คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลุ้นรัก...คุณชายขี้เก๊ก ตอนที่ 2 100%
Hangeng talk’ s
อะไรนักหนากะชีวิตของผมเนี้ย ทำม๊ายยยย ! ทำไมผมต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
ต้องไปเป็นแฟนกะไอ่ขี้เก๊กนั้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย TOT เรื่องเงินผมไม่เท่าไรหรอนะไม่ได้เห็นแก่เงินนี้
ซะเมื่อไรกอไก่ กุ๊ก ๆ ทุกคนคงจะอยากรู้ใช่ไหมล่ะครับว่าผมนะตอบรับคำเชิญอันยิ่งใหญ่ของมันหรือป่าวใช่มะคำตอบก็คือ...คือ....คือ...รับครับ ก๊ากกกก ตื่นเต้นป่ะแบบเกมโชว์ไง ต้องมีลุ้น 555+ ไม่ตอบได้ไงล่ะครับมันได้
พรากความสาวของผม เฮ้ย ! ไม่ใช่มันก็ได้พรากเวอร์จิ้น
ของผมไปอะดิ ตอนเย็นมันให้ผมมารอมันที่หน้าประตูโรงเรียนนี้มันก็นานมากแล้วนะ ไอ่บ้านั้นมันคิดว่าผมว่าง
นักหรือไงคนต้องทำงานทำเงินไปสู่ของสาวนะเฟ้ย โอ๊ย! คนหล่อจะทนไม่ไหวแล้วนะโวยจะกลับแล้วเดี๋ยวป๊าเหนื่อย
แน่ ~~~ ผมเป็นลูกที่ดีใช่ไหม คนอะไรก็ไม่รู้หล่อ ๆ
ถึงพ่อจะไม่รวยแต่ก็กตัญญูรู้คุณเต็มเปี่ยมนะครับ 555+ แต่ทันทีที่ผมจะย่างก้าวเท้าออกประตูไปเสียงจาก
ด้านหลังก็ดังขึ้น
" จะไปไหน " เอาแล้วไงงานเข้าให้แล้วตรู =_=
Siwon talk’ s
วันนี้ผมมาช้าไปหน่อยก็งานที่จะเป็นประธานนักเรียนมันเยอะนะครับ แล้วไหนจะเพื่อนที่แสนดีของ
ผมแต่ล่ะคนอีกใช้การไม่ได้เลยซะคน เฮ้อ...ว่าแล้วก็ปวดหัว ไม่รู้ฮันคยองเขาจะรออยู่หรือป่าว
ลองไม่ลองสิพ่อจะจูบให้ อ้าว...อย่างนี้เราดิสต์นี้หว่า ไม่ได้ ๆ ต้องรักษาหน้าตาคุณชายเข้าไว้
แต่พบผมมาเห็นร่างที่อยู่หน้าประตูที่ผมคุ้นเคยนั้นกำลังจะก้าวเท้าเกือบจะพ้นประตูโรงเรียน
ทำให้ความคิดที่จะรักษาภาพลักษณ์ของผมนั้นขาดผึ่งทันที คิดจะหนีฉันใช่ไหมฮันคยองนายฝันไปได้เลย
" จะไปไหน " ผมเอ่ยถามด้วยความโมโห
" ผม...ก็...จะ...กลับบ้านนะสิ ถามมาได้ " เมื่อได้ยินเท่านั้นแหละครับสมองแทบจะขึ้นปิ๊บ ๆ เป็นเรดาร์เลยครับ
" ฉันบอกให้นายรอนายจะเอายังไง ไม่ว่าจะช้าจะเร็วก็ต้องรอ " สภาพตอนนี้ผมไม่รับรู้อะไรแล้ว ไม่รู้อะไรผิด
อะไรถูก รู้อยู่อย่างเดียวผมต้องลงโทษคนที่อยู่ตรงหน้า ว่าแล้วผมก็ลากคนตรงหน้ามาที่รถของผมทันที
พร้อมกับผลักร่างนั้นเข้าไปในรถโดยไม่ฟังเสียงทักท้วงใด ๆ ทั้งสิ้น
กว่าจะลากเขาไปได้นั้นแทบตายเพราะแรงแพนด้าพยศนี้นะสิ ไม่ต้องห่วงหรอกผมจะจัดการให้อยู่หมัดเลย
" นายจะพาฉันไปไหนนะ ปล่อยนะโวย " ตอนนี้ผมเริ่มเปลี่ยนสรรพนามคำนำหน้าเสียแล้ว จิตผมกำลังจะหลุดออกจากร่างมันจะพาผมไปไหนเนี้ย ไอ่ขี้เก๊ก
" นั่งอยู่เฉย ๆ ไปเลยนะฮันคยอง " จะให้เฉยได้ยังไงล่ะครับตอนนี้ผมกำลังสติแตก มันเล่นลากลักพาตัวผมมาเลยนี้น่า
" ไอ่คุณชายซีวอนกรุณาจอดรถเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเปิดประตูกระโดดลงไป " ผมเอ่ยออกมาอย่างเหลืออด
" ก็ลงไปสิ พรุ่งนี้ข่าวจะได้ขึ้นหน้าหนึ่ง ว่า ' มังกือกระโดดจากรถประชดแฟนหนุ่มดับอานาถกลายมาเป็นสัมพะเวสีไม่มีหลุม ' " ผมอึ้งไปพักนึงครับพี่น้อง มังกือ สัมพะเวสีไม่มีหลุม อ้าว...เฮ้ย! นี้มันหลอกด่าเรานี้หว่า !!!!!
