คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลุ้นรัก..คุณชายขี้เก๊ก ตอนที่ 1 100%
Hangeng talk’ s
เช้าในวันที่อากาศแจ่มใส ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้ากำลังตั้งหน้าตั้งตาห่อเกี๊ยวอย่างขะมักขะเม้น จนเกี๊ยวที่ห่อนั้นกอง
ซุ่มอยู่บนโต๊ะไม้เต็มไปหมด
" ฮันเอ๋ยฮัน พอก่อนเถอะลูกเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันเอาน่า " ป๊าของผมย่างก้าวเท้าเข้ามาร่างกายซูบผอมเพราะจากการทำงานหนักเพราะไม่ได้พักผ่อนเท่าทีควร เอ่ยทักขึ้น
" ใกล้จะเสร็จแล้วครับป๊า อีกแป๊ปเดียว " ผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มไปให้เขา
" ฮันเอ๋ย ถ้าป๊ามีเงิน... " แต่ผมไม่รอให้ป๊าพูดจบหรอก ผมต้องพูดตัดก่อนเดี๋ยวเรื่องยาว
" ผมบอกป๊า แล้วไม่ใช่หรอครับว่าเราจะไม่พูดเรื่องนี้อีกนะ " ในตอนนี้ร้านของผมกะพ่อนะนั้นขายไม่ค่อยดี เพราะความที่เศรษฐกิจนั้นตกต่ำลงคนจึงมาทานอาหารร้านค้าน้อยลงขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ตอนนี้สภาพชีวิตความเป็นอยู่ของผมและพ่อย่ำแย่ลงทุกที
" ฮันป๊าว่านะ ลูกไปเรียนเถอะเดี๋ยวจะสายนี้ก็ปาไปเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ " พ่อเอ่ยกับผมเป็นเชิงเตือนอีกครั้ง
" เดี๋ยวที่เหลือป๊าจัดการเองไปเถอะ " ว่าแล้วก็ดึงผลักไล่ผมให้ไปเรียน
" แต่ว่า...ป๊า..ร่างกายยังไม่ค่อยดีนะครับ " ผมเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง จะไม่ห่วงได้ไงมีป๊าเพียงคนเดียวผลิตขึ้นมาใหม่ก็ไม่ด้วยด้วย =_= เฮ้ย !! ไหนเราพูดแบบนี้วะ
" ป๊า หายดีแล้วดูนี้สิ " ว่าแล้วก็ยกวงแขนที่มีแต่เนื้อไขมันห้อยเต่งแต่งอยู่ด้านล่างให้
ผมตัวเองดู กล้ามอยู่ไหนหว่ามีแต่ไขมันที่ห้อยยานอยู่ใต้แขน ดูพ่อผมยังกล้าอวดอะนะ...
" แหะ...อยู่ไหนหว่า " ผมนั้นยกแขนของป๊าอยู่อย่างนั้นยกขึ้นยกลง อย่างแกล้ง ๆ
" ฮันลูกหาอะไรของ ลูกห๊ะ " ป๊าของเอ่ยด้วยท่าทางสงสัย ในการกระทำของผม
" ก็หาส่วนกล้ามเนื้อไงป๊า ผมเห็นแต่ส่วนไขมัน ^O^ "
" ไอ่...ไอ่ลูกคนนี้นี่ ไปเรียนได้แล้วไป๊ " ว่าแล้วก็ไล่เตะตะเพิดไล่ออกไปออกไป ผมล่ะหัวเราะร่วนเลยล่ะครับ
" 555+ ไปล่ะครับป๋า " ว่าแล้วก็วิ่งออกไปด้วยความเร็ว ก็ที่จะโดนอะไรไปมากกว่านี้
