โลกหลากสีของราชินีบ้าหัว

ลำดับตอนที่ #63 : สงกรานต์มหาประลัย :: โหลดโหดมาก

B B

เนื่องมาจากการกระทำอันแสนน่ากลัวของพวกเขา...

ที่ส่งมาทางข้อความในแชทเฟสบุ๊กค่ะ TT




ตอนเปิดอ่านของโรลเจออันนี้ เรากลืนน้ำลายเลยค่ะ ของโรลก็มีเบรคอะนะ

นายฝากลูกเราแค่นี้หรือเปล่าคะ? ฉันจำได้แค่นี้ล่ะมั้ง ถถถถถว์ 



อันนี้ของบอส สั้นมาก แต่หลอนมาก

มาแบบเน้นๆเนื้อๆสั้นๆง่ายๆ ไม่เปลืองเนื้อที่ แต่เราผวาค่ะ

ของบอสหนูต้องดูแลใครบ้างคะ? บราเธอร์เหรอ?

นี่ตั้งใจจะฝากไอ้คุณคนนี้ทุกสงกรานต์เลยหรือเปล่าคะ? ถถถ




คนนี้น่าจะได้รับคำภาวนามาเป็นเซ็ทใหญ่เลยทีเดียว

พี่โคโนมิ เฮียแฟงก์ เจ๊เซเรนนี่เบสิกมากค่ะ

แล้วเมโลดี้นี่ฝากใครไว้บ้างวะเฮ้ยยยยยยยยยย!!!

ซีเรียลเหมือนกัน!! หนูลืม TOT จะไม่เข้าเฟสยูโกไปสามสิบสี่ชาติห้าสิบเศษๆ

หนูไม่รู้ หนูหิวข้าว!!




แงๆ โอริฮาระเป็นหมาหัวเน่าให้ฮิเมะเมินไปเหอะค่ะ #หยาบคาย




คนนี้เจอวิกฤตอะไรรุมสุมขนาดนั้นคะนั่น TOT! 

โจเอลไปเล่นกับชาร์เอาไหมคะ? สมาพันธ์เรารักเด็ก 7ขวบก่อเกิดให้พวกโลลิค่อน โชตะค่อนติดคุกแล้ว

แอมไซด์... ทำไมหนูไม่ไปเล่นกับคุณฟอเรสคะ?

หนูสงสารโฮพอ่ะ ฮือว์ๆ 

วิเวียน? เอาจริงปะ? เฮียยูกรี๊ดแตกพอดี เหงื่อแตกพลั่กๆ น้ำตานองหน้า #ยูบอกจะบ้าเรอะ

เรดิก้า!! เบรค!! มอช!!! บราเธอร์!!! มอชได้เจอครอบครัวหล่อนพร้อมหน้าแล้ว เย้วๆ

ฮือววววววววววว แอมโซแซดดดดดดดด!!





//แปะเพลงก่อน ถถถว์

 

ขอขอบคุณ Dj.Hang SR Remix มา ณ ที่นี่ด้วยค่ะ สำหรับเพลงมิกซ์สงกรานต์มันส์ๆ XD






เพราะงั้น เพื่อให้สงกรานต์นี้ง่ายขึ้น...

เราจะต้องฆ่าใครสักคนให้ตายไป #ว๊อททททททท???




//มีซาวด์หนังผีประกอบ



และใครคนนั้นก็คือฉันเอง

//ตายหร่านแบบภาพ



"โว้ยยยยยยยยยย!! หยุดเล่นสักทีสิอีเจ๊!!!!!!!!"

ทุกคนที่อ่านเอนทรี่นี้กล่าวขึ้นพร้อมกัน #ขำ

เออๆ ค่ะ เข้าเรื่องได้แล้วค่ะ 




//จุดพลุฉลองการเริ่มเอนทรี่

#เหมือนนั่นจะไม่ใช่พลุนะคะคุณมุง... #ช่างเหอะ






เรามาเริ่มด้วยการจำลองสถานการณ์เลยดีกว่า ถถถว์

เราจะเล่นตั้งแต่คนแรกยันคนสุดท้าย (38 คนที่ฉันจะไม่ทน)





เซย์เป็นผีจึงไม่สามารถเล่นได้

แล้วเจ๊แกก็ไม่ได้อยากจะเล่นด้วย ดังนั้นไม่กล่าวถึงค่ะ #ถูก





แล้วฮิเมะล่ะ...?

โอริฮาระน่าจะมาเล่นด้วยนะ...

"ฉันสนแค่ไรอัสคนเดียวเท่านั้น!!!"

แต่ดูเหมือนเจ๊แกจะไม่สนใจซะอย่างนั้น... แถมยังปรายตาหาพ่อหนุ่มโชคร้ายอีก...

แต่สิ่งที่พบกลับเป็น...

ไรอัสกำลังเล่นอยู่กับโรส แลดูสนุกสนาน เป็นภาพที่ชวนสติแตกเป็นอย่างดี

"ไรอัสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!"

ฮิเมะไม่รอช้าผลักโอริฮาระไปให้พ้นทาง แล้วหนีไปเล่นกับไรอัสแน่นอน

"ไรอัสเป็นแค่ของฉันนะคะ!!!"

ฮิเมะประกาศิตขณะดึงร่างไรอัสเข้ามาใกล้ โรสยกยิ้มก่อนจะดึงไรอัสมาใกล้ตนเองแทน

"ของฉันต่างหากล่ะค่ะ!!!"

และแล้วก่อนที่สงกรานต์ปีนี้จะนองเลือดเชกเช่นสงคราม...

"ไม่เห็นต้องทะเลาะกันเลยนี่ครับ... วันนี้เรามาเล่นด้วยกันดีกว่า..."

ไรอัสก็พูดตัดบทแล้วสาดน้ำใส่ทั้งสองสาว

"อ่า... ถ้าไรอัสต้องการแบบนั้นล่ะก็..."

ดูเหมือนทั้งสองสาวจะเข้าใจคำพูดนั่นดี จึงกลับไปสาดน้ำเล่นกันอย่างสนุกสนาน...

... มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะเฟ้ย!!!

'หล่อนน่ะเตรียมตัวตายในวันสงกรานต์นี่ได้เลย!'

ทั้งคู่มองหน้ากันพร้อมปรากฏไฟฟ้าอาฆาตจิตผ่านนัยน์ตาของทั้งคู่

ไรอัสได้แต่ถอนหายใจเนือยๆ แต่ก็เล่นไปตามปกติเหมือนว่ามันจะไม่เกิดอะไรขึ้น...

... ถึงแม้เรื่องแบบนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ก็เถอะนะ ...





ตัดมาทางเอวาที่ปฏิเสธการเล่นสงกรานต์

เพราะกลัวน้ำจะสกปรก...

"อ้าว... อากิระคุง~?"

