ลำดับตอนที่ #68
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : Titanium [ P'Faren Quest ]
พอดีได้รับคำถามจากพี่ฟาเรนสุดสวย
( นานๆ พี่แกจะออน ต้องยอไว้ก่อน กร๊ากกกกกกกก )
" ทำไมมิสชงถึงกลัวแฝดหัวขาวจังเลย ? "
นั่นสิเนอะ ... ทำไมวะ ;w; ปมวัยเด็กล่ะมั้ง ( ตอนนี้ 14 ก็ยังเด็กครับ /มิสชง )
ก็เลยเอามาตีแผ่เหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆของมิสชงล่ะค่ะ เอนทรี่นี้
จัดไป !!!!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
... เรื่องราวนี้เกิดขึ้นก่อนหน้าที่มิสชงจะได้เจอโอบานะ ...
" มิสชง... วันนี้พ่อแม่จะไปงานสังสรรค์ในวงการ ลูกก็ต้องไปด้วยนะ "
นั่นเป็นคำประกาศิตจากท่านพ่อที่บอกกล่าวกับมิสชงในวันที่อากาศร้อนจนจะเป็นลมได้
ทำให้มิสชงต้องลุกขึ้นแต่งตัวอย่างเป็นทางการ
ส่วนไอ้งานสังสรรค์ในวงการอะไรนั่นก็เป็นวงการมาเฟียที่พ่อทำงานอยู่นั่นเอง
และแน่นอนว่าไม่ใช่มีแค่เขาคนเดียวที่ไป แต่มีพี่สาว และน้องสาว รวมทั้งเพื่อนสนิทอีกคนไปด้วย
เพราะครอบครัวของพวกเขามันมาเฟียชื่อดังนี่นะ ...
...
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนกลางคืน
พ่อแม่ก็พาไปงานจริงๆตามคำกล่าวจากหลายบรรทัดข้างต้น
แต่คราวนี้ช่างน่าแปลกที่เห็นมาเฟียคนอื่นพาลูกมาด้วย ... แถมเป็นลูกแฝดหญิงชาย
ผมก็ยังเป็นสีขาวอีกซะด้วย มันเลยดึงดูดสายตามาก ...
" มิสชง... ? "
คนผมส้มถูกดึงสติกลับมาด้วยเสียงเรียกของเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆเขา
" หา ? "
และเขาก็ขานรับกลับไป แต่สายตาก็ยังไม่ละไปจากคู่แฝดที่หันมายิ้มให้เขา
" พ่อนายเรียกแน่ะ "
สิ้นคำพูดของสาวผมแดงข้างๆ มิสชงก็พยักหน้าแล้วเดินไปหาพ่อของตัวเอง
ชายร่างสูงในชุดสูทมาดเท่ห์ ข้างกายมีหญิงสาวที่งามเพียบพร้อม และมีรอยยิ้มที่สวยบาดตา
... พวกเขาทั้งคู่ก็คือพ่อแม่ของเด็กชายผมสีส้ม ...
" มาแล้วเรอะ... มิสชง... นี่คุณ... "
มิสชงไม่ทันได้ฟังประโยคแนะนำที่พ่อพูด เพราะเขาเพิ่งสังเกตว่าข้างตัวของชายคนที่พ่อกำลังแนะำนำ
มีเด็กฝาแฝดหัวสีขาวสองคนที่กำลังยิ้มให้เขา
" แล้วก็นี่นะ... อีสเท่น แล้วก็เซนีว่า รู้จักกันไว้ เขาเป็นรุ่นพี่ของลูกน่ะ "
มิสชงมองคู่ฝาแฝดชายหญิง เจ้าของชื่ออีสเท่น และเซนีว่าพร้อมทั้งยกยิ้มเสแสร้งตามปกติ
" สวัสดีครับ "
มิสชงพูดพร้อมรอยยิ้มเสแสร้ง ก่อนจะยกมือไหว้พ่อแม่ของคู่แฝด
... ลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี ...
