้งโหยงตกใจเมื่อคนที่เธอไม่คิดว่าจะคุยด้วยคุยกับเธอ ใบหน้าหวานซีดเผือกลง

     "โกรธที่เธอไม่สามารถกำจัดน้องสาวฉันได้?"

     ใบหน้าของนอกซ์เรียบนิ่งจนน่ากลัวต่างจากปกติที่เขามักจะอารมณ์ดีตลอด นัยน์ตาของนอกซ์เปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมออร่าบางอย่างที่ออกมาจากตัวเขา

     ฟริกส์เผลอกลั้นหายใจอย่างลืมตัว แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเพราะนอกซ์หันไปสนใจแอสเรียลที่พึ่งขับรถถึง

     นอกซ์มองแอสเรียลบ่นนิกซ์เหมือนแม่ดุลูก เขาเหลือบมองฟริกส์ด้วยหางตา

     "แล้วก็— อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอเป็นคนบงการเรื่องทั้งหมด ไม่ว่าจะพวกที่ทำร้ายนิกซ์หรือไอ้เวรสองคนนี้"

     ว่าจบเขาก็เดินไปหาน้องสาวและแอสเรียลโดยทิ้งฟริกส์ไว้

     ฟริกส์กำหมัดแน่น ร่างเล็กตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ

     เธอคิดผิดมาตลอดว่าควรจัดการยัยผู้หญิงนั่น! ฟริกส์กุมใบหน้าครึ่งหนึ่ง ตาเหล่มองชายร่างสูง

     ก็กะว่าจะจัดการที่หลังสักหน่อย ดูแล้วเธอคงจะต้องเปลี่ยนแผน

     "นี่ เจ็บมากไหม?" แอสเรียลเอ่ยถามเพื่อนสาว มือที่ปกคลุมด้วยเส้นขนสีขาวลูบที่คออีกฝ่ายเบาๆ

     ที่คอของนิกซ์นั้นเป็นรอยมือและช้ำจนน่ากลัว แอสเรียลแสดงสีหน้าเป็นกังวลจนเห็นได้ชัด เนื่องจากเขากลัวเพื่อนคนสำคัญของตัวเองจะเป็นอะไร

     นิกซ์ยกมือลูบต้นคอ "ไม่มากเท่าไหร่ แต่คงจะช้ำไปเป็นอาทิตย์เลย"

     "อย่าให้คุณทอเรียลเห็นล่ะ" นอกซ์เดินเข้ามากอดคอแพะหนุ่มจากด้านหลัง "ถ้าเธอเห็นเข้าล่ะก็คงซวยกันหมด"

     เหล่ามอนสเตอร์ทั้งหลายที่อยู่แถวนั้นพากันขนลุกซู่ ทุกคนต่างรู้ซึ้งถึงความน่ากลัวเวลาทอเรียลองค์ลงได้เป็นอย่างดี

     ขนาดราชาแอสกอร์ยังทำอะไรไม่ได้เลย

     "เนี๊ยะแฮ่ๆ พาไพรัสผู้ยิ่งใหญ่คนนี้จะให้เธอยืมผ้าพันคอแล้วกันนะ"

     "ขอบคุณพาไพรัส" นิกซ์กล่าวขอบคุณพาไพรัส

     หญิงสาวผมดำยกมือขึ้นปิดปากหาว

     "กลับกันเถอะ ฉันรู้สึกไม่ไหวแล้ว"

     ทุกคนต่างพากันแยกย้ายกลับบ้านของตัวเอง นิกซ์ที่กำลังก้าวขาขึ้นรถแอสเรียลชะงักลงเมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนจ้องมองมาทางนี้

     แต่เมื่อเธอหันกลับไปมองก็พบเพียงแต่ความว่างเปล่า

     "มีอะไรรึเปล่า?" นอกซ์เอ่ยถามน้องสาวของตน เธอทำเพียงส่ายหน้าให้แล้วขึ้นรถไป

     หลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกไปได้ไกล ของเหลวปริศนาสีดำคล้ายน้ำหมึกก็ก่อตัวเป็นรูปร่างคล้ายชายร่างสูงในชุดสีดำขาว อีกฝ่ายเป็นมอนสเตอร์โครงกระดูกที่หัวของเขามีรอยร้าวลากยาวเล็กน้อย

     เขาฉีกยิ้มอย่างมีเลศนัย

     "ไม่มีใครสามารถเก็บความลับได้ตลอดไป ฉันก็เคยสอนไปแล้วไม่ใช่รึไงนะ?"

     มือยกขึ้นกุมคาง "เอาเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งเรื่องนี้"

     "แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็คงต้องหวังว่าเธอจะไม่พังทลายลงอีกครั้ง"

     ว่าจบตัวเขาก็เปลี่ยนเป็นของเหลวสีดำแล้วหายวับไปในทันที

     Talk :

     เนื่องจากไม่รู้จะตั้งชื่อฆาตกรทั้งสอง(ตัวประกอบ)ว่ายังไง ทางเราจึงยืมชื่อมาจากCreepypastaมาค่ะ! แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกครีปี้พาสต้านะคะ แค่เอาชื่อมาใส่ไว้เฉยๆเอง

     ซึ่ง เจฟ ก็มาจากพ่อหนุ่มนักฆ่าปากฉีกอย่าง Jeff The Killer

     และ แจ็ค ก็มาจากพ่อหนุ่มพูดน้อยกินไตอย่าง Eyeless Jack (หรือEJนั่นเองค่ะ)