เอวาปรายตาสีฟ้าหันไปมองทางชายหนุ่มที่กำลังถือปีนฉีดน้ำ ท่าทางร่าเริงแจ่มใส

"เอวาไม่เล่นด้วยกันเหรอ?"

อากิระถามยิ้มๆ และเมื่อเห็นเอวาอ้ำอึ้งเขาก็พูดขึ้นมา

"น้ำไม่สกปรกหรอก..."

... ใครมันจะไปเชื่อฟะนั่น น้ำพวกนั้นมันผ่านมรสุมชีวจิตอะไรมาบ้างแล้วก็ไม่รู้ ...

"เอวา... ปล่อยวางบ้างเถอะนะ... แค่วันนี้วันเดียวเล่นให้เต็มที่เหอะ"

อากิระพูดพลางยิงน้ำใส่หน้าเอวา

คนผมฟ้าผงะ แต่ก็หัวเราะออกมาก่อนจะวิ่งไปหาอากิระทั้งรอยยิ้ม

"ขอปืนฉีดน้ำเล่นด้วยคนก็ได้จ้า"





~ซ่า!!!~

ลูเทน้ำใส่ร่างของเบิร์นที่กำลังจัดดอกไม้อยู่เพลินๆ

คนผมม่วงตวัดตาไปมองคนที่เป็นสามีด้วยสีหน้าเคืองแค้นจับใจ 

ลูสะดุ้งเฮือกก่อนพูดยิ้มๆ

"ไปเล่นน้ำด้วยกันเถอะน้าาาาาา~"

เบิร์นมองตัวเองที่เปียกไปทั้งตัวแล้วถอนหายใจ

"นายทำฉันเปียกแบบนี้ แล้วฉันจะปฏิเสธได้เหรอ?"

ลูหัวเราะก่อนจะจับมือคนผมม่วงออกไปเล่นน้ำด้านนอก

"ไดกิมันเตรียมจะสาดเธออยู่ไง ฉันไม่ยอมหรอก! ฉันต้องเป็นคนแรกที่ได้สาดน้ำใส่เธอสิ!!"

ลูพูด เบิร์นยิ้มออกมา และเมื่อทั้งคู่เปิดประตูห้องออกไป...

~ซ่า!!!~

น้ำสาดใหญ่สาดเข้าเต็มหน้าลู

ไดกิหัวเราะเฮฮาแล้วชี้หน้าลูที่เปียกโชกพร้อมตีเข่าตัวเองราวกับสนุกสุดใจ

"สุขสันต์วันสงกรานต์เว้ย!!!"

"ขอบคุณครับ... คุณเพื่อน..."

เบิร์นมองทั้งสองคนที่ส่งสายตาอาฆาตให้กันแล้วหัวเราะออกมา...





ฟุไคไม่สนเทศกาลและคนเยอะอยู่แล้ว

เพราะงั้นก็แน่นอนว่าจะไม่เล่น แล้วนีทอยู่ในโลกวิญญาณ...

"เอ้า!!!!!! สาดจ้าาาาาาา!!!"

... ดูเหมือนจะคิดผิด ...

ที่โลกฝั่งนี้ก็เล่นเหมือนกันเหรอวะเนี่ย...





"พี่เรดิก้าาาาาาาาา พี่เบรคคคคคคคคค บราเธอร์!!!!!!!!!~"

ร่างเล็กเจ้าของผมสีน้ำตาลวิ่งรี่ไปหาบุคคลทั้งสามที่เธอเพิ่งตะโกนเรียก

"นานๆทีจะได้เจอกัน คิดถึงจะแย่อยู่แล้วเนี่ย!!!"

มอชตาร์พูดพลางกอดทั้งสามคนราวกับเด็กหวงสมบัติก็ไม่ปาน

เพราะวันนี้วันสงกรานต์ ทางโบสถ์เลยให้แยกเล่นใครเล่นมันกันเอามันส์ไปเลยข้างหนึ่ง

"มอช... ไม่สูงขึ้นเลยนะ..."

บราเธอร์พูดพลางยีหัวคนตัวเล็กที่ทำหน้ายู่ เพราะถูกคุยเรื่องส่วนสูง

"มอชตัวเล็กแบบนี้ก็น่ารักอยู่แล้วนี่?"

เรดิก้าพูดยิ้มๆ ก่อนจะคว้าปืนสีสันฉูดฉาดออกมาจากกระเป๋ากางเกง

แล้วยิงเข้าที่หน้าของคนผมน้ำตาล

"เล่นทีเผลอนี่นา!!"

มอชตาร์ร้องเสียงหลง 

"งั้นเดี๋ยวมอชไปเอาของของมอชมาบ้าง!!"

มอชตาร์พูด พร้อมวิ่งหายไป 

ก่อนจะกลับมาพร้อมคนตัวสูงเจ้าของผมสีน้ำตาล

"ทุกคนคะ... นี่พี่เอส เป็นครูของมอชค่ะ"

และในวินาทีนั้นเหมือนเอสกับเบรคจะเกิดไฟดันมาคุขึ้นมาระหว่างกันและกันแปลกๆ

"ไปเล่นกันเถอะค่ะ!!"

มอชตาร์พูดพร้อมจับมือของทั้งคู่

"... ยังมีเสน่ห์กับพวกกินเด็กเหมือนเดิม..."

เรดิก้าบ่นพึมพำขณะเดินตามมอชตาร์ไป





"สุขสันต์วันสงกรานต์จ้าาาาาาาา!!!"

มิสชงไล่สาดน้ำคนอื่นไปเรื่อย และสุดท้ายเขาก็เห็นคนสองคนที่ดูคุ้นตา

คนผมส้มเดินเข้าไปใกล้สองร่างนั้นพร้อมปืนฉีดน้ำแรงสูงในมือ

"สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า!!!!!!!!!"

มิสชงพูดพร้อมยิงปืนฉีดน้ำใส่สองคนนั้น 

"อ้าว... มิสชง?"

และมิสชงก็เผ่นแทบไม่ทันเมื่อเห็นบุคคลที่ตนเองเพิ่งฉีดน้ำใส่...

"ไม่คิดว่าจะได้เจอกันนะ"

เซนีว่าพูดพร้อมคลี่ยิ้มออกมา เธอคว้าสายยางขึ้นมาฉีดอัดเต็มหน้ามิสชง

จนคนผมส้มต้องยกมือขึ้นมาปรามให้เซนีว่าหยุดฉีดน้ำอัดหน้าตนเอง

"ฉันแค่มาฉีดน้ำใส่คนทั่วไป ไม่คิดว่าจะได้เจอพวกนายเหมือนกัน... งั้นกลับก่อนนะ!!!"

มิสชงพูดยิ้มๆ แต่เห็นได้ชัดว่าเหงื่อแตก

... และไม่ใช่เพราะอาการร้อนด้วย ...

"จะรีบไปไหนล่ะครับ? มาเล่นด้วยกันก่อนสิ!!"

