คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วังวนในกรงแค้น ตอนที่ 2 100%
คฤหาสน์ตระกูลฮาน
หน้าบ้านกลางสวนย่อย
" ฮันนายอย่าไปเลยนะ แล้วพี่จะอยู่กับใครล่ะ " ฮันเกิงเอ่ยขึ้น เพราะเขาไม่อยากอยู่บ้านใหญ่หลังนี้คนเดียว
พร้อมกับรั้งมืออีกฝ่ายที่หน้าตาเหมือนกันเอาไว้แน่น
" โอ๊ย !!! พี่เกิงเลิกเซาซี้ซะที แล้วปล่อยผมได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง " ฮันคยองพยายามสะบัดแขนออกจากมือ
ที่ติดเป็นกาวของพี่ชาย
" นายก็ไม่ต้องไปสิ นะ..นะฮันนะ...พี่ขอร้อง "
" โอ๊ย!! พี่เกิง เลิกทำตัวเป็นเด็กซะทีนอนคนเดียวก็ไม่ได้ กลัวเสียงฟ้าร้องอีก เป็นผู้หญิงหรือป่าวเนี้ย
ขอทีเถอะผมว่านะพี่นะเปลี่ยนจากกางเกงไปใส่กระโปร่งดีกว่ามั้ง " ฮันคยองเอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจว่าพี่ชายของเขา
นั้นรู้สึกเสียใจกับคำพูดที่แทงใจดำนั้นไหม
" ฮัน... " ฮันเกิงถึงขนาดเอ่ยอะไรไม่ออกพร้อมกับปล่อยแขนนั้นออกไป
" ปล่อยแค่นี้ก็หมดเลยแหละต้องให้ว่า ทำไมต้องเกิดมาต้องหน้าเหมือนคนแบบนี้ด้วยว่ะ " ว่าแล้ว
ฮันคยองก็ก้าวเท้าขึ้นรถไปอย่างอารมณ์เสีย ปล่อยให้ฮันเกิงอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ตามลำพัง
" ฮันทำไมนายถึงใจร้ายกับพี่แบบนี้ ทั้ง ๆ....ทั้ง ๆ ที่พี่รักนายมากนะ รักมากด้วย " ฮันเกิงเสียใจมาก
มายเหลือเกินที่แอบรักน้องชายตัวเองน้องชายที่หน้าเหมือนเข้าแบบพิมพ์เดียวกันออกมา ไม่ใช่รักแบบที่พี่น้องที่มีให้กัน
แต่รักแบบผู้ชายคนหนึ่งจะรักกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง เขาไม่อยากให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้เลยแต่ก็ทำไมได้
ยิ่งนับวันเขายิ่งรักน้องชายของตัวเองมากขึ้นทุกที ทำไมนะเขาถึงได้ขยะแขยงตัวเองแบบนี้รักได้แม้..แต่น้องชายตัวเองที่
หน้าเหมือนกัน
แต่การที่ฮันเกิงเศร้าอยู่นั้นทำให้เขาไม่รู้ตัวเลยว่า มีคนแอบซุ่มดูเขาอยู่
" ฉันว่าคนนี้เนี้ยแหละจับไปให้เจ้านายดูเลยดีกว่า " ชายชุดดำคนที่ 1เอ่ยขึ้น
" เอาอย่างนั้นเลยหรอ " ขายชุดดำคนที่ 2 เอ่ยถาม แล้วทั้งสองก็ค่อย ๆ ย่องเดินเข้าไปใกล้ฮันเกิงจากด้านหลังจากนั้น
ก็เอาผ้าที่โปะยาสลบโปะเข้าไปที่จมูกของฮันเกิงทันที
" ฮื้อ....ฮื้อ " แต่แล้วฮันเกิงก็รู้สึกว่าทุกอย่างมืดลงเรื่อยๆ และชายชุดดำนั้นก็พาเขาขึ้นรถไปโดยที่ฮันเกิงไม่ได้รับรู้
เรื่องราวอะไรอีกเลย
คฤหาสน์เชว
" อืม...ที่นี้ที่ไหนเนี้ย " ภาพที่ฮันเกิงเห็นในตอนนี้เป็นห้องนอนผนังสีขาวเตียงนอนคิงไซส์ที่มีผ้าปูสีขาวผ้าห่ม
โทนสีดำตัดกันภายในห้องที่ดูกว้างขวางเหมือนกับว่าเจ้าของห้องนั้นดูรักธรรมชาติและอารยธรรมเป็นเพราะ
หน้าต่างบานใหญ่ที่เหมือนกับประตูออกเดินทอดไปสู่ระเบียงนั้นติดกับส่วนย่อยขนาดเล็กที่ดูเป็นธรรมชาติ