" ตั้งแต่วันนี้ไปอีสเท่น กับเซนีว่าจะมาพักบ้านเราสักระยะ เพราะพ่อมีธุระกับคุณลุง... "
พ่อของมิสชงยังพูดต่อไป
แต่สติของเด็กชายผมสีส้มถูกดึงวูบหายไปตั้งแต่วินาทีที่สบตาสีม่วงคู่สวยของเด็กแฝดทั้งสอง
" ... ฝากตัวด้วยนะจ๊ะ "
เสียงพูดของทั้งคู่ไพเราะราวบทเพลงที่ก้องกังวาน ...
...
และหลังจากจบงานเลี้ยงคืนนั้น
อีสเท่นและเซนีว่าก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านของมิสชงจริงๆตามที่พ่อบอก
ทั้งคู่เป็นคนยิ้มเก่ง และมักจะชวนมิสชงเล่นเกมส์อยู่เสมอ รวมทั้งชวนอ่านหนังสือเล่นนู้นนี่
" ดีใจจังเลยค่ะ ที่พี่ยอมออกมาเล่นบ้าง "
เหมย(ในตอนที่ยังรักและเคารพพี่ชายอยู่บ้าง) กล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
คงปฏิเสธไม่ได้ว่าตั้งแต่อีสเท่นและเซนีว่าเข้ามาในบ้านหลังนี้ จากนีทห้องก็เริ่มเปิดตัวให้โลกรู้บ้าง
" นั่นสินะ... ขอให้ออกมาเล่นแบบนี้ได้ทุกวันเถอะ "
เซย์พูดพร้อมกลับมาอ่านหนังสือนิตยสารดาราในมือต่ออย่างไม่สนใจโลก
ถึงแม้เธอจะมีอายุเท่าอีสเท่นและเซนีว่าแต่การประพฤติตัวของเธอก็แตกต่างกับคู่แฝดอย่างชัดเจน
เพราะเธอไม่เล่น แต่อ่านหนังสือมากกว่า
และการที่คู่แฝดคู่นี้ลากเหล่าน้องๆของเธอไปเล่นนั่นเป็นเรื่องดีมาก
เพราะเธอเองก็ไม่ลำบากกับการต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กอีกด้วย
...
เรื่องมันก็ควรจะแฮปปี้ที่คู่แฝดคู่นี้ทำให้มิสชงเลิกนีท
แต่เรื่องทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อมิสชงนอนไม่หลับเลยออกไปมองดาวเล่นที่ระเบียง
... แล้วบังเอิญไปเห็นอีสเท่นและเซนีว่าพอดี
" ...นี่... ทำอะไรกันน่ะ ? "
แม้เด็กชายหัวส้มจะตกใจกับภาพที่เห็น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา
" ...ก็... ฆ่าคนไงล่ะจ๊ะ "
เซนีว่าเป็นคนหัวมายิ้มให้เด็กชายก่อน ถึงแม้เลือดสีแดงฉานจะเปรอะใบหน้าและลำตัวของเธอก็ตาม
" ... ทำไม ? "
เด็กชายหัวส้มเบิกตาค้างมองภาพตรงหน้า อาหารเก่าจุกอยู่ที่ลำคอ
" ... ก็มันสนุกดีนี่น่า ? "
อีสเท่นหันมาตอบ ในมือมีขวานเปื้อนเลือดสีแดงฉานอยู่
มิสชงมองภาพตรงหน้านิ่งๆเพียงเท่านั้น ... ฆ่าคนเพราะสนุก ... ?
" มิสชง... จะไม่เอาไปบอกใครใช่ไหมจ๊ะที่พวกเราทำ ? "
เซนีว่าพูดยิ้มๆ ขณะเดินมาหามิสชง
เสียงรองเท้าบู๊ทส้นสูงกระทบพื้นดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
แล้วเธอก็หยุดอยู่ด้านหน้าเด็กชาย พร้อมทั้งย่อหน้าลงมาให้เสมอหน้าเขา
ดวงตาสีม่วงแพรวพราวสบตากับดวงตาสีแดงอย่างกดดันปนหยอกล้อ
" ว่าไงจ๊ะ ? "
เซนีว่าถามซ้ำ พร้อมเอียงคอ 45องศา
... แต่มันไม่ได้ทำให้คุณเธอน่ารักขึ้นสักนิดเล้ยยยยยยยยยยยย !!