หน้ารั่วก่อนที่จะถึงโรงเรียน โรงเรียนมัธยมเอกชนแห่งนี้นี้ เป็นโรงเรียนระดับไฮโซอย่างพวกคลาสตัวพ่อเท่านั้นที่เรียนได้ ใช่...ต้องพวกระดับมหาเศรษฐีลูกผู้ดีนะสิ ไม่ใช่ผู้เท้าแดงตะแคงเท้าเดินอย่างเรา 555+ ไม่เข้าใจเลยว่าเราได้ทุนมาเรียนโรงเรียนแบบนี้ได้ยังไง ฐานะก็ปานกลางแบบมีกินมั้งไม่มีมั้ง ไม่อยากจะเข้าไปเท่าไรเลย เพราะ...อะไรนะเหรอเข้าไปที่นั้นอะนะก็ต้องเจอกะไอ่คุณชายขี้เก๊กนั้นล่ะสิ หล่อไหมนะเหรอ ไม่ต้องไปมองเหรอผมหล่อกว่าเยอะ นิสัยก็ผมก็ดีกว่าอีกนะแหละ หมอนั้นอะนะไม่มีอะไรดีหรอกหล่อก็ไม่หล่อ นิสัยก็ไม่ดี ขี้เก๊กเอาแต่ใจก็ที่หนึ่ง ดีอยู่อย่างเดียวคือรวยกว่าผมไง 555+ ^O^ จะดีใจดีไหมเนี้ย พูดจริง ๆ นะ ถ้าผมรวยกว่านี้ล่ะก็หญิงก็ต้องตามติดเป็นพัลวันเหมือนกันล่ะหว่า ติดแค่จนหน่อยเดี๋ยวเอง =_=
" นี้ไอ่แว่นจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม ห๊า ! " เอาล่ะครับไอ่หน้าปลากะโห้ตัวหนึ่ง มันเดินเข้ามาแล้วครับทุกท่าน
" แน่ะ...เขาถามแล้วยังจะเงียบอีก ! " ผมเลือกที่จะไม่ตอบครับ แล้วก็เดินออกไปแต่ก็ถูกไอ่พวกปลาบึก ปลากระสูบ ปลากชะโด เอามาทุกน่านน้ำไทยเลยล่ะกันรุมล้อมเข้ามาครับท่าน
ช่วยด้วยมันจะขมขื่นผม ! OoO
" เฮ้ย ! หยุดก่อน " เสียงสวรรค์ ! ครับเสียงสวรรค์ แต่พอผมหันไป ไม่ใช่เสียงสวรรค์แล้วครับ เสียงนรกดี ๆ นี้เอง จะใครล่ะค๊าบบบ ~~~ ฮือ ๆ ๆ ก็ไอ่ขี้เก๊กที่ผมพูดถึงไง
เชว ซีวอน หัวหน้าแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียน แล้วก็มีพวกเพื่อนมันครับเดินตามกันมาเป็นขบวนขบวนพาเหรดเลยล่ะครับ คนที่ยืนอยู่ขวามือนั้นอะนะ ชื่อคิบอม เห็นหน้าซื่อแก้มบวม ๆ อย่างนั้นอะนะครับ นิสัยมันไม่ใช่อย่างที่เห็นเลยนะครับ ซ้ายมือนั้นก็ คังอิน อืม..ไม่รู้สินะ ผมว่านะไอ่นี้ตัวใหญ่แต่ขี้ใจน้อยชอบกล คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คิมบอมนั้นก็ชื่อดงแฮแฟนไอ่แก้มบวม ไม่ค่อยจะยุ่งกะผมเท่าไรหรอนะ แล้วด้านข้างไอ่หมีอ้วนก็ลีทึกเป็นแฟนกันนั้นแหละครับ ข้างหลังก็คยูฮยอน ที่ใครก็ต่างเรียกเขาว่าฉายาหมาป่าเขตร้อน เพราะว่าเป็นคนที่ขี้โวยขี้วากนะสิครับ แล้วผมจะทำไงดีล่ะเนี้ยพ่อแก้วแม่แก้วให้ลูกกลับบ้านวันนี้ไปขายเกี๊ยวปลอดภัยด้วยเตอะก๊าบบบบ
" มีอะไรกันหรือไงถึงได้มายืนออกันอยู่หน้าประตู รู้ไหมว่ามันเกะกะประตูนะ " ดูไอ้ขี้เก๊กมันพูดดิครับดูมันพูด
" ไม่ปัญหาอะไรหรือไงไอ้แว่น " เฮ้ย ! ถึงตรูจะแว่นแต่ตรูก็หล่อนะโว๊ยเฮ้ย ! ไม่กล้าเถียงครับได้แต่เถียงด่ามันในใจผมก็สุขแล้ว อ้าว ๆ อย่างน้อยผมก็ได้ด่ามันง่ะ ถึงจะด่าในใจก็เถอะ 555+
" หลบไปสิ ทำตัวเกะกะนั้นแหละ แล้วพวกแกไม่มีอะไรไปทำหรือไงไปทำกันได้แล้ว " ไอ่ขี้เก๊กมันไล่ผมครับเท่านั้นยังไม่พอมันไล่ไอ่พวกปลานานาพันธุ์สัตว์น้ำอีกด้วยครับ แล้วใครจะอยู่ล่ะครับ
ไปดิครับ ว่าแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันซึ่งผมที่ทำท่าจะขยับนั้นเสียงของไอ่ขี้เก๊กก็ดังขึ้น
" เดี๋ยว... " TOT หมึงจะเอาอะไรกะตรูอีก เฮ้อ...