อีสเท่นพูดพร้อมเข้าไปกอดคอมิสชงเอาไว้แล้วลากคนหัวส้มให้มาหาน้องสาวตัวเอง

"ผมจะรีบกลับไปใช้ชีวิตอันน้อยนิดกับน้องสาวที่น่ารักที่บ้านใหญ่ครับ!!"

มิสชงพูด แต่เซนีว่ากลับยิ้มงดงามราวนางฟ้าออกมา

"น้องนายอยู่กับเรา..."

พูดจบก็ชี้ไปที่เด็กหญิงหัวเหลือง เจ้าของตาสีเทาบุหรี่ที่อยู่ด้านหลังฉาก

"พี่มิสชง?"

เด็กหญิงคนนั้นพูดพร้อมเดินมาสำรวจร่างของคนที่หายหน้าหายตาจากบ้านไปนาน

"เราไม่น่ามาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้เลยนะคะ..."

เด็กหญิงคนนั้นพูด

"...ช่วยพี่ด้วย!!!"

เหมยมองหน้าพี่ชายตัวเองด้วยความรู้สึกสมเพศระคนสนุกสะใจ...

... คนที่มิสชงกลัว ก็มีแค่เซนีว่ากับอีสเท่นเท่านั้นแหละนะ ...





โอบานะในร่างโปร่งแสงคะยั้นคะยอคนผมดำสุดความสามารถเท่าที่ผีจะทำได้

"น่านะ... คิน!! ไปเล่นน้ำสักหน่อยเห้อ!!!"

คินขมวดคิ้วมุ่่น ราวกับได้ฟังคำร้องขอที่หนักหนาสาหัสที่สุดในชีวิต...

"นั่นสิคะมาสเตอร์!! ยูโกะก็อยากออกไปนอกบ้าน!!!"

คินถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา...

ทีเรื่องแบบนี้ล่ะ ผีกับหุ่นยนต์ทำไมเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยแบบนี้!!?

เขาสะบัดหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดผ้าม่านมองเหตุการณ์ภายนอกบ้านผ่านกรอบหน้าต่าง

ก่อนที่คินจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างที่ดูคุ้นเคย

"... เมงุมิ?"

แต่เพราะคินพูดเบามาก ทำให้สองสาว หนึ่งผี หนึ่งหุ่นยนต์ไม่ได้ยินที่เขาพูด

คินสะบัดหน้ากลับมามองสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดในห้องเขาทั้งสองต่อ ก่อนจะพูด

"... เราไปเล่นสงกรานต์กันเถอะ..."





เสียงเพลงแนวดับเสต็ปและเพลงแด๊นซ์มากมายดังระงมผ่านบานหน้าต่างที่มิดชิดเข้ามาดังในตัวบ้าน

มิซเทียเงยหน้าขึ้นมาจากหมอนมองลอดผ่านบานหน้าต่างออกไปด้านนอก...

'กรูอยากนอน!!!'

ร่างเล็กผมแดงกรีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่ง

แต่ภาพของผู้คนที่เล่นน้ำสงกรานต์กันมันดูมีความสุขจนเธอไม่อยากตะโกนไล่เลย

"ทำไมไม่เป็นเล่นน้ำบ้างล่ะ?"

เสียงของผีตนหนึ่งดังขึ้นมาข้างหูคนผมแดง

มิซเทียหัวเราะหึๆในลำคอราวกับได้ฟังเรื่องขบขัน

"เดี๋ยวตอนกลางคืนตื่นไม่ทันไปจับผี"

เหมือนวินาทีต่อมาจะได้ยินเสียงผีหลายตนถอนหายใจ

"แต่ท่านผู้นั้นก็อนุญาติให้เธอออกไปเล่นได้นะ วันนี้ไม่ต้องจับผี"

เสียงนั่นดังขึ้นอีก 

มิซเทียพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะกวาดตามองไปทั่วห้องตัวเองที่มืดมิด

โถใส่วิญญาณหลายใบดูอึมครึม

"สภาพของพวกเราเป็นไปตามอารมณ์ของเธอนะ"

"ถ้าเธอเอาแต่ซึมกระทือพวกเราก็กลายเป็นผีเหงาน่ะสิ!!"

มิซเทียแกล้งทำเป็นไม่สนใจ 

แต่ดูเหมือนคุณผีจะเทศน์เธอจนไม่เป็นอันทำกิน...

คนผมแดงเลยเดินออกไปนอกห้องนอน

"ฉันไปเล่นก็ได้ไอ้ผีเอาแต่ใจพวกนี้นี่!"





ไมน์และมิรินน่าห์นั่งเงียบเล่นหมากรุกอยู่ด้วยกัน

... แมว ...

... แมวเกลียดเทศกาลนี้เป็นที่สุดในโลกเลย! TOT ...





"โฮพ..."

เสียงใสๆดังขึ้น โฮพมองไปทางเจ้าของเสียงก่อนจะยิ้มน้อยๆออกมาเมื่อพบเจ้าของเสียง

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะแอม..."

แอมไซด์ยิ้มแบบสาวน้อยเรียบร้อยขึ้นมาก่อนจะยกปืนฉีดน้ำขนาดกลางขึ้นมายิงโฮพ

"ดูนายจะยิ้มง่ายขึ้นแล้วนะ"

แอมไซด์พูดพร้อมหัวเราะ โฮพยิ้มหน้าเนือยๆ

"... คงเพราะได้เจอเรื่องสนุกๆล่ะมั้ง?"

"...?"

แอมไซด์ยังไม่ทันได้ถามอะไร ร่างเล็กเจ้าของผมยาวเหยียดสีดำและดวงตาสีม่วงก็วิ่งรี่เข้ามา

"ตายซะ! ผู้รับใช้พระเจ้า!!"

... มาพร้อมคำที่ดูอาฆาตมาดร้ายเสียเหลือเกิน ...

"ฮิคาริ... น้ำมันเข้าตานะ..."

โฮพบอกยิ้มๆ เด็กสาวเจ้าของชื่อฮิคาริจึงลดปืนลง

เธอหันมามองหน้าแอมไซด์ด้วยสีหน้ามึนๆ

ส่วนแอมไซด์ก็ยิ้มตอบกลับไปตามปกติ...

'ดูท่าจะสนุกจริงๆด้วยแหะ...'

แอมไซด์คิดพร้อมหัวเราะในลำคอ แล้วหันซ้ายหันขวา

"... บีลีฟอยู่ไหนเหรอ?"

เธอเอ่ยถามขึ้น โฮพนิ่งไปสักพัก ก่อนจะตอบ

"หลังโบสถ์แน่ะ..."

... ตอบง่ายๆแค่นี้แกจะนิ่งไปทำไมตั้งนานฟะ ...