" อ... อือ "
มิสชงร้องยอมแพ้ในลำคอ
ก่อนที่มือคู่หนึ่งจะวางบนหัวมิสชงเบาๆ...
" ดีมากจ๊ะ... "
เซนีว่าพูดพร้อมลูบหัวคนผมส้ม ทั้งรอยยิ้มที่มีเลือดเปรอะใบหน้า
" พี่คะ! มิสชงเนี่ยเป็นคนดีจริงๆด้วย "
เซนีว่าพูดพร้อมหันไปหาพี่ชายตัวเอง
อีสเท่นยิ้มให้น้องสาวเล็กน้อย ก่อนเหลือบตาสีม่วงมามองร่างไร้วิญญาณด้านหลัง
" แต่... มาช่วยพี่จัดการหน่อยสิ "
ร่างเจ้าของผมยาวสีขาวผละออกจากมิสชงก่อนจะวิ่งไปหาพี่ชายตัวเอง
" จะไปแล้วค่าาาาาาาา "
รอยเลือดจากมือของเธอยังติดอยู่ตามผมและใบหน้าของเขา
... มิสชงได้แต่นิ่งค้างขณะลูบเส้นผมตัวเองที่มีแต่กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้ง ...
....
นับตั้งแต่วันนั้น อีสเท่นและเซนีว่าก็มาหามิสชงบ่อยขึ้น
ชวนไปเล่นสนุกต่างๆนาๆ...
เช่น ...
" ผมไม่ไป๊!!!!!!!!!!!! ไม่เอาาาาาาาาาาาาา!!! "
คนผมส้มแทบจะกรี๊ดแตกทันที เมื่อสองแฝดลากเขาขึ้นไปเล่นปลาหมึกในสวนสนุกแห่งหนึ่ง
ท่ามกลางการเหวี่ยงที่สนุกสนานและเร้าใจ
อีสเท่นและเซนีว่าก็พร้อมใจกันช่วยปลดสายรัดให้มิสชง
... คนผมส้มลอยเคว้งคว้างออกนอกวงโคจร ...
" โทรหารถพยาบาล!!!!!!!!!! "
เสียงเหล่าผู้คน และพนักงานดังลั่นเมื่อเห็นร่างหนึ่งลอยละลิ่วปลิวลมออกมาจากปลาหมึก
เครื่องเล่นปลาหมึกหยุดชะงักลงทันที
อีสเท่นและเซนีว่าต่างพร้อมใจกระโดดลงไปดูอาการญาติสุดที่รัก (?)
และเมื่อมิสชงเปรยตามาเห็นทั้งคู่เท่านั้น ...
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! "
เขาก็ลุกขึ้นมาได้อย่างน่ามหัศจรรย์!!
ผู้คนบริเวณรอบๆถึงขั้นอ้าปากเหวอกันไปเป็นแถวเลยทีเดียว
... ยังมีอีก ...
" มิสชง!!!! เราไปกินไอศกรีมกัน !!!! "
ทั้งสองลากมิสชงไปร้านไอศกรีม พร้อมสั่งแม่ค้าแบบไม่ถามความเห็นคนผมส้มเล้ยยยยยยย
ว่าอยากจะทานรสอะไร จะกินไหมอะไรเงี้ยยยยยยย
" อ๊ะ! ของมิสชง... "
อีสเท่นพูดยิ้มๆ ขณะยื่นไอศกรีมรสมะนาวให้มิสชง
คนผมส้มรับมา แต่ยังไม่ทันจะกินก็เหลือบไปเห็นบางอย่างกำลังดุกดิกอยู่ในไอศกรีม
... พอมองดีๆ ...