" นี้นายหลอกด่าฉันนี้หว่า " โมโหครับ ซี๊ดดดดดด ครับซี๊ด
" อ้าว...ฉันนึกว่านายจะรู้นะเนี้ย แล้วอีกอย่างนะฉันไม่ได้หลอกด่าฉันนะด่านายแบบโต่ง ๆ เลยเนี้ยแหละ อ่ะ ๆ อย่าคิดจะเถียงเชียวนะเจอจูบแน่ " แง่ง ! ใครก็ได้ตบมันทีดิครับ มันว่าผมนะครับ ฮือ ๆๆ ผมไม่กล้าเถียงมันครับ เดี๋ยวจูบแรกของผมก็ได้เสียให้มันไปพอดี ใครจะไปยอมมันล่ะครับ แต่ดูหน้ามันนะครับยิ้มหน้าบานจนหน้าจะเท่ากับจาน UBC อยู่แล้ว =^=
หาว...หาว..หาว....
" เอา ๆ สามสามหาวแล้วนั้น ง่วงก็นอนไปสิ " เอ่อ ๆ ดูมันครับผมอุตส่าห์ไม่ต่อร้องต่อถียงแล้วนะ ยังมีหน้ามาว่าผมสามหาวอีก เฮ้อ...คนเราปากมันหาเรื่องได้ตลอดเวลาจริง ๆ
" นี้เมื่อไรจะเลิกหาเรื่องผม แล้วไปที่ชอบ ๆ ซะทีสิ " ผมเอ่ยออกมาอย่างเหลืออดแล้ว เมื่อไรจะถึงซะทีนะ
" ก็ที่ชอบ ๆ ของฉันมันอยู่ที่นี้ นายจะให้ฉันไปไหนล่ะ ^O^ " โอ๊ย ! นี้ผมขุดหลุมฝังตัวเองอยู่ใช่ไหมเนี้ย ใครก็ได้ตอบผมที TOT แล้วจะให้ดีนะเอาสิงโตหลงฝูงเนี้ย กลับไปเข้าสวนสัตว์ให้ผมด้วยยยยย ~~~~~
Siwon talk’ s
แม้...ตอนนี้ผมรู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษจริง ๆ เลยครับ เพราะอะไรนะเหรอ เพราะคนที่นั่งข้างผมตอนนี้เถียงอะไรผมไม่ได้เลยนะสิ 55+ สะใจจริง ๆ เป็นแพนด้ากินไผ่ดี ๆ ไม่ชอบ 555+ คอยดูเถอะสิงโตตัวนี้จะคอยแทะเล็มไม่ให้เหลือเลยค่อยดู จนให้หนีไปจากผมไม่ได้เลย ก็สิงโตตัวนี้ไม่อยากให้แพนด้าตัวนี้กินไผ่ พงศธร ! หรอกครับ ^O^ ต้องมาอยู่ให้สิงโตอย่างผมกินสิถึงจะถูก
" นี้เมื่อไรจะถึงครับไอ่คุณชายซีวอน " โอ้โห...เรียกกันซะเต็มยศเลย
" ใกล้จะถึงแล้ว " แล้วผมก็พามาถึงคฤหาสน์ตระกูลเชว จนได้ล่ะครับ ว่าแล้วผมก็ลงจากรถ แต่ดูทางคนที่อยู่อีกเบาะหนึ่งคงกับจะติดลมบน ไม่ยอมลงจากรถซะงั้น
" นี้...ถึงแล้วทำไมไม่ลง จะนั่งให้ตูดติดรากงอกออกมาเลยหรือไง " เดี๋ยวรถของผมได้แปรสภาพการเป็นต้นไม้
พอดีเพราะมีรากออกมา
" ผมจะกลับบ้านคุณพาผมมาที่นี้ทำไม " อ้าว...นี้ผมลืมบอกเหรอครับเนี้ย ว่าผมจะให้เขามาอยู่ที่บ้านของผมนะ