แอมไซด์ยิ้มหวานออกมาก่อนจะพูดขึ้น

"งั้นฉันไปหาบีลีฟก่อนนะ แล้วจะกลับมาเล่นด้วย!"

โฮพยิ้มแล้วพยักหน้า 

แต่ก่อนที่แอมไซด์จะทันได้เดินไปไหน ก็มีเสียงดังขึ้นจากทางด้านหลัง

"ฮิคาริ... แฮ่ก..."

เมื่อหันไปก็พบชายหนุ่มผมดำ ที่เนื้อตัวเปียกปอนไปหมด

... คงเพราะผ่านมรสุมลุ่มน้ำจากข้างนอกโบสถ์มาสินะ ...





~โครม!!~

น้ำลูกใหญ่สาดเข้าเต็มหน้าบีลีฟ จนคนผมดำเผลอสำลักน้ำออกมา

"น...นี่กะจะฆ่าฉันเลยใช่ไหม!?"

บีลีฟถามพร้อมปรายตาสีแดง มองไปทางเอลริคที่ดูจะไม่รู้สึกอะไรกับการสาดน้ำใส่หน้าคนผมดำนัก

ผิดกับเดมิทที่มองการกระทำเมื่อครู่ของเอลริึคเป็นการทำร้ายร่างกายบีลีฟจังๆ

"เล่นแบบนี้อย่าเล่นกับบีลีฟดีกว่านะครับ..."

เดมิทว่าพร้อมยิ้มละเมียดละไม แล้วเดินไปซับน้ำออกจากหน้าคนผมดำ

เอลริคเห็นแบบนั้นเลยสาดไปอีกโครมใหญ่จนทั้งคู่ต่างเปียกกันไปใหญ่

"ค...คุณ!!!"

เดมิทกำลังจะหันไปโวยเอลริค แต่บีลีฟกลับรั้งหน้าเขาเอาไว้

"พี่เดมิท... เปียกนะคะ..."

บีลีฟว่าพลางซับน้ำออกจากหน้าคนผมเหลือง

... ตอนแรกกะแค่จะทำให้เปียก แต่ไหงได้เห็นภาพบาดตาซะอย่างนั้น!!? ...

เอลริคลุกพรวดกะจะไปแยกทั้งสองคนออกห่างจากกัน

แต่เมื่อมองหน้าคนผมดำดีๆ ก็เห็นว่าบีลีฟแลบลิ้นสมน้ำหน้าเขาเสียเต็มประดา จนอดหงุดหงิดกว่าเดิมไม่ได้

"บีลีฟ!!!!!~"

เสียงหวานๆดังขึ้น เดมิทผละออกจากบีลีฟ

แอมไซด์วิ่งเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงเด็กสาวผมดำเสียเต็มแรง

"คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง~"

บีลีฟหัวเราะก่อนจะเหลือบมองผ่านหลังแอมไซด์ไปเห็นอาคิระที่เพิ่งเดินมา

"....?"

แอมไซด์พอจะเข้าใจที่บีลีฟนิ่งเงียบไปเธอเลยผละออก

บีลีฟพยักหน้าให้แอมไซด์ก่อนเดินเข้าไปหาอาคิระยิ้มๆ

"... ไม่คิดว่าคุณอาคิจะมาเล่นด้วยนะคะเนี่ย..."

บีลีฟว่ายิ้มๆ แล้วคว้าถังแป้งขึ้นมา

"... ขอป้ายนะคะ?"

อาคิระไม่ได้พูดอะไรต่อ คนผมดำเลยป้ายแป้งบนหน้าอาคิระยิ้มๆ

"จะป้ายฉันคืนก็ได้นะคะ!!"

บีลีฟว่าพร้อมชูถังในมือขึ้น 

แล้วทั้งคู่ก็ยืนยิ้ม หัวร่อต่อกระซิกกัน ปล่อยออร่ายากเข้าถึงขึ้นมา...

"...นั่นเพื่อนคุณนะครับ"

เดมิทพูดพร้อมชี้ไปทางอาคิระ

"เออ..."

เอลริคเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า

... ทำไม ... แค่เห็นภาพเธอไปยืนยิ้มมีความสุขอยู่กับใครคนอื่น... ก็อดปวดใจไม่ได้ล่ะเนี่ย...?





"ชาร์ต! วันนี้ฉันลองใช้ระเบิดทศวรรษดูล่ะ!!"

ชาร์พูดพร้อมปรากฏตัวในร่างอายุ 17 เธอปรากฏตัวพร้อมผู้ชายผมน้ำตาลอีกคน

"ส่วนนี่โจเอล เพื่อนฉันเอง"

และดูเหมือนทั้งคู่จอยู่ในร่างอายุ 17 กันทั้งคู่...

"ร่างนี้ ฉันสวยใช่ไหมล่า!!?"

ชาร์พูดพร้อมหมุนตัว 360องศาให้ชาร์ตดู คนผมส้มมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา...

... ผ่านไป 10 ปีโตได้ขนาดนี้เลยเรอะ (?) ...

"หืม... แล้วทำไมต้องเป็นร่าง 17 ปีด้วยล่ะ? เล่นแบบร่าง 7ขวบก็ได้นี่..."

ชาร์ตถามขึ้น

"อ้อ... เห็นชาร์บอกกลัวพี่โดนตำรวจซิวไปเข้าคุกน่ะสิ"

โจเอลโพลงขึ้น ชาร์ตพยักหน้าหงึกหงัก...

การมีเด็กอายุต่ำกว่า 10 สองคนในการครอบครองแบบนี้ เขาดูเหมือนไอ้พวกลัก(รัก)เด็กจริงๆด้วยสิ

"แต่เราอย่าสงสัยอะไรมากเลย... ไปเล่นน้ำกันเถอะ!!"

โจเอลว่าต่อก่อนจะคล้องคอชาร์แบบเพื่อนสนิทแนบแน่นติดชิด (?) 

... ซึ่งภาพแบบนั้น ...

... มันชวนให้คนผมส้มรู้สึกโมโหอย่างบอกไม่ถูกเลยนะ !!! ...





"อากาศเอ๋ย!! จงร้อนขึ้น!!"

แพททริคกู่ร้องขณะสาดน้ำจากขันใส่รถที่แล่นผ่าน

โชคดีที่มีขันเป็นตัวกั้นระหว่างน้ำและตัวแพททริค... ไม่เช่นนั้นคนที่โดนน้ำได้ร้องกรี๊ดเพราะความร้อนระอุของมันแน่!

"พี่ซัมเขาทำอะไรของเขาน่ะคะ?"

สโนว์มองคนผมส้มที่ดูบ้าคลั่งและจริงจังกับการสาดน้ำ

ไอซ์ส่ายหน้าไม่รับรู้ก่อนจะซดน้ำเย็นเจี๊ยบเข้าปากแล้วยื่นให้สโนว์ดื่มด้วย

"เล่นน้ำบ้าๆล่ะมั้ง?"

