คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วังวนในกรงแค้น ตอนที่ 1
เสียงสะอึกสะอื้นดังไปทั่วบริเวณหลุมฝังศพ บรรยายกาศบริเวณนั้นชั่งตึงเครียดไม่มีแบบแต่เสียงนกร้องหรือแม้แต่เสียงของลม ทุกอย่างอยู่ในความสงบนิ่ง
" ซีวอนเราเสียซังมีไปแล้ว เราจะทำยังไงดี " หญิงสาววัยกลางคนร่ำไห้ เสียใจกลับการจากไปของลูกสาวที่รัก
" ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณแม่คนที่มันทำกับน้องซังมีมันต้องชดใช้ " ใช้เรื่องนี้ไม่จบง่าย ๆ หรอกแค้นนี้ต้องชำระ ใครก็ต้องที่ทำน้องสาวของเขามันต้องได้รับบทเรียนที่มันทำเอาไว้
หนึ่งปีต่อมา
" เฮ้ย ! วอนแกเป็นอะไรไปว่ะตั้งแต่ซังมีเสียไปแกก็ไม่เหมือนเดิมเลยนะ " คิบอมเพื่อนของเขาเอ่ยถามขึ้น
" หมายความว่ายังไงว่ะคิบอม " ซีวอนเอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจ
" ก็คิดดูนะแกไล่เด็กที่ทำงานออกเป็นว่าเล่น ด่าพนักงานจนเขากลัวเป็นหมูต้มจืดไปหมดแล้ว " ซีวอนหันมามองคิบอมก่อนที่จะเอ่ยว่า
" เหรอฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย " ซีวอนเอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจ
" แล้วนายจะเอายังไงต่อไปเรื่องน้องสาวนายนะ " คิบอมเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ
" ฉันถึงได้เรียกนายมาไงล่ะ ฉันอยากให้นายสื่อประวัติคนที่ฆ่าน้องสาวฉันให้หน่อยรวมทั้งญาติแล้วครอบครัวมันด้วย "
" เข้าใจแล้ว แต่ที่ฉันไม่เข้าใจทำไมทำไมต้องเอาญาติเขามาด้วยว่ะ " คิบอมเอ่ยอย่างสงสัย
" เพราะฉันต้องการให้มันเจ็บ ฉันเจ็บมากเท่าไรพวกมันต้องเจ็บเป็นร้อยเท่าพันเท่า " ซีวอนเอ่ยด้วยอารมณ์โมโห
" เอ่อ ๆๆ เข้าใจแล้ว ๆ จะโมโหทำไมว่ะ "
" แกไม่มาเป็นฉันแกไม่รู้หรอก ว่าฉันรู้สึกยังไงงานวันเกิดซังมีฉันต้องมานั่งจัดงานศพให้น้องสาว แม่ฉันเสียใจมากถึงขนาดตรอมใจตายแกยังจะให้ฉันมีความสุขหัวเราะร่าอีกอย่างนั้นเหรอ หนึ่งปีที่ฉันเสียเวลาไปเต็ม ๆ ที่นี้ล่ะฉันจะได้ล้างแค้นให้แม่และซังมีสักที " ซีวอนเอ่ยยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว ทำให้คนฟังนั้นมองด้วยท่าทางที่ขนลุกได้เช่นกัน
" เออ...ฉันรู้ว่าแกรู้สึกยังไงแต่ขอร้อง อย่างทำอะไรเกิดเลยนะโวยคิดด้วย คิด ๆ " คิบอมเอ่ยห้ามเป็นเชิงเตือน
" ฉันไม่ฆ่าเขาหรอนายสบายใจได้ " เมื่อได้ยินดังนั้นคิบอมรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
" แต่ฉันจะทำให้เขาตายทั้งเป็น "
คฤหาสน์ตระกูลฮาน
" โอ๊ย !!! พี่เกิงจะพูดเรื่องนั้นให้ได้อะไรขึ้นมา ห๊ะ น่าเบื่อจริง ๆ เลย " ฮันคยองน้องชายฝาแฝดของฮันเกิงเอ่ยอย่างอารมณ์เสียแต่เช้า
" ฮัน นายยังจะใจเย็นอยู่ได้ยังไง น้องสาวเขาเสียไปคนนึงเชียวนะ " ฮันเกิงเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกเศร้าใจที่น้องชายคนเดียวพูดออกมาเหมือนไม่ความรับผิดชอบแบบนี้
" นี้พี่เกิง ผมถามพี่จริง ๆ พี่จะยุ่งอะไรกับผมนักหนาเนี้ย เรื่องของพี่ก็ไม่ใช่ "
" พี่รู้ แต่นายไม่รู้สึกผิดบ้างหรือไง ถ้าเราไปขอโทษฝ่ายนั้นก็ยังดีกว่าเป็นแบบนี้แต่นายกับไม่... " แต่ยังไม่ทันทีฮันเกิงจะพูดจบ ฮันคยองผู้เป็นน้องชายก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน
" เลิกพูดเรื่องนี้ซ้ำซากเสียที่พี่เกิง อีกอย่างนะเรื่องนี้มันผ่านมาเป็นปีแล้ว เฮ้อ... เอออีกอย่างนะพรุ่งนี้ผมจะไปจีนกับคุณโซฮีเราสองคนจะไปเดทกันคงนานหลายเดือนอยู่ พี่อยู่เฝ้าบ้านก็แล้วกันนะ " ว่าแล้วเขาก็เดินออกไป อย่างสบายใจ
" แต่ว่าฮันนายนะรู้ไหมว่าพี่นะไม่สบายใจมาตลอด หนึ่งปีเต็มเชียวนะ " ฮันเกิงเอ่ยพร้อมกับถอนหายใจออกมา
บริษัทตระกูลเชว
" เอ้านี้... " คิบอมส่งเอกสารซองหนึ่งให้กับซีวอน
" อะไรของแกว่ะคิบอม " ซีวอนยิ้มเอกสารนั้นมาพร้อมกับพลิกไปพลิกมาอย่างสงสัย
" เอาไอ่นี้ นายลืมไปแล้วหรือไง ที่นายให้ฉันไปสืบเรื่องของคนที่ฆ่าน้องนายไงได้มาแล้ว " เมื่อ
คิบอมพูดจบซีวอนก็รีบเปิดเอกสารออกดูทันที
" คนที่คนที่ฆ่าน้องนาย
" นายไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะพี่น้องหน้าตาเหมือนกันคงนิสัยไม่ต่างกันเท่าไร "
" แต่ว่า...เฮ้ย !!! " แต่แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
" ท่านประธานค่ะ ได้เวลาประชุมแล้วค่ะ " เสียงจากปลายสายโทรศัพท์ดังขึ้น
" ok ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ " แล้วก็ตัดสายไปก่อนที่จะหันไปคุยกับคิบอม
" แกกลับไปก่อนได้เลยนะโวย คิบอมฉันมีประชุม " ว่าแล้วซีวอนก็เดินออกจากห้องไป
" ไอ่...ไอ่ ไอ่บ้าเอยฉันจะบอกแกว่าคนเป็นพี่นะ นิสัยต่างกันกับน้องราวฟ้ากับเหวลึกเลย โอ๊ย !
ไม่ฟังกันบ้างเลย เฮ้อ.... " คิบอมเอ่ยเสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
________________________________________________________________________________________________________
มาอัพให้ตามคำเรียกร้องครับผม
ยังไงอ่าน+เม้นให้ด้วยนะครับ จะขอบคุนยิ่ง ~~~~
ความคิดเห็น