" นี่ฉันไม่ได้บอกนายหรือไงเนี้ย "
" บอก...บอกอะไร " แน่ะ...ดูสิครับยังมาทำเอียงคอหน้าเอ๋ออีก
" ก็นายนะตกลงเป็นแฟนฉันใช่ไหมล่ะ " เขาพยักหน้าให้ผมเหมือนเข้าใจครับ ผมก็เลยพูดต่อ
" แล้วตั้งแต่นี้ไปนายจะต้องอยู่ที่นี้ อยู่ที่บ้านหลังนี้กับฉัน " ก็ผมจะเอาแบบเนี้ยใครจะทำไหมล่ะ
ใครรู้ซะบ้างว่าผมนะลูกใคร
" ที่คุณจะบ้าหรือไง บ้านผมก็มีพ่อผมก็อยู่บ้านคนเดียวนะ คุณทำแบบนี้สติคุณยังมีอยู่หรือป่าว "
โอ้โห...ถ้าท่าทางจะโกรธน่าดู ไม่รู้ล่ะก็ผมจะเอาแบบนี้ จะได้จับตาดูได้ทุกฝีก้าว ^ ^
" ฉันไม่ได้เสียสติด้วยและฉันก็รู้ว่า ฉันพูดอะไรอยู่นาย-ต้อง-อยู่-ที่-นี้ " ผมเอ่ยประโยคสุดท้ายออกมาที่
ล่ะคำแบบเน้นเสียง
" แต่-ผม-จะ-กลับ-บ้าน " แน่ะ ! ยังมีน่ามาพูดเลียนแบบอีกนะ ก็ได้จะดูสิว่าใครจะชนะ
" ก็ได้จะกลับก็ได้ แต่นายต้องย่ำตอกเดินเท้าไปเอง " เอาสิ ถ้าคิดยังจะอวดเก่ง เอาให้ถึงที่สุดก็แล้วกัน
" ok ได้เลยผมจะกลับ " ว่าแล้วเขาก็ลงจากรถ แต่ที่กระเป๋ากางเกงข้างหลังนั้นผมได้เห็นของบ้างอย่างที่
สะดุดตาเข้ากระเป๋าตังค์นั้นเอง ผมจึงรีบเท้าไปหยิบออกมาทันที
" เฮ้ย ! OoO " 555+ ผมหยิบกระเป๋าตังค์ของเขามาพอกลับโชว์ให้ดูเหมือนเยาะเย้ย
" นี้คุณทำบ้าอะไรเนี้ย เอากระเป๋าตังค์ของผมคืนมานะ " เขาวิ่งเข้ามาแย่งเอากระเป๋าคืนจากผมใหญ่เลย 555+
มีหรือว่าผมจะให้ง่าย ๆ ผมทั้งชูกระเป๋าขึ้นลงหลบหลีกไปทั่วให้พ้นจากมือของเขา
ทั้งกระโดดทั้งทึงก็ยังหยิบกระเป๋าไม่ได้เลย คนอะไรก็ไม่รู้แว่นก็ใส่เอ๋อก็เอ๋อ แถมตัวยังเตี้ยอีก
555 +
" เอา ๆ หยิบก็หยิบไม่ได้ ฉันจะดูสิว่าถ้านายไม่มีตังค์จะกลับยังไง หึ ๆ " ว่าแล้วผมก็เดินเข้าบ้านไปอย่าง
สบายใจ ดูสิจะไปได้สักกี่น้ำ อยากมาอวดดีกับเราดีนัก
______________________________________________________________________________________________
กลับมาอัพตอนที่สองแล้วครับ 555+ ขอบคุนที่ติดตามนะครับ ส่วนข้อแก้ไขกล้วยจะรับไปปรับปรุงนะครับ
ขอบคุนที่ติดตามกันอีกครั้งนะครับ ^O^ มันตื้นตันใจจิง ๆ TOT
ความคิดเห็น