ไอซ์ตอบ ก่อนเปรยตาไปมองโคลด์ที่ถอนหายใจหนักๆ...

"ลูกสาวหรือลูกชายดีนะ~"

... ดูเหมือนเธอจะไม่สนเทศกาลแต่ยังวุ่นอยู่กับลูกของเธอสินะ ...

"เราก็ไปสาดน้ำกันบ้างเถอะ..."

ไอซ์ถอนหายใจเนือยๆก่อนจะเดินนำสโนว์ไปหาพี่ชายตัวป่วน

แล้วราดน้ำเย็นเจี๊ยบใส่พี่ชาย

ฝ่ายแพททริคก็ราดน้ำร้อนจัดๆใส่น้องสาวตัวเองราวกับกำลังแข่งความเร็วกัน...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เย็น!!!!"

แพททริคร้องออกมา

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ร้อน!!!"

ไอซ์ร้องออกมา สโนว์ได้แต่มองภาพทั้งสองคนตรงหน้าเนือยๆ

"อ๊ะ!! นั่นพี่ฮันนี่นี่นา!!"

สโนว์ร้องพลางชี้ไปทางฮันนี่ ไอซ์ไม่รอช้าสาดน้ำเย็นใส่ฮันนี่ทันที

"เย็น!!!!!!!!!!!!!"

ฮันนี่เผลอร้องออกมา เขาหันมาทางเจ้าของน้ำ ก่อนจะพบไอซ์ที่กำลังหัวเราะออกมา

... ยังไงตอนหัวเราะก็น่ารักอยู่ดีแหละ ...





คินเดินออกมาจากบ้านพร้อมโทรศัพท์กาแล็กซี่รุ่นกันน้ำ

ภายในโทรศัพท์มีไวรัส... อา... มียูโกะอยู่

และข้างตัวเขาก็มีวิญญาณโปร่งๆที่ดูเหมือนจะมีแค่เขากับยูโกะเห็นเท่านั้น

"แต่อยู่ๆมาสเตอร์ก็ยอมออกนอกบ้านนี่น่าประหลาดมากนะคะ!"

ยูโกะร้องออกมา แต่ดูเหมือนเธอเองก็จะมีความสุขไม่น้อยเหมือนกันที่ได้ออกมาดูโลก

"อาาาาาา ระวังน้ำ!!!"

โอบานะร้อง คินหันขวับ เป็นจังหวะเดียวกับที่น้ำโครมใหญ่สาดเข้าเต็มใบหน้าของคิน

เขาไอค่อกแค่กสำลักน้ำก่อนปรือตามองเจ้าของน้ำโครมใหญ่เมื่อครู่

"... เลียฟ?"

ร่างสูงเจ้าของผมสีเขียวโดดเด่นเองก็จะตกใจที่เห็นคินเหมือนกัน

โดยเฉพาะเมื่อเขามีวิญญาณโอบานะ และมียูโกะอยู่ในโทรศัพท์...

"ขอโทษนะ... ฉันกะจะสาดพี่น่ะ แต่วิ่งไวมาก"

เลียฟบ่นไม่ค่อยเป็นประโยคแต่เธอก็เข้าไปดูอาการของคินที่ดูจะไม่ชินกับการโดนสาดน้ำโครมใหญ่เข้าที่หน้า

คินส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร ก่อนที่เขาจะเห็นผู้ชายที่อยู่ข้างเลียฟอีกคน

... ที่ดูจะไม่ค่อยเหมือนคนสักเท่าไหร่

"... นี่ซอมบี้น่ะ ..."

เลียฟพูดเสียงนิ่งเมื่อเห็นตาสงสัยของคิน

คินอ้าปากค้าง เมื่อเห็นคนร่างสูงพูดถึงสิ่งที่ไม่ใช่คนออกมาได้หน้าตายๆ

"มีคนเขาฝากให้มาเล่นด้วยนี่นา"

เลียฟพึมพำต่อก่อนจะหันไปมองโอบานะที่มองทางคินอย่างเป็นห่วงๆ

"มาสเตอร์ไม่เป็นไรมากใช่ไหมคะนั่น?"

ยูโกะร้องถามออกมาจากโทรศัพท์ คินส่ายหน้าเป็นคำตอบว่าไม่เป็นไร 

แต่ระหว่างที่เขากำลังเงยหน้ามองรอบตัว สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นร่างสูงที่กำลังถือปีนฉีดน้ำอยู่ด้านหลังเลียฟ

ขาไปไวกว่าความคิดที่ยังไม่ทันได้ตระหนัก

คินลุกพรวดเดินไปทางที่เห็นร่างสูงเจ้าของผมสีดำลอนยาวถึงกลางหลัง

"... เมงุมิ"

เลียฟมองตามคนผมดำและโอบานะไป ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเนือยๆ

... จะว่าไป ถ้ามิสชงมาเห็นภาพโอบานะเมื่อกี้ เขาจะเป็นยังไงนะ ...?

"... เราก็ไปเล่นกันต่อเถอะ!"

เลียฟพูดก่อนหันไปลากแขนซอมบี้เดินตามหาพี่ชายตัวเองต่อ





อเล็กซิสวิ่งหนีน้องสาวตัวเองที่ตามล่าสาดน้ำเขาอย่างจริงจัง

นี่ถ้าเปลี่ยนน้ำเป็นปืน เขาคงตายไปตั้งนานแล้วนะ คิดว่า!

แต่อเล็กซิสก็ต้องหยุดกึกเมื่อเห็นร่างบางเจ้าของผมสีชมพูคุ้นตากำลังนั่งหลบแดดอยู่ในร่ม

"... ไม่เล่นเหรอ?"

เขาตัดสินใจเดินเข้าไปทักเธอ 

มารีหันมามองอเล็กซิสนิดหน่อยก่อนจะตอบยิ้มๆ

"มันร้อนนะ"

อเล็กซิสหัวเราะให้คนผมชมพูก่อนจะพูดขึ้นมา

"จริงด้วยเนอะ... ก็เธอไม่ชอบแดดนี่"

แล้วเขาก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างมารีโดยไม่ได้ขอ และคนผมชมพูก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วย

ทั้งคู่คุยกันต่ออีกค่อนข้างนาน 

... ราวกับจะไม่สนเทศกาลที่กำลังดำเนินอยู่เลย ...





"...ไม่ไปเล่นน้ำเหรอ?"

เสียงจากชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทองดังขึ้นข้างตัวเด็กสาวผมเทาขาว

"...ฉันไม่ชอบ"

เด็กสาวตอบสั้นๆ เด็กหนุ่มจึงพูดต่อ

"ผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน"

เมื่อประโยคคำพูดของทั้งคู่ค่อนข้างจะแปลกประหลาดไปสักหน่อย เด็กสาวเลยพูดขึ้น

"...คุณต้องการอะไรคะ?"