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!! "
หนอนตัวบักเอ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!! คนผมส้มโยนไอศกรีมทิ้งทันที
อยากจะเอาเรื่องแม่ค้า แต่พอคิดดีๆ คนที่ยื่นให้สินะน่าจะผิดกว่า
พอหันมามองอีสเท่น ก็เห็นคนผมขาวนั่งหัวเราะท้องแข็งกับเซนีว่าอย่างสนุกสนาน
คนผมส้มได้แต่กัดปากคับแค้นใจ น้ำตาไหลเป็นเลือดที่แดงออกมาอย่างสุดจะทน
....
... และอีกมากมายหลายพันเรื่องที่ทำให้มิสชงเข็ดขยายคู่แฝดคู่นี้ไปชั่วชีวิตจนหาไม่ก็ไม่ลืม ...
....
" มิสชง !!!? "
เสียงหวานใสของเซนีว่าดังขึ้น พร้อมเสียงรองเท้ากระทบพื้นดังเป็นจังหวะ
คนผมส้มได้แต่หลับตาภาวนาให้เธอหาไม่เจอ
แต่เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาทุกที ก็ทำให้รู้ว่าอีกไม่นานเธอคงเจอเขาแน่นอน!!!
... ไม่เอา!! ยังไม่อยากจะเจอเธอ!!!! ...
" มาโผล่ตรงนี้ได้ไงน่ะ... มิสชง ? "
เสียงคุ้นเคยดังขึ้น มิสชงหันไปมองอีกทีก็พบเพื่อนสาวหัวแดงกำลังมองเขาอย่างตกใจ
... เมื่อกี้นี้เขาอยู่ในห้องนี่ ทำไมมาโผล่ตรงนี้ได้ ...
" ... ? "
มิสชงเองก็สงสัยตัวเองเหมือนกัน เขาวิ่งพรวดออกมาจากที่ตรงนั้น
... ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เขาอยู่เมื่อกี้ ...
... นี่มันอะไรกัน ? ...
คิดจบก็หันไปเห็นกระจกบานหนึ่งแขวนอยู่ด้านข้าง
... ตาสีแดงเรืองแสงวูบวาบอย่างน่าประหลาด ...
มิสชงกัดฟังตัวเองอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อเรื่องที่เกิด ก่อนจะคิดในใจ
... อยากกลับห้อง ...
แล้วเขาก็มาโผล่ที่ห้องตัวเองทั้งที่ยังมึนงง
คนผมส้มก้มลงมองแขนขาตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา
" พี่มิสชง !!! พ่อให้มาตามไปบอกลาพี่อีสเท่น กับพี่เซนีว่า "
เสียงของเหมยดังขึ้นเรียกสติของมิสชง
" หมายความว่าไง ? "
" ก็พวกพี่เขาจะกลับบ้านพวกพี่เขาแล้วนี่... "
เมื่อเหมยพูดจบ เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างนึกเสียดายที่ไม่มีเพื่อนเล่นด้วยแล้ว
ต่างกับมิสชงที่อยากจะยิ้มและร้องออกมา เขาอยากจะจัดปาร์ตี้ฉลองการจากลาเลยด้วยซ้ำ!!!
... แต่เขาก็ต้องแสร้งทำหน้าเสียดาย ...
การเสแสร้งเป็นเรื่องที่เขาทำบ่อยที่สุดแล้วนี่นา ...
...
" บ๊ายบายมิสชง หวังว่าเราจะได้เล่นกันใหม่นะ "
อีสเท่นพูดพร้อมโบกมือลาให้คนหัวส้มที่(เสแสร้ง)ทำหน้าเศร้าใจ
" หวังว่าพอเราเจอกันอีก... นายจะทำอะไรให้ดูได้มากกว่านี้ ? "
เซนีว่าพูดทิ้งท้ายก่อนจะหันหลังเดินจากมิสชงไป
...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น