" ว่าไงฝืนแล้วเหรอคุณชายฮาน ฮันคยอง " ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาในห้องทักขึ้นด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย
" อ๊ะ...หรือว่า ฮาน ฮันเกิงล่ะว่าไงชื่อะไร " ฮันเกิงมองนิ่งก่อนที่เอ่ยออกไปว่า
" ฮันเกิง ฮาน ฮันเกิง " แล้วฮันเกิงทำท่าที่จะเอ่ยถามแต่ก็ถูกตัดบทไป
" หนึ่งปีเต็มที่ฉันเสียเวลาไป ที่นี้ฉันก็จะได้แก้แค้นให้น้องสาวฉันอย่างสมใจเสียที "
เขาเอ่ยออกมาอย่างเรียบ ๆ สบายอารมณ์
" คุณพูดเรื่องอะไรนะแล้วคุณเป็นใคร "
" อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง " ซีวอนตวาดเสียงดังลั่นทำให้ฮันเกิงนั้นสะดุดโหย่งทันที
" พวกนายฆ่าน้องสาวฉันยังมีน่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกเหรอ ถึงนายจะไม่ใช้ไอ่ฮันคยองแต่นาย
ก็เกี่ยวข้องกับมัน ฉันจะทำให้นายเจ็บเหมือนที่พวกฉันเจ็บยังไงล่ะ " ซีวอนเอ่ยออกมาเสียงดังลั่น
" คุณ...คุณต้องการอะไรคุณ..คุณ "
" เห็นว่าต้องอยู่ด้วยกันอีกนานฉันจะบอกชื่อนายให้รู้เอาบุญหน่อยก็ได้ ฉันชื่อ เชว ชีวอน พี่ชายของ
เชว ซังมี คนที่พวกนายฆ่าน้องสาวฉันอย่างเลือดเย็นไงล่ะ แล้วแม่ของฉันที่รักน้องสาวเพียง
คนเดียวต้องตรอมใจตายตามไปนายรู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไง "ฮันเกิงไม่ได้เอ่ยอะไรได้แต่นั่งอยู่ที่เตียง
ตะลึงงังอยู่อย่างนั้น
" น้องชายผมไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนั้น ขอร้องปล่อยน้องผมไปเถอะ " ฮันเกิงเอ่ยออกมาอย่างอ้อนวอน
ในตอนนี้เขาไม่คิดอะไรอีกแล้วเขายอม...ยอมที่จะเจ็บแทนน้องของเขาคนเดียว เขายอมทุกอย่างแล้ว....
" เห่อ...นายคิดว่ามันขอกันง่าย ๆ ขนาดนั้นเลยหรอ คุณชายฮันเกิง " ซีวอนเอ่ยออกมาอย่างสมเพช
กับร่างที่อยู่ตรงหน้า
" ฉัน...ฉัน " ฮันเกิงเอ่ยเหมือนจะร้องไห้ ถ้าหากร่างสูงนั้นตวาดเขาอีกครั้งน้ำตาที่กั้นเป็นเขื่อน
เอาไว้ก็พร้อมที่จะแตกได้ทุกเมื่อ
" ฉันจะทำให้นายตกนรกทั้งเป็น " ซีวอนเอ่ยออกมาด้วยท่าทางเอาจริง ทำให้ฮันเกิงนั้นถึงกับหน้าซีดทันที
แต่ทันใดนั้นเอง
미치도록 널 원하고 있어 단 하루라도 너 없이 안되는 나 Oh baby
I hold you in my arms 오직 그 사랑에 심장이 뛰는 걸
난 점점 숨이 막혀와 이러다가 죽겠어 I want you baby
" ฮาโหล...ครับพี่ จะถึงแล้วหรอครับ เดี๋ยวผมไปเดี๋ยวนี้ มีเรื่องนะพูดกับพี่ด้วยครับ แล้วเจอกันครับพี่ "
ว่าแล้วซีวอนก็วางโทรศัพท์ก่อนที่หันไปบอกฮันเกิงว่า
" เดี๋ยวมาสนุกกับนายต่อ อย่าแม้...แต่คิดจะหนีเพราะคนของฉันเฝ้านายอยู่เต็มไปหมด แล้วดูท่าพวกมัน
ก็อยากได้คู่ขาอยู่พอดี หน้าตาสวย ๆ แบบนี้.... " แล้วซีวอนก็มองฮันเกิงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
ทำให้ฮันเกิงนั้นต้องหันหน้าหนีทันที เหมือนเห็นท่าทางแบบนั้นทำให้ซีวอนถึงกับขำออกมาทันที
" 555 + " แล้วก็เดินออกจากห้องไป
" เฝ้าไว้ อย่างให้หนีไปได้ " ซีวอนหันไปสั่งการ์ดก่อนที่เดินออกไป
ภายในห้อง
เมื่อร่างสูงเดินออกไปแล้วฮันเกิงก็ปล่อยโฮ ออกมาทันที