เด็กหนุ่มยกยิ้มมุมปากก่อนตอบคำถามนั่น

"ผมก็แค่อยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวเท่านั้นเองครับ... เอเลน"

เด็กสาวหันหน้าไปมองเด็กหนุ่มอย่างแปลกใจ

ก่อนที่ข้อสงสัยทั้งหมดจะหายไป เมื่อเธอรู้ว่าเจ้าของเสียงเนิบนาบที่เข้ามาคุยกับเธอเป็นใคร...

"... เบอเนอ"





อา... ส่วนทางเวล...

ทำอะไรดีล่ะ? นั่นสิ... ทำอะไรดีหนอ //ขำ





"อากาศนี่มันช่างร้อนจริงๆนะ"

ฮาเคียวน์คุบ่นพลางกางพัดพัดหน้าตัวเองให้คลายร้อน

เธอลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปที่ตู้เย็น หวังจะหาไอศกรีมในตู้มากินเล่นสักแท่ง

แต่เดินเพิ่งเข้าโซนห้องครัวก็โดนคนผมแดงสาดน้ำใส่จนเปียกไปทั้งหัวและตัวลามไปถึงเท้า

"สงกรานต์ทั้งทีไม่เล่นไม่ได้นะจ๊ะ!"

ปิ่นร้องพร้อมทำหน้ามั่น ในมือเธอถือถังน้ำเอาไว้

นั่นทำให้ฮาเคียวน์คุรู้ต้นตอของความเปียกปอนในครั้งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย...

"ควีนออฟฮาร์ทคะ... คุณเตรียมใจไว้แล้วสินะคะ!"

คนตาเขียวขึ้นเสียง เธอวิ่งผ่านปิ่นไปเปิดน้ำตรงซิงค์ล้างน้ำแล้วคว้าแก้วมารองน้ำสาดใส่ปิ่นเต็มๆ

คนผมแดงทั้งคู่เปียกปอนน้ำตั้งแต่หัวจรดเท้า...





"... จะว่าไปอากาศมันก็ร้อนจริงๆนั่นแหละ"

เชนบ่นพึมพำขณะเลียไอศกรีมแท่งในมือหวังให้มันดับร้อน

"เชนนนนนนนนนน!!~ ♥"

เสียงเริงร่าคุ้นหูดังขึ้น เชนไม่ต้องหันไปมองก็รู้ในทันทีว่าเจ้าของเสียงคือใคร

... อาเธอร์นั่นเอง ...

"เชนเปียกน้ำ เชนเปียกน้ำ!!!"

น้ำเสียงของเขาดูตื่นเต้นยิ่งกว่าลุ้นหวยออกซะอีก เชนนึกขำ

ชุดสีเทาของเชนแนบเนื้อขาวติดชิดลำตัว อาเธอร์เห็นแล้วอดเข้าไปบังไม่ได้ขึ้นมาซะงั้น

"ไม่ต้องห่วงนะเชน! สงกรานต์นี้ฉันจะระวังพวกโรคจิตให้เธอเอง!!"

เชนไม่พูดอะไร เธอแค่ยิ้มออกมาหน่อยๆ

แล้วกลับไปสนใจไอศกรีมแท่งในมือของตัวเองต่อไป...





เดนิสถอนหายใจออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

สายตาของเขาก็มองคนตัวเล็กใส่แว่นที่เล่นน้ำแบบกล้าๆกลัวๆ

เขากะว่าวันนี้จะกลับไปหาพี่ชายตัวเองก่อน

แต่ก็ต้องหยุดกึกเมื่อเห็นลางว่ามีคนจะมาแกล้งมิเนียอีกแล้วน่ะสิ...

"พวกแก..."

เดนิสพูดเสียงเนิบๆขณะเดินเข้าไปใกล้ร่างของมิเนียที่ยังดูงงๆ

"ยัยนี่เป็นของฉัน... ฉันหมายถึงมากับฉันน่ะ..."

พูดจบก็กอดคอมิเนียเอาไว้แบบแนบแน่น จนกลุ่มที่จะมาแกล้งมิเนียกัดฟันกรอดล่าถอยออกไป

มิเนียหันมองเดนิสอย่างขอบใจแต่คนผมแดงก็พูดขัดซะก่อน

"... ฉันแกล้งเธอได้แค่คนเดียวมันก็แค่นั้น"

พูดจบเขาก็ฉีดน้ำใส่หน้ามิเนีย จนคนตัวเล็กสะดุ้งเพราะตกใจ

"แกล้งกันนี่คะ!!"

มิเนียพูด พร้อมสาดน้ำใส่เดนิสอย่างเอาคืน...

... พี่ก็รอผมไปก่อนแล้วกันนะ ...

เดนิสคิดขณะกลับมาเล่นกับมิเนียต่อ ... ส่วนพี่ชายเขาน่ะ ... เดี๋ยวค่อยเจอก็ได้

เพราะยังไง... การได้เล่นกับมิเนียดีๆมันเป็นโอกาสที่หาได้ยากกว่าการเจอเดมิทอีกนี่นา





....

อย่าคิดว่าเทศกาลที่จะได้เจอคนขนาดนี้

ซัคคิวริจะออกไปนอกบ้านเชียวนะ

แต่ถึงกระนั้น (//เหลือบตามองห้องครัวของบ้านใหญ่)

ที่บ้านนี้ก็ยังมีคนเล่นกันอีกเหรอวะ!!

"ซัคคิวริ!!! สาดสิคะ!!!!"

ปิ่นพูดพร้อมร่วมใจกันสาดน้ำใส่ซัคคิวริกับฮาเคียวน์คุ

"ว้อยยยยยยยยยยยยยย ยังไงก็จะเล่นเรอะ!!!"

คน(งู)อาละวาดเพราะเปียกน้ำไปแล้ว เธอเลยคว้าแก้วน้ำเปล่าข้างตัวสาดใส่หน้าคนทั้งสองตรงหน้า

แล้วหัวเราะลั่นราวกับเสียสติไปแล้วครึ่งซีก (?)

"งั้นก็... เล่นให้ตายไปข้างหนึ่งเลย!!!"





เฮนริเอตต้ามองหนังสือในมือตัวเอง

"...เราควรออกไปเล่นน้ำกันบ้างไหมคะ?"

เธอหันไปถามโยมิและเรรันที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เหมือนกัน

"...อืม จะว่าไปฉันก็กะจะไปเล่นอยู่นะ"

เรรันตอบกลับมา... ได้ข่าวว่าหล่อนเป็นผีนะยะ...

"แล้วโยมิล่ะคะ?"

เฮนริเอตต้าเอ่ยถาม สีหน้าของคนผมฟ้าบอกให้รู้ว่าเธอยังไม่มีแผนใดๆสำหรับสงกรานต์นี้

เฮนริเอตต้าจึงคว้าข้อมือเธอขึ้นมายิ้มให้

"...งั้นเราสองคนจะอ่านหนังสือด้วยกันอยู่นี่นะคะ!"