" ฉันมีเรื่องจะคุยกะนายเดี๋ยวนี้ " ว่าแล้วไอ้เก๊กนั้นมันก็ลากผมต่อหน้าเพื่อนมันไปเฉยเลย
แต่นี้แน่ ๆ ผมไม่ได้ขัดขื่น เฮ้ย ! ผมลืมขัดขื่นนี้หว่า เฮ้ย ! ไอ่ขี้เก๊กแกจะเอาฉันไปไหนปล่อยนะโวยไอ่บ้า
Siwon talk’ s
ผมซีวอนครับ ตอนนี้ผมกำลังลากคนหรือแพนด้าพยศหรือป่าวก็ไม่รู้ดิ้นอย่างกับอะไรดี น่ารำคาญชะมัด
" นี้คุณชีวอนปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำแบบนี้นะ " ร่างบางที่ผมลากมาในตอนนี้ดิ้นมากกว่าเดิมอีก จนผมหมดความอดทนต้องเหวี่ยงเข้าไปชิดติดกำพง
" จะเงียบได้หรือยัง " ผมเอ่ยด้วยอารมณ์โมโหซึ่งตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าผมนั้นหน้าซีดเป็นแพนด้าต้มไปแล้ว
" คุ...คุณ..จะ..ทำอะไรผมนะ " ผมพิจารณาคนตรงหน้าที่ใคร ๆ เรียกว่าไอ่แว่นแม้แต่ผมก็เรียกอย่างละเอียด เสียงที่พูดอย่างตะกุกตะกักเมื่อกี้คงจะกลัวสินะ หน้าเอ๋อเป็นหนึ่งไม่ลองใครเลย แต่ทำไมนะผมถึงละสายตาออกจากร่างตรงหน้านี้ไม่ได้นะ ผิวที่ขาวแต่ไม่ถึงกับขาวมากผิวฝีปากที่อวบอิ่มน่าสัมผัสผมที่เหมือนเส้นไหมอ่อนนุ่มพลิ้วไปตามแรงลม มันทำให้ผมละสายตาไม่ได้เลยจริง ๆ
" คุณซีวอนปล่อยผมเถอะ " ร่างที่อยู่ตรงหน้านี้สีหน้าเริ่มจะเสียแล้วผมอดไม่ได้ที่อยากจะแกล้งร่างบางต่อ และแน่นอนว่าต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้นที่แกล้งได้ 55+
" ฉันอยากจะถามอะไรนายซะหน่อย " ผมแกล้งเอ่ยกระซิบที่ข้างหูเขาอย่างกลั่นแกล้ง ทำให้ร่างที่อยู่ตรงหน้าของผมนั้นหน้าแดงมากขึ้นกว่าเดิมอีก
" จะ..ถามอะไรล่ะแต่ก่อนจะถามนะปล่อยผมก่อนได้ไหม " เขาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่แดงระเรื่อ หึ ๆ
ถึงจะก้มหน้าปกปิดความอายแต่ก็ไม่พ้นสายตาอันแหลมคมของผมไปได้หรอก
Hangeng talk’ s
ไอ่ขี้เก๊กนั้นมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้วครับ อ๊ากกกกก ! ผมจะทำยังไงดี
" นี้คุณซีวอนปล่อยผมซะทีสิ ผมอึดอัด " ก็ผมอึดอัดจริง ๆ นี้ครับ ตัวก็ใช่ว่าจะเล็ก ๆ
" นายสนใจจะเป็นแฟนฉันไหม " ห๊า! เขาพูดอะไรผมฟังไม่ถนัดเลย
" คุณว่ายังไงนะ "
" หูนายตึงหรือไงไอ่แว่น ฉันบอกว่าจะเป็นแฟนฉันไหม " เอ่อ..เข้าใจแล้วเป็นแฟนกะมันนี้เอง
เฮ้ย ! จะบ้ากันหรือไง เรื่องบ้าเรื่องบออะไรไม่เคยได้ยิน
" ห้ามปฎิเสธด้วยนายต้องตอบตกลงเท่านั้น " มันบังคับผมง่ะ TOT แล้วถ้าผมก็เอ่ยกลับไปว่า
" ถ้าผมปฎิเสธ "
" ฉันก็จะกดนายมันตรงนี้แหละ นายจะได้เป็นของฉัน " TOT ทำเพื่อ !!!! แล้วผมจะปฎิเสธได้ไหมเนี้ย ไอ่บ้า ไอ่ขี้เก๊ก
" น่า..ฉันไม่ได้ให้นายเป็นแฟนจริง ๆ หรอกแค่หลอก ๆ เท่านั้นแหละ " ห๊า ! อะไรไม่ได้เป็นแฟนกันจริง ๆ
" ฉันมีค่าจ้างให้นะ แต่แสดงเป็นแฟนฉันไล่คู่หมั่นของฉันออกไป "
" ทำไมคู่หมั่นคุณมันไม่สวยหรือไง ถึงต้องทำแบบนี้ " ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเครียดเล็กน้อย
ไม่เข้าใจเลยว่ามันเกี่ยวอะไรกะผม ทำม๊ายยยยยต้องเป็นผม
" ฉันไม่ให้นายแสดงป่าวหรอกฉันมีค่าเหนื่อยให้ " ไอ่ขี้เก๊กนั้นเอ่ยออกมาแบบยิ้ม ๆ
งานนี้ชีวิตของผมต้องไม่ได้เจอมันแค่ในโรงเรียนอย่างเดียวแน่ ๆ งานนี้ใครก็ได้ช่วยแพนด้าอย่างผมด้วย TOT
__________________________________________________________________________________________________________
กลับมาอัพ100 % แล้วนะครับ เรื่องแรกของกล้วยฝากด้วยนะ
TOT จะมาคนอ่าน+เม้นให้กล้วยบ้างไหมเนี้ย รออยากมีความหวัง 555+
ความคิดเห็น