" ใครก็ได้ช่วยเกิงที ฮันช่วยพี่ด้วยพี่กลัว ฮือ ๆๆๆ " ฮันเกิงนอนกอดเข่าตัวเองไว้แน่นก้มหน้าร้องไห้
สนามบินอินชอน
" ไงซีวอน ไม่ได้เจอนานเลยนะ " เจย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดน้องชายไว้
(เอาเจย์วง trax มาเล่นหน่อยไม่ว่ากันนะครับอีกอย่าเจย์เค้าออกโรงด้วยกันอีกนาน 555+ คู่กับใครนั้นเดาเอาเอง )
" ก็คราวนี้พี่เล่นไปซะนานเลยนี้น่า " ซีวอนเอ่ยออกมายิ้มแบบตามฉบับคุณชายเข้าให้
" เอ่อ...พี่ซื้อของฝากมาเพียบเลยจะเอาไหมล่ะ 555+ "
" โถ่...ถามได้มีหรือของฟรีจะไม่เอา 555+ ไปเถอะครับมาเดี๋ยวผมช่วย " ซีวอนยื่นไปคว้าของที่พี่ชาย
คนโตของตระกูลเชวถือมาเต็มไม้เต็มมือ
" โอวววว รู้หน้าที่น้องชายที่ดีแล้วนี้ ^ ^ "
" อะไรผมนะเป็นน้องที่ดีของพี่เสมอแหละ อยู่ที่ว่าจะปฎิบัติหรือไม่ 555+ " ซีวอนเอ่ยออกมาอย่างยียวน
" โอโห้...ซึ้งใจเลยไอ่น้องรัก =_= "
บนรถเก๋งคันหรูของคุณชายซีวอน
" เอ่อ...จริงด้วยบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับพี่นะเรื่องอะไรเหรอ " เจย์เอ่ยถามอย่างอยากรู้
" พี่เจย์ พี่จำเรื่องคนที่ทำให้น้องซังมีตายได้ไหม " เมื่อได้ยินดังนั้นทำให้เจย์ที่ยิ้มอยู่นั้นหุบยิ้มลงทันที
" จำได้สิ พี่คิดแล้วยังแค้นอยู่เลยแหม..แม้แต่งานศพมันก็ไม่มาของขมาน้องซังมีเลย " เจย์เอ่ยออกมาอย่างโมโห
" แต่คนที่เราจับได้ไม่ใช่มันนะพี่ แต่เป็นพี่ชายฝาแฝดมัน " ซีวอนเอ่ยขึ้น
" มันเป็นแฝดกันหรอ แล้วตัวคนที่มันทำน้องเราจริง ๆ ไม่ได้มาหรือไง " ซีวอนส่ายหน้าแทนคำตอบ
" สายผมรายงานมาบอกว่าน้องมันไปจีนนะพี่ เลยได้แต่พี่มันมา จะเอายังไงล่ะ "
" เรื่องน้องของมันเดี๋ยวพี่จัดการเอง ส่วนพี่มันนายจะเอายังไงก็เรื่องของนาย
แต่คนน้องทีมันทำกับน้องเรา พี่ของจัดการเองนะซีวอน " เจย์เอ่ยออกมาอย่างมีแผน
" เรื่องนั้นผมแล้วแต่พี่ก็แล้วกัน ว่าจะเอายังไง " ซีวอนเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ เพราะตอนนี้เราคิดว่า
จะเล่นงานคนที่รอเขาอยู่ที่ห้องยังไงดี
" อืม...ได้อยู่แล้วไอ่น้องรัก " เจย์ยิ้มออกมา ก่อนที่จะคิดแผนต่อไปว่าจะเอายังไง 
ห้องนอนฉ่อย แต่โทนสีแบบเกิงชอบ 555+
เจย์ ครับ เป็นพี่ชายของวอนคู่กับ....
_______________________________________________________________________________________
กลับมาอัพร้อยแล้วนะครับ ขอโทดทีรอนาน
คือกล้วยอ่านคอมเม้นติดใจอยู่คนนึง ที่บอกว่าแฝดพี่นั้นดูนุ่มนิ่ม 555+ คือเรื่องเนี้ย
กล้วยเอามาจากเรื่องจิงเลยอะครับ เพราะพี่เกี๊ยวพี่ชายฝาแฝดขอกล้วยเนี้ย เป็นคนน่ารัก
เรียบร้อยนอนคนเดียวไม่ได้อะไรประมาณนั้น ผิดกะผมที่ทั้งทึกทั้งแมน 555+
หลงตัวเองไปป่าวเนี้ย ถ้าแมนจิงไงเรามาชอบเกิงว่ะ ก็เกิงเค้าเต้นเก่งอะนะผมก็เลยปลื้ม
เขาอะครับ ผมไม่ได้เป็นเกย์นะครับ TT^TT ขอบคุนที่ติดตามฟิคของกล้วยนะครับ
ความคิดเห็น