โยมิพยักหน้าหงึกหงัก 

ส่วนเฮนริเอตต้าก็ทำหน้ากรี๊ดกร๊าดเหมือนได้เพื่อนไม่เที่ยวสงกรานต์แล้วว้อย

~ปึง!!~

ประตูห้องสมุดถูกเปิดออก พร้อมการปรากฏตัวของบรรณารักษ์หน้าเฮี้ยบคนหนึ่ง

เธอดันแว่นตัวเองขึ้นกวาดตามอง 2 ร่างที่คุ้นเคยเพราะมาบ่อยมากจนจำหน้าได้แล้วพูดขึ้น

"วันนี้ห้องสมุดปิดค่ะ"

"..."

เฮนริเอตต้ามองหน้าโยมิอย่างช่วยไม่ได้ก่อนพูด

"... เห็นทีเราก็คงต้องเล่นสงกรานต์(ในร่ม)บ้างล่ะมั้งคะ?"

โยมิก็ทำหน้าเห็นด้วย

และด้วยความที่ว่าทั้งคู่แพ้แดดเหมือนกัน...

สงกรานต์ในร่มแบบง่ายๆของทั้งคู่จึงบังเกิดขึ้น!!

"สงกรานต์ก็สนุกดีนะคะ..."

เฮนริเอตต้าพูดขณะยิงน้ำจากปืนฉีดจิ๋วใส่โยมิ

คนผมฟ้าหัวเราะแล้วยิงคืน

"...นั่นสินะคะ"

... ก็ถือว่าสงกรานต์ในร่มของสองเราดำเนินไปอย่างเบาๆและสนุกสนานแล้วล่ะนะ ...





"... นี่พี่... ตายหรือยังน่ะ?"

เหมยถามพลางเขี่ยร่างของมิสชงที่ซูบซีดลงไปถนัดตา

"เหมยจ๊ะ... อย่าห่วงไป..."

เซนีว่าพูดพร้อมลูบหัวเหมยอย่างเอ็นดู

"เหมย... ฝากบอกเตี่ยด้วยว่าพี่รักเตี่ยมาก อาม๊า อากง ผมรักทุกคน..."

... ดูเหมือนมิสชงจะสติหลุดไปโลกอื่นแล้วเรียบร้อย

"พี่!!! อย่าเพิ่งตายตามเจ๊เซย์ไป!!!!"

เหมยเขย่าร่างพี่ชายตัวเองอย่างเรียกสติ

ทันใดนั้นอีสเท่นก็ฉีดน้ำใส่อัดหน้ามิสชงจนคนผมส้มหลุดจากภวังค์

"อะไร!! ทำไมฉันกลับมาโลกฝั่งนี้ล่ะ!!?"

มิสชงดูเหมือนเพิ่งถูกดึงกลับมาจากแม่น้ำข้ามไปยมโลกแปลกๆ

เขาชำเลืองตาสีแดงอ่อนมองสองแฝดนรกที่ยืนยิ้มต้อนรับการกลับมาของเขาแล้วก็ต้องหน้าซีด...

... น่าจะรีบให้เหรียญยมทูตแล้วข้ามแม่น้ำไปไม่ต้องกลับมาอีก YOY ...





"มอชตาร์!!!! >3<"

นอยส์กระดิกหางวิ่งไปหามอชตาร์ทันที (/ไม่ใช่หมาเฟ้ย :: นอยส์กล่าวไว้)

คนผมน้ำตาลหันมามองเขาแล้วยิ้มหวานๆให้

แต่นอยส์ก็รับรู้ได้ว่ามีไฟฟ้าอาฆาตแผ่ซ่านรอบบริเวณที่มอชยืนอยู่...

แต่ความอาฆาตพวกนั้นไม่มีผลกับจิตใจของเขาหรอก!!

นอยส์ตรงไปกอดมอชตาร์ทันที

คนตัวเล็กหัวเราะแล้วฉีดน้ำใส่หน้าเขา...

... ปลุกความเป็นโลลิค่อนในตัวคุณ (?) ...

"... ช่วยห่างจากมอชด้วยครับ"

เสียงเรียบนิ่งของเอสดังขึ้นพร้อมเบรค

"ช่วยห่างจากน้องสาวผมด้วย"

นอยส์ยกยิ้มมุมปากก่อนกอดมอชตาร์แน่นกว่าเดิม

"... ปล่อยก็โง่วแล้วครับ... ^^"

เกิดไฟฟ้าอาฆาตเส้นที่สามขึ้นมาระหว่างชั้นบรรยากาศ...

"บ้าจริง..."

เรดิก้าตีหัวตัวเอง บราเธอร์ที่เห็นดังนั้นจึงตบไหล่เรดิก้าเบาๆ

"หมาหวงก้างแถวนี้เยอะใช่ได้เลยนะครับ"





"นั่น... เคียวน์!!!"

สาวน้อยผมสีขาววิ่งรี่เข้าไปหาเคียวน์ที่ยืนสง่าเปล่งออร่าเป็นเทพีสงกรานต์อยู่

"เมล่อน..."

เคียวน์พึมพำเรียกชื่อเพื่อนสาวเบาๆก่อนจะยิ้มซีดให้

"ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ?"

เมล่อนถามพลางไล่สายตาสำรวจร่างกายของเคียวน์

"ฉันต้องมายืนเป็นเทพีสงกรานต์..."

พูดจบก็หัวเราะแห้งๆ

"เธอช่วยไปซื้ออะไรมาให้ฉันกินหน่อยเห้อ!!!"

เมล่อนมองเพื่อของตนด้วยสายตาอ่อนโยน...

... สวยมากไปก็ซวยเงี้ย ...

แต่เธอก็วิ่งไปหาซื้อขนมมาให้เพื่อนกินแต่โดยดี

ส่วนเคียวน์... ปีหน้าสาบานว่าจะไม่เป็นเทพีสงกรานต์ ไม่สิ! ตั้งแต่วันนี้ถึงวันสิ้นใจเธอก็จะไม่มาเป็นอีกแล้ว!!!





ยูดาสเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยตามทาง

แต่สังเกตได้ว่าแป้งก็เต็มตัวเขาไม่ใช่น้อย แสดงให้เห็นถึงเรตติ้งดี

"ขอปะแป้งหน่อยนะคะ"

เสียงใสๆดังขึ้น แต่กลับช่างคุ้นหูอย่างประหลาด 

ยูดาสก้มลงมองร่างเล็กที่กำลังปะแป้งเขา ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร!

"วิเวียน!!!!!!!!!!!!!!"

หญิงสาวเจ้าของชื่อยิ้มละไมทำหน้าเหมือนแม่พระ

"โลกกลมจังเนอะ? ยูคุง..."

คำพูดไม่กี่พยางค์ของเธอคนนี้ก็ทำเขาแทบคลั่งตายแล้ว!!!

"...ออกไปห่างๆ"

ยูดาสพูดพร้อมดึงร่างบางออกห่าง

"... อะไรกัน... เมื่อก่อนนี้พวกเราอยู่ใกล้กันกว่านี้อีกไม่ใช่เหรอ?"

ว่าจบก็ไล่สายตาไปตามร่างคนผมดำ

"... แล้วก็เห็นทุกอย่าง ... ของกันด้วย"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กลัวแล้ว อย่าตามมาจองเวรกันอีกเลย!!!"

ยูดาสร้องออกมาดังๆทันที ที่มือของร่างบางไล้ลงตามการมอง

... และเกือบจะไล่มาถึงที่ที่แสนอันตราย ...

วิเวียนหัวเราะนิ่งๆ ขณะเปรยตามองคนผมดำที่วิ่ง 4x100 เมตรหายไปกับถนน

"... แกล้งแรงไปหน่อยละมั้ง"





... คนผมแดงได้แต่หงุดหงิดใจ ...

แค่สงกรานต์แค่นี้ให้เขาออกไปเล่นนอกบ้านไม่ได้เรอะ!!

ลีอองคิดอย่างหงุดหงิดใจ ก่อนจะคว้าไอโฟนขึ้นมา คลิ๊กเข้าเฟสบุ๊คเพื่อตรวจดูการอัพเดตนู่นนี่

มีแต่ข่าวฆ่ากันตาย เมา แล้วก็พวกปรัชญา พวกไม่มีอะไรทำ

เขาโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงแล้วถอนหายใจ ก่อนจะนึกอะไรได้บางอย่าง

... เมื่อวันก่อน เขาเพิ่งได้เบอร์โทรของเธอมา ...

'เอ่อ... มอช... คือพี่ขอเบอร์ของ... แอนน์หน่อยได้ไหม?'

'จะเอาไปทำอะไรล่ะคะนั่น?'

'ไม่มีอะไร... แค่...'

'ไม่ต้องซีเรียสมากก็ได้ค่ะ ยังไงมอชก็ให้อยู่แล้ว... อ๊ะ! นี่ค่ะ...'

... ถ้าลองโทรไปหาเธอตอนนี้จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ? ...

นึกเสร็จเขาก็คว้าไอโฟนขึ้นมาเปิดดูรายชื่อ แล้วหยุดที่ชื่อของเธอ

... [ แอนน์ ] ...

แล้วลีอองก็ตัดสินใจ... คลิ๊กโทรออกไปในท้ายที่สุด...





เรรันเดินอ้อมไปหลังโบสถ์...

อุส่าห์มาถึงทั้งทีแต่เข้าไปไม่ได้ มันน่าช้ำใจนัก TOT

เธอปีนกำแพงโบสถ์แล้วก็ต้องมองเห็นคนที่ตามหาอยู่...

แม่จ๋า โชคเข้าข้างเด็กไทยตาดำๆ

"... บี..."

เรรันพูดแค่สั้นๆ คนผมดำก็ตวัดตามาทางเธอ 

บีลีฟชักสีหน้าไปนิดหนึ่ง

... ลืมไป ว่าเธอกลัวผี!! ...

"เดี๋ยวมานะ..."

บีลีฟหันไปพูดกับแอมไซด์ ก่อนจะเดินผ่านสุสานมากมายมาทางกำแพงหลังโบสถ์

สายตาของทุกคนที่มองมาทางเธอ ราวกับกำลังสงสัยว่าทำอะไรอยู่

"... เรรัน?"

บีลีฟถามขึ้น เรรันอ้าปากค้าง

"เธอตายไปแล้วนี่?"

เรรันพยักหน้า แต่บีลีฟกลับไปกลัวซะงั้น

"ฉันจะไปหาเธอที่นอกโบสถ์... ฉันอยากคุยกับเธอ..."

พูดจบคนผมดำก็วิ่งผ่านทุกคนที่มองเธอออกไปนอกโบสถ์จริงๆตามคำที่กล่าวไว้ตอนแรก

ทิ้งความงงไว้กับทุกคน...

"... เธอจะไปไหน?"

เอลริคถามขึ้นขณะคว้าข้อมือของคนผมดำเอาไว้

"ไปหาเพื่อน!"

บีลีฟตอบก่อนจะหันมามองมือของเอลริค

"ไหนเพื่อนของเธอ?"

คนผมแดงยังถามต่อ บีลีฟเบ้หน้าตอบต่อ

"เพื่อนฉันเป็นผี เธอตายที่ไทย ตอนนี้ก็เหมือนคุณฮินะของนายนั่นแหละ"

พูดจบก็เปรยตาไปมองข้อมือตัวเอง

"...ปล่อยฉันได้หรือยัง?"

เอลริคค่อยๆปล่อยข้อมือของคนตัวเล็กออก แล้วไล่สายตามองเธอวิ่งออกไปหา 'เพื่อน' ของเธอนั่นแหละ

... อ้อ เป็นเพื่อนผู้หญิงสินะ ...

... แต่ก็ยังอดโมโหไม่ได้อยู่ดีนั่นหละ ...

"คิก..."

เอลริคมอง 'เพื่อน' ของบีลีฟที่มองมาทางเขาด้วยสายตาแบบถือไพ่เหนือกว่า...

เฮ้ย! ผีก็จะเอางั้นเหรอ!!!?

... เหมือนสงกรานต์นี้จะได้ศัตรูเพิ่มยังไงก็ไม่รู้สิ!! ...






เรื่องสุดท้ายตรูทำอะไรลงไปเนี่ย...





แล้วคือแบบนั่งดูดูจุน ... หล่อจังค่ะ ว่าที่สามี (//ใครสามีคุณครับ? :: ดูจุนไม่ได้กล่าว)



ทำอะไรอ่ะ ดูจุน... //ขำ #นอกเรื่องเรอะ


มาๆ คือหลายเอนทรี่แล้วเนอะ

รูปตอนท้ายมันจะเป็น AB ใช่มะ? #เขร้ม

แล้วบับช่วงนี้ Sv. AB เยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เราเลยแปะ CB เยอะๆบ้าง

เพราะยังไงเราก็เอาใจช่วยเอลอยู่เรื่อยๆค่ะ //ยิ้มแบบนัตสึ




นี่...

สุดชีวิตเลยนะ หารูปอ่ะ #มันล้อเล่นค่ะ

ขอบคุณคู่ ZatsuneAkaito สำหรับรูปทั้งหมดทั้งมวลค่ะ //น้ำตาไหล #นี่ซึ้งใจนะ



แปะรูปเหอะ ถถถว์










โอ้ยยยยยย แปะแค่นี้แหละ

ไปล่ะค่า สำหรับเอนทรี่นี้!!

สุขสันต์วันสงกรานต์ย้อนหลังด้วยค